Wachten

Na weer een beroerde nacht vooral voor Lineke, maar eigenlijk voor ons allemaal, want niemand ontspringt de dans, hebben we besloten om morgen ook nog hier te blijven, minimaal, eigenlijk gaan we pas verder als Peter en Lineke opgeknapt zijn en Mia en ik niet zieker worden. Mia heeft inmiddels overal spierpijn die hoor je niet, ons Peter is nooit ziek maar nu wel en een echte pieper, ik ben stront verkouden en probeer niet te piepen en Lineke is gewoon echt ziek, totale malaise.

Met Lineke zijn we vandaag naar de dokter, is anders als bij ons, lijkt een beetje op huisarts post in het ziekenhuis. We zitten in de wachtkamer te wachten en hopen dat het niet al te lang duurt. We zijn hier om longontsteking uit te sluiten want anders hebben we antibiotica nodig, dan zijn onze pepmidden niet genoeg.

Om je in de wachtkamer te vermaken ga ik mensen kijken, het valt mij gelijk op dat ze hier veel kleiner zijn dan bij ons, vooral de dames, Mia valt hier totaal niet op, Lineke wel, ik een beetje of misschien wel het meest. Korte broek, witte benen, pet op, ( bad hair day) komt door de slaapmuts, deze moet het zweten bevorderen in bed. Ik ga er vanuit dat je zo’n griepje moet uitzweten. Voor het slapengaan drog er in sokken aan, pyjama aan, muts op onder de wol en zweten maar.

Ook Lineke gaat zo het bed in maar blijft er brak uitkomen. Ik voel me ook niet top, maar ook niet brak. Voor Mia geldt dit ook, niet top maar niet brak, Mia en ik hebben vanochtend al weer een ronde van bijna 5 km gewandeld met de hondjes. Zelf mijn verstuikte enkel die ik wel voel, mag de pret niet drukken.

Het wachten valt alles mee: Lineke wordt snel opgehaald door de dokter. Na het onderzoek heeft hij de volgende conclusie.

Luchtweg ontsteking, duurt te lang, zegt de dokter, dus antibiotica, hoestdrank, paracetamol. Vandaag dubbele dosis en morgen gewoon wat op het recept staat, na 2 dagen moet het beter gaan. Ze heeft geen koorts, en de saturatie was goed, 97. De antibiotica moet het dus gaan doen, de rest deden we al.

Ze knapt al een beetje op van het feit dat we bij de dokter zijn geweest en dat er nu echt iets aan gedaan wordt. We drinken nog een kop koffie op een terrasje in de zon voordat we weer rustig terug fietsen, 2 km.

Dat haalt ze net. Mia en ik fietsen nog ff door naar de Aldi om het eten te halen voor vandaag, hopelijk kan dat nog buiten op de plaat en anders eten we gewoon binnen en kook ik buiten. Het begint wat te waaien en er komt zo nu en dan bewolking en dat scheelt een jas.

De eerst lading antibiotica zit er in, ze ligt weer heerlijk onder de wol, veel zullen we vandaag niet meer ondernemen, als een rondje met het hondje. Morgen weer een dag.

We hebben vanmiddag alle 4 even geslapen, Peter krijgt weer een beetje praatjes, maar kan morgen zo weer anders zijn. We zijn rond een uur of 16 buiten gaan zitten lekker aangekleed, Lineke onder een dekentje. We zijn het gewoon gaan doen: wijntje, biertje, lekker eten van de bakplaat, alleen Lineke nog niet, water en niet eten, even nog in de gaten houden. Vanavond allemaal weer vroeg naar bed.