playa Labenne!

We hebben ons best gedaan om toch weer een plekje te vinden waar we in elkgeval een paar uurtjes zon hebben, we kunnen wandelen en fietsen en de regen blijft uit tot morgen laat in de middag.

Camping car-park Labenne 1,5 km. van het strand.

We vertrekken om 10.45 uur uit Pamplona en kiezen de groene route, tolweg vermijden. Wat is Spaans Baskenland mooi. We rijden door de uitlopers van de Pyreneeën, hebben mooie bergen beklommen, afdalingen gehad van 8%, kilometers aan een stuk. We zaten dus echt hoog. Zijn dwars door bergen gereden in ellenlange tunnels. Hebben uitzicht gehad: echt ongelofelijk ver en diep de dalen in, en alles weer in dat mooie verse voorjaar’s groen. De varens die weer opkomen, het verse gras in de weiden, en dan die mooie, bijna Zwitsers aandoende huizen, allemaal wit en de kozijnen ossenbloed rood, de een nog mooier dan de andere. En bijna allemaal met een prachtig uitzicht.

Op een van de bergpassen op de grens van Spanje en Frankrijk stonden hele oude bomen langs de weg, jarenlang geknot en gesnoeid, waardoor ze nu de meest rare vormen hebben gekregen. Zelfs een beetje sprookjes achtig. Er zijn gaten ingevallen, soms keek je dwars door zo’n boom heen, door het afzagen en weer dicht groeien van de snoei wonden krijgen de bomen gezichten. En zo grillig spookachtig als in een sprookje. De ene na de andere boom, een hele bergpas lang. Het was er donker en smal, eigenlijk reden we in een sprookje.

Zonder dat we het gemerkt of gezien hebben zaten we in eens in Frankrijk, eerst zei Lineke nog: hier staat alles ook al in het Frans, toen piepte KPN: u bent nu in Frankrijk…..geen grens overgang gezien.

Het wordt steeds groener om ons heen, al geraniums aan de balkons van de Zwitserse huizen hier in Baskisch Frankrijk, de blauwe regen bloeit al, vandaag is het echt voorjaar, de zomer is achter ons gebleven, voorlopig geen temperaturen boven de 20 graden, we zakken naar de tien komende week. Vandaag nog ff niet, we hebben het plekje gevonden waar de korte broek nog gewoon aan kan, we buiten zitten in de zon en buiten eten.

Ik loop zo even richting zee, Lineke niet, die heeft last van de grote teen. Gisteren een beetje lullig afgestapt van de fiets.

We staan inderdaad dicht bij de atlantische zee, 1,8 km en dan ben je bij het strand, je loopt al vrij snel over een soort boulevard naar zee toe, mooi voorjaarsweer dus veel fietsers, voetgangers en mensen die met de auto naar zee rijden. Ongeveer de helft van de tentjes langs de route is open. Er zijn een aantal campings, en er ligt een luxe wijk met grote veelal vakantie woningen. Labenne is een echte badplaats.

Hier op de camper car plaats komen steeds meer campers om ons heen staan, elk uur komen er wel een paar binnen rijden, sommige alleen om vuilwater te lossen en schoon water te tanken, maar de meeste zoeken een plek hier in dit Pijnbomen bos.

We moeten steeds wat schuiven met de stoelen om in de zon te kunnen zitten, en proberen uit de wind te blijven, dan is het perfect, maar dat laatste, uit de wind, valt niet mee. Om 17.50 uur is het klaar met buiten zitten, kan zomaar klaar zijn voor deze vakantie, het ziet er niet best uit, de voorspellingen in Frankrijk.