Nou daar gaan we weer, de dag begon zoals alle dagen met het uitlaten van de hondjes, gisteren hadden we hier al een beetje de boel verkend, we waren de poort uit gelopen naar rechts, maar kwamen er toen achter dat het niet anders kon dan het pad volgen waar de camping aan ligt, want al de andere paden/weggetjes lopen dood. De camping ligt op een heuvel, dat geeft ons een prachtig uitzicht, maar alles in het dal lijkt wel een soort compound, het is helemaal omheind, en achter die omheining lopen heel veel waakhonden.

Vandaag lopen we naar links, kijken wat dat brengt, ook niks. Ook hier kun je niet anders als het pad volgen en dat komt uit op de auto weg en dat loopt niet lekker met hondjes aan de lijn, dan toch eens kijken waar het pad rechts naar toe gaat. Eigenlijk vonden we het niks al die blaffende honden, maar het werd nog erger, we werden zelfs een beetje bang ( scheet bijna in mijn broek) er waren honden bij die zo vals keken, en te keer gingen, tegen de hekken aan vlogen, dat het gewoon niet meer leuk was. Die hekken zagen er ook niet zo stevig uit, ik liep echt te denken wat als, en hoe los ik dat dan op, nou mijn conclusie was: we worden allemaal opgevreten. Nadat we een helling van 20% afgedaald waren en de boel weer dood liep zijn we terug gegaan, op hoop van zegen nogmaals langs die angst aanjagende honden.

Terug op de camping zag ik dat er gisteravond toch nog een camperbusje bij gekomen was, er waren er dus 8 en dan een toilet en een douche en dit ook nog samen achter een deur, ben ik even blij dat ik geen ochtend toilet ritueel heb, er stond al een vrouw bij de deur te drentelen en Lineke zei: die staat er al minstens 10 minuten. Tja je kan wel een briefje ophangen dat je zoveel mogelijk gebruik moet maken van je chemische toilet, en niet langer dan 5 min moet douchen, maar als je eerst naar het toilet gaat, en dan gaat douchen heeft de gene die na jou komt toch mooi pech, of een probleem. Nou heeft iedereen een toilet, zelfs de kleine busjes, wij hebben in ons kleine busje een troon, zit nog beter dan thuis.

Het weer is vandaag super: 31 januari en wij hebben de eerste echte zomerse dag, we zitten achter ons busje pal in de zon met een fantastisch uitzicht heerlijk aan de koffie, de Wallies zitten voor hun camper tussen de olijfbomen met net zo’n mooi uitzicht. We zitten allemaal in korte broek met t-shirt.

Lineke en Gerian hebben de was weer bij elkaar verzameld en in een machine gestopt, ik heb weer een waslijn gespannen tussen de bus en de olijfboom. In de zon met een boek op schoot zitten we gezellig te wachten tot de was klaar is 58 minuten. Ik heb de was netjes opgehangen met beschilderde wasknijpers, een vakantie bezigheid van een paar jaar geleden, nu schilder ik herinneringen op stenen die ik op het strand vind. Want ja Marijke kan niet niets doen, wat klungelen in en om de bus, wandelen, fietsen en als ik een boek heb wat me vanaf het begin pakt, dan kan ik ook wel lezen.

De wandeling die ik voor vandaag gepland had heb ik na mijn ervaring met de waakhonden geschrapt, ik heb het leven te lief wil niet door die honden opgevreten worden, en lopen langs de weg is ook geen optie, dus blijft er niets anders over, O wat vervelend, om hier heerlijk op de berg in de zon te zitten lezen, schrijven, lekker eten en drinken. Toen er toch wat ondernomen moest worden zijn Lineke en ik op de fiets wat boodschappen gaan doen bij de Lidl. Een avontuur op zich.

Google ingesteld op fiets, en Lidl. 5.5 km. We waren er langs gekomen toen we gisteren hier heen reden, het is dus ergens langs de weg. Eerste de heuvel af over het zand pad, dan komen we op de weg, gewoon een 80 km weg zonder fietspad, dat kennen ze hier niet of nauwelijks. Gelukkig is het niet druk, en de auto’s die er zijn halen je niet in als er tegenliggers zijn, en als ze wel inhalen rijden ze met een grote boog om je heen. Google loodst ons over de weg: we komen bij een grote rotonde, waar ik zie dat 2 van de 3 afritten leiden naar de snelweg en 1 gelukkig niet, het verschil is slechts het bordje verboden voor fietsers, de weg die we wel moesten hebben was net zo breed, maar gelijk moesten we weer rechts en kwamen weer op een zandweg. De mensen fietsen hier niet veel denk ik, want de weg naar de Lidl is fietsend haast niet te doen, nadat Google ons nog een rondje extra had laten rijden kwamen uit bij een behoorlijke afdaling, zo ernstig dat we afgestapt zijn, want afdalen over een stijl grindpad met best grof grind en keien is niet slim, lopen is dan een betere optie. Na die afdaling was het pad weer beter, in elk geval goed genoeg om te fietsen. Lineke zei op een gegeven moment wil ik dit wel, toen ik zei zeg het maar schat als je terug wil gaan we terug zei ze nee we gaan naar de Lidl. De terugweg leek een stuk sneller te gaan, het steile grindpad op ging wel fietsend, beetje kracht en een beetje Bosch en voor we het wisten waren we weer op de camperplaats.

Het was inmiddels al na 17 uur, de Wallies hadden op de hondjes gepast we hadden voor vanavond friet, kroketten, en kaas soufflé besteld dat zou om 18 uur komen, het werd dus tijd om de boel weer reis klaar te maken voor morgen.

Dan komt de error: bij het verzenden van het verslag valt even het internet weg, waarmee ook mijn reisverslag van vandaag. Deze tweede versie is iets anders, dat weet ik zeker, mocht de eerste versie nu toch nog terug komen, ik heb het gemeld bij support van reismee, dan zal ik die ook nog online zetten.