Vanochtend om 9.30 uur zijn we vertrokken naar Castelo Blanco, Gerian en Willem waren een kwartier eerder “en route”.

Google Maps ingesteld op tolweg vermijden afstand 187 km. Reistijd 3 uur. Eerst leidt Google ons richting centrum van Evora, maar bij de rotonde voor de oude stad gingen we driekwart rond langs de vestingmuur van Evora, een prachtige vestingmuur van kalksteen en de nodige toegangspoorten, met van die grote bogen. Ook reden we langs een enorm lang aquaduct bedoeld voor transport van water, geen vaar route zoals wij in Nederland dat kennen. Even Googlen gaf me de volgende informatie:

Stenen aquaduct, ontworpen door Francisco de Arruda en gebouwd in de jaren 1530, met een pad ernaast.

Eenmaal de stad uit was het weer genieten van de valleien waar we door reden, zoveel kleuren groen heb ik niet vaak gezien in een plaatje. Prachtige weiden met hier en daar van de broccoli bomen, maar dat zijn het niet, het zijn pijnbomen, de kroon van de boom doet ons denken aan broccoli zo mooi gevormd. We zeggen weer in koor: wat is het hier toch mooi.

Wat opvalt is dat hier nauwelijks verkeer is, als we tijdens deze rit 10 auto’s gezien hebben is het veel, dat geldt ook voor fietsen, race fietsen wel te verstaan, en we hebben een club motorrijders gezien, op een afstand van 187km is dat niets.

Op een heel stuk van de route lagen er allemaal grote ronde rots blokken in de wei, er groeiden zelfs bomen op, soms waren de blokken klein en dan weer enorm groot…: wat zal hier ooit gebeurd zijn waardoor het zo ontstaan is, als of er ooit een berg ontploft is, maar er ik denk, omdat het zo afgerond is, dat er wellicht ook ooit water heeft gestroomd….Google heeft me tot nu toe nog niet de informatie gegeven die ik zoek. Het was wel mooi om te zien.

Kurkeiken in overvloed, ook waaraan je kon zien dat er kurk van afgehaald is, dat schijnt eens in de zoveel jaar te kunnen tot op zekere hoogte en dan gaat de boom niet dood. Ze zetten er een nummer op, en wij denken dat dat iets met het jaar van pellen te maken heeft. Hoe dichter we weer richting Spanje rijden, hoe woester de natuur weer wordt: we rijden zelfs weer een beetje door de bergen. Onderweg zien we veel schapen, geiten en runderen in de wei, van die mooie oranje bruine koeien, we rijden zelfs een geiten herder voorbij, heel langzaam.

Na een lange afdaling komen we bij een soort stuwmeer uit, hier is het even adembenemend mooi, we parkeren de auto net over de brug om vanaf de brug wat foto’s te schieten, we waren niet de enige, hier was de club motorrijders ook gestopt, alleen zij stonden met z’n allen midden op de weg, op de brug, ik moest er gewoon omheen slalommen, maar ja, wie verwacht er nou een auto, zij komen er net zo weinig tegen als wij.

Wonder boven wonder, we zijn er weer eerder dan de Wallies, en we zijn ze nergens voorbij gereden, toch hadden we dezelfde route gepland. Wat blijkt, Willem wist een betere weg, althans dat dacht hij. Hij wilde graag langs dat aquaduct dus reed hij er twee keer langs… het gevolg: hij heeftde vestingsmuur rondom gezien bij Evora. Het kwartier voorsprong werd ruim een kwartier later op de afgesproken plek. Slim van Willem, het eten was zo goed als klaar, camper parkeren en aanschuiven zal hij gedacht hebben, grapje.

We zijn op een mooie gemeente camping,

Hij is net open na een korte winterstop, er is nog niet veel te doen, maar er staan wel 4 Nederlanders, allemaal pensionada’s behalve ik. Kei goedkoop €2,25 voor de stroom en €4,25 voor overnachten, inclusief hondjes en douchen.

Het weer is prima, vandaag is hier nog wat zon tussen de wolken door, morgen vooral bewolking, hebben wij geen last van: wij gaan morgen naar Salamanca, Spanje. En daar schijnt de zon. Het wordt weer een rit zonder tolweg, van om en nabij de 277km en verwachten reistijd 3 uur en 7 min. Nu rusten we lekker uit in ons busje, buiten al een beetje fris, komt door de wind.

Gisteravond heb ik nog even het bedieningspaneel van onze standkachel verzet, het zat aan de zijkant van de bijrijdersstoel op het draaiplateau. Het mandje van Bea&Trics staat tussen de bijrijdersstoel en bestuurdersstoel in, blijkbaar hebben ze tijdens ons bezoek aan de stad gistermiddag een van twee tegen het aan en uit knopje van de kachel gelegen, als het zou moeten zou het natuurlijk nooit lukken, maar de kachel was aan, en de temperatuur in de bus 24 graden. Gelukkig zijn we niet lang weggeweest. Nu kan het niet meer gebeuren, hoop ik.