Wat een eind!

Eigenlijk is het maar iets meer dan 400km, maar weg opbreking, omleidingen door pech, waardoor we dwars door Barcelona moeten maakt dat je dan toch pas om 16 uur op de plaats van bestemming bent. Peñiscola. Gelukkig hadden we gereserveerd, al op 6 januari met de mail, maar nooit een bevestiging gehad. Vanochtend heeft Lineke voor de zoveelste keer gebeld, en deze keer namen ze op. Ja ze hadden de mail ontvangen en ja er was gereserveerd.

Wouw wat een super plek, helemaal achter op de camping links achter in de hoek, tussen wegwerkzaamheden hadden ze nog 2 plekjes speciaal bewaard voor ons. De shovel stond nog in de weg, oude roestige stukken ijzer, leidingen of zo lagen nog op ons plekje eigenlijk moeten ze zich schamen, maar dat doen ze niet.

We staan, we staan redelijk waterpas, voor het eerst op de blokken, de shovel is duidelijk nog niet klaar. Wat zijn die camperplaatsen in Frankrijk toch super.

We hebben nu wel een super douche, we kunnen de was doen, en Peñiscola is een mooie stad, en binnen in ons eigen huisje zie je er niks van.

Het volgende probleem, we zijn inmiddels allemaal ziek, nou Mia is nog redelijk te pas, maar Peter ligt al in bed, Lineke is niets waard en ik hoest de longen uit mijn lijf, en dat gaat ten kosten van alles. Geen puf, pijn op de borst, hopelijk hebben we voldoende paracetamol, ibuprofen, codeïnetabletjes en andere muk die ons op de been houdt.

We blijven hier, ondanks de plek, 3 nachten staan. Vanavond maar vroeg naar bed: hopelijk morgen wat fitter.