Vandaag zijn we op de fiets hier de boel een beetje gaan verkennen, we vertrokken rond 11 uur met z’n vieren, maar nog geen 4 km vanaf de camping wilde Gerian terug, ze was niet lekker. Ik weet niet wat het is, maar vooral Gerian maar ook Lineke lopen op een draf, een beetje moeilijk met regelmaat naar het toilet gebouw. Zou het de olijfolie zijn, maar die gebruiken we thuis ook, eigenlijk eten en drinken we niet veel anders dan dat we thuis doen, en ik heb nergens last van. Het enige wat ik anders doe is de wijn, ik drink die niet, het moet dus de wijn zijn. Ik vrees dat ze dan de komende 4 weken last zullen houden.

Samen uit samen thuis, dus wij fietsen mee terug naar de camping, leveren de Wallies keurig af, en gaan samen dan nog verder fietsen. Hier aan de boulevard ligt een mooi fietspad, maar verder rijd je hier overal gewoon op de weg, soms denk je dat je op de autobaan fietst, zo ziet het er dan uit, eigenlijk denk je dan: kan nooit goed zijn, en word je gerust gesteld als je fietsers tegen komt. Gelukkig is het niet druk daar waar wij waren, en gaf de situatie mij geen gevaarlijk gevoel. Met z’n tweeën fietsen we heel de boulevard af, en volgen dan de weg zo dicht mogelijk langs de zee. Deze weg brengt ons bij de Haven van Motril, het haventerrein kunnen we niet op, afgesloten met een slagboom en je gaat daar langs de douane, waarschijnlijk allemaal voor transport. We fietsen verder en komen uit op de plek waar de Ferry naar Marokko vertrek, het schip ligt klaar om te vertrekken, altijd leuk om te zien. De klep waar de auto’s over naar binnen rijden komt langzaam omhoog, en even later worden de trossen los gegooid en vertrek het schip van de kade. Geen scheepshoorn, althans wij hebben hem niet gehoord. We hebben recht tegenover de kade waar het schip lag op een overdekt terras, niks bijzonders, beetje havenvolk, heerlijke koffie gedronken €1,50 per kop, waar kom je er nog om. Vanaf de kade zijn we terug gefietst, want we waren inmiddels 2 uur weg, en langer willen we onze hondjes niet alleen laten. Gerian was inmiddels weer wat opgeknapt, stukje brood en bouillon doen wonderen.

Lineke en Gerian zijn nog naar de Aldi gefietst, dan lijkt het net thuis, even naar de Aldi fietsen. Wat deed ik ondertussen, ik durf het bijna niet te zeggen, maar ik heb heel de middag gepoetst in ons kleine huisje. Man man wat komt er in 2,5 week een berg stof in dat ding. Nu gaat het weer, ziet er schoon uit, niet in de hoekjes kijken want eigenlijk moet alles er uit wil je het goed doen, maar dat doen we wel als we thuis zijn. Voor nu kan het wel weer, waarschijnlijk is het morgen al weer stoffig, we gaan het zien.