De rit is begonnen:

Eerst met de taxi naar Auckland om de camperbus in ontvangst te nemen en dan; spannend dwars door een onbekende stad, links rijdend, aan ons avondtuur beginnen.

Lineke rijdt en ik navigeer. Niks gepland alleen dat we eerst nog wat om hoog rijden richting Cape Reinga, dat is het uiterste noordelijke punt van het noorder eiland. Helemaal gaan we dat niet doen, te weinig tijd om alles te gaan bekijken, maar om nu helemaal niks boven Auckland te doen kan ook niet.

De eerste rit brengt ons naar Waipu een prachtige route vol verrassingen, zelfs op de snelweg heb je uitzichten die haast onwerkelijk mooi zijn. Wij zijn echter van de snelweg af gegaan, we hebben gekozen voor de touristische route die brengt je helemaal langs een droom. Soms lijkt het als of we mee doen aan de film the blue lagoon. We hebben een historisch dorp bezocht, gesticht in 1863 door 40 Deense emigranten. Zij kregen van de Nieuw Zeelandse regering 40 acres land per volwassene, en 20 acres land per kind. Moesten ze wel zelf helemaal ontginnen..... Dat is ze gelukt, en de nazaten wonen er nu in een prachtig dorp, met heel veel liefde in stand gehouden.

De weg die we rijden brengt ons door een verscheidenheid aan landschappen: soms is het overheersend groen met weides, en dan rijden we weer door een bos met bomen die je bij ons niet ziet. Opvallend veel boomvarens en bomen met een prachtige rode bloem, Lineke noemt het de lampenpoetsers boom, maar je ziet ook veel bomen die lijken op een naald boom, maar het volgens mij niet zijn.

En dan ineens kijk je weer op de zee, meestal in een baai. Niets is hier vlak, het zijn bergen of het is glooiend. De tweede dag brengt ons naar Whananaki, maar 40 km van Waipu als je de snelweg zou rijden. maar door de route die we gereden hebben is het zeker 100 km pracht en praal. Sprookjesachtig mooi zegt Lineke. Om bij de camping te komen zijn we over de Jubilee road gereden: een afkorting van de route dwars door landerijen, uitgestrekte prachtige weiden en heuvels over een onverharde gravel weg langs boerderijen, waar we zelfs moesten wachten voor overstekende koeien, die opgedreven werden door twee bordercollies en de boer op zijn off road motor, prachtig gezicht.

We zijn weer beland op een bijzondere camping die ligt aan een wandelroute van het bovenste puntje van het noorder eiland tot het onderste puntje van het zuider eiland: 3000km lange route die jaarlijks door velen bewandeld wordt. Wij gaan er morgen een eindje van lopen......