Santa Barbara

Vanochtend zijn we naar Santa Barbara gereden, een deel van Bonaire net buiten Kralendijk, iets de heuvel op. Het merendeel dat hier woont zijn toch wel echt de inwoners van Bonaire, vakantie gangers zie je hier niet echt, alhoewel we een huis voorbij gereden zijn met B&B op de gevel.  Sommige Kaya's (straten) waar je in rijdt, zijn echt armoedig, daar is het niet echt goed toeven...  Dat beeld zie je trouwens ook wel in Kralendijk, maar iets minder extreem. Zo schoon als het aan de kust en op de stranden is, zo'n puinhoop maken ze er op sommige plekken in het achterland van. Eigenlijk best jammer. Van de ene kaya naar de andere kaya valt zo nu en dan je mond open omdat er dan in eens weer een prachtig huis tussen staat,( zeker van een Nederlander). Hoe hoger je komt, hoe luxer de huizen, de meeste weer met uitzicht op de zee. We zijn gereden tot aan het uitzicht punt, daar kijk je z'n beetje over heel Bonaire. In 2000 hebben ze hier nog een gedenkteken geplaatst,  KRISTU AWE AYERA SEMPER dat staat er op geschreven, er staat een groot wit kruis boven op en onder staat een grote M met een kroon er op. Het zal iets godsdienstig zijn maar zeker weten doe ik het niet. Er stond verder niets bij geschreven.

Hierboven waren stukken grond afgezet met een bord erbij: herbeplanting bomen. De bomen die er waren hadden hele andere vormen als de bomen die wij gewend zijn, een korte stam en een grillige kruin, beetje vergelijkbaar met bomen in een boomgaard, maar dan met een vele dikkere stam en wildere kruin. Enkele bomen stonden in bloei, met oranje bessen. Verder staan er heel veel cactussen. Van heel groot tot heel klein. Op de weg weer naar beneden, keken we van boven op een aantal prachtige huizen, die straten zijn we ook nog door gereden gewoon omdat we nieuwsgierig zijn. Ergens hier op de weg naar beneden hebben de eigenaren van de B&B waar wij in vertoeven een huis gehuurd zodat ze het hele huis kunnen verhuren als B&B en de kinderen gewoon kind kunnen zijn en niet die hele dag rustig ivm. gasten. Eenmaal weer op de juiste weg waren we zo weer in Kralendijk, zin in koffie.

Op de pier is de cappuccino bar, echt het centrum van Kralendijk en daar wilden we naar toe. Dus de auto geparkeerd op het parkeer terrein in het centrum, waar je de auto met de ramen open en niet op slot het veiligst achterlaat: blijft vreemd telkens als we het doen. Waar wij wel op moeten letten is dat we de buit er uit halen, want dat zijn wij niet gewend, wij laten dan thuis de portemonnee niet in de auto achter, maar toch gerust boodschappen, zonnebril, en andere prullerij. Ik moest dus weer teruglopen om mijn zonnebril te halen, heel die auto door gekeken zag geen zonnebril, ik wist zeker dat ik die op de handrem had gelegd en daar lag hij niet meer. Ik had twee scenarios, een: hij is al gejat of twee: ik heb hem in mijn onderbewustzijn toch in de tas gedaan en die is nog bij Lineke. Terug naar de pier.

Op de pier geen Lineke, nou dacht ik hoe moeilijk kan het zijn, er is maar een pier en toch is Lineke blijkbaar op een andere plek gaan zitten, of toch teruggelopen naar de auto omdat ze mijn zonnebril in de tas zag zitten, en dan zouden we elkaar wel eens mis gelopen kunnen hebben omdat ik via een andere weg terug gelopen ben naar de pier als dat we dat de eerste keer deden. Nou dan maar weer richting de auto, en daar hoorde ik ineens: joehoe.... hier ben ik, stond ze op mij te wachten voor het openbaar toilet aan de route zoals we de eerst keer liepen, heel begrijpelijk, daar verwachtte zij mij weer langs.  Nou, zei ik, geen zonnebril, begrijp er niets van, zo snel kan hij bijna niet gejat zijn, en ik weet zeker dat ik hem op de handrem heb gelegd, hij zal wel in de tas zitten, dus tas op kop, geen zonnebril! 

Nou zei Lineke toen, ik heb hem van de handrem afgehaald en langs jouw stoel gelegd, ik zei nou ik heb overal gekeken maar geen zonnebril gezien, dus als hij daar ligt, dan ligt hij er straks nog. En zo was het.

Op de pier hebben we op de mooiste plek half in de zon half in de schaduw heerlijk koffie gedronken, de vissen zwommen daarin het rond aan de oppervlakte, even later zagen we waarom, de serveerster gaf ze voer, en dat weten die vissen natuurlijk zo. Er vlogen ook steeds prachtige grote vogels boven het water, net grote zwaluwen. 

We hebben er de tijd voor genomen om daar lekker koffie te drinken op die pier. Toen nog even wat shoppen, en toen waren we inmiddels zo verhit dat we echt een plek moesten gaan zoeken op het strand en onze verkoeling zoeken in de azuur blauwe zee.

Rond een uur of twee richting Windsock, daar is ons Elske vandaag weer begonnen met werken na 5 dagen lekker vrij en dus met ons leuke dingen doen. Verrassing voor haar, ze had ons vandaag niet verwacht. Lekker geluncht, heerlijk geluierd en de eerste bekende Nederlander tegen het lijf gelopen, Sanne Hans. 

Eenmaal terug bij onze B&B hebben we gezellig onder de palapa gezeten met onze Zweedse buren, kennis gemaakt met nieuwe gasten een vader en zoon, zoon uit Canada en vader uit Frankrijk.



Reacties

Reacties

Ank

Kristu Awe enzovoort betekent Christus, Gisteren, Heden (Vandaag), Voor Altijd. Maar ook zonder bezinning hebben jullie het goed. Bijzondere eilanden zijn het. Ik ken het alleen van verhalen en/of foto's/films. Groot contrast inderdaad tussen de toeristische gebieden en het achterland. Benieuwd naar jullie verhalen.

{{ reactie.poster_name }}

Reageer

Laat een reactie achter!

De volgende fout is opgetreden
  • {{ error }}
{{ reactieForm.errorMessage }}
Je reactie is opgeslagen!