Heerlijk geslapen, niks stress, ik vond het natuurlijk weer hartstikke spannend, maar was moe genoeg om snel in slaap te vallen, en werd wakker van de wekker om 6.00 uur.

Bij Lineke was het anders, nu heeft het schoolreisje gevoel haar doen wakker liggen vanaf 4 uur, valt ze tegen 6 uur weer in slaap en dan is het moeilijk wakker worden om 6.00 uur, maar het is allemaal goed gekomen. Wij stonden om 7 uur klaar, het busje kon komen.

De tocht naar Manapouri verliep snel, 20 min. rijden en je bent bij het Lake, dan ben je nog lang niet bij de Doubtful Sound. Lake Manapouri moeten we eerst over varen, duurt 45 min. en dan moeten we nog eens 45 min. met de bus dwars over een pas door een soort regenwoud, een onverharde weg…(klei pad met stenen) soms best spannend, stijl en slecht wegdek maken het niet altijd even relaxt, en al helemaal niet als je afhankelijk bent van de buschauffeur. Al moet ik zeggen, dat die van vanochtend keurig over dat pad heeft gereden. De chauffeur van de terugweg deed ons wel eens bijna tegelijk zeggen; oei: nu gaat ze wel een beetje erg hard. (Ze) het was een vrouw!

Regenwoud, zo noemen ze dat hier, omdat het 2 van de 3 dagen regent. En dat doet het ook in de Doubtful Sound. Wij hadden geluk, het regende volop….. Gelukkig maar dat het hier veel regent, anders kon het er nooit zo mooi zijn. Als de zon het dan even wint van de regen zie je onmiddellijk het verse groen van het voorjaar, en dat met de tal van watervallen die er nu het regende natuurlijk volop zijn is een prachtig gezicht.

Vele foto’s die ik vandaag geschoten heb, zijn fifty shades of grey… geweldig. Sommige er van zijn spookachtig, en dat was het zo nu en dan ook. Op de plaatsen waar de wolken echt laag hingen, en er van tijd tot tijd in eens een huge berg in op stak gaf dat een spookachtig beeld.

De heenweg ging regelrecht naar de Tasman zee, in de hoop daar wat Pinguïns te kunnen spotten. Nou die we hebben we genoeg kunnen zien, maar ik moet jullie teleurstellen, ze zijn niet of nauwelijks te fotograferen, ze zijn veel te verlegen, en bang van de boot. Ze denken dat ze op gejaagd worden door een of andere roofvis die ze wil verschansen, sneu he.

De zee was erg wild, je kon gelijk zien wie er zee benen hadden en wie niet, we hadden veel dronken lappen aanboort zullen we maar zeggen, gelukkig plek zat om te gaan zitten en dan viel het wel weer mee. De boot keerde onmiddellijk om het eerste eiland terug het fjord in, uit de wind, en uit de golven, maar in de regen.

Lineke is niet buiten geweest, had het veel te koud, gelukkig zat ze op een prima plek vanwaar ze alles goed gezien heeft, soms zelfs meer dan ik. Op een gegeven moment gingen we langzaam varen want de schipper zag op links, op 9 uur, zou noem je dat dan, 5 a 6 herten lopen, hij zei er nog bij: naast dat grote rotsblok die daar ligt en dan iets omhoog kijken…. Nou, ik heb het hele stuk afgezocht met verrekijker, met camera: niets. Teleurgesteld weer naar binnen, zegt Lineke: ik heb er 7 gezien, en jij?

In de luwte van de bergen zijn we ook even helemaal stil gaan liggen, de motoren uit, zelf de generator uit, en dan, dan hoor je de sound….. Het water klotsen tegen de rotswanden, de watervallen naar beneden kletteren, de wind door de bomen, new age muziek zou je er zo op kunnen nemen….

De kleur van het water viel me tegen, nadat ik hier al dat prachtige emerald blauwe water gezien heb, had ik me dat ook voorgesteld in de fjorden, maar niet is minder waar, het water hier donker van kleur, zeg maar een thee kleur, en dat valt tegen als je emerald verwacht.

Het komt omdat de fjorden zo smal zijn, en daardoor weinig licht vangen, de bergen dicht begroeit zijn met mos, varens, struiken, bomen, en die verliezen niet alleen hun blad, het water stroomt daar ook langs naar beneden. En dat maakt de bovenste laag water zo donker, ook al is het hier 400 meter diep. Het voordeel daarvan is dat de onderwaterfauna er weer prachtig uitziet, want vissen die normaal heel diep zitten worden nu gefopt. Door deze donkere bovenlaag is het veel eerder donker in het water, al wel op 40 meter is het zwart, het licht komt er bijna niet door. Dus vissen die normaal in hele dieptes leven zwemmen nu veel meer aan de oppervlakte. Jammer dat we daar niets van hebben kunnen zien, ja op een filmpje, kan thuis ook.

Ondanks de regen en weinig zonnestralen en de teleurstelling van de water kleur, was het toch een belevenis, het was prachtig, maar zeker niet het mooiste wat we tot nu toe gezien hebben.

Deze keer hebben we het met een grote boot gedaan, tijdgebrek, je moet dan eigenlijk overnachten in de fjorden ‘s, maar volgens ons is het met een kano veel mooier, je kunt dan wel niet zo ver de fjorden ’s in, maar wat je ziet en hoort is dan veel indrukwekkender. En het lijkt allemaal op elkaar, dus je hoeft niet zo ver. Bovendien hebben we geen spierpijn van ons vorig kajak avontuur, dus dat doen we nog een keer!!