Vandaag zijn we vanuit Otaki Beach naar Foxton gereden. We overnachten nog een keer in Otaki, dus het was een dag trip in de omgeving. Foxton moet je niet missen, zei iemand gisteren tegen ons, dat is een stad met heel veel dutch people, they build a replica of a wind mill you must go, dus wij vandaag op naar Foxton. In een plaatselijk krantje hadden we ook nog gelezen dat het op zaterdag ochtend altijd weekmarkt was, dus het moet er dan zeker vandaag wel leuk zijn, dachten wij.

Tussen de regels door zal een goed verstaander nu al door hebben dat het niks was. De markt: twee kraampjes, een met verse eieren en een met fruit, verder waren er nog wat kraampjes met rommel goed. Er liepen wel geteld 4 mensen en even zoveel standhouders, gezellig……

Honderd meter verder op, daar stond de molen, kan niet anders zeggen als dat ze er een pracht exemplaar van hebben gemaakt, in de molen kon je allerlei typisch Hollandse producten kopen zoals speculaas, oliebollenmix, drop, nasi kruiden, Haagse hopjes, Peijnenburg koek enz. enz. Niemand sprak er Nederlands, wij dachten er zit vast een Nederlandse molenaar. Zo af en toe werd er zelfs graan gemalen en ook het meel was er te koop.

Er was een Maori art galery: viel ook tegen, je kon er zien hoe de Maori’s van een bepaalde waterplant “leek op riet maar was het niet “ tassen en kleding stukken maakten. Ook was er een hout bewerker die mooie speren met houdsnijwerk aan het maken was. En dat was het. Hadden we dan 65 km voor gereden.

Nu de terugweg:

Terug zijn we iets gerichter gereden, het was toch wat dichterbij, slecht 35km. In Levin zagen we een caravan bedrijf waar ze ook mooie camperbussen hadden staan, van die oude schoolbussen omgebouwd naar camper, je ziet ze hier regelmatig rijden, wij vinden ze mooi om te zien, ook een beetje art deco. Nieuwsgierig als wij zijn, wilden we weten hoe ze er van binnen uitzagen en wat ze voor z’n ding vragen $$$. De prijs varieert nog al, en de binnenkant ook. De meeste zijn echt gekunsteld, eigenlijk zo van het wil wel maar het kan niet, jammer. Maar er staan er ook tussen die wel de moeite waard zijn en op een smaakvolle manier omgebouwd, de prijs is er dan ook naar. De tweedehands caravans zijn wel 40% duurder dan bij ons, verklaard meteen waarom hier allemaal van die oude caravans staan. Nadat we een aantal van die dingen bekeken hadden komt de verkoper naar ons toe, leuke kerel, hier zijn ze eigenlijk allemaal zo aardig, ze zijn open, ze hebben belangstelling voor je en ook al weten ze dat ze je niets zullen verkopen, hebben ze toch alle tijd voor je.

Langs de weg stond een omgebouwde paardentrailer, omgebouwd tot coffee to go, hadden we al vaker zien staan in andere plaatsen en we hebben er iets over gelezen, hier lopen die tentjes als een tierelier. Nu was ik er zo dichtbij, en wilde zo’n ding dan eens goed bekijken. Koffietijd dus.

Nou weer kei leuk he, die man die er achter stond kon een beetje Nederlands, was met een vrouw getrouwd geweest met Nederlandse roots, hij was dan ook 5x in Nederland geweest. Nu was hij met pensioen, en om aanspraak te houden was hij met dit concept begonnen. Hij begon om 6.30 uur iedere dag, had zo zijn vaste klanten die al stonden te wachten als hij er nog niet was. Het heet koffie to go, maar je komt er niet weg, ga even zitten zegt hij jullie hebben toch wel even tijd, dit is nou wat ik doe, ik praat. En wij hebben tijd toch… weer een leuk verhaal van een aardige man, fantastisch.

Op naar Otaki: nog even het stadje bekijken, zijn we al twee keer door heen gereden, lijkt wel wat, in elk geval veel bedrijvigheid.

Nou, kost weer geld, hadden ze hier een outlet van Merino wol kleding, top of de bill in outdoor kleding, allemaal licht gewicht spul en super isolerend: helemaal top voor de wintersport vakantie, en die begint eind december, en op het zuidereiland kan het nog koud zijn….. Er ging wel 70% van de fabrieksprijs, dus een echte outlet.

Toen we weer in ons huisje waren scheen de zon nog even heerlijk in ons achtertuintje, dus biertje erbij, en even lekker genieten van de laatste zon van de dag. Morgen gaan we ons busje inleveren, dus uitruimen dat ding, hier hebben we alle plek om de tassen te reorganiseren, alle kastjes en vakjes na te kijken zodat we niks kwijt zijn straks. Man, man wat kan een mens in 10 dagen verzamelen, als dat allemaal moet worden ingepakt dan sjouwen we ons een breuk als we lopend de boot op gaan van Wellington naar Picton. We hebben dus maar het een en ander goed uitgezocht en weggegooid wat we niet nodig hebben. Gelukkig hadden we allemaal oude kleren mee genomen zodat we die niet uit hoeven te wassen maar weg kunnen gooien, nu hebben we al een en ander weggegooid zonder dat we het aan gehad hebben. Voor het gemak hebben we dat eerst mee gesjouwd naar de andere kant van de wereld.