Jongens, dit was de mooiste rit tot nu toe. Wij hebben vandaag zoveel moois gezien, dat we er gewoon helemaal ontroerd van werden.

Het begint al vroeg in de rit dat de ene waterval naar de andere langs de rotsen naar beneden komt, sommigen zijn zo mooi dat er speciale uitkijkpunten zijn aangelegd om er even bij weg te kunnen dromen. Langs de hele rit is wel ergens water. De Haast rivier staat nu zo goed als droog, het stroompje in het midden is hoog uit 3 meter breed, maar kan wel 100 meter breed zijn. Nu lopen de schapen en koeien er te grazen, maar straks in april als het regen seizoen hier begint staat het water letterlijk tot aan je lippen. We worden weer gewaarschuwd voor vee op de weg, want de uiterwaarden, zo noem ik het maar, zijn niet afgezet met een afrastering dus als dat vee wil kunnen ze de weg op. Daar moeten ze dan wel wat voor doen, maar het zou kunnen.

We hebben vandaag een helder blauwe lucht, in de auto is het gewoon warm, maar buiten maakt de wind het nog wel koud, tijdens onze eerste wandeling naar een van de watervallen hadden we ons daar aardig in vergist, gelukkig was dat niet zo ver, dus voor we het echt koud hadden waren we weer bij ons autootje.

De volgende stop was bij de Blue pools, een aardige trip, alhoewel het maar een half uur zo duren, hadden we de pijp aardig leeg. Naar die blue pools ging het wel aardig, alles naar beneden, net iets meer dan vals plat. Om er te komen moesten we over 2 hangbruggen, en als je daar niet samen in cadans liep, zou je er zee ziek op worden. Dus left right, left right, en daar gingen we keurig in cadans. Gister hadden we van dat speciale water, dat bijna onnatuurlijke blauw, nou vandaag heb ik zoveel van dat prachtige blauw gezien, alles, maar dan ook alles wat we vandaag aan water gezien hebben had die in en in emerald blauwe kleur, en de meren waren op een afstand knal blauw, ontroerend gewoon.

De blue pools waren prachtig, vooral de ligging, midden in een stuk ongerept natuur, ja ze hadden dat pad aangelegd om er te komen, maar verder laten ze hier alles zo als het is. De waterval in combinatie met de water pool was magnifiek. De terugweg daar en tegen was wat minder magnifiek, want nu moesten we een kwartier lang tegen dat net iets meer dan vals plat pad omhoog lopen. In het begin hebben we nog wel wat tegen elkaar gezegd, maar we werden steeds stiller. We hebben het wel zonder te stoppen gedaan, en we hadden het niet meer koud…..

Eenmaal weer aan het rijden kwamen we al snel aan de top van Lake Wanaka, bij Makarora begint het meer. Wat een uitzichten: echt onbeschrijfelijk mooi is het hier. Al die prachtige bergen, soms met de sneeuw nog op de top, dat mooie weer, die zon doet nu natuurlijk ook veel, en dan dat oneindige grote in en in blauwe meer. Als de hemel op aarde is, zou het dit zomaar kunnen zijn. Voor ons was het lunchtijd dus hup! de eerste de beste parkeerplaats op, zo mooi, echt aangelegd om eventueel te kamperen, en daar onze stoeltjes de auto uit. Daar zaten we dan, gewoon te staren allebei stil, even bij ons zelf, van alles gaat er dan door je heen. In laten we zeggen 10 min. heb ik van alles de revue laten passeren, mooie herinneringen, maar ook hele verdrietige herinneringen kwamen daar zomaar in eens naar boven, stiekem heb ik er een traantje bij weg gepinkt.

De lunch was heerlijk, uit de wind aan dat prachtige meer, en dan die heerlijk pasta salade die ik van morgen al had klaar gemaakt: restverwerking kan dus heel lekker zijn. Na de lunch nog even in de natuur plassen, en hup de auto weer in naar het volgende natuur wonder.

Op een gegeven moment draait de weg om een berg heen, en ligt er aan de andere kant van die berg Lake Hawea, een stuk kleiner, maar zeker net zo mooi, zo niet nog mooier, in de auto hadden we Gerard van Maasakkers aanstaan met dat liedje Dragen, en zoals ik al eerder schreef, het is hier zo intens prachtig, de hemel op aarde, en de hemel was even heel dicht bij. Dat liedje beschrijft voor mij precies de laatste maanden van mijn vaders leven, dus heel mijn gedachten waren daar langs dat stukje van het meer bij hem, weer een traantje, maar deze keer hoorde ik naast me ook wat gesnik, ook Lineke was ontroerd van al deze pracht en praal in combinatie met dat liedje van Gerard van Maasakkers. Op elke te stoppen plek hebben we even stil gestaan, bijna met de mond open, wat foto’s genomen, maar de mooiste foto staan in ons geheugen gegrift.

We waren net voor 14.00 uur op onze volgende locatie, hebben wat boodschappen gedaan, de boel ingericht, moet toch weer even ons plekje worden, maar het is weer fantastisch, met balkon op het zuiden en een mooie kamer, lijkt een beetje op een Oostenrijkse berghut, alles is hout.

Ruim 1.5 uur gewandeld aan het meer, zo mooi, vanaf het balkon kijken we er op uit. En nu, nu ik dit zit te schrijven, smelt ik ondertussen weg van de zon die pal op ons balkon staat. Morgen een zonnesteek als ik niet uitkijk, niet te hopen want morgen gaan we dat meer op, met de kano, 2,5 uur! No worries, er gaat ook een gids mee……