De Pinguïn place en de rots van de albatrossen dat is waar we naar toe gingen vandaag, een rit langs de zeekant, letterlijk langs de kant. Het is misschien maar 50 km maar je doet er zo 1,5 uur over vanwege de smalle weg vol bochten, rakelings langs de zee.

Het is eb, dat maakt het wat minder spannend, maar als je van de weg raakt donder je wel 2 meter naar beneden, alleen niet in zee maar op de rotsachtige baai oever, en toch is het minder eng.

Lineke rijdt zoals gewoonlijk, en dat doet ze goed, geen moment met de billen bij elkaar gezeten, ik zat goed op mijn gemak.

Het water staat laag, dat maakt het mogelijk voor de schaaldier liefhebbers om ze zo te rapen, en dat deden ze ook. Later hoorden we van Margaret dat er heel veel schaaldier vissers zijn en dat er tonnen gevangen word per jaar in die baaien, veel ook voor de export. Wij hebben dat natuurlijk niet gezien, maar het schijnt dat ze mandjes onder het zand hebben zitten, waar de schelpen inkomen te zitten, ze trekken die mandjes als het ware onder het zand door. Zo gaan ze baai voor baai af, ze schuiven iedere dag een stuk op, ongeveer na een jaar zijn ze pas op dezelfde plaats als vandaag.

Als eerste kwamen we bij de pinguïn place, daar kun je boeken om met een gids naar de plaats te gaan waar de pinguïns zitten, maar….. overdag zijn ze op zee, of ze zitten op hun nest, verstopt, het is in deze tijd van het jaar moeilijk om ze te zien. Alleen bij zonsondergang dan komen ze de zee uit en gaan ze echt hun vleugels drogen op het strand of de rotsen en dat is natuurlijk een mooi gezicht. Je kunt het daar in dat centrum allemaal prachtig zien op een filmpje.

Omdat nu in het echt te gaan zien, moeten we dus vanavond terug komen, ze beginnen al met die tochten vanaf 3 uur, maar de kans dat je ze dan ziet is klein. Wij keken elkaar eens aan, en zeiden in koor, gaan we niet doen he, kijk wel naar dit filmpje, we moeten die weg langs de zee anders in het donker terug rijden, en we zijn dan zeker pas rond 22.00 uur terug bij Margaret, we hebben afgesproken om 18.00 uur eten.

Op naar de volgende attractie, de albatrossen. De weg kronkelt vrolijk verder, lichtelijk omhoog, met sommige stukken net wat meer percentage verschil, dus uiteindelijk ben je best een aardig eind gestegen. En daar staat weer een centrum, met allerlei informatie, filmpjes, best interessant. Ook hier kun je met een gids omhoog lopen om eventueel een albatros te zien. Nou eerst maar even koffie drinken zeiden we, en terwijl wij daar zo zaten, zagen we de albatrossen al vliegen om de rots.

Je moest wel goed kijken, er zitten ook heel veel meeuwen en sommige daarvan zijn ook behoorlijk groot. Ook bij dit centrum had je de mogelijkheid op pinguïns te zien, maar zelfde verhaal: die zijn nu op zee. Je kon kiezen om nog wat hoger de rots op te gaan, maar daar moet je dan voor betalen, en er was ook een wandelpad, naar beneden, naar de andere kant van de rots vanwaar je de albatrossen ook kunt zien. En dat laatste hebben we gedaan.

We hebben albatrossen gezien, die vlogen daar zo nu en dan rond, maar het leukste waren alle zeehonden, die daar zo heerlijk aan het spelen waren, we hebben er deze vakantie al veel gezien, maar zo dichtbij en zo vrij als deze waren ondanks al die camera’s, was echt gaaf. We hebben er zeker een uur naar zitten kijken, prachtig.

Je kon met de auto nog verder omhoog, daar zat ook nog een centrum, dit centrum was weer voor pinguïns, nou, wij nog hoger, staat daar een groep Japanners te kwaken: man, man wat een herrie maken die. Die gids die daarmee op pad moest zag je denken.

Ze moesten een camouflage jas aan, maar hij kreeg ze niet uitgelegd dat dat nodig was om te zorgen dat, als ze er al waren die pinguïns, ze niet door al die kleurtjes van hun kleding verjaagd zouden worden. Uiteindelijk deden ze die jas dan aan, maar de dames uit dat Japanse gezelschap hadden toen het idee om een mooi gekleurde wollen muts te kopen ( merino wol) en daar gingen ze dan, kwek, kwek veel te veel lawaai en de verkeerde kleuren, maar och, ze hadden betaald…..

Ook dat hebben we niet gedaan, wij hadden zo iets, als we ze zo niet zien, dan zien we ze maar niet. We rijden rustig terug en doen onderweg nog wel wat leuks, er was nog een tuin, Glenfelloch Garden, maar die was gesloten, waren alleen van donderdag tot zondag open, dus niet vandaag. Jammer, geen tuin dus. Toen zag ik in eens een bordje langs de weg staan Happy Hens, wat zou dat zijn, nieuwsgierig als wij zijn, hup de oprit op en kijken. Kijk leuk, een klein ateliertje waar een vrouw van rond de 70 schilderwerk aan het maken was op gipsen kippetjes, in allerlei kleurtjes waren ze dan ook te koop. Er stonden ook, ik denk ijzeren gieters en melkflessen, prachtig beschilderd, maar dat deed haar zoon, echt mooi gemaakt. Nou, zo’n kippetje past wel bij ons, tenslotte heet ons schuurtje kippenhok, en dat bordje heeft jaren aan de voortent gehangen van onze caravan, dus wij hebben een kip gekocht (kleintje) voor de caravan. En de rest hebben we gefotografeerd, wellicht een nieuwe hobby voor Lineke…….wie weet.

Het weer is vandaag zo mooi, toen we terug waren bij Margaret rond 16.00 uur, was het nog 28 graden. Dus… biertje mmmm… op het terrasje voor het huis (lekker burgerlijk) hebben we nog wel 2 uur zitten genieten. Ondertussen de was gedaan en die nog helemaal buiten kunnen drogen. Wij kunnen er weer tegenaan, alles weer schoon voor de laatste dagen.