Terug naar Todo Campia!

Terug naar Todo Cambia

Vandaag kunnen we weer terecht bij de mini camperplaats bij die prachtige villa in Los Montesinos, hoort bij Rojales.

We staan nu op de laatste plek tegen de witte muur waar we ‘s avonds heerlijk kunnen genieten van de avondzon, en recht tegenover het zwembad. We blijven hier een hele week genieten van het mooie weer wat ze voorspeld hebben. Tussen de 25 en 30 graden.

Eerst op ons gemak ontbijten op de veranda met de andere Brabanders, iedereen die nu bij pool villa staat vertrekt vandaag, de markt koopman uit Schijndel is het eerst weg. Wij vertrekken om 11 uur omdat we nog naar de Markt gaan in La Mata, Hiltrud komt er ook naar toe. Van Hiltrud hebben we een parkeerplaats idee gekregen, achter het tankstation, staat bijna niemand. Nou, deze keer wel, maar we hadden nog net een plekje. Maar wel een plekje in de zon, dus de hondjes moeten mee naar de Markt. Vinden ze niks aan. Ruiken van alles en mogen alleen aan de korte lijn pal naast ons lopen. Ik hoor ze dan denken: wat een gedoe, vind er niks aan. Trics laat dat ook altijd merken door overdreven zielig te kijken. Tong uit de bek alsof ze bijna flauwvalt, die zit dus zo op de arm en wordt rond gedragen. Bea vindt dat oneerlijk, dus die begint zachtjes te huilen, zo’n piepje en kreuntje van: en ik dan. Lang verhaal kort, we hebben afscheid genomen van Hiltrud en zijn lekker met de hondjes naar de bus en snel naar Todo Cambia vertrokken, naar Hiltrud fietsen nog wel deze week. Gelukkig was Hiltrud niet alleen: ze was met 2 vriendinnen.

We wisten de code van de poort dus konden we zo naar binnen bij Todo Cambia, geen Rik, geen Lien, en nog een vrij plekje, dat is dan onze plek. Het busje wordt weer keurig langs de vlonder gereden, Lineke coacht, dus komt altijd goed. Prima plekje langs de muur, met s’avonds het langste zon, morgen vroeg zal het anders zijn, maar dat gaan we zien.

Nadat we alles weer gezellig hebben opgesteld, zelfs de lampjes opgehangen, hebben we heerlijk op de vlonder in de zon geluncht. Lineke had de was al weer draaien, toch handig al die plaatsen met wasmachine, we hebben weer veel te veel kleren mee, de schone was ligt weer boven op, dus elke week hetzelfde aan, alles onder in het mandje komt niet aan de beurt, kunnen gerust de helft thuis laten van wat er nu mee is.

De was is klaar, dus wij kunnen rustig even fietsen, wil nog een grote kan water halen, hier is het kraan water zelfs naar extra zuivering niet lekker. Paar kleine bootschappen en even een rondje fietsen. We blijven hier nu een volle week, en elke dag ga ik hier de omgeving verkennen, elke dag naar een ander dorpje of stadje er zijn er genoeg om te gaan bezoeken.

We zitten inmiddels niet meer op de vlonder, we schuiven met de zon mee langs de muur, en om 18.45 uur valt er weinig meer te schuiven. Gelukkig zijn we klaar met eten. Terug naar de vlonder achter de bus: het is zonder zon nog net lekker genoeg om met de trui aan koffie te drinken. De lichtjes zijn al aan, lekker cosy.

Het schelpenhuis!

Het schelpenhuis!

Twee camperbusjes, de familie zullen we maar zeggen, zijn vanochtend door gereden naar Murcia: de camper achter ons blijft nog een nachtje staan, die willen ons niet alleen achterlaten. Aardige Brabanders uit Someren en van middag zijn er nog Brabanders uit Schijndel bij komen staan. En alles wat hier bij pool villa komt staan, komt op onze recensie af., een pareltje in wording.

Wij hebben vandaag gefietst, niet overdreven ver, naar Rojales, naar het schelpenhuis. Eén huis midden in Rojales wat van binnen en van buiten helemaal beplakt is met schelpen. De eigenaar en ontwikkelaar van het huis is geboren in 1933; hij is op 7 jarige leeftijd begonnen met het verzamelen van schelpen. Op de stranden van Spanje en Frankrijk. Meer dan 700.000 schelpen zitten er in verwerkt en dan nog de nodige mozaïek tegeltjes, stukjes spiegel en mooie steentjes. Bijna sprookjesachtig. In 2013 toen Don Manuel 80 jaar werd zijn ze verhuisd en werd het huis niet meer bewoond en vergeten tot in 2023 zijn zoon de deuren weer opende nadat er de nodige restauratie had plaats gevonden. Nu komen er weer duizenden bezoekers per jaar die voor €5 p.p rond mogen lopen in het schelpen huis.

Of er daadwerkelijk duizenden mensen komen weet ik niet zeker, er stond geen rij voor de kassa, de zoon zat op een stoeltje op het eerste terras en inde daar zijn euro’s. Maar niet iedereen was bereid om €5 te betalen om meer te zien dan dat eerste terras en de buiten gevel die vanaf de straat al zichtbaar is. We drinken nog een biertje aan de grote tafel bij het schelpen huis en vertrekken weer. Lunch tijd, op zoek naar een terras in de zon. Was even zoeken maar gevonden. We eten wat lichts en drinken een koffie en fietsen weer terug naar de camperplaats.

Bij aankomst zien we net een Nederlandse camper de bocht maken richting camperplaats, maar ze rijden het pad voorbij dat uiteindelijk op de camperplaats uitkomt. Ze stoppen en zoeken en kijken waar ze moeten zijn. Ik fiets er heen en vraag of ze bij pool villa moeten zijn, en daar waren ze inderdaad naar opzoek. Nou rijd maar achter ons aan. We hebben ze keurig geholpen, even verteld hoe hier alles werkt, het telefoonnummer van Ramon gegeven, ze mogen blijven staan. Morgen gaan wij alle drie weer vertrekken, en komen er weer nieuwe gasten.

We zijn tot 19.30 uur buiten geweest, heb de zon al te pakken, nu nog mee zien te krijgen als we eind maart weer op huis aan gaan.

14 km enkele reis!!

14 km enkele reis

We hebben een hele reis gemaakt, 14 hele kilometers, zou er bijna moe van worden. Tot woensdag staan we weer bij Pool Villa, het pareltje in wording, deze keer niet alleen er stonden al 2 camperbusjes en een camper achter en naast het huis van Ramon Kluwen, de Nederlandse eigenaar van dit optrekje in Daya Nueva. Het gezelschap wat er al is, is volgens mij allemaal familie, in elk geval de 2 busjes die naast elkaar staan. De camper weet ik nog niet zeker. Gezellige mensen die morgen weer vertrekken, dus wellicht staan we hier een dag helemaal alleen, en dat is ook wel eens lekker.

Boodschappen hebben we onderweg hier naar toe gedaan, we hoeven dus nergens voor weg, en het mooie weer heeft ons ook heerlijk in de zon laten zitten met een boek. Nul activiteit vandaag, dan inpakken en uitpakken. Er staat weer een harde wind, maar de zon is sterk genoeg, de wind is bijna aangenaam verfrissend tot een uur of vijf, dan koelt de wind ons weer een beetje af en is een trui of vest weer welkom.

De komende 10 dagen is het hier in de regio Alicante prachtig zomer weer: temperatuur variërend van 19 tot zelfs 27 graden. Wij blijven dus lekker in deze buurt, gaan woensdag weer terug naar Todo Cambia en daar genieten van alle vrijheid en luxe die ze te bieden hebben.

De vorige keer, 3 weken geleden toen wij hier waren dachten wij dat er geen warm water was, er kwam alleen koud water uit de kraan, maar de Nederlanders die er nu zijn hebben meer geduld , het duurt even maar als je lang genoeg wacht komt er warm water, moet waarschijnlijk helemaal van de andere kant van het huis komen, en dan is het een heerlijke douche. En wij maar klungelen met onze Isabella buiten douche:…..Pompje in een emmer warm water en dan snel douchen met 10 liter. Och ja, dat heeft ook zijn charme.

De zon staat nog mooi hoog, de lucht is prachtig blauw met van die mooie sluiers er hier en daar in, zo’n dagje niks , bijna niks, is best een keer lekker, zelfs voor mij. Het is bijna 18 uur, we zitten gewoon lekker op de mat bij ons eigen busje. We laten de andere gasten maar lekker onder de veranda van het huis en de overkapping bij het zwembad zitten, daar zaten wij met Peter en Mia, maar met z’n tweeën zitten we hier bij de hondjes bij ons eigen huisje. Dadelijk lekker buiten eten, het is mooi weer voor bakken op de plaat.

Mooie dag met een bui!

Mooie dag met een bui!

Uitslapen en rustig opstarten is een terugkomend element van onze vakanties. Alles kan en niks moet ook, dat maakt vakantie zo heerlijk. Hiltrud had vandaag een mooie spreuk: je hebt twee levens, je begint aan het tweede zodra je begrijpt dat je maar een leven hebt. Sommige van ons begrijpen het niet en gaan het nooit begrijpen, en die leven dit leven niet.

Onze dag begint rond een uur of negen terwijl de wekker gaat om half negen, we nemen de tijd om wakker te worden. De zon is er weer vandaag, dat maakt het weer een stuk aangenamer. Buiten op de vlonder voor ons busje in de zon nuttigen we het ontbijt. Rik, de eigenaar hier is al in de weer met ontbijtmandjes, die kun je bestellen als je wil, maar wij verzorgen ons zelf. Rik gaat vandaag het zwembad leeghalen, tegels rond het zwembad zijn te scherp, moet een afgeronde rand zijn en in het zwembad laten er tegeltjes los, en of dat nog niet genoeg is, de roestvrijstalen fontein roest, ook niet de bedoeling. Ook hier gaat niet alles in één keer goed en moet er een rechtszaak aan te pas komen om je gelijk te halen. De rust die ze ongetwijfeld gezocht hebben geeft nog steeds de nodige stress en veel werk. Voor ons fantastisch natuurlijk: ondernemers als Rik en Lien maken onze reis leuk, maar ik ben toch blij dat ik al die stress zo langzaam aan achter me kan laten en kan zeggen: niks moet, niets, nada, niënte, noppes en dat is heerlijk.

In de zon op ons vlondertje hebben we nog heerlijk gelezen voordat we met de fiets naar Torrevieja zijn gegaan. 10 km fietsen en dan zijn we bij het restaurant waar we afgesproken hebben met Hiltrud. We kwamen ongeveer gelijktijdig aan, zij lopend wij op de fiets. Goed half uur fietsen. Het weer veranderd een beetje onderweg, er drijven wat regen wolken binnen, er komt iets meer wind, op de fiets is het nog steeds prima, maar net als we er zijn vallen er even van die dikke druppels, elke druppel is gelijk door je truitje en hemd heen. Lineke stuur ik natuurlijk gelijk naar binnen, ik zet de fietsen wel op slot. En altijd als je iets snel wil doen dan gaat het langzaam, verkeerde sleutel bij het verkeerde slot, tas al dicht en de helm nog op, dus tas weer open helm er in, en ondertussen vallen die dikke druppels op mijn rug, nat dus.

Gelukkig zitten we binnen, althans in een dichte overkapping met heaters, we gaan nog verzitten zodat we lekker dicht bij een heater zitten en zo heb ik er geen last van dat ik een beetje nat geworden ben. De Italiaan die Hiltrud uitgekozen had was goed, ik heb nog nooit zo’n lekkere pizza calzone gehad, Lineke een Argentijnse biefstuk met rocquefort saus en Hiltrud spaghetti met een burrata bol er bovenop. Eigenlijk hadden we natuurlijk Spaans moeten eten, lekker tappa’s of een goede paella, maar Hiltrud ging voor Italiaans, en het was heerlijk. Dat Spaans komt nog wel.

We fietsen terug over een andere route, wat meer natuur, dichter langs het zout meer, leuke route, en zijn om 15.45 uur weer terug. Het weer is weer goed, uit de wind in de zon is het heerlijk tot een uur of zes.

Eten hoeft niet meer vandaag: de lunch van 14 uur was zo royaal dat we hooguit nog een bekertje yoghurt nemen als we nog trek krijgen. Morgen gaan we voor twee dagen even naar Pool villa in Daya Nueva hier om de hoek.

De rondleiding!!

De rondleiding!!

Wat een gaaf huis, en wat hebben ze er een fantastische B&B van gemaakt, Todo Cambia vertaald: alles verandert. De entree is al spectaculair, hoge plafonds met van die barok achtige stuc-lijsten er in, die zie je in heel het huis terugkomen. Een prachtige marmeren trap met gietijzeren reling en leuning. De trap verbindt alle 4 de etages met elkaar en loopt vierkant omhoog waar door je vanaf beneden door het trappenhuis naar boven kijkt, fantastisch mooi. Ik kan het bijna niet beschrijven kijk op https://www.todocambiaspain.com/ en verwonder je zelf.

Er is hier in de buurt nog een kleinschalige camperplaats finca vida lenta in Catral, van een Belgisch echtpaar: schijnt ook een aanrader te zijn. Maar ook snel vol, dus bespreken, anders vaak, bijna altijd, geen plek.

Het waait weer, het is bewolkt en er wordt zelfs regen voorspeld tussen 13 en 15, dadelijk eerst nog ff snel naar de dichtstbijzijnde supermarkt om kannen water te halen. Water is hier wel, maar smaakt niet, zelfs als het door onze filterkan is zit er nog een smaakje aan, niet lekker.

Hier naast het terrein ligt een stuk omgeploegd land, je weet niet wat je ziet. Waarschijnlijk is het land overspannen geweest met zwart landbouw plastic, waar dan gaten in gemaakt worden bij het aanplanten zodat de groente niet onder het zand komt te zitten. Deze luie boer heeft het nu gewoon omgeploegd met plastic en al. Als het waait, en dat doet het nu, dan zie je de stukjes plastic door de lucht gaan. Ze hangen overal. In de citroen bomen, in de afrastering, maar het ergste vind ik nog dat achter die afrastering de zout meren liggen, daar waait het natuurlijk ook gewoon in. Nee milieu: daar doen ze hier nog weinig aan, hier hebben ze maling aan Brussel.

Ik ga maar eens kijken of ik een boek kan vinden in onze bus boekenkast waar ik weer echt in kom net als het boek van Elske, want anders duurt een middag regen lang. Het boek Jehanne van Simone van der Vlugt wordt het. Het verhaal van Jeanne d’Arc die leefde in de vijftiende eeuw. De maagd van Orleans. En ik moet zeggen, niet verkeerd.

Lineke kookt een heerlijke pasta met zalm en roomsaus, wil op tijd klaar zijn met eten om de race van Max te kunnen zien. Start 18 uur, ik vind alleen de start interessant, daarna de laatste paar rondjes, duurt gewoon te lang. Ik doe de afwas en ruim alles weer op, loop nog een keer een rondje met de hondjes, en verzorg de koffie. Zo doen we allebei wat.

Morgen op de fiets naar Torrevieja lunchen met Hiltrud.

Todo Cambia

Todo Cambia

Een moord plek, zo kan het dus ook. We zijn van de camper-parkeerplaats Murcia 46 km opgeschoven en zijn nu in de buurt van de zout meren van Torrevieja. Aan de boven kant van de meren, gezien vanaf Torrevieja, tussen Torrevieja en Benijófar in, het hoort bij Rojales. Todo Cambia is een B&B in een prachtige Spaanse villa, morgen krijgen we een rondleiding, ben heel nieuwsgierig. Lineke is al even binnen geweest, je weet niet wat je ziet zei ze. Hoge plafonds, wit marmeren vloeren en een brede trap naar boven. Lineke moest even in het kantoor zijn om wat boeken te ruilen, ze hebben een ruil bibliotheek.

Rik en Lien zijn hier in 2022 na toe getrokken, hebben eerst 8 maanden het huis verbouwd en hebben er toen, gewoon omdat het kan, ook nog een kleinschalig camper terrein bij gemaakt. 4 plaatsen met ieder een eigen vlonder. Wij hadden geluk vanmorgen, wij waren er het eerste, konden kiezen uit 3 plaatsen en de beste hebben we gekozen, natuurlijk, eentje apart van de andere drie, die staan toch te netjes naast elkaar, wel met voldoende tussenruimte, maar het blijft een rijtje. We staan dicht bij het toiletgebouw, gebouw is overdreven, hutje waar de wc en de douche zich in bevindt, en een wasmachine. We kunnen aan beide zijde van de bus zitten, in de zon of uit de zon. Hebben zicht op het zwembad, wat er prachtig uitziet. Nu nog onverwarmd, maar volgende winter is het verwarmd. Reden om terug te gaan.

Naast het zwembad is een overdekte bar ruimte waar je eventueel kunt zitten om te eten of bbqen. Vanavond serveert Lien er broccoli soep en bloemkool soep. €3,95 per bordje, we gaan het proberen, moet wel heel lekker zijn. Er is een jeu de boule baan, en een achteruitgang waar we gelijk op een plaats komen waar we de hondjes kunnen uitlaten.

We hebben gelijk nog een weekje geboekt, we blijven nu tot maandag, dan hebben ze even geen plek voor ons, en woensdag de dertiende komen we weer terug. In de tussentijd gaan we weer even naar Pool Villa, is hier om de hoek, daar waren we al met Peter en Mia, dat is een pareltje in wording, en dit is al een pareltje.

Op fiets afstand van Hiltrud, 9,9 kilometer 30 min. Fietsen. Op fiets afstand van Beppie en Wouter in Algorfa ook maar 10 km. En met al dat ziek zijn van Lineke is deze rust heerlijk. Het gaat nu goed, conditie moet weer opgebouwd worden.

De tocht vanochtend hier naar toe was het grootste gedeelte binnendoor, mooie route we kwamen door Almoradi, daar waren we met Peter en Mia nog op de zaterdag markt, toen we bij Pool villa stonden.

Tot 20 maart hebben we bij geboekt dan hebben we nog ruim 14 dagen om thuis te komen. En met dat bijboeken hebben we geluk, een iemand heeft zijn boeking niet bevestigd waardoor de periode van 13 tot 20 maart nog vrij was. Eigenlijk zitten ze al vol t/m februari 2025 en ze zijn afgelopen 26 december pas begonnen. En de meeste gasten zijn al 2x geweest, op de heen en op de terugweg, dat zegt iets.

Het weer: vandaag zon en ligt bewolkt, de wind trekt iets aan, het is inmiddels 16.30 uur, morgen is het minder met het weer, even een dipje, zelfs kans op regen, maar toch 18 graden. Vanaf volgende week stijgt de temperatuur naar 24 graden, we klagen maar niet morgen als er een druppel valt.

Lineke heeft de was al weer gedaan, die is al keurig droog geworden op de droog carrousel die naast ons staat, ook handig.

Bijna tijd voor de soep, we gaan maar eens naar de bar bij het zwembad.

Orihuela of Murcia?

Orihuela of Murcia

Onze buren zijn gisteren naar Orihuela gefietst 15 km verder op, mooie route, leuke plaats. Ik dacht: dat gaan wij vandaag ook doen, ik had de route al klaar staan. Toen zei onze Zeeuwse buurman: vandaag markt in Murcia hele groteMarkt, en uit onze bus klonk, dat vind ik leuker dan, naar de markt. Het werd dus Murcia.

We zijn hier nu voor de 3de dag. Op een plek waarvan ik altijd zei: snap je dat nou, hebben ze zo’n duur ding en dan staan ze zo in het grind pal naast elkaar.

Toen hadden wij nog een caravan en stonden we op het gras, op een plek van minstens 100 vierkante meter, afgescheiden met een haag. Nu 3 jaar later en wat camper reizen verder raak ik er aan gewend dat het soms gewoon zo is, maar mijn voorkeur heeft het zeker niet. We hebben al op van alles gestaan. Gewoon een parkeerplaats in Duitsland aan de rand van een stadje langs de romantische strasse, in Frankrijk op door reis de campercarparken, heel handig by the way, maar mijn voorkeur gaat uit naar die mooie Hollandse plekken: kamperen bij de boer, het rondje Twente, de mooie camperplaatsen bij sommige jachthavens.

Hier ben ik echt voor het weer, de zon maakt het goed. Morgen gaan we naar iets heel anders, kleinschalig bij Nederlandse B&B eigenaar op het erf, ben heel benieuwd.

De fietstocht naar de markt was prima te doen en de markt was heel groot, vol met allemaal vrouwen die voor of achter zo’n shit trolley tas lopen, dan de kinderwagens nog en hier en daar een invalide wagen, kortom niet te lopen als je niet steeds je voeten en benen in de gaten houd. Staan die vrouwen ook nog midden in het pad met elkaar te buurten, letten ff niet op de trolley, komt er een trolley voorbij gerold. We hebben het heel gehouden geen blauwe plekken op het scheenbeen, maar we haten trolley ‘s. Ik dacht eerst nog dat is handig voor Lineke, maar ik sjouw wel, niks nie handig nie zo’n ding. Ergerlijk voor alle anderen op de markt: zelfs de marktkooplui verkopen minder, niemand kijkt meer naar de kraam, ze kijken naar hun voeten. Geen wonder dat die lui zo’n herrie maken, en maar roepen naar die schuifelende massa die slalommend de trolley’s ontwijkt.

We zijn een straat heen en aan de andere kant terug gelopen: blij dat we weer bij de fietsen waren, hebben zelfs geen fatsoenlijke terrasjes kunnen vinden in de buurt van de markt, als in de schaduw of op de hoek van een drukke verkeersader, niet echt uitnodigend, dus thuis koffie!

Het weer blijft lang goed genoeg om buiten te zitten, rond 16 uur werd het weer frisser dus naar binnen. De fietsen staan weer achter op de bus, klaar om morgen te vertrekken, ben heel benieuwd naar ons nieuwe stekkie.

De Markt!

De Markt!

Markt is een groot woord, 10 kramen, misschien waren het er 11 maar zeker geen 12. Wel was het een mooie route om te fietsen, de tocht naar de markt in Torreagüera. Het dorp op zich had een oud en een nieuw gedeelte, maar echt veel te doen was er niet. Geen pleintje gezien met een koffie tentje of klein terrasje, jammer want dat maakt een uitstapje altijd leuk.

We zijn wel een Chinese bazaar voorbij gereden en daar hebben we een fietspomp gekocht die in de fietstas past. Wij hebben namelijk altijd keurig onze bandenplak set bij ons, maar we hebben allebei niet zo’n handpompje op de fiets zitten. Vroeger zat zo’n ding standaard op een fiets, nu kost de fiets meer dan €3000 maar een pompje kan er niet vanaf, dat is tegenwoordig blijkbaar een optie. €3,45: prima fietspomp, past in de fietstas, kan er zelfs de autoband mee oppompen volgens de beschrijving.

Op de terug weg ook nog langs de supermarkt, geen Lidl deze keer maar de supercombo, nog nooit van gehoord, maar we kwamen er langs, Lineke was erbij, dan krijg ik geen error omdat ik niets kan vinden, ik zoek gewoon niet, ik duw de kar, dat moet ook gebeuren.

We waren mooi optijd terug, hondjes blij en wij blij. We hebben vandaag uitzonderlijk mooi weer, echt weer om te zonnen, ondertussen lezen, puzzelen of slapen en heel goed opletten dat we niet verbranden.

Inmiddels hebben we nieuwe buren, ook met een camper busje, iets meer ruimte tussen de auto’s dan bij de camper die naast ons stond, ook weer Nederlanders uit Kloetingen, Zeeland.

Ik durf het bijna niet te zeggen, maar we blijven tot vrijdag hier, en dan gaan we naar een B&B van Nederlanders in Rojales die er ook 4 camperplaatsen bij hebben, en daar konden we pas de 8ste terecht, vandaar. Zolang het weer goed blijft, blijven we in deze streek hangen, zullen we af en toe wat opschuiven, maar we hoeven pas de eerste week van april thuis te zijn, we kunnen dus tot eind maart in het mooie weer blijven hangen. En misschien nemen we het wel mee, dat zou mooi zijn.

Onze Belgische overbuurman is jarig 70 geworden, vanochtend al vroeg bal. Gelukkig zijn ze met z’n allen vanmiddag gaan fietsen, maar nu 16.15 uur staan de tafels in het midden pad alle stoelen erom heen en gaat het feestje beginnen. De Duitsers achter ons ruiken bier, de mannen sluiten ook aan, de vrouwen blijven voor hun eigen wagen zitten, ik denk dat die hier ook al lang zijn, het kent elkaar allemaal.

Het is inmiddels 19 uur en de groep Belgen zit er nog steeds, worden steeds gezelliger, zijn nu in de fase dat er feest muziek uit de JBL komt en dat er aardig mee gezongen wordt, en de dames gaan steeds harder giechelen. Nu hebben ze lol op het liedje in het bos daar is de jager, even voor het niveau. Ik vind het fantastisch dat ze het zo gezellig hebben, heb er totaal geen last van, het is eigenlijk wel een mooi gezicht 70 en dan zo’n feestje bouwen. Het wordt nú langzaam donker, de zon is onder, het zal nu wel zo afgelopen zijn. Ik ga de hondjes nog eens uitlaten voor het echt donker is.