Op naar de Tolweg

Nou ik weet het ook niet, staat die navigatie echt op inclusief tolwegen of staat hij nog steeds op tol vermijden. Het duurde wel 1,5 uur voordat we voor slechts 10 min. op een snelweg reden en de navigatie ons zou weer naar route nationaal loodste, lichte stress/error voelde ik wel weer op borrelen.

De omgeving hier is prachtig, en op de Route nationaal valt het ook wel mee, maar die andere D- wegen zijn niet te peilen, de een nog smaller en kronkeliger dan de ander en met een kruissnelheid van 45km per uur schiet het niet op.

De navigatie stond goed, dat we zo lang op D wegen zaten kwam door afsluiting, je kan maar pech hebben, maar alles beter dan uren vast staan in een boeren protest, of wegwerkzaamheden na de boerenprotest. De Franse zijn nog al van het slopen en temperament vol zullen we maar zeggen.

Uiteindelijk waren we inclusief pauze rond 15.00 uur op onze bestemming Ferrières-St-Mary op de camping car plaats tussen de bergen pal in de zon, helemaal leeg alleen wij, een hele mooie plek langs een stroompje, een kleinigheidje ook langs het spoor, maar gelukkig geen last van tot nu toe, en vannacht zal hier geen trein rijden, hoop ik.

We genieten van ons eerste buiten zijn, een middag heerlijk in de zon met trui en muts maar toch heerlijk. We genieten ervan tot het aller laatste moment, zelfs als de zon achter de berg verdwijnt, blijven we nog wel een uur buiten. Buiten eten, lekker kokkerellen op de bakplaat onder het genot van wijn en bier, “dat houd ons warm” zitten we hier heerlijk. Mia en ik wassen nog buiten af, Peter zet koffie en Lineke ruimt de vaat weer in, alles op zijn vaste plaats.

Tijdens ons kleine feestje komt er een Frans camperbusje aangereden, hoogte 2 net zoals die van ons. Om deze camperplaats op te kunnen in de winter moet je langs de slagboom die open gaat als je het camper car plaats pasje er voor houd, zo reken je af.

De ingang die waarschijnlijk zomers gebruikt wordt is afgesloten met een hoogte balk, hij hangt op 2 meter hooguit op 2.10, en wat gaat de Fransman doen, ja hoor hij probeert het gewoon, ik riep nog ho, stop past niet, maar blijkbaar verstond hij dat niet, gevolg: balk heel(hij reed niet hard) maar wel een flinke deuk in zijn dak, wat een oen. Hij lachte wat “vast met kiespijn” zette het busje in zijn achteruit en vertrok weer, zonder uit te stappen om te kijken wat de schade is, dat heeft hij vast om de hoek gedaan.

Tijdens het schrijven van mijn blog komt er nog een camper bij, het is dus rustig hier.

Lineke doet even een dutje om de paracetamol in te laten werken, die komt dadelijk wel naar de buren nog een wijntje doen. Zij was vandaag nog steeds een beetje ziek, maar paracetamol doet kleine wonderen als je ze op tijd weer inneemt. Ze heeft niet onder het spanbandje op bed gelegen, maar gewoon gezeten op de bijrijdersstoel.

Morgen vroeg rustig aan, spits afwachten en dan door naar Céret laatste stop voor dat we Spanje in rijden.