Evora

Op tijd op, reisdag, bij de Intermarche even de bus wassen, kunnen we schoon op pad.

Om vijf voor tien reden we weg bij de Intermarche, terwijl Lineke wat kleine boodschappen deed heb ik naast Willem de bus gewassen, afgespoten , wel alle 4 de programma’s gedaan. Voor slechts €3 hij ziet er uit als nieuw de oldtimer. Via Portimão zijn we richting Evora gereden over de IP2 m: een prachtige route.

Bij Silves zagen we een heleboel ooievaars net over de rivier, aan de rand van de stad, zo veel, het leek wel een kolonie. Langs heel de route hebben we tientallen ooievaarsnesten gezien, zoveel nesten heb ik in Nederland nog nooit bij elkaar gezien.

Het eerste stuk van de route was nog niet van dat hele mooie weer, ik had de korte broek wel aan, vanochtend tijdens het klaarmaken voor vertrek was de temperatuur goed, het was alleen bewolkt, maar onderweg hebben we wat motregen gehad, ruitenwissers op standje interval.

Ik heb er weer van genoten, wat is Portugal een mooi land, de ip2 leidt ons door een prachtige streek van Portimão naar Evora vol met wijnvelden, olijfboomgaarden en amandel boomgaarden, en heel veel nieuwe aanplant van beide. Het grappige is, ze zetten die nieuwe boompjes in witte pijpjes zo’n 30 tot 40 cm hoog, eerst hadden we niet door wat dat nou was, tot dat we een boomgaard voorbij reden waar je duidelijk kon zien dat het allemaal kleine olijfbomen waren. Even later zagen we dat ook bij amandelboom. Als je zo’n heel veld met van die witte buisjes keurig in rijen ziet staan, deed het ons denken aan een begraafplaats van oorlog slachtoffers, wel hééééél vééééél

Lineke heeft tal van foto’s gemaakt om vast te leggen welke schoonheid aan landschap wij op weg naar Evora allemaal tegenkwam, die boomgaarden maar ook de glooiende weides vol met kleine witte en gele bloempjes, of het madeliefjes waren durf ik niet te zeggen, maar wel iets soortgelijks. Op een afstand leek het net kalk, vers gestrooid op het land, maar dichterbij zag je duidelijk dat het kleine bloempjes waren.

Rechts en links in de verte maar vaak ook recht voor ons, zie je dan weer van dieschattige witte dorpen, alle huizen wit en met een rood dak, ons Limburgs Thorn is niet zo bijzonder als je het vergelijkt met hier. We rijden ongeveer 3 uur en vijftien minuten voor we bij de slagboom staan van camping Orbitur Evora een prima gemeente camping op loopafstand van de stad. We zijn weer mooi op tijd: 13.15 uur. Een van de eersten van de dag, keus genoeg. Terwijl Lineke ons aanmeldt bij de receptie heb ik al contact met een Nederlands stel dat hier ook staat. Ze vragen iets over onze fietsen hoes, en vertellen gelijk dat we in de buurt van het toilet gebouw de beste WiFi hebben, en dat het een prima camping is. De Wallies zijn nog onderweg maar zitten vlak achter ons, als wij goed en wel staan nadat we even goed gekeken hadden naar de best beschikbare plek kwamen zij ook binnen. Lineke had ze al aangekondigd bij de receptie dus dat ging snel. Ook zij hebben nog een mooie plek gevonden aan het eind van ons pad. De setting hier is totaal anders als in Alvor, hier zijn afgebakende plaatsen keurig in een rij met een haag er tussen, en daar was het wildwest, is er plek, kun je er staan. De buurman zal ons missen.

Wij hebben hier een mooie grote plek, als de zon er is hebben wij plek om er in te gaan zitten. Voor de bus in de ochtend en naast de bus tot hij onder gaat. Een hoge camper naast ons kan niet, de bomen zijn te laag, ik denk dat er hooguit een hefdak camper kan, maar als die een beetje slim is gaat die niet onder een mussen toilet staan. Hier spreekt de ervaren camperaar?.

We zijn nog een klein stukje gaan wandelen met de hondjes, wij zijn net wat luier op zo’n reisdag als Gerian en Willem, die hebben wandel drang, dus die zijn al naar de stad gelopen met Walli, op haar kleine pootjes, die sjouwt wat af, en een bekijks dat ze heeft, blijkbaar zien ze hier niet zo vaak een Teckel, en dit is ook nog een kaninchen Teckel, dus extra klein. In Nederland is het een hype, naast de Labradoedel komt een Teckel al snel in de top tien voor van Corona hondjes. Als we met de hondjes lopen, wordt er alleen maar O en a een saucijsje!!!! geroepen. En iedereen wil haar aaien, maar daar denkt Walli anders over, die gromt behalve als er een koekje gepresenteerd wordt, dan kan je wat dichter bij komen zodat Walli het brokje uit de handpalm kan eten, niet denken dat je daarna nog kunt aaien want dat gaat niet meer. Bea & Trics zijn allemansvrienden, die gaan bij je op schoot zitten als je ze alleen al aan kijkt.

Het is ons weer gelukt, de zon achterna! Vanaf het moment dat we er waren hebben we buiten geleefd en genoten van het mooie weer tot de zon verdween achter de horizon. Nu zitten we heerlijk in onze luie stoel binnen, het busje voorlopig nog warm omdat de zon het opgewarmd heeft. Als ik naar buiten kijk, zie ik weer die mooie oranje goud gele gloed die de zon nog even achterlaat als hij in het niets verdwijnt.