El Rocio

Vandaag zijn we weer een stuk naar het zuiden gereden, een prachtige rit door weer een ander stukje Spanje. Eenmaal van de berg af bij Cartama en op de autobaan gingen we al snel het verschil zien, het deed een beetje Oostenrijks aan, niks plat, alles rond ons heen bergen. Door een fout in de route, lag niet aan Google maar gewoon aan ons, kwamen we op een prachtige tussendoor weg die ons weer op de route die Google bedacht had bracht. In dit stukje Spanje is zelfs akkerbouw, mooie bewerkte stukken land, Lineke kan daar enorm van genieten, het herinnert haar aan de polder jaren. Buiten akkerbouw zijn we langs tal van boomgaarden gereden, de ene nog strakker aangelegd dan de ander. Tot zo ongeveer 30 kilometer voor Sevilla was het gewoon sprookjesachtig en hebben we talloze keren gezegd: wat is het hier mooi.

Op een afstand zien we boven de stad Sevilla de smog gewoon hangen, was de lucht eerst prachtig strak blauw, zagen boven in de verte een grauwe gloed als een deken boven de stad hangen. Als je bij ons 30 km voor een grote stad bent, sta je geheid in de file, het viel mij op hoe rustig het hier op de weg is, ons land is toch wel echt vol.

Zelfs de ring van Sevilla was prima te rijden, niks opstopping of andere ellende, gewoon normale verkeersdrukte. Als je Sevilla weer voor bij bent, rijd je al snel weer door een even mooi gebied met bergen, dalen met akkerbouw en boomgaarden, maar nu zagen we ook weer het plastic verschijnen, niet in van de lelijke spinnenwebben, maar plastic tunnels met plantjes er onder, ik schat aardbeien, rijen vol, kilometers lang. Dat zijn heel veel aardbeien.

Voor het eerst in Spanje hebben grote velden vol zonnepanelen gezien en tegelijkertijd op de achtergrond boven op de bergkammen tientallen windmolens, volop duurzame energie voor Sevilla. Mooi vonden we het niet, was toch een beetje horizon vervuiling, maar beter dan de smog. Er zal dus nog meer duurzaamheid moeten komen.

We zijn nu in het Westerndorp van Europa: een plaats waar de tijd heeft stilgestaan in de infrastructuur. Alle wegen zijn brede zandwegen de huizen in de stijl van toen, hier in dit dorp is menige cowboyfilm op genomen, El Rocio, zoek het maar eens op.

Wij zijn er vanmiddag doorheen gewandeld, heel apart, echt gaaf, bij een saloon hebben een biertje gedronken, en naast ons op het terras zaten de cowboy vrouwen met hoed, poncho, dikke sjaal, hoge laarzen, in de brandende zon. Wij in korte broek en t-shirt, duidelijk toeristen zullen de dames gedacht hebben.

Of je nu naar rechts of naar links kijkt, alles is hier zand, de huizen allemaal wit en hoe klein het dorp ook is, veel kerken en huizen van broederschappen. Bij ons is dat denk ik de rotaryclub of de Lions of iets dergelijks, ballen club kan ook.

We blijven hier twee nachten, dus morgen hebben we nog een dagje zandhappen of we fietsen naar het strand, maar dat is 14 km en dat moet ook weer terug, en onze hondjes willen niet mee op de fiets. Wij kunnen dus niet lang wegblijven, de temperatuur in de bus loopt al aardig op. was vandaag onder het rijden voorin al 33 graden. We gaan het zien morgen.