Wind en zon

We hebben heerlijk geslapen in onze bedstee, wat is dat toch een lekker bed.

Wakker van de wekker en niet van de pijn in de rug. De camping waar we staan is prima, wel op z’n Spaans, niets is echt af maar het werkt wel. Het is druk, staan veel campers, camperbusjes en zelfs caravans en toch is het stil, geen lawaai, alleen het wapperen van plastic en het ritselen van de palmbomen door de wind.

Met de rug naar het busje zit ik met de muts op maar ook de zonnebril te genieten van de zon en het geritsel, en houd het winkeltje in de gaten of het brood al is gearriveerd. Er staan nog steeds de zelfde mensen voor het loket dus ik ga er vanuit, nog niet. Ontbijt wordt dus brunch het is inmiddels 9.45 uur. en nog geen brood.

Lineke zit binnen, die is voorzichtig, wil absoluut niet opnieuw ziek worden, en ze hoest nog steeds. Maar ook binnen schijnt de zon door de ramen en krijg je serre gevoel als je op de juiste plaats zit.

Het brood is gearriveerd: zie nu mensen lopen met een stokbrood onder de arm, dus hup naar het winkeltje aan de andere kant van het zwembad dan waar wij staan. €1,50 en bij de bakker in de stad €0,80 eigenlijk logisch: we zitten nu achteraf de bakker moet het hier naar toe transporteren en de campingwinkel zal ook wat willen verdienen, het is al mooi dat het er is, toch?

Na het late ontbijt ga ik alleen op de fiets naar de Lidl aan de rand van Cartagena en dat is maar goed ook. Man man, wat een fiets route, deze keer niet zo goed van Google, het enige wat goed was: ik kwam bij de Lidl maar vraag niet hoe. Het begint al met een net iets te grote fiets, die van Lineke. Waarom? Die staat vooraan op de fietsdrager en dat scheelt dan werk; domme keus. Het zadel in de laagste stand dan kan ik net wel, net niet goed bij de trappers zonder dat ik extreem over het zadel van links naar rechts schuif, hebben jullie er al beeld bij? Bij de grond kan ik dus nog lang niet, moet dus van de fiets springen als er gestopt moet worden. Toch gaat dit eigenwijsje op deze fiets: is maar 7 km, komt goed.

Hoe Google deze route kan kiezen is mij een raadsel, op de mountenbike kan het, maar op een elektrische te grote stadsfiets is het koorddansen. Op de fiets van de fiets: alleen maar on verharde weg, en weg is een groot woord, eigenlijk kun je het geen weg noemen. Alles ook nog berg af wat het soms zelfs gevaarlijk maakte, maar dan liep ik weer een stukje. Soms, heel soms was het even een echte weg, maar sneller dan ik kan typen zat ik al weer op zo’n K pad. Uiteindelijk kom ik in de bewoonde wereld, zie ik de Lidl en gaat de route op gevaar voor eigen leven voor je gevoel over wegen waar wij in Nederland echt niet met de fiets mogen komen. Ook hier heb ik af en toe het voetpad gekozen en de 6 poot rotondes wandelend gedaan, ik wist het ook niet: zag er niet fietser proof uit. Boodschappen doen ging prima, had een briefje bij me, me zelf geestelijk goed voorbereid dus geen stress momentje, boodschappen doen is echt niet mijn ding.

De terug weg: Lineke vraagt om een locatie pin zodat ze me kan volgen, en ik besluit om niet meer onverhard te fietsen. Dus als Google mij van de weg afstuurt naar onverhard, fiets ik gewoon rechtdoor dan rekent hij een andere route uit. Dat klopt. Hij rekent zich suf maar wel steeds naar onverhard en ik fiets nu rondjes…… schiet niet op zo. Als ik uit eindelijk midden in een droge rivier sta met mijn stadsfiets ben ik het zat en zet Google op auto. 9 km zegt hij…..het duurt nog even voordat ik de weg herken, maar net zoals gisteren met de camperbus kwam ik nu terug bij de camperplaats. Fiets heel, ik heel, Lineke blij, boodschappen binnen.

Het waait echt behoorlijk hier, volgens Lineke in heel west Europa dus ook bij jullie in Nederland, de zon is er af en toe, uit de wind is de temperatuur goed, er is alleen weinig uit de wind. Dit wordt een lounge middag: Lineke op twee stoelen in de cabine ik op het bed achter in de bus lekker lezen.

We wisselen van plek als Lineke ff wil slapen, ze hoest weer veel meer dan een paar dagen terug, baart me zorgen, als ze maar niet opnieuw ziek wordt. Later op de middag kunnen we achter de bus nog een half uurtje uit de wind in de zon zitten, wel met de muts op en Lineke met de jas aan.

16.10 Mia’s dagelijks update: van chalon sur Saône om 10.30 vertrokken richting Bühl bij Mulhouse de grens over en Peter voelt zich thuis, fahren in Duitsland, das hat er viel gemacht!! Ongeveer 100 km Duitse autobaan en ze waren in Bühl, nu op zoek naar schnitzel en bratkartoffel en morgen vroeg lekkere Duitse broodjes. Blijft het weer acceptabel dan maken ze nog een tussenstop en anders: morgen naar Wijchen.

Wij geen schnitzel maar varkenshaas van de plaat als hij er niet afwaait. Of we gaan binnen koken: kan, nog nooit gedaan.