Vandaag beginnen we aan onze laatste week, wat gaat de tijd toch snel. We verlaten ons motel in Te Anau nadat we eerst lekker hebben uitgeslapen, op ons gemak ontbeten hebben en ingepakt, uitchecken voor 10 uur, dus 10 uur zijn we pas vertrokken. Vanaf nu gaan we minder reizen, we blijven wat langer op de zelfde plaats en maken dan dagtochten, zonder dat we dingen boeken. Dus we hoeven niets: we kunnen de dag volgen, we go with the flow.

Waar je in de land ook rijdt van A naar B, het is altijd bijzonder, vandaag zijn we veelal door akkerbouw gereden, maar in dit land is niets vlak, dus ook dit landschap is geweldig.

Wat me vandaag het meest is opgevallen zijn al die grote pollen riet achtig gras, hoe beschrijf je nou zo iets, bij ons zie je het ook wel eens maar dan meer in een veen gebied. Het is goud geel gekleurd, gemengd met de kleur van rood goud, maar net hoe de wind waait. De wind speelt er de hele dag mee, althans vandaag, het was nog al winderig. Die pollen gras ( zo noem ik het nu maar) dansen in de berm, maar soms zie je hele heuvels er mee vol staan, en geloof me, dat is een prachtig gezicht hoe de wind de kuiven van die gras pollen heen en weer laat wuiven. Ik heb geprobeerd dit op de foto te zetten, ben benieuwd of dat plaatje weergeeft wat ik zag.

We zijn door een aantal plaatsen gereden, de high way 1 loopt daar dan gewoon door heen, in plaats van 100 even 50 rijden. Wat zo grappig is: er staat dan bv. Balfour met een huge bord in de wei, maar verder zie je niets, geen huizen, geen zijstraten alleen maar land, en die pollen. En dan ineens staan er een aantal brievenbussen aan de weg, maar verder niets, ja een pad het land in. Uiteindelijk staan er dan toch wat huizen bij elkaar 15 tot 20 en een kerk, en dat was Balfour. De kerken zijn hier klein, zien er gezellig uit, en blijkbaar is het er ook gezellig, want er stonden zeker 15 tot 20 auto’s, dus iedereen was er. De grootste plaats van doorkomst was Gore, maar op zondag is er weinig te doen, dus we zijn er gewoon door gereden.

Geluncht hebben we aan een meer, meer Waihola, voor ons een apart meer, tenminste hier, het was bruin van kleur, met al die knalblauwe meren vreemd toch.

Dus wij aan het beredeneren, waarom is dit nu bruin water; Hier zijn geen echte bergen, meer glooiend landschap, nee zei de ander, ik zie verderweg nog sneeuw op de bergen liggen, dat komt allemaal naar beneden, het blijft vreemd. Er stond ook nergens iets over beschreven, wel over wat wel en niet mocht. Daar zwemmen, daar motorboten en daar kite surfen, en dat deden ze er tijdens onze lunch. Gaaf om te zien, zou het zo willen proberen, als ik jonger was wist ik het wel.

Onze reis van vandaag verliep zeer vlot, de eigenaresse van ons motel zei dat we er 4 uur over zouden doen om die 290km naar Dunedin af te leggen, we waren er om 13.45 uur, inclusief lunch stop en even wat boodschappen doen, dat is exact 4 uur. Tijd over dus, want hier bij Margaret, waar we nu zijn (heel apart) zouden we rond 16.00 uur pas komen, zodat ze niet heel de zondag op ons zou hoeven wachten. We hadden het weer onmiddellijk gevonden, makkelijk de doorgaande weg naar Dunedin, dat is waar haar B&B zich aan bevindt. Nou, zeiden we tegen elkaar, dan gaan we toch vast in Dunedin kijken.

Dunedin werd the garden at Larnach Castle, Lineke zag het ineens staan en had gelezen dat er in Nieuw Zeeland maar een Castle is en dat is hier. Pracht plek, je ziet alleen nergens dat Castle tot je er bent. Onder als je langs de zee rijdt, (rakelings langs de zee) zie je niets, ook niet als je omhoog rijdt en de borden volgt, je denkt op een gegeven moment: ze houden me voor de gek, zelfs als je door de poort rijdt en betaald hebt voor bezichtiging zie je nog steeds niks, alleen een tuinpad. En dan ineens boem! daar staat het met een prachtige tuin er om heen. Wie van tuinen houdt, en dat doen wij geniet hier met volle teug. De weg die we gereden hebben moeten we ook weer terug, niet zo eng deze keer, want nu zaten we aan de rotskant, voelt beter dan de zeekant, tenminste voor mij als bijrijder. Voor diegene die hier wel eens waren: het is de weg naar Otago Peninsula, waarschijnlijk rijden we hem morgen weer maar dan echt tot het einde om naar albatrossen te gaan kijken en als we geluk hebben pinguïns.

Margaret: Om 17.00 uur arriveerden wij in onze volgende B&B bij Margaret. Toen we de auto parkeerden, op een stukje beton zo scheef als wat, rakelings langs de weg en omhoog keken, dacht ik echt, o shit wat een zooitje. Ik zei dus ook; wat heb je nu toch geboekt. Lineke heel nuchter, ze had goede referentie op B&B.eu. En die weg dan, zei ik weer, we zullen wel aan de achterkant liggen dan, zei Lineke. Ik vond het maar niks. Beetje alla Marijke ( die me kennen weet dan hoe) sjok ik achter Lineke aan naar binnen, ook een zooitje, de deur stond open, het rook er naar aangebrand eten, en er stond iemand aan het fornuis, zag er uit alsof ze zo van het land kwam. Wij naar binnen, en pas toen we hallo zeiden had Margaret door dat we er waren. De bel en ons gestommel had ze dus niet mee gekregen.

Wat een aardig mens, ze ziet er niet uit, Joggingbroek, aan alle kanten de handen er aan afgeveegd, (ze had taart gebakken dus meel) valt lekker op aan zo’n zwarte joggingbroek. Een te groot flodder T-shirt ook vol meel, veegt nogmaals haar handen af en geeft met een big smile ons de hand. Heerlijk ongecompliceerd, zet ons aan de keuken tafel ( net een puntje op vrij) en geeft ons wat te drinken terwijl we kennis maken.

Ze is niet getrouwd, (snap ik) ze woont er alleen ( snap ik ook) maar ze is wel heel aardig. Ze laat ons onze kamer zien, gelukkig het enige deel in het huis wat er keurig uit ziet, goed bed, weet ik morgen natuurlijk pas zeker, maar ziet er goed uit. Een inloop kast, wouw. Een mooie badkamer, perfect. We zijn hier drie nachten, ze heeft buiten een tuin die is helemaal groenten tuin, dus ze kwam inderdaad van het land… ze kookt ook voor ons, ze zal niet door de keuring van Rob Geus komen, maar het was wel erg lekker….!

Tijdens ons diner (op dat zelfde puntje van de tafel) serveert ze een 3 gangen menu: 2 soorten soep home made, met groenten uit eigen tuin, 2 soorten vlees, meatloaf en kip uit de oven, verschillende soorten groenten, peultjes, groene asperges, broccoli, tuinbonen uit eigen tuin, en worteltjes gekocht, want het is nog te vroeg voor eigen worteltjes en nieuwe aardappeltjes, uit eigen tuin. Hebben we verder kennis gemaakt met Margaret.

Ze is met soort van pre pensioen, maar is altijd kleuterjuf geweest, en soms valt ze nog in. Ze vertelt heel openhartig dat ze best een beetje zenuwachtig is, en dat ze niet echt vaak gasten heeft, omdat ze dan de boel altijd zo moet opruimen.(kun je nagaan hoe het er anders uit ziet). Ze woont hier 8 jaar heeft dit huis toen gekocht, huis is 100 jaar oud. Echt zo’n Nieuw Zeelands huis, ik heb het al eens beschreven, golfplatenhuis.

De kamer van ons is nieuw gemaakt toen ze met de B&B is begonnen. Ze weet van alles te vertellen over deze streek en wat we kunnen gaan doen de komende dagen. Ze is heel gastvrij, we mogen van alles doen als we dat willen, thee of koffie maken, rustig een biertje of wijntje pakken, You must feel like home, dat is wat ze zei, en dat is wat we dan ook maar doen, op ons kamertje.

Het is hier best goed toeven, de komende twee dagen!!