We hebben het echt geprobeerd, en we dachten dat het was gelukt, want waar wij heen gingen scheen de zon, tot vanmorgen. 700 km voor de finish zijn we de zon kwijt geraakt en hebben we regen. Voor het eerst sinds een hele tijd hebben we de hondjes weer in de regen uitgelaten, en Trics vond het niks, ze keek me weer aan met van die ogen, meen je dit nou? En eigenlijk toen ze klaar was met haar boodschap, wou ze niet meer mee lopen naar de boulangerie. Jammer voor Trics: ze moest nog even door, want ja, taartje voor Willem. Ze weten hier wel van prijzen, een gebakje €4,50 jammer voor Willem er zit nog €9 in de pot, dus stokbrood en 2 croissantjes, gebak zat er niet in, het werd een soesje.

De Wallies zijn altijd vlot weg, maar vanochtend konden ze maar niet weg komen. En dat letterlijk. Normaal zijn zij echt sneller dan dat wij zijn, maar het afscheid viel denk ik zwaar, wij zijn uiteindelijk hun dag gaan zeggen, want wij waren klaar voor vertrek! Dikke knuffels, want ja, zeven weken samen is niet niks, dat zal wennen zijn. En letterlijk niet weg komen: via de tam tam “whatsapp ” kregen we bericht dat de slagboom om van de camperplaats af te komen niet open ging, terwijl Gerian gisteren de toegangskaart met €50 meende te hebben opgewaardeerd, dat is vreemd. Wat blijkt: dat opwaarderen gaat alleen maar met een creditcard volgens Willem. Wij doen dat altijd thuis online, hebben we onderweg geen problemen.

Onze rit was in afstand dik 300km: we waren rond 10.15 uur weg maar pas om 16.20 uur op onze bestemming. Dat is best lang.

Eerst langs de Lidl, airfryer in de aanbieding die qua wattage (1000)beter past bij kamperen. In de meeste gevallen heb je namelijk maar 6 ampère tot je beschikking 1000/220 volt= 4,5 ampère, beter dus als een grote airfryer, die we met z’n tweeën ook helemaal niet nodig hebben.

Omdat we dit eerst wilden doen zijn we begonnen met tolweg vermijden, door de dorpjes opzoek naar de Lidl. Rustig de tijd genomen, de hondjes passen wel op de bus, die zitten met z’n tweeën op de voorstoel non stop naar de ingang van de Lidl te kijken waar wij blijven, gelukkig hebben ze geen besef van tijd, en is het niet warm, want anders kan dit niet, allebei de winkel in, dan gaat Lineke altijd alleen, en ga ik met ze wandelen.

Tolweg vermijden weer uitgeschakeld, ik weet niet waar we waren, maar het duurde best lang voor dat we op de snelweg reden.

Lineke heeft tot de pauze, 13 uur geweest, gereden. We hebben uitgebreid de tijd genomen ondanks het mindere weer, want in de bus kunnen we ook prima lunchen. Lineke had soep gemaakt, Franse uiensoep, stokbrood met pindakaas, dat was volgens Lineke een goeie combinatie “haute cuisine”.

Tanken: weer tolweg vermijden, scheelt 28 cent de liter dus van de snelweg af, maar voor je er dan weer opzit….. Precies bij de oprit die wij moesten hebben stond een grote vrachtwagen de boel te blokkeren, dus wij reden maar recht door, sneller was waarschijnlijk even aansluiten geweest, maar als je alles van te voren weet, is er ook geen lol aan. En het was bovendien prima weer om te rijden, door al die dorpjes, en landelijke wegen.

Uiteindelijk zijn we dwars door Rouen gereden, net voor de spits, maar het was al wel wat drukker, en wij zijn de laatste tijd helemaal geen drukte meer gewend. Na Rouen weer een stuk snelweg, en toen nog 41 km binnendoor om op de camperplaats die we uitgezocht hadden te komen. Formerie net onder Amiens.Het zal allemaal niet de kortste weg zijn, maar wat maakt het uit, wij hebben nog steeds vakantie, morgen nog 300 km dacht ik, maar bij nader inzien is het morgen nog 405 km van hier naar huis, niet langs de Lidl, niet meer tanken, gewoon over de tolweg richting huis. Morgen het laatste verhaal van deze reis.