We zijn er!!

Vandaag hebben we dan eindelijk Portugal bereikt, en wat nog leuker is wehebben een prachtige plek kunnen bemachtigen op een overvolle camping.

Het rondje met het hondje was weer om 8 uur gepland, want ja een reisdag betekent vroeg uit de veren,reserveren, daar doen ze niet aan op de campings in de Algarve. Op de camping in El Rocio is het eerst betalen en dan pas word je losgekoppeld van de stroom, daar kun je zelf niet bij, de kast zit op slot. In het verleden zullen hun lesje wel geleerd hebben. Rond 9.30 uur konden we rijden, even hebben we moeten wachten op de man van de stroom.

Het laatste stukje Spanje voorlopig, ongeveer na 1 uur rijden was daar dan eindelijk de Portugese grens en reden we de Algarve binnen. De klok sprong een uur terug, gunstig want dat betekent dat we rond 12 uur Portugese tijd op de geplande camping uitkomen en dat is mooi op tijd. Zo voor het weekend zijn er veel meer mensen die het zelfde idee als wij hebben, dus hoe eerder je er bent, hoe meer kans op plek.

Goed en wel de grens over zie je al snel dat je in een ander land bent, het ziet er hier echt anders uit. Langs de route A-22 stonden mooiere huizen, minder bouwvallen, zo heel af en toe zag je er nog een staan. Ze hadden mooie muren van grote rotsblokken keurig langs het land waar achter geteeld wordt, konden niet zien wat het was, en wij denken dat die muren er staan om het gewas te beschermen tegen de zeewind: het zag er prachtig uit. Voor wat ik nu gezien heb, nog maar een heel klein stukje, is het hier groener dan Spanje de bergen zijn glooiende dalen geworden, en is de grond meer bewerkt. Bij Tamira zijn wij even van de route afgegaan om te gaan tanken en hebben gelijk wat boodschappen gedaan bij, let op, de Lidl, hij zit dus echt overal.

Willem en Gerian, die in eerste instantie achter ons zaten, zijn ons daar voor gegaan, zij hebben de route ineens gereden en waren zo’n 20 min. Voor ons ter plaatse.

Toen wij de camping op draaiden kwamen zij net terug lopen met een plattegrond van de camping, en Gerian keek niet blij. Hier is echt geen plek voor ons, zei ze, jullie kunnen misschien wel ergens tussen, maar wij echt niet. Er is misschien een plekje waar we zouden kunnen staan, maar dat is met rood wit lint afgesloten. Ik zal het even vragen, of we achter dat lint mogen staan zei Gerian. Nou, zei de gastheer van de camping, als jullie daar willen staan dan haal ik dat lint wel weg, we hebben daar een stukje nieuw gravel op de weg gedaan en daarom is dat lint. Met z’n vieren zijn we nog eens gaan kijken naar die plek, en wij (Lineke en ik) vonden hem prachtig. We kunnen er makkelijk met 2 campers op, en we hebben 1,5 camper. Het is niet zo’n plek plek recht toe recht aan, maar meer een verwilderde tussen de bomen plek met niets recht. Het loopt een beetje omhoog, er staan nog al wat boompjes op, wellicht komt er weer vogel shit op mijn bus, maar dat hebben we de vorige keer er ook vanaf gekregen, zal nu ook wel weer lukken.

Er staat een klein tentje aan de zijkant, daar zit de shit al op, er staat een heren fiets naast tegen de boom, maar ik heb er nog niemand gezien.

De stroompaal is wat ver weg, maar we hebben ook nog een verlengsnoer, probleem opgelost. We staan, we staan redelijk waterpas, best knap op deze plek, we hebben zon maar kunnen door de bomen ook in de schaduw gaan zitten. Eigenlijk een top plek, wat een mazzel. We blijven hier een week, genieten in de Algarve, daarna begint de tocht over de N2 dwars door Portugal.

De temperatuur is hier voorlopig heel goed overdag hoogzomer, en dicht aan de kust zullen we geen nachtvorst meer hebben, dus de muts kan in de kast.

Alhoewel de camping vol staat, en er eigenlijk geen echte plekken meer zijn, worden de mensen nog steeds op pad gestuurd met een plattegrond. We gingen met z’n vieren de poort uit om naar de Intermarche te gaan, maar toen ik bij de receptie en een camper met aanhanger en een camperbus de slagboom voorbij zag rijden had ik zo iets van: ik ga maar niet mee blijf mooi met de hondjes pontificaal zo op onze verworven plek zitten dat een ander niet op het idee komt om in ons kamp de minimale plek die er nog is in beslag te nemen. En maar goed ook, want sinds we hier zitten, Lineke is met me mee terug gegaan, heeft er al een stel stil gestaan, en gekeken naar dat plekje, wat meer lijkt dan het is door het pad. Maar als ze op of half op het pad gaan staan omdat dat dan lekker in de zon is, kunnen wij er niet meer uit, en nog belangrijker, zijn we onze privacy kwijt. Wij houden hier mooi de wacht, Gerian, Willem en kleine Walli of te wel de Wallies zijn naar de Intermarche. Als zij terug zijn gaan wij nog wel ff wandelen of fietsen, maar morgen is er weer een dag.

Ik ga de camping maar eens even verkennen, ben zo benieuwd waar die camper met aanhanger zich in gepropt heeft, Lineke bewaakt het fort wel. Nou, onder aan op de camping waar bijna geen zon komt ivm. de vele bomen staat de camper met aanhanger tussen de bomen, hij staat, zullen we maar zeggen, en als het voor een nacht is, is het prima: hij heeft niet eens af hoeven koppelen. Het camperbusje staat daar ook ergens, daar onder wil ik niet staan, geen zon.

Wij hebben op onze grote plek denk ik heel de dag zon, even afwachten hoe het morgen vroeg is, maar ik denk dat we dan voor de camper van Gerian en Willem al in de zon zitten. Wij zitten in elk geval nu nog in de zon, zijn wel al een paar keer gaan verzitten, maar op zo’n grote plek kan dat. Het is 16.30 uur. Nog even en dan verdwijnt de zon achter de bomen. Maar in zee zakt hij dan nog niet, daar staat hij nog te hoog voor. Ben benieuwd hoe lang het licht blijft hier, denk dat het eerder donker is omdat we de klok een uur terug gezet hebben. We gaan het zien.

We gaan zo eens kijken hoe laat we hier in het restaurant kunnen eten, ik hoop een beetje op een normale tijd, want laat eten is slecht slapen, dat zijn wij niet gewend. Het schijnt hier op de camping volgens de recensies prima eten te zijn, en er is muziek, gezellig zal het dan in elk geval zijn.