Besloten hadden we om met de trein te gaan, lekker makkelijk gratis parkeren van de auto op het station van Geldrop, Louis onze buurman gaf ons nog wel de tip om de auto aan de voorzijde van het station te plaatsen inplaats van aan de achterkant, wat ik bedacht had. Aan de achterkant was toch wel een hangplek geworden van niet altijd even frisse jongelui, daar zou hij zijn auto niet achterlaten.

Rond half 8 gingen we richting het station in Geldrop om met de trein naar Eindhoven te gaan de trein van 8 over 8 we waren dus ruim op tijd. De dag daarvoor hadden we online ons treinkaartje Geldrop-Schiphol al gekocht om de stress op het station te vermijden. Je weet wel: in willen checken, te weinig saldo dan naar z’n oplaatpaal: klungel klungel, want ja dat doen we nooit, stress alom, niks voor Marijke.

In Eindhoven hadden we 4 min om over te stappen van perron 4 naar 6 even onder het spoor door. Nou niks even: om kwart over 8 is het kei druk op het station en in de trein, met ieder 2 koffers loopt dat niet zo snel, 4 min was dus 10sec. te weinig. De deuren sloten toen wij er waren, de eerste overstap mislukt. Tijd zat, zei Lineke, pakken de volgende wel, het was koud en winderig dus wij het glazen huis in.

Eenmaal in dat glazen huis weer gekeken op de NS app zei Lineke we kunnen ook die trein pakken, de trein die recht voor het glazen huis stond richting Utrecht centraal via den Bosch, dan zijn we 5 min. later op Schiphol, moeten we in Utrecht overstappen maar dat is geen probleem: het perronoversteken en daar hebben we 10 min. voor.

Hup, wij die trein in, gelijk 2 zitplaatsen in zo’n tussenstuk recht tegen over de WC deur. Niet de meest aan te bevelen plek, maar met 4 koffers, 2 middel maat en 2 hand bagage koffers een prima plek.

Naar Utrecht ging als een trein. Eenmaal op het station van Utrecht kwamen de mededelingen, en een daarvan was de trein naar Schiphol heeft 25 min vertraging. Nou, tijd zat, dus koffie. 25 min werd ruim een half uur, uiteindelijk is die ene trein geschrapt en konden we om 10.05 de trein in naar Schiphol, maar we waren niet de enigen, het was aardig opgelopen, begrijpelijk want er was een trein niet geweest. Als haringen in een ton en velen met bagage, de een nog meer dan de ander, lopen in de trein was niet mogelijk, omvallen ook niet, maar hij ging wel naar Schiphol. Uiteindelijk waren we om 10.30 uur op Schiphol.

Gelijk de bagage ingeleverd: door de douane en rust, koffie. We waren 10 min lopen van de gate dus na de koffie stond er al op de informatie borden “ voor vlucht KL0765 Bonaire ga naar de gate”...

Vliegtuig was super: we hadden extra beenruimte gekocht, zat niemand voor ons alleen 2 moeders met baby naast ons, ik had eigenlijk gelijk spijt van die extra uitgave, maar het viel mee, super baby’s,geen last van gehad.

Bemanning was ook niets mis mee, tenslottekunnen zij er niets aandoen dat dat eten, ja wat zal ik er van zeggen? Niks was. Ja iets maar toch niks.

Geen alcohol vrij bier, snap ik helemaal niks van, is toch hip tegenwoordig??? Heineken 0.0 , maar bij KLM nog niet. 10 uur in z’n vliegtuig is toch lang, ondanks de beenruimte, puzzeltje maken,filmpje kijken, op een gegeven moment ben ik dat toch zat, en dan moet ik nog 5 uur. Lineke kan dat beter, die leest gewoon een boek uit. Ik had op een gegeven moment hoofdpijn, van de airco denk ik, gelukkig hadden ze paracetamol: 4 stuks verdeeld in 2x2 , daarmee heb ik Bonaire gehaald. Tussenstop van 1 uur 15 min. In Aruba, opstijgen en weer landen en je bent op Bonaire.

In Aruba gaan er mensen uit die daar vakantie houden, en stappen mensen in die de vakantie gehad hebben: net duopenotti !! In de vertrek/aankomst hal je kon precies zien wie kwam of ging. In Bonaire hetzelfde: wit er uit en bruin er in. We waren zo binnen, in Aruba word je helemaal gecheckt en Bonaire loop je zo binnen. Wat vreemd was is dat je daar op het vliegveld in elk geval daar waar we op de bagage stonden te wachten mocht roken. Nou daar stonden ze de egoisten, gelijk bij een rookpal voor paal, eerst twee, en toen drie en vier want ja, als die het doet kan ik het ook doen zullen ze gedacht hebben. Het stonk gelijk natuurlijk, maar gelukkig duurde het niet lang, onze koffers vielen zo’n beetjeals eerste van de band.

Eenmaal buiten stonden Elske en Jeffrey als verrassing op ons te wachten, echt leuk. Ook stond de taxi klaar met een bordje: Lineke van Kooten. Ikvoel me altijd heel belangrijk dan. We werden keurig bij onze B&B afgezet zijn met Elske en Jeffrey nog ergens wat gaan drinken en toen plat.