Bijna thuis!

Bijna thuis!

Het ging O zo snel vandaag, om 10 uur vertrokken om 11 uur over de Frans-Belgische grens en om 12.40 uur de Belgisch- Nederlandse grens. Kessel eik hadden we als bestemming in getoetst, maar eenmaal over de grens roken we de stal en besloten we om door te rijden naar Wijchen de plek waar we 31 januari begonnen. Weinig groene route vandaag veel auto snelweg, maar dat schoot wel lekker op. Het weer heeft ons niet in de steek gelaten, het was dan wel geen 30 graden meer, maar zeer acceptabel voor de tijd van het jaar. Ruim 5000 km gereden, minder dan vorig jaar, maar Portugal hebben we niet gezien. Daar voor in de plaats het prachtige binnenland van een stukje Spanje. We hebben genoten, het was een fantastische reis. 5 dagen eerder terug in Nederland dan in eerste instantie gepland, maar plannen zijn we niet zo goed in, wij laten ons liever leiden door het moment. Voor nu moeten al onze volgers weer wachten op ons volgende uitstapje. Bedankt voor het mee reizen, en de leuke reacties.

Arleux

Arleux

Na een rit van een kleine 300 km zijn we in Arleux beland, op een camping car park, aangelegd op een municipal camping.

We hebben het vandaag een keer zonder Google Maps gedaan, ik heb van Gerian en Willem vlak voordat zij vertrokken richting Spanje een navigatie gekregen, en dat zat nog keurig in de doos, wel meegenomen maar nog niet gebruikt. En gisteren zei ik: nu ga ik eens kijken hoe het werkt en gebruiken we het een keer, anders weten we nog niet wat het is, en of het fijn is. Enig uitzoekwerk ging er aan vooraf, maar uiteindelijk hadden we dat ding geprogrammeerd en wel op het camping car park van Arleux. Ik moet zeggen het viel niks tegen, hartstikke duidelijke aanwijzingen, hij denkt keurig met je mee deze navigatie, geeft aan als ik te hard rijd, waarschuwt voor bochten, gevaarlijke situaties zoals kruisingen, voetgangers oversteekplaatsen en noem het allemaal maar op. Het enige wat ik nog niet voor elkaar heb is dat het ook nog tegen me praat. Nu heb ik dat praten totaal niet gemist, Google lult me de oren van het hoofd, en daar word ik af en toe ook gek van, van al die herhaling, nee niet praten en alleen kijken beviel eigenlijk wel goed.

Ik had de route geprogrammeerd op groene route, nou hij was groen, ook vandaag weer een leuk stukje Frankrijk gezien. Het deel van Normandië waar we vandaag door kwamen zag er in elk geval al een stuk fleuriger uit, mooiere dorpen met meer kleur en betere huizen.

Onderweg hebben we regelmatig Google geraadpleegd over oorlogsgeschiedenis: we kwamen langs tientallen oorlogsmonumenten: eerst dacht ik is van wereldoorlog 2, maar het waren er heel veel van wereldoorlog 1.

Herdenkingsmonumenten voor de Australiërs die hier gevochten hebben, vlaggen van Frankrijk, Engeland en Australië, borden met Anzac Day, de herdenkingsdag van de gevallen Australische soldaten in de eerste wereldoorlog. Het gebied waar we vandaag door reden telt heel veel, duizenden, dode soldaten in 1914 - 1918….

Lineke heeft vandaag met de kaart op de schoot gekeken waar we toch al niet allemaal door heen reden. Inplaats van de telefoon in de hand om Google Maps in de gaten te houden, kon zij vandaag de kaart eens op de schoot nemen en andere informatie uit Google halen, zoals die van de eerste wereldoorlog.

Heel de weg hebben we prachtig weer gehad, buiten een paar verloren druppels en wel flinke windstoten zo nu en dan, was het prachtig reis weer. Bij aankomst op de camper plaats scheen zelfs de zon, de zon scheen zelfs zo lekker dat we de wind trotseerden om lekker buiten ons verdiende biertje te kunnen drinken. Leve de Vanswing, want door die uitgave kunnen we nu heel eenvoudig de stoelen uit de garage ( achter deuren van de bus) halen, we swingen de fietsen gewoon opzij. Zelfs als we maar even buiten zitten.

Met een beetje kippenvel op de blote benen hebben we toch een uur buiten in de zon gezeten, heel soms ging er een wolkje voor, maar niet lang genoeg om ons naar binnen te duwen. Nee het was nog ff lekker genieten van het vrijbuiters leven, dat draait in mijn beleving om vrij zijn en buiten leven, Hiltrud zo zeggen: nicht muss ich, gar nichts, nothing, nix, niente, nada. Nog even genieten, het feest is bijna voorbij, morgen rijden we tot aan de grens van Nederland, we weten nog niet exact waar, dat gaan we zien.

Als om 16.45 uur er een hele grote wolk voor de zon kruipt vinden we het genoeg en gaan we binnen verder loungen, schrijven, en: kijken naar de plek voor morgen. Net op tijd liggen de stoelen weer achter in, zijn wij binnen als de eerste vette druppels vallen, regen en zon, dus dikke regenboog.

We eten choucroût met saucisse, in Bistro It Fits. De chef de cuisine: c’est moi!!

Evreux

Evreux.

Het was prachtig weer vanochtend, de zon scheen volop in Veigné, en dat deed hij ook onderweg naar Evreux, tot we er bijna waren. De voorspellingen waren dus goed, in de ochtend zon dan wind, bewolking en kans op een bui. Het regent tot 16 uur dan gaan we de stad verkennen.

Evreux, een uur van Parijs en de zee, Evreux ligt in Normandië en is een tweeduizend jaar oude stad en de hoofdstad van Eure. Het heeft veel historische erfgoed waaronder de Notre Dame kathedraal, en zijn museum in het voormalige bisschoppelijk paleis. En wij staan daar 900 meter vandaan. Zodra de bui voorbij is gaan we deze veelzijdige stad bezoeken.

De rit hier naartoe was prima te doen via de route Nationaal: over N en D wegen zijn wij in 4 uur inclusief tanken en plas pauze hier heen gereden door weer een mooi stukje Frankrijk. Hier rijd je bijna altijd in het groen, heel af en toe zie je wat hoogbouw, dan rijd je langs een wat grotere stad of dorp. Merendeel zijn het échte kleine Franse plattelands dorpjes, waar ze best een beetje meer kleur mogen en kunnen gebruiken. Om de dorpen zit volop kleur van bloesem, koolzaad en vers groen, maar in de dorpjes is het veelal grijs en grauw, heel af en toe staat er een plaatje tussen, een uit natuursteen opgetrokken huisje met kleurrijk schilderwerk.

De camping car plaats midden in de stad aan Rue du Pré Margot in Evreux biedt plaats aan maar 6 campers, gelukkig waren we mooi op tijd en hebben we een plaatsje bemachtigd, je staat hier voor €14 inclusief stroom en water, en afvoer mogelijkheid voor toilet en vuilwater. Nu, midden op de dag horen we wel wat verkeer, vooral als er iets met een sirene voorbij komt, maar ik ga er vanuit dat dat vannacht niet zo is.

Op loopafstand is er een hele grote winkel, de winkel van Sinkel, alles te koop…..de winkel heet Cora, een keten die ik nog niet ken. Ze hebben er echt van alles, veel verschillende vers afdelingen met een uitgebreid assortiment. We hebben heerlijke sushi gekocht voor vanavond, wij gaan niet meer koken maar genieten van sushi en pokebol.

We hebben de kathedraal bezocht, het museum was gesloten maar de kerk/kathedraal was open. Zo’n kathedraal in Rome of Parijs zou kei druk zijn, hier niets te doen, we konden ongestoord rondlopen, foto’s maken en een kaarsje aansteken. Er zijn hier heel veel oude grote huizen, maar wel slecht onderhouden, oud geld zullen we maar zeggen: de nieuwe rijken hebben andere woonwensen, deze oude statige, misschien wel monumentale huizen zijn vaak onbewoond.

Nog dichter staan we bij de abdij van Saint-Taurin: daar gaan we morgen nog een kijkje nemen. Door de regen zijn we pas rond 16.15 uur aan onze rondwandeling door de stad begonnen, dus morgen vroeg nog een stukje stad.

Veigné, net onder Tours.

Veigné, net onder Tours.

De regen heeft ons ingehaald, gisteravond om 21 uur zoals voorspeld was, begon de motregen, en vannacht begon het echt.

We zijn weer een stukje dichterbij huis, ruim 250 km dichterbij. We zijn in Veigné. Zo delen we de reis in hapklare brokken, ondanks de regen zijn we niet van plan om ineens hele afstanden te gaan rijden, om maar thuis te zijn. Wel zullen we elke dag een stukje dichterbij komen.

Geen stoeltjes buiten vandaag, het regent zachtjes maar wel de hele rit, en ook als we weer staan op de camping car plaats regent het nog steeds. Het is hier rustig, staat een Nederlander naast ons, en aan de andere kant een Fransman, verder is de plaats nog leeg.

De rit hier naar toe hebben we weer verdeeld in een stuk route nationaal en van af Poitiers ongeveer zijn we de A10 op gegaan richting Tours. Ondanks de regen was het toch een mooie route, het heeft allemaal wel wat, die kneuterige Franse dorpjes, de streek waar je door heen rijdt, en het landschap. Zo hebben we heel veel koolzaad velden gezien, alles staat weer in bloei, de brem, de katjes, alles weer fris en fruitig. Wat ons opvalt is dat het hier zo ontzettend nat is, de boeren kunnen hier voorlopig niet het land op, en twee dagen terug was het allemaal kurk droog. Hier in Noord Frankrijk heeft het vast net zoveel geregend als thuis in Nederland.

De camperplaats is net buiten het centrum van Veigné, en als de voorspellingen goed zijn, wordt het zo rond 17.30 uur droog, komt er nog een zonnetje en dan gaan we even dat dorpje in, kijken wat het is. We staan aan een riviertje, de Indre, er is ook een grote camping hier achter, dus ik verwacht iets van het dorpje.

We zijn nu echt weg van de kust, zouden nog weer richting Normandië kunnen, maar ook daar is er wind en regen, dus doen we dat niet. Het plan is morgen naar Evreux te rijden, weer zo’n kleine 250 km en dan donderdag door richting Lille. Zit het weer mee dan plakken we er nog Brugge aan vast vrijdag en dan zijn we wellicht met de paasdagen wel in Nederland.

Regen of geen regen: de korte broek is nog steeds aan, ter compensatie heb ik wel de muts op en een dikke trui aan. Die korte broek gaat niet meer uit, tot dat ik thuis ben.

De regen stopt om 17 uur en warempel: de zon schijnt, en goed ook, toch is het te koud om buiten te zitten, wel zijn we het dorp even ingelopen. Veigné is beslist geen stille verlaten plaats, drukte alom, de hoofdstraat is druk, de markt staat vol geparkeerde auto’s er is een grote school, en er werd op het schoolplein volop gespeeld door kinderen in de na schoolse opvang, net zo als bij ons. Het is wel een oud dorp, typisch Frans, beetje grauw, hier in het centrum.

Inmiddels zijn er 2 campers bij gekomen en staan we nu met 5 campers. De avond valt, de lichtjes in de camper zijn al weer aan, en buiten wordt het weer wat donkerder nu de zon weer helemaal weg is, het is inmiddels ook bijna 18.30 uur en over een uur is de zon helemaal onder. Het is rustig hier, we staan vergenoeg van de weg: hier kunnen wij wel slapen, morgen weer door.

Royan met nog steeds een flauw zonnetje.

Royan met nog steeds een flauw zonnetje!!

We zijn om 10.15 uur vertrokken, nog even naar de kust gereden en de luxe vakantie huizen bekeken, zat niks voor ons bij, nee ons busje met al zijn vrijheid heeft toch de voorkeur, mits we de hoofdprijs winnen, dan gaan we er over na denken.

We kiezen de autoroute en proberen zo de regen voor te blijven en dat is gelukt. We hebben ruim 300 kilometer gereden zijn nog steeds aan de Atlantische kust en hebben nog een flauw zonnetje. Helaas gaat het deze avond dan toch gebeuren: rond 21. 00 uur verwachten we ingehaald te zijn en zullen de eerste druppels gaan vallen, of net niet. 50% kans dat!!!

De rit over de autoroute is natuurlijk veel minder mooi, maar wel een keer lekker, niks bochten waar ik na moeten denken over de middelpunt vliedende kracht, want ja de kopjes moeten wel in de kast blijven, en het water van de hondjes in de bak. Nee een route waar je gewoon op 110km constant lekker kunt blijven rijden, goed voor de auto, en ook een keer voor mij. Het voordeel van zo’n dagje is natuurlijk ook de mooie Franse air’s: het kost wat maar dan krijg je ook wat, ik vind het niet erg een beetje peage voor een mooie weg met mooie rustplaatsen.

Het laatste stuk, 40 kilometer voorbij Bordeaux, zijn we weer binnendoor gereden door de cognac streek, eens kijken of we een flesje kunnen scoren. We gaan nog even lekker op de fiets. Fris is het wel als we over de boulevard van Royan plage fietsen, echt anders dan gister Labenne. Het is ook een andere badplaats, meer winkels en ook wel dure winkels, toch ziet het er meer als vergane glorie uit. Het zijn paleis achtige huizen, allemaal kleine kasteeltjes met enorm achterstallig onderhoud. Duidelijk buiten het seizoen, en veel te koop. Dat was in Labenne anders, daar stond niks te koop, en zag het meeste er keurig uit.

We hebben gescoord: een fles Pineau des Charentes, een aperitief wijn 17% hier uit de streek, kijken of we nog aan koken toe komen…. We drinken het maar uit een borrel glaasje en de afspraak is één. Het is een heerlijke half zoete witte wijn die de kleur heeft van cognac. Beetje branderig maar minder dan cognac, het lijkt meer op een borreltje dan op wijn, ik vind het wel lekker.

Onze fietstocht ging over de boulevard een stukje door de wijk langs de boulevard, waar al die vergane glorie te zien is en zo weer terug richting de camperplaats, niet ver maar te ver om te lopen, Lineke haar teen is nog een beetje stijf. En de fietsen zijn tenslotte zo er af en weer er op.

De stoelen zijn ook nog buiten geweest, bij aankomst op de camperplaats om 14.30 uur was er even een zonnetje waar we gelijk in zijn gaan zitten, even rusten na de rit. Ook dit is weer een prima Camping car park, speels opgesteld niet stijf in een rijtje. Plek voor 40 campers en dicht bij zee.

Waar we morgen heen gaan is weer een verrassing, ik kijk dadelijk even naar de weer kaart om te zien of we nog ergens kunnen stoppen zonder regen, wordt waarschijnlijk lastig.

Playa Labenne!

playa Labenne!

We hebben ons best gedaan om toch weer een plekje te vinden waar we in elkgeval een paar uurtjes zon hebben, we kunnen wandelen en fietsen en de regen blijft uit tot morgen laat in de middag.

Camping car-park Labenne 1,5 km. van het strand.

We vertrekken om 10.45 uur uit Pamplona en kiezen de groene route, tolweg vermijden. Wat is Spaans Baskenland mooi. We rijden door de uitlopers van de Pyreneeën, hebben mooie bergen beklommen, afdalingen gehad van 8%, kilometers aan een stuk. We zaten dus echt hoog. Zijn dwars door bergen gereden in ellenlange tunnels. Hebben uitzicht gehad: echt ongelofelijk ver en diep de dalen in, en alles weer in dat mooie verse voorjaar’s groen. De varens die weer opkomen, het verse gras in de weiden, en dan die mooie, bijna Zwitsers aandoende huizen, allemaal wit en de kozijnen ossenbloed rood, de een nog mooier dan de andere. En bijna allemaal met een prachtig uitzicht.

Op een van de bergpassen op de grens van Spanje en Frankrijk stonden hele oude bomen langs de weg, jarenlang geknot en gesnoeid, waardoor ze nu de meest rare vormen hebben gekregen. Zelfs een beetje sprookjes achtig. Er zijn gaten ingevallen, soms keek je dwars door zo’n boom heen, door het afzagen en weer dicht groeien van de snoei wonden krijgen de bomen gezichten. En zo grillig spookachtig als in een sprookje. De ene na de andere boom, een hele bergpas lang. Het was er donker en smal, eigenlijk reden we in een sprookje.

Zonder dat we het gemerkt of gezien hebben zaten we in eens in Frankrijk, eerst zei Lineke nog: hier staat alles ook al in het Frans, toen piepte KPN: u bent nu in Frankrijk…..geen grens overgang gezien.

Het wordt steeds groener om ons heen, al geraniums aan de balkons van de Zwitserse huizen hier in Baskisch Frankrijk, de blauwe regen bloeit al, vandaag is het echt voorjaar, de zomer is achter ons gebleven, voorlopig geen temperaturen boven de 20 graden, we zakken naar de tien komende week. Vandaag nog ff niet, we hebben het plekje gevonden waar de korte broek nog gewoon aan kan, we buiten zitten in de zon en buiten eten.

Ik loop zo even richting zee, Lineke niet, die heeft last van de grote teen. Gisteren een beetje lullig afgestapt van de fiets.

We staan inderdaad dicht bij de atlantische zee, 1,8 km en dan ben je bij het strand, je loopt al vrij snel over een soort boulevard naar zee toe, mooi voorjaarsweer dus veel fietsers, voetgangers en mensen die met de auto naar zee rijden. Ongeveer de helft van de tentjes langs de route is open. Er zijn een aantal campings, en er ligt een luxe wijk met grote veelal vakantie woningen. Labenne is een echte badplaats.

Hier op de camper car plaats komen steeds meer campers om ons heen staan, elk uur komen er wel een paar binnen rijden, sommige alleen om vuilwater te lossen en schoon water te tanken, maar de meeste zoeken een plek hier in dit Pijnbomen bos.

We moeten steeds wat schuiven met de stoelen om in de zon te kunnen zitten, en proberen uit de wind te blijven, dan is het perfect, maar dat laatste, uit de wind, valt niet mee. Om 17.50 uur is het klaar met buiten zitten, kan zomaar klaar zijn voor deze vakantie, het ziet er niet best uit, de voorspellingen in Frankrijk.

Wat heeft de dag gebracht?

Wat heeft de dag gebracht?

En elk geval een temperatuur dip, het is echt fris, gisteren echt heet en nu echt fris, koud zou overdreven zijn maar het voelt veel kouder door de koude windvlagen. Vanmiddag breekt als het goed is de zon door dan loopt te temperaturen wel weer op.

We kwamen pas om 9.30 uur uit onze bedstee, heerlijk geslapen, vroeg lagen we er niet in, te veel indrukken, mijn hoofd stond maar niet stil. Gezellig de dag nog eens doornemen en een plan maken voor vandaag kost nou eenmaal tijd.

Ondanks het frisse briesje dat er staat heb ik toch de korte broek weer aan, ze moeten in Pamplona wel zien wie de toeristen zijn. We hebben uitgezocht hoe we op de fiets naar de oude stad kunnen, beste optie is langs de rivier, en dat gaan we doen.

We zijn helemaal verbaasd, de fietstocht naar Pamplona langs de rivier, eigenlijk door een soort park, was echt de moeite waard, het park zat vol met mensen die op de picknick plaatsen die er volop zijn heerlijk met familie of vrienden gezellig samen zijn. De bbq plaatsen worden goed gebruikt, over ruik je de houtskool. Echt een mooi gezicht, jammer dat wij in Nederland dit niet kennen. We volgen de rivier, waar een flinke stroming in zit, en een aardig verval: steeds passeren we kleine stuwen en watervallen, het is erg ondiep, overal zien we de rotsachtige bodem.

Ondanks de koude wind, die de gevoelstemperatuur vandaag zo laag houdt is het goed te doen in mijn korte broek en dikke katoenen schippers trui. Ook Lineke fiets in korte broek met trui en bodywarmer, net een laag je meer, dat laagje heb ik van mijn zelf.

We fietsen eerst door Arre, zag er ook al mooi uit. Hier zagen we de eerste pelgrim wandelaars op weg naar Santiago, we hebben er heel veel gezien, een veel gelopen route denk ik, door Arre en Pamplona.

Pamplona is fantastisch. Warm, bruisend, vol leven, en het leven wordt gevierd. We zetten onze fietsen tussen de Stieren Arena en het oude centrum, en dachten eerst dat er een receptie op de hoek bij de eerste kroeg was. Het was er zó druk, mensen stonden buiten, omhelsden elkaar, hadden allemaal maal wijn of bier in de hand, en hadden zichtbaar plezier. Maar in heel de stad is het zo, bij ons zie je dit met carnaval in steden als den Boch en Maastricht, maar niet op een gewone zaterdag met matig weer. Op het plein, Plaza del Castillo, overal terrasjes in de zon, vol zijn ze, allemaal vol, wij zijn 3x rond gelopen voordat we een plekje hadden.

Heel veel mooi smalle winkelstraatjes waar je echt tussen de mensen door maneuvreert die ook daar bij elke bar op straat staan, en de bar zit ook vol. Ook al liggen de meeste straatjes in de schaduw, toch is het druk en ook op straat. Jong en oud door elkaar in de stad, en niet om te winkelen, nee duidelijk voor het samen zijn.

Wat naslagwerk geeft ons de volgende informatie over Pamplona: Pamplona is een echte stierenvechters stad, vanaf 6 juli is er 8 dagen lang elke ochtend om 8 uur het stieren rennen door de smalle straten van het oude centrum. Bij elke encierros (stieren rennen) rennen honderden deelnemers voor 6 vecht stieren uit door de smalle straten: het parcours is in totaal 825 meter lang.

De race duurt zo’n 3 minuten en eindigt steevast in de arena ( de plaza de toros) waar de stieren vanaf 18.00 uur door professionele stieren vechters worden omgebracht. Het vlees wordt gebruikt in stoofpotten….Het is een jaarlijks terugkerend feest van 8 dagen.

Nadat wij eerst wat rond gekeken hebben in deze mooie stad, is echt een bezoek waard als je ooit in de buurt bent, zijn wij ook een plek gaan zoeken om te lunchen, die smalle gezellige straten waren ons te koud, wij kozen voor het zonnige plein, maar daar moesten we wel geduld voor hebben en een paar keer rond lopen.

We waren niet vroeg in de stad, zo rond 13.15 uur, wij hebben dus ook laat geluncht, en na onze lunch merkte je al dat het een stuk rustiger werd in de stad: ze zoeken elkaar dus echt op rond de middag, eten en drinken samen zo tussen 13 en 15 uur en dan is het rustig, dan zijn er ook al weer winkels dicht, de bruisende stad heeft siësta, vanavond is het waarschijnlijk weer druk, maar dat gaan wij niet zien.

Morgen gaan we weer verder: we moeten nog even kijken waar naartoe….

Wat doet het weer????

Wat is de wereld klein!

Wat is de wereld klein!

Heerlijk rustig was het op het plekje diep in het binnenland van Spanje. Je kunt je echt afvragen: hoe kom je er terecht. Antwoord: door camper contact. Zonder die app zouden we er nooit never nimmer gekomen zijn.

De wekker stond om 8 uur, we willen op tijd door reizen omdat we vandaag ook de woestijn rit willen maken. Daarvoor moeten we eerst nog 220km rijden, veel door het binnenland en stukjes Autovia richting Zaragoza.

Ik laat de hondjes uit, en als ik terug kom vertrekt de eerste, de Nederlanders die gisteren als laatste zich bij ons aansloten op de overnachtingsplek. Hij ziet mij lopen en stopt nog even voor een praatje. Hoe we hier toch terecht komen in zo’n afgelegen dorpje, dat is het eerste wat hij zei, we praten wat en al snel waren we tot de conclusie dat we uit Brabant kwamen, zij en wij natuurlijk import Brabander, maar ik woon er al meer dan 35 jaar dat is al wel te horen. Even later wisten we dat zij in Steenbergen wonen en wij daar gewoond hebben. En al snel hadden we gemeenschappelijke kennissen en vrienden. Naast ons in het diepe binnenland van Spanje stond het echtpaar Meesters van landgoed Arcadia. Hoe klein is de wereld.

Wij hebben op hun landgoed onze bruiloft gevierd.

Klein oponthoud door het gezellige geklets voor de bus, maar toch waren we om Iets over 9 uur vertrokken. En weer een route vol ooo en aaa en jeetje wat mooi hier. We reden door wijnstreken, door fruit boomgaarden over bergpassen en vlaktes op 1600 meter hoogte, we hebben voor het eerst in de verte sneeuw op de pico’s zien liggen en zo zijn wij onder Zaragoza door richting de Bardenas Reales gereden, naar het informatiecentrum. Daar hebben we de auto geparkeerd, zijn we gaan informeren, en besloten om niet met de bus maar op de fiets het park in te gaan. Bus zoveel mogelijk in de schaduw ramen afgesloten met de speciale aluminium deken, maxxfan aan voor de hondjes en wij op de fiets; 30 graden hier door de canyon’s, geweldig! Als je hier ooit in de buurt bent moet je dit zeker doen. Je kunt de route zo groot maken als je wil, maar het is veelal hetzelfde maar wel adembenemend mooi. Eén uur hebben we ons vergaapt op de fiets, hebben we geprobeerd het op de foto vast te leggen, maar dat is heel moeilijk, het ligt op ons netvlies, en we hebben foto’s, maar die geven niet het beeld wat op ons netvlies staat.

We rijden door naar de camping net buiten Pamplona, we willen douchen, zitten vol woestijn stof, en het was best warm vandaag, dus woestijnstof gemixt met zweet, niet lekker, douchen is een must.

De rit is eigenlijk net te lang, totaal dik 300 kilometer in de auto, maar die woestijn rit op de fiets van 1 uur in de hete zon hakt er ook in. De afgelopen twee dagen hebben we 542 kilometer gereden en zeker 400 km door een heel mooi stuk Spanje. La Mancha en Navarre.

We zijn ook nog langs de Aldi gegaan, ff weer inslaan, we hadden tenslotte al 2 dagen geen winkel gezien.

We waren echt een beetje moe toen we op de camping in Pamplona aan kwamen, camping Ezcaba, we blijven tot zondag. Morgen gaan we de stad bezoeken.

Het is hier vandaag volgens de weerstations 25 graden en morgen maar 14, de temperatuur gaat dus flink onderuit. Het is morgen wel zonnig, en met minder temperatuur kunnen we dan mooi de stad bezoeken en Bea en Trics met een gerust hart thuis laten voor een paar uur.

We zitten heerlijk buiten naast ons busje, genieten nog lekker van het mooie weer, eten Franse kaas en stokbrood, drinken wijn en bier, o, wat hebben we het slecht. De wind begint iets aan te trekken, dus wij ook.

Het douchen ging weer met kunst en vliegwerk, zo’n douche waar alles nat wordt, en licht wat op een sensor werkt, alleen niet als je onder de douche staat of op het toilet zit. Dan kun je zwaaien wat je wilt, maar je staat of zit in het donker. Het woestijn stof is eraf, de douche was lekker warm dus…. Vergeten we dat licht maar.

We zien wel wat de dag van morgen ons brengt.