Annemie

Deze dag staat in het teken van ons Annemie: zij gaat vandaag een extra gevecht aan in een oneerlijke strijd. Ze is sterk, bere sterk en met wat extra kracht van ons, haar familie, gaat ze letterlijk vechten voor het leven. Een zware operatie die alle slechte cellen weg haalt en de restjes wegspoelt staat vandaag gepland. Ik denk heel de dag aan haar en probeer op afstand zo dicht mogelijk bij haar, haar kinderen en mijn broer te zijn. Maar mijn schoonzus en mijn andere broer met hun kinderen moet ik meenemen in mijn gedachten, mijn familie is zo klein. Mijn twee broers zijn met twee zussen getrouwd, en wonen naast elkaar als een grote familie.

Hier tegenover die grote abdijkerk zit ik vandaag op de juiste plek, steeds als de kerkklokken luiden ga ik weer even in gedachten naar hun. En in de tussentijd geniet ik net als alle andere dagen van het uitzicht en het prachtige weer.

Vanochtend zijn Gerian en ik eens de andere kant op gelopen, richting het strand.

Het strand is ongeveer 1,5 km lopen merendeel berg af. Je loopt door een rustige straat met voetpad, maar er wordt nauwelijks op gereden, 2 auto’s gezien in de afdaling, en omhoog terug naar de camperplaats geen een. Het strand is niet groot, 1661 m2, staan wat hotels daar beneden aan het strand, maar ziet er nu niet bewoond uit, al hoewel er wel wat auto’s op de parkeerplaats staan. Het strand ligt tussen twee Rots partijen in als een baai, en het is dieper dan dat het breed is. In de zomer zal hier best wat te doen zijn, er is parkeerplaats genoeg, en er zijn ook nog weilanden gereserveerd voor parkeerplaats maar die zijn nu afgesloten.

Nadat we terug van de wandeling zijn en weer heerlijk buiten onder de luifel ons ontbijt genuttigd hadden, zijn Lineke en ik na de koffie gaan fietsen. Alle hotspots die ik al gezien had tijdens mijn wandeling zijn we samen nog eens gaan bezoeken op de fiets. Ook Lineke heeft nu kunnen genieten van het hele mooie uitzicht op de klif waar de film seventeen is opgenomen, ze is bij het strand geweest en heeft hier achter tussen de camperplaats en de zee zo’n beetje alle wandelpad met de fiets gedaan. Berg op berg af, je gaat soms met 40 km per uur naar beneden, best hard op de fiets. Gelukkig dragen we allebei een fiets helm, safety first.

Ook Gerian en Willem zijn nog een fietstochtje gaan maken om alles nog eens goed in zich op te nemen van al het natuurschoon dat dit stukje noord Spanje te bieden heeft, morgen rijden we weer een stukje door.

Wij hebben hier om de hoek van de camperplaats in een heel klein supermarktje een buurt super , zoals we die allemaal van vroeger nog wel kennen. Je kunt er net door heen lopen zo smal zijn de paadjes, en je kunt niet bedenken wat er allemaal te koop is. Buiten levensmiddelen heb ik tijdschriften, kinderspeelgoed, een paraplu en wandelstok gezienen eennorm veel snoep. Bij binnenkomst is de rechter wand zo vol met van die snoep bakken waar je zelf uit kunt scheppen dat je het idee krijgt een snoepfabriek in te stappen inplaats van een buurt super.

Bij de abdij zit ook nog een kaas fabriek, en bij de super hebben we er een kilo van gekocht, Gerian en Willem hebben de zelfde kaas bij de abdij zelf gekocht. Trappistenkaas, een keer wat anders dan abdij bier, abdij kaas. Gerian kwam niet meer weg bij de monnik, twintig minuten hield hij haar aan de praat, hij maakte zich vooral zorgen over het feit dat de koningin nog steeds op onze euro munt staat, hij had de koning nog niet gezien, ik zou het niet weten of die munten al in omloop zijn, nooit op gelet….

Het is inmiddels middag, mijn dag gaat iets langzamer dan anders, dat komt natuurlijk omdat ik zo snel mogelijk bericht wil krijgen van ons André dat de operatie goed is gelukt, en dat hij in zijn geheel is uitgevoerd, dan begint het herstel.

Wij gaan zo lunchen, lekker buiten het kan nog steeds, vanmiddag weer de boel inpakken.

De lunch was weer heerlijk, lekker op de plaat bakken, alles kan er op zelfs brood met zelf gemaakte knoflookboter. We eten veel verse groenten die gesneden zo gaar is op de plaat. We bakken wat rozemarijn aardappeltjes in de wokpan met olijfolie, ik blijf het zeggen een restaurant kan het niet overtreffen. Doordat we dit s’middag doen, eten we s’avonds eigenlijk niets meer als een stukje chocola bij de koffie.

De afwas gedaan, rondje met het hondje en dan komt het bericht, Annelies van ons André spreekt altijd een bericht in op Whatsapp over de stand van zaken. Ik weid er niet te veel over uit, maar de oneerlijke strijd is nog lang niet gestreden. Ze hebben de operatie niet in z’n geheel uitgevoerd….

Naast plezier, zon en rust in een vakantie is er vast bij bijna iedereen altijd wel een andere kant, nu is even niets leuk, raap ik me zelf weer bij elkaar en gaan we de hoop vestigen dat chemotherapie de rest weg veegt.

Ik ga de boel weer afbreken, de camperplaats staat vol, meer dan de helft met Nederlanders die soms vermomd zijn omdat ze in buitenlandse campers rijden, we zeiden al een keer bonjour en kregen hallo terug, nu net zeiden we guten Tag, en was het antwoord: O spreek maar Nederlands wij komen ook uit Nederland.

Er staan wat Britten, zelfs een met kleine kinderen. Hier begint morgen ook de carnaval dus zorgen wij dat we op tijd weg zijn. Morgen naar Zarautz nog steeds noord Spanje, maar wel weer dichter bij huis.

Defietsen staan er weer op, de luifel is weer ingedraaid, morgen nog de tafel en de stoelen op de juiste plek en go.