Op de fiets naar Gurdamar del Segura

Op de fiets naar Guardamar del Segura.

Nadat we weer heerlijk onder de Porch ontbeten hebben zijn we gaan fietsen, Mia heeft een app op de telefoon, komoot, geweldig denk ik, als je weet hoe het werkt, maar daar gaat het al fout, dat weten we niet.

We starten de route en volgen Mia, maar in Almoradi, net aan de andere kant van de snelweg zei de navigatie: keer om, herberekening, en dat bleef maar doorgaan. We wisselen van telefoon, ik neem de navigatie om te kijken wat er gebeurt, en in eens zegt de navigatie dat we op de route zitten, en wat denk je: hij loodst ons zo terug naar de camper. Nieuwe poging, maar nu gewoon met Google Maps, we toetsen in Rojales en Google brengt ons keurig naar het centrum, we drinken op een terrasje in de zon, weer van Britten, een koffie verkeerd, niet zo lekker als die van gisteren, maar een beste bak. We stellen Google opnieuw in en nu naar Guardamar del Segura: een plaats aan Zee, daar is vast een boulevard om te lunchen. Dat dachten er meer, druk, kei druk, zelfs druk op het strand, er gingen zelfs al mensen de zee in. We lopen heel de boulevard af in de hoop op een plekje, maar alle plekjes die niet bezet waren, waren gereserveerd. En dan ben je ineens aan het einde van de boulevard, bij de laatste tent stonden ze in de rij voor een tafeltje. We lopen toch nog een stuk door weg van de boulevard, en dan ineens is daar nog een restaurant op de hoek van de straat, en de straat komt uit op het strand, een moord plek met plek. We zitten weer heerlijk in de zon, we hadden geen 5 min. later moeten komen, want voor dat wij wat te drinken hadden was hier ook een rij voor een tafeltje. We kiezen voor paella, hadden de portie al gezien een pan voor 2 is genoeg voor 3 en Peter kent het niet, dus eet het niet, die neemt een salade de luxe. Prima lunch voor een prima prijs, maar wel gelijk wat duurder, tja we zijn aan de kust in een badplaats. Inmiddels zijn we al een poosje weg, de hondjes willen nooit mee met de fiets, dus tijd om terug te gaan. 17 km fietsen 45 min. Met Google, top navigatie.

Hondjes blij dat we er weer zijn, temperatuur in de camper was prima, lang leve de maxfan. Mia wil de haren wassen, dus gaan we dat doen. De buiten douche hoef ik niet op te bouwen. We pakken een plastic stoel, denken er de wasbak bij en met de sproeikop van Isabella ga ik dat wel even regelen. Er wordt water gekookt, een emmer gevuld met hand warm water, de pomp er in en spoelen maar. Eerst nat maken, soppen, uitspoelen, crème spoeling er in, beetje water bij vullen, nog eens uitspoelen, inmiddels is Mia zeiknat, maar ze zit in de zon, lekker warm.

We hebben nog lang mogen genieten van de zon, zijn een keer gaan verzitten van de porch naar de overkapping bij het zwembad tot het echt tijd werd om te gaan koken, als we het eten tenminste nog buiten willen nuttigen. Op het menu echte Spaanse zuurkool met rook worst, de zuurkool gebakken met een uitje en spekjes, en later door de puree geschept. Ons Peter vond het verrukkelijk: bijna een thuis gevoel.

Net voor het echt donker was hadden we gegeten, afgewassen en opgeruimd, ons Peter koffie gezet, zon onder, koud buiten dus naar binnen. Nog ff potje Rummikub en vroeg naar bed.

Zoeken naar?

Zoeken naar?

Vandaag hebben we ons rot gezocht naar de opladers van de fiets, zo’n klein camperbusje en nergens te vinden. Alles, maar dan ook alles is uit de camper geweest en geen oplader, hoe kan dat? We zijn zelfs terug gereden naar huis toen we net weg waren omdat we de oplader van Lineke waren vergeten, maar ook die konden we nergens vinden. We zijn maar gestopt met zoeken het was inmiddels 11 uur en we wilden graag naar de week markt in Almoradi en die stopt om 14 uur. Dus zonder enige ondersteuning, ik had nog 1 streepje kon nog 4 km, Almoradi is 3,5 kilometer dus onhaalbaar heen en weer, behalve als we de eco stand inschakelen dan komen we in elkgeval daar, terug zien we wel.

Google Maps wordt ingesteld op centrum Almoradi en daar gaan we. De weg over het viaduct van de A7, dat denk ik ten minste dat het de A7 is, en na het viaduct zijn we er zo, Google stuurt ons zelfs om, rechts links, rechts, komen weer op de zelfde weg uit, maar wel in het centrum en op de markt. De markt is echt groot, zo’n beetje heel de binnenstad staat volgebouwd: veel al kleding en hebbedingen, klein stuk groente en fruit.

Peter is niet zo’n markt ganger, hij was vooral gefixeerd op de terrasjes, maar hij moest een beetje geduld hebben. Geduld wordt altijd beloond, vol in de zon kwamen we uiteindelijk bij een Engels drietal, drie vrouwen die een leuke tent runden op de hoek van de markt. We hebben er koffie gedronken, geluncht en nog wat gedronken, 2 wijn 2 bier en weer voor bijnaniets.

Op naar de Lidl want voor vanavond gaan we lekker vlees halen voor op de plaat, dan hebben we piepertjes, roerbak groenten en een stukje vlees voor op de bakplaat en dat hapt zo heerlijk weg.

De terug weg ging via Daja Nueva, een viaduct te ver eigenlijk, we zagen ons plekje, vooral het huis wat er bijhoort al lang liggen, maar we moesten helemaal rond, naar het andere viaduct om uiteindelijk bij de campers te komen. En ik zonder ondersteuning: batterij was al lang leeg.

Eenmaal terug ging het zoeken door, waar zijn de opladers, klein zijn die dingen niet, onbegrijpelijk dat we die niet vinden, we geven het op, Lineke stapt uit de camperbus, het oog valt op de twee kleine laadjes onder het keukenblok, nog geen 10 centimeter hoog, en ze zegt: heb je al in die laadjes gekeken, en ik denk, o shit, hoe kan ik dat nou vergeten, heb ze er zelf ingelegd. Opladers zijn terecht, camper opnieuw ingepakt alles weer netjes opgevouwen, wij oververhit.

Mooi weer, echt mooi weer hadden we vandaag, genieten, echt genieten was dat, en morgen weer volgens de geleerden, we gaan het zien. We hebben het echt naar onze zin hier op deze camperplaats in wording, eigenlijk een top plek, van alles voorzien, en allemaal voor ons.

De zon is nog maar net helemaal onder, het is hier langer licht dan thuis, maar als de zon weg is, koelt het snel af.

Slapen op de parallelweg

Slapen op de parallelweg.

We hebben voor de deur bij Beppie en Wouter overnacht, prima plek voor en nachtje. We konden aan het stroom, voor ons nog geen noodzaak maar van de camper was de huishoud accu al leeg. Koel vries combinatie trek de accu dus in een aantal uur leeg.

Friet met kip en appelmoes of sla dat was het menu gister avond inclusief drank met 6 man €80 inclusief fooi, ik snap de overwinteraars wel, thuis de kachel uit en hier alles 3x goedkoper.

Rond een uur of 9 zijn we terug gereden Peter en Mia mee in de Mazda, wij met ons busje terug naar casa Tiny, zo heet het huis van Beppie, vernoemd naar haar overleden man, mijn neef. We hebben nog gezellig wat na gekletst even een plan gemaakt voor vandaag, tijd afgesproken voor het ontbijt enz.

De nacht was prima ook al stonden we aan de weg. Lineke weer niet helemaal fit, de bijwerkingen van die antibiotica speelt zo nu en dan weer op, en vooral de buikklachten het ergste. Nog 2 dagen slikken en de kuur zit er op, ff volhouden schat.

Mia heeft vanochtend op de deur moeten kloppen om ons wakker te maken, even dacht ik: o oo policia we doen iets wat niet mag kamperen op straat, maar gelukkig het was Mia. Beppie en Wouter waren ook al op, wij waren duidelijk weer de laatste. Rondje met de hondjes langs de bakker, nog even achter langs casa Tiny gelopen, moet eerlijk zeggen mooie Spaanse wijk ziet er allemaal keurig uit, bijna op de golfbaan, die is op loopafstand, en daar zijn ze een prachtige nieuwbouwwijk aan het zetten, hier geen stikstofprobleem bij het bouwen, er wordt volop gebouwd.

Na het ontbijt zijn we in Torrevieja naar een shopping center gegaan, echt groot, maar volgens Beppie is dit een kleine. Eén keertje is winkelen leuk, maar daar gaan we geen gewoonte van maken. We hebben voor vannacht een plekje bij een finca, oude Spaanse boerderij, natuurlijk van Nederlanders die er een camperplaats in aanleg hebben, maar wij mogen vast komen proef camperen: we zijn heel benieuwd.

Gevonden, even dacht ik: dat weet ik ook niet, ik zag niets wat zou kunnen lijken op een camperplaats in aanleg, slechts een doodlopende weg wat al snel een zandpad werd dwars tussen de artisjokken velden door. En ineens stonden we dan toch tussen 2 huizen in. Links een poort, daar woont de Engelse buurman, rechts een poort, en daar moest het zijn als het goed is was de rechter poort open, dus Lineke ging op onderzoek uit. Poort kon open, is wel smal, ik kan er door, ons Peter net wel of net niet, hij is binnen. We zijn hier helemaal alleen hebben de sleutel van het huis, kunnen gebruik maken van toilet en douche hebben 16 ampère stroom. Gratis wifi, helemaal top; ik houd hier wel van pionieren, ergens komen waar het nog in aanleg is, en niemand te vinden dan wij, heerlijk.

De eigenaar van deze finca is niet eens in Spanje, alles gaat via de app. Hij zit in het koude kikkerland, geweldig dat dit nog kan, hoop dat het zo kan blijven. Er is echt wel wat van te maken, het huis ziet er so wie so niet verkeerd uit, leuke overkapping/ porch half om het vierkante huis, gelijk onder de kap. Er zit een zwembad bij, dat is nu nog koud, geen verwarmd zwembad. Er wordt nog een overkapping bij gebouwd, die is al bijna af, moet nog gestuct worden, en dat gebeurt wellicht dit weekend, we gaan het zien. Achter het zwembad is nog een groot braakliggend stuk grond, en daar zou ik de camperplaats maken, dan kan hij er heel wat kwijt, en in deze streek kunnen ze best nog wat camperplaatsen gebruiken. Aan de kant waar wij nu staan is slechts plek voor hooguit 3 campers, en daar kun je de kost niet mee verdienen. In het huis is ook nog een kleine studio voor 3 personen te huur, en daar gebruiken wij nu het toilet van, maar in de toekomst zal er voor de camperaar een toiletruimte komen. Plekje om te onthouden, pareltje in wording.

Op naar Beppie

Op naar Beppie!

We hebben onze tijd volgemaakt bij het kartonnen huis, iets over 11.30 uur zijn we pas vertrokken, en we moesten om 12 uur weg zijn, mooi op tijd dus.

Lineke had vergeten de wekker te zetten dus pas om 9 uur wakker, half uur later dan gewend, ai, dat wordt improviseren dacht ik, met de hondjes lopen, ontbijten, alles nog opruimen, als dat maar lukt, nou tijd zat dus: zelfs tijd over.

Beppie had mijn ooit eens een pin gestuurd van de locatie, ergens in december, en daar onder stond hun adres, dus die pin hebben we vandaag als navigatie gebruikt, en dat liep fantastisch. Binnen een uur stonden we voor de deur, dachten we. We stonden in een nieuw bouwwijk in Benijófar voor een huis waar op stond for sale, net zo snel als ik het nú type kwam er een Nederlandse vrouw naar buiten, die dacht natuurlijk kopers, maar wij zochten Beppie! O, zei ze, Beppie en Wouter, ja die, o maar volgens mij wonen die helemaal niet hier in de straat, onze buren zijn wel vrienden van hen, we hebben ze gisteren nog gezien, maar waar ze wonen?? Nou, zei ik, ik app wel ff. Och, zegt Beppie, heb ik jullie daar naar toe gestuurd, hoe kan dat nou, daar woont mijn vriendin. Ik stuur een nieuwe pin, 9 km verderop, ander dorpje, Algorfa, wij weer op pad, en deze keer komt het goed.

We hebben een kei gezellige middag onder hun veranda, Trics helemaal geobsedeerd door Guus de papegaai, ze heeft heel de middag naar hem zitten staren.

Het huis, authentiek Spaans huis, veel kamertjes maar duidelijk gericht op buiten leven. Gezamenlijk zwembad ziet er allemaal keurig uit. Ze hebben in Benijófar een oude stads woning gekocht, opknappen maar wel heel leuk, althans de tekeningen zien er veel belovend uit, goede reden om volgend jaar nog eens te komen kijken. Er wonen hier veel Nederlanders: we zitten nu in een Nederlands restaurant, soort oud Hollands chauffeurs café, maar wel heel gezellig. Ons campertje staat hier iets verderop langs de weg, Peter en Mia zijn met Wouter en Beppie mee gereden. We slapen vannacht bij hen voor de deur, gewoon op de straat.

Met z’n vieren naar Aspe

Met z’n vieren naar Aspe

Eerste keer in twee weken dat we met z’n vieren iets hebben kunnen ondernemen, allemaal fit genoeg om op de fiets naar Aspe te rijden en daar ook nog wat rondslenteren, wow wat een vakantie gevoel.

Peter is vanochtend ook al mee wezen wandelen, een grote ronde hier helemaal achter de camperplaats langs. We kwamen langs nog een Nederlandse camperplaats Dos Geckos, moet zeggen: zo in het voorbij lopen zag het er keurig uit, nog klein schaliger dan hier bij het kartonnen huis.

Het is wat bewolkt, maar goed genoeg om buiten te zijn, buiten eten kan dus makkelijk en dat doen we dus ook. Na het ontbijt/ brunch, want vroeg zijn we nooit, pakken we de fietsen en gaan we naar Aspe. Ff langs de Aldi ff langs de toeristen info, ff koffie bij de markt, en steeds zijn we lekker buiten.

Bij thuiskomst op de camperplaats heb ik ons André gebeld, eens informeren hoe het met hem gaat, en vertellen hoe het met ons gaat. Hij mist zijn buurtjes wel, toch wat stiller rond het huis, en hij heeft zo zijn momentjes, maar het gaat goed, daar ben ik blij mee. Hier in Spanje doen wij ons best om het Peter naar de zin te maken, maar het is denk ik geen camping man. Mia wel, die vindt het fantastisch.

Morgen reizen we door, gaan we op bezoek bij Beppie van den Broek, aangetrouwd nichtje met toevallig dezelfde achternaam. Zij heeft hier 40 km verderop een huis gekocht, in Benijófar daar blijven we een nacht, moeten nog kijken hoe dat we dat doen, misschien een camping in de buurt, we weten in elk geval al dat er parkeerplaatsen zijn, we kunnen eventueel ook bij hen slapen, we gaan het zien. Slaap natuurlijk het liefst in mijn eigen huisje.

Zonnig Spanje!

Zonnig Spanje

Vandaag de eerste dag vol zon, zonder wind die noemenswaardig is, gewoon lekker weer.

Peter en Lineke zijn nog niet fit genoeg om actief te zijn, maar Mia en ik wel, dus zijn wij actief en zij luisteren naar hun lichaam.

Eest hebben wij voor het ontbijt gewandeld met de hondjes, 5 km. Na het ontbijt zijn Mia en ik op de fiets naar Aspe gereden 15 min. fietsen . In Aspe was het markt, week markt, altijd leuk om over heen te lopen. Aspe is een leuk oud stadje, staat een enorme basiliek, deze staat momenteel in de steigers, en de bouwvakkers waren in volle gang, muziek kwam van de steigers. Google translate geeft uitkomst als wij de markt niet kunnen vinden, koffie willen bestellen of afrekenen, zelfs de serveerster waar geen lachje vanaf kon, kregen wij aan het lachen met ons Spaans.

In een witgoed winkel hebben we een waterkoker en een 1 pits inductiekooktoestel gekocht zodat Peter en Mia als het gas op is of nogmaals op slot springt op de terugweg toch kunnen koken.

Beveiligd gas: allemaal leuk: slang lek beveiliging, crash beveiliging, het zit er allemaal maal op, en zonder lekkage of crash gaat het er ook op, je moet het maar weten, of Marijke bij je hebben die het dan uitvindt. En aangezien ik op de terugweg er niet bij ben, hebben we voorzorg maatregelen genomen, Alles elektrisch.

Mia en ik hebben ons kostelijk vermaakt, gezellig op de fiets genoten van het mooie weer. Eenmaal terug bij de camper genoten tot zonsondergang, buiten gezeten, lekker gezellig drinken en eten, samen zijn wat is dat toch belangrijk en fijn.

Morgen nog een dagje hier, eens kijken of we met z’n allen kunnen gaan fietsen, nieuwe dag, nieuwe kansen.

Het kartonnen huis!!

Het kartonnen huis!!

Vorig jaar is het er niet van gekomen, maar nu zijn we er dan, het kartonnen huis, bekend van de tv serie ik vertrek 5 jaar geleden. Hoeveel tegenslagen kun je hebben, en hoe flexibel kan je zijn. Over het kartonnen huis is alles te vinden op internet.

Wij zijn hier nu in de buurt van Aspe in de middel of no where : de granaatappel bomen, olijf bomen en wijn ranken. 20 camperplaatsen netjes aangelegd, sanitair beperkt, maar och wat heb je nodig.

We hebben vanochtend eerst boodschappen gaan bij de Aldi, voor 3 dagen, niet dat dat nodig is, maar wel makkelijk, hier bij het kartonnen huis moet alles op de fiets.

Het was niet eenvoudig om bij de Aldi in Jávea te komen, via een smalle parallelweg moest je de parkeerplaats op, en die parallelweg was zo smal dat je bijna, of net als Peter niet, langs de geparkeerde auto’s komt. Gelukkig was de chauffeur van het bestelbusje in de buurt, en werd er ruimte gemaakt zodat hij er langs kon.

Het eerste stuk van de route, Jávea uit, stukje binnen door richting de snelweg was prachtig, mooie uitzichten, prachtige omgeving, eenmaal op de snelweg zaten we zo in de omgeving van Benidorm, Mia keek de ogen uit op alle hoogbouw, niet te geloven wat een gebouwen staan hier aan de kust, Benidorm springt er uit, maar eigenlijk hebben al die plaatsen hier in omgeving Alicante, daar valt het onder, deze bebouwing. Het weer is prachtig zonnig, maar de wind is nog te veel aanwezig, het advies van Dave hier is dan ook luifel binnen houden.

Heel de middag hebben we tussen de campers in, uit/in de wind gezeten vol in de zon, we hebben vast ons toet verbrand geloof niet dat een van ons zich had in gesmeerd, beetje dom.

Lineke is nog steeds niet in orde, alle bij werkingen die je kan hebben van de antibiotica kuur heeft ze. Droge mond dus dorst, last van de buik, dus diarree, kortademig, dus 0 conditie, ernstig, zeer ernstig allemaal want ze moet nog minstens 5 dagen door. Jammer dat ze zo eigenwijs is als ze groot is, want ze houdt zich niet aan de voorschriften, ze moet er 3 per dag, het is nu 18.45 uur geweest en ze heeft er nog maar 1 op. Ik zeg er niks meer van.

We hebben een prachtige zonsondergang: dat belooft wat voor morgen.

Wandelen naar het oude centrum!

Wandelen naar het oude centrum!

Vannacht werden we zeeziek van het schommelen, niet door de golven maar door de wind. Eén kleine storm, veel wind, was heel goed voelbaar in onze camperbus, en helemaal in de camper van Peter en Mia.

Toch heb ik redelijk geslapen. Gisteravond voor het slapengaan een codeïne tabletje erin en het hoesten werd een stuk minder.

We hebben allemaal de tijd genomen om rustig op te starten, ik ben rond 8.30 uur met de hondjes gaan wandelen, dat is nou eenmaal hun tijd op vakantie, terwijl de rest ging douchen, de hut opruimen of andere zaken.

Na het ontbijt zijn we gaan wandelen richting de oude stad, dat is vanaf de camping niet meer dan 2 km, maar allemaal omhoog, en dat was voor Lineke nog te veel gevraagd, gelukkig zei ze op tijd: dat gaat niet lukken, ik ben nu al buiten adem, jammer maar Lineke ging terug, niet alleen: Bea en Trics, enigszins teleurgesteld, gingen met haar mee.

Langzaam zijn wij verder gekuierd want al dat gehoest heeft ons allemaal behoorlijk teruggezet in ons conditie niveau, de hartslag is beduidend hoger dan normaal.

Peter vind het nog snel koud, thermostaat werkt nog niet goed, ik in de korte broek had namelijk nergens last van, maar warm was het zeker niet. De wind is aardig gaan liggen maar de bewolking houdt de zon nog te veel tegen: temperatuur is niet boven de 15 graden geweest. Voor morgen is dat anders voorspeld. Zon en 22 graden.

De oude stad is aardig, staat een aparte kerk, een vierkant blok met een vierkante toren helemaal van mergelsteen. Er liggen oude kanonnen voor als bank, en in de voorgevel zitten volgens mij allemaal schiet gaten. De kerk is duidelijk ook ergens anders voor gebruikt in de loop der tijd. Wil je meer over de kerk weten: kijk dan hier: https://www.javea.com/nl/iglesia-de-san-bartolome/

We hebben heerlijk door het oude centrum gewandeld mooie smalle steegjes, goed onderhouden, ziet er netjes uit. Op een terrasje achter de kerk hebben we koffie gedronken en nachos gegeten, Peter nog een biertje gedronken, €22 gaat in Nederland niet lukken 5 koffie 1 bier en nachos.

Eenmaal terug op de camping zijn we allemaal weer even gaan rusten, jammer, maar we zijn gewoon allemaal nog steeds niet de oude, maar we lijken er steeds meer op.

Morgen reizen we door naar Aspe, het kartonnen huis, veel over gehoord, ben dus heel benieuwd.