Lussac en omgeving

Heerlijk geslapen, wat een rust hier midden in de wijngaarden van Lussac. Om 8.15 uur gaat iedere dag de wekker, zodat ik rond half negen kan gaan wandelen, het is kouder in de bus dan dat we de laatste dagen gewend waren, ondanks dat we een klein elektrische kacheltje op standje 1 aangelaten hadden voor de hondjes.

Buiten is het extreem vochtig, de luifel die ik uitgedraaid gelaten had was nat als of het geregend had vannacht, maar dat is niet zo,

en de stoelen onder de luifel idem dito. Muts op, joggingpak aan, gewatteerd jasje er over en gaan met die twee, die staan al te kwispelen.

De zon is al op, maar er zit een dikke laag bewolking voor, mist boven de wijngaarden, en hij moet heel goed zijn best doen om de laag weg te poetsen. Wij wandelen ongeveer een halfuur hebben allebei, Gerian en ik, weer geen telefoon bij ons, dus kunnen we niet te ver. Alles lijkt hier op elkaar, wijngaard aan wijngaard. De hondjes zijn kletsnat van de dauw, en nadat ze buiten gegeten hadden wilden ze naar binnen, dus afdrogen en in de mand weer warm worden. Wij hebben ook nog dapper buiten zitten ontbijten in de hoop dat de zon het snel won, maar ook wij zijn toch nog maar even binnen gaan zitten, wachten op de zon.

Rond 11 uur zijn we het dorp ingelopen, even brood halen en wat boodschappen, bijna is de zon er weer zodat je hem ook voelt. De hondjes hadden nog geen zin, die lagen nog strak tegen elkaar onder een handdoek droog te worden.

1333 inwoners heeft Lussac, allemaal wijnboer denk ik, op de huisarts, burgemeester, bakker en bankier na. Op het informatie bord vooraan bij de camperplaats staat een fietsroute afgebeeld van 32 km. Die gaan we vanmiddag fietsen. Dus vroeg lunchen, even uitbuiken en op de trappers zodat we ruim voor het donker weer terug zijn.

Gisteren aan het eind van de dag kwamen er twee dames van de weg die hier beneden loopt omhoog gelopen richting de camperplaats, het pad loopt precies langs ons busje, wij de hondjes vlug aan de lijn zodat ze niet de dames enthousiast gaan begroeten, maar de lijn was iets te lang, de dames werden wel begroet, gelukkig vonden ze het geen probleem. Lineke eerst in het Frans excuus, maar al snel bleken het Britse dames en een daarvan was erg geïnteresseerd in ons busje. Is this a jumper? Yes this is a jumper! Do you want to sell it, my daughter is looking voor a Jumper because it is such a nice little compact camper. Zegt Lineke: no, it’s not for sale, because I like it too much my self. Ze had natuurlijk moeten zeggen alles is te koop, ligt aan wat je er voor wil betalen.

Gemiste kans zullen we maar zeggen, geen handelaars instinct.(haha)

De lunch was weer heerlijk, frietjes uit de airfryer, lekker stukje kip uit de knoflook marinade van Gerian en dan nog de niet te overtreffen salade van Lineke met allemaal verse sla, paprika, ui, olie en azijn. En het was me weer lekker, mmmm. Als toetje Gerian haar special, lijkt op tiramisu, maar dan anders.

De fietstocht: zoals altijd waren we niet zo vlot, na het eten en afwassen moest er weer van alles gebeuren, de hondjes uitlaten, want die van ons gaan niet mee, Willem had bedacht om zijn luifel met zijwanden en voorwand eens even uit te proberen, dat had hij nog niet gedaan, dus moest alles op gebouwd net voor het eten, en dat moest weer afgebroken na het eten, de fietsen moesten nog uit de camper, dan nog naar het toilet en de klok tikt gewoon door, kwart over drie zijn we dan eindelijk aan het fietsen, maar wel in de zon, geen van allen hebben we een jas aan, die zit in de fietstas.

De fietstocht die hier voor aangeplakt staat, staat nergens aangegeven, en de QR code wijst naar een error dus fietsen we op de bonnefooi. Lineke voorop, gewoon de paden op, en de lanen uit, tot we in de verte een soort kasteel zien, torens die duidelijk opvallen: we hebben een richtpunt. We rijden op zicht en soms op gevoel: de Wallies volgen, Gerian meent dat we al voorbij zijn, dat we een zandpad hadden moeten nemen, maar nog geen 100 meter verderop zijn we aan de poort van wat blijkt een chateau te zijn. Lineke rijdt gewoon de lange oprijlaan in, de Wallies zijn wat bescheidener, die lezen eerst of het wel mag. Lineke roept nog, als het niet mag sturen ze me wel terug, we waren van harte welkom, je kon er wijn proeven, een rondleiding krijgen, er zat een restaurant bij, wij gaan hier zeker nog eens terug als we nog niet gegeten hebben, ik weet nu waar het is, Montage. In het dorp zelf zijn ook veel wijn shops, morgen even langs met de bus: voordat we deze streek verlaten even wat wijn inslaan voor thuis.

Vanaf Montagne zijn we gewoon weer op gevoel verder gefietst, Lineke nog steeds voorop. We slaan linksaf naar een rustige weg, de D weg waar we op rijden vindt ze te druk. Het weggetje is verhard als we er aan beginnen, wordt steeds wat smaller en uiteindelijk is het onverhard, maar met onze fietsen, brede banden, alles geveerd valt het eigenlijk wel mee, beetje kijken waar je fietst, de grote gaten vermijden, af en toe een keer van het zadel om de boel op te vangen, en zo heuvel af en op. Gerian en Willem vond het maar niks, gelukkig was het niet zo ver en kwamen we weer op de verharde weg uit. Wij vonden het fantastisch, wij houden wel van dit soort avonturen, niet weten waar je uitkomt, je kan altijd weer terug.

Uiteindelijk hebben we 15 km gefietst, zijn we een uurtje weg geweest, en waren de hondjes weer blij dat we thuis waren. En Walli blij dat ze uit het hobbel de bobbel mandje achter op de fiets mocht. Gerian blij dat ze het overleefd had, en Willem blij dat zijn fiets nog heel was. Iedereen blij.

De fietsen staan weer achterop, de luifel weer in gedraaid, wordt hij niet nat vannacht, en de stoelen hebben we maar even binnen gezet, ook voor het vocht. Morgen rijden we naar Tours, maar langs Montagne!!