Onder de rook van vliegveld Frankfurt

Redelijk geslapen, vaak wakker, om 7 uur klaarwakker. Nou dan maar er uit, de wekker staat op 7.15 uur, dat maakt dan ook niks meer uit.

Toch nog wel wat bezig geweest met het pech gevalletje wat heel anders had af kunnen lopen, maar nu heeft het een plekje, vannacht bij Hiltrud slapen we vast weer goed.

Het vliegveld is natuurlijk ook een dingetje, gelukkig vliegen ze van 21.45 uur tot s’ochtends 5 uur niet en kon het dakraam open blijven en dat was maar goed ook, het was tot laat warm in de bus. Na 5 uur vroeg Lineke of ik het dakraam dicht wou doen, te veel geluid, ik hoor er niks van, moest toevallig naar het toilet.

Om 8 uur werd het hier gelijk druk, allemaal winterbanden wisselen, de zon schijnt weer, wij gaan rustig achter de bus in de zon op het gras ontbijten, tijd zat, nu is het toch te druk op de weg. Voor de zekerheid loop ik toch even naar de balie om te vragen wanneer ze onze band doen, Oh, gelijk na het ontbijt, zeg maar als je klaar bent, klinkt goed, maar voorlopig staan we hier gewoon nog te wachten. Als derde werden we geholpen, en echt goed, wat een service en wat een aardige mensen. Ze hebben een reserve band onder de bus gemonteerd zodat we bij eventuele nieuwe pech nog een reserve wiel hebben. Ze hebben met tie-ribs de ruiterwisser vloeistoftank zo vast gezet dat we veilig naar huis kunnen rijden. Ziet er wel niet uit, maar het kan. De banden allemaal op de juiste spanning gezet, als het goed is moeten we gewoon naar huis kunnen rijden, maar dat dacht ik gister ook.

Na 25 km ben ik toch nog een keer even gestopt om het te controleren, en het zit vast. Bij de pauze nogmaals gecontroleerd nog steeds goed. Om 13.50 uur waren we bij Hiltrud en alles zit nog steeds goed.

Nog een keer in de watten gelegd worden door Hiltrud, morgen weer naar huis, en dan begint gelijk het gewone leven weer.

Ik ben toch wel moe: nu ik niks meer moet, merk ik dat ik opgebrand ben, de oogjes branden. Heb de hondjes hier net nog uitgelaten en dacht: als ik een bed heb slaap ik. Gelukkig heeft Hiltrud een heerlijke bank. Als ik me eraan toegeef en bijna slaap gaat de telefoon van Lineke: Desiree, onze tussenpersoon van de verzekering, en hup! de oortjes staan weer op steeltjes. Het moment is voorbij, maar komt zeker nog eens voor we echt naar bed gaan.

Onze bus is gelukkig allrisk casco verzekerd dus hoeven we ons geen zorgen te maken over de schade, Desiree zoekt even uit of Jee Bee’s, onze eigen garage de reparatie mag uitvoeren, en dat mag. Fijn: daar hadden we voor maandag al een afspraak voor het onderhoud en de apk keuring, kan hij daar gelijk blijven voor de rest.

Hiltrud staat in de keuken, wienerschnitzel op Hiltrud’s aard! We nemen nog wat te drinken, het eten wordt zo geserveerd. Lekker op tijd. Ook Lineke is echt moe, er is gelukkig niks ernstig gebeurd maar het vreet energie. Vanavond vroeg naar bed zou het beste zijn, maar of dat lukt…..?

De schnitzel is heerlijk, natuurlijk weer te veel, de komende weken maar op rantsoen, veel lopen en fietsen.