De eerste etappe

Na een dag werk, toch op de fiets, was ik om 16.20 uur thuis, amper met de fiets in de garage was daar Lineke al, ik moest nog een klusje doen. Lichte error, want ja ik had gepland om even rustig mijn werktas uit te pakken: me op mijn gemak de laatste dingen de bus in, kopje thee en gaan.

Wat was het probleem: het raam van de schuifdeur hebben we met raamfolie geblindeerd zodat je niet van buiten naar binnen kunt kijken, en dat folie is gewoon prut, valse zuinigheid, ik heb dat zaterdag voor de zoveelste keer vervangen en nu hing het aan de bovenkant, zo’n beetje tot de helft te flapperen in de wind. Merde. Plantenspuit is al een vast attribuut in de auto om dit probleem zolang het werkt weer op te lossen, het zit weer, hopelijk de komende 3000 km.

Nou dacht ik: ff opnieuw thuis komen, anders voelt het begin van de Hongarije reis niet goed, doen we ff opnieuw Lineke, zei ik, ik kom nog een keer thuis, hoi schat ik ben er, hoor ik van boven, fijn schat kom nog even zitten drinken we wat en pakken dan de laatste spullen dan zijn we voor 17 uur onderweg, de error trekt langzaam weg en maakt plaats voor het heerlijk vakantie gevoel, ook al is het maar 11 dagen, eenmaal achter het stuur van de oude bus glunder ik van oor tot oor, liggen de hondjes aan de voeten van Lineke en kan de reis beginnen.

Naar Hiltrud is de eerste etappe, druk op de weg, redelijk, de bekende opstoppingen, Moergestel, Oirschot, Best, gekozen voor de bypass 80 km weg langs de A2, want ook daar stond een file en de bypass reed. Bij Leenderheide, onder aan bij de rotonde stonden we een aantal keer voor het verkeerslicht ( slecht afgesteld) soms maar 4 auto’s, de slapers, en dan duurt het een paar rondjes voor dat je aan de beurt bent, maar ook dat gaat voorbij. De A67 ging voorspoedig dus Duitsland, de grens overgang hadden we zo. Altijd een memories route de A67, langs Geldrop en Venlo voor ons allebei een route die ons terug brengt in de tijd. Dan gaan we ook nog langs Tegelen, als je goed kijkt kijk je op de Plataanstraat waar Lineke heeft gewoond, dus memories genoeg. We waren klokslag 19 uur bij Hiltrud, niks Brabants kwartiertje gewoon ondanks de drukte op de afgesproken tijd bij Hiltrud, eten stond klaar, we konden zo aanschuiven, culinair: zeker, asperges zoals ik ze nog nooit gegeten had, en nou vraag je je af: hoe dan. Gebakken in een mengsel van paneermeel met parmezaan in roomboter gebakken, onze volgende route begint weer hier, ongeacht waar de reis heen gaat, dat hebben we in elk geval besloten.