We hebben ons bedacht, inplaats van Kampen in de regen zijn we naar Giesbeek/Lathum gereden en staan we bij jachthaven t’ Eiland. Prachtige plek aan het water (de IJssel) met gras om ons heen en meer dan voldoende plek om de luifel uit te draaien, gewoon zoals het hoort, hier hebben ze het dus wel begrepen. En hier blijft de regen zo goed als weg de komende 2 dagen.

Alles weer geïnstalleerd, lekker met de hondjes gewandeld door het recreatiegebied en toen op de fiets een deel van de Hanzeroute gefietst naar Doesburg, waar ik weer herinneringen heb.

In Doesburg woonde vroeger mijn tante Leida en ome Wim met 5 dochters, Leida was een zus van mijn vader, een van de liefste tantes die ik had, ik ging daar dus ook vaak logeren. Al die dochters waren ouder dan ik, en dat maakte het natuur ook erg leuk. Tante Leida woonde aan de rand, bijna aan de IJssel kade, waar wij vroeger ook vaak met de boot naar toe gingen. Ze hadden een haven café en daarboven woonde ze, het café heten het Anker, en het stond aan de Contre Escape. Een paar oude huizen staan er nog, maar het café en alles zo’n beetje na het café is veranderd in een heel groot appartement-complex dat door een oude dame die ik aansprak omdat ik dacht : die weet vast waar het café het Anker was, Jordaan genoemd werd, ze zal bedoeld hebben Amsterdam.

Het oude centrum van Doesburg is prachtig echt een mooi bewaarde Hanzestad.

Onze fietstocht daarheen langs de IJssel was ook de moeite waard, in Doesburg aangekomen hadden we een bui regen, maar het toeval was dat daar het arsenaal was, vlug naar binnen, en we hadden in de bui mooi de tijd voor koffie met appeltaart en slagroom, en daar was de zon weer terug en konden we rustig een stadswandeling maken. Terug bij het arsenaal, daar stonden onze fietsen zijn we nog het VVV kantoor in gegaan, dit zat ook in het arsenaal. Daar waren ook twee oudere mensen, de VVV bediende was een oude dame en er was een oude man gezellig bij haar op bezoek, ik denk ik vraag nog eens naar dat café het Anker, blijkt die oude man de buurman van mijn tante Leida, hij zag zelf gelijkenissen, en kon natuurlijk alles vertellen van de oude situatie aan de Contre Escape.

De wind is er wel, maar tot nu toe nauwelijks regen. We zitten buiten onder de luifel maar wel in de wind, koud is het niet. Voor vannacht ga ik toch maar de luifel in draaien en alles binnen zetten, want midden in de nacht mijn bed uit om het als nog te moeten doen, of net als de Duitse buurman van een paar dagen terug schade aan de luifel door de wind, daar heb ik geen zin in.