We zijn weer begonnen aan een klein reisje, nou eigenlijk een flinke tocht, we hebben 9 weken de tijd geloof ik. Waar gaat de reis naartoe: Spanje, Portugal, maar natuurlijk ook Frankrijk. Op de heenreis rijden we er slechts doorheen zodat we zo snel mogelijk in het zonnige zuiden zijn, maar onderweg naar huis ergens half Maart zullen we zeker ook weer een stuk van Frankrijk onder de loep nemen.

Gisteren zijn wij al vertrokken van huis, naar Wijchen, ook een beetje thuis, zodat we vandaag mooi op tijd waren om de huur camper voor Peter ( mijn broer)en Mia op te halen. Zij reizen 3 weken met ons mee. Heel bijzonder want ze hebben nog nooit gecamperd. Deze reis is bedoeld om te leren camperen, ervaren en beleven en wel of niet verliefd worden op camperen.

Het inruimen was al een hele klus, de camper is groot (ruim 7 meter) met veel opbergruimte wat uitnodigt om veel te laden, echter zit er een limiet aan het gewicht, 3500kg. En als je al die kasjes ziet dan denk je snel, ooo dat truitje kan ook nog wel mee, en deze schoenen staan beter onder die broek. Het gevolg is 5 paar schoenen 4 lange broeken ( we gaan naar de zon) zo’n beetje al het ondergoed wat er thuis in de kast ligt en dit allemaal 2x want ons Peter kan ook op de catwalk, voor elke dag wat anders.

Dan de proviand: morgen zijn we in Frankrijk het land van de wijn, maar in de voorraad krat zag ik al 3 flessen wijn staan, en ongeveer 30 blikjes bier, voorlopig hoeven we niet naar Leclerc. Het is te veel om op te noemen, maar wel “heel lekker” en veel.

Morgen voor vertrek toch maar ff naar de weegbrug, kijken of we niet over het limiet zijn.

Wij met ons kleine busje, wegen gepakt en gezakt voor 9 weken 3060, mogen 3300 wegen dus kan altijd nog wat in ons busje.

1 februari 44 jaar geleden trouwde ons André (mijn andere broer)met Annemie, de zus van Mia, de oplettenden zien nu dat mijn broers met zussen getrouwd zijn. Annemie is 8 december 2023 overleden, en vandaag is Annemie weer thuisgekomen: precies vandaag, 44 jaar later, 1 februari staat ze thuis weer in de vensterbank, we zijn daarom nog niet vertrokken, hebben de tijd genomen om dit moment nog samen te delen, met een lach en een traan, zo gaat dat, want al zal ze er nooit meer zijn, ze is er altijd bij.

Vanavond vroeg naar bed, morgen op tijd vertrekken, einddoel morgen Charleville- Mézières, ongeveer 330km : zijn we net in Frankrijk.