Ongerepte natuur

Vandaag is de wind een stuk gaan liggen maar de zon laat het ook afweten, daar waar vanochtend de zon nog met regelmaat tussen de wolken velden door piepte hebben we vanmiddag een dikke deken bewolking en geen zon. De wind trekt zo nu en dan wat aan, en de verwachting is dat hij steeds wat krachtiger zal worden. Heel de dag binnen zitten is geen optie voor mij, ik moet naar buiten dus ben ik vanochtend gaan wandelen na het ontbijt.

Ik zet maar gelijk mijn locatie delen aan zodat Lineke me kan volgen en stippel een beetje de route uit. Uit de poort rechts tussen de amandelbomen door die nu volop in bloei staan volg ik het zandpad richting La Casa de Las Aguas: klinkt veel belovend, zag er van de buitenkant ook goed uit, maar was slechts een grote omheinde parking met de poort dicht. Langs een grote muur vervolg ik het pad, links de muur, rechts amandel bomen of olijfbomen: het wisselt per perceel. Dit pad komt uiteindelijk op de verharde weg waar de bordjes van de camping weer langs de weg staan. Deze route is te kort, ik denk: als ik nu eens rechtdoor loop hier en dan rechts aanhoudt, dan zal het toch ook wel goed komen. Ik loop dus recht door, ping hoor ik, Lineke, je loopt verkeerd, je had rechts gemoeten, ik app terug en zeg ja dat weet ik, doe er nog een lusje aan. Oke maar je loopt nu naar de middle of nowhere…..ik zeg: komt vast goed. Het komt ook altijd goed, maar hier in Spanje is het toch anders dan rond ons huis in Rijen. Hier loop je prinsheerlijk op een verharde weg, staat ook af en toe een huis aan, en dan is de weg ineens onverhard, kan, is bij ons ook wel eens, geen enkel bord dat duidt op privé terrein of dood lopend, niks, nada. Dan wordt dat brede onverharde pad tussen de olijfboom en amandelboom steeds smaller, steeds meer geploegd zeg maar, enkel nog het trekker spoor totdat je gewoon in de boomgaard loopt, weg is de weg. Aan de andere kant van de boomgaard staat dan wel een finca, maar ik loop toch terug, dadelijk heb ik een boze boer of nog erger, zijn waakhond aan mijn korte broek hangen, ik zal toch wel om deze boomgaard kunnen lopen? Terug merk ik dat het smalle pad toch wat omhoog is gegaan, wand ik moet nu naar beneden en dat is een stuk lastiger. Het is eigenlijk de zelfde shit route als gisteren op de fiets. Terug lopend kom ik rechts weer een breed zandpad tegen dat op het gezicht om de boomgaard heen loopt, ik waag het erop. Even later: ping, Lineke: als je nu rechts aanhoudt kom je op de weg die zo naar de camping gaat. Dat is mooi zeg ik.

Ik volg het pad, loop weer in een karrenspoor tussen de bomen maar kom uiteindelijk warempel zelfs op een verharde weg! Rechts aanhouden had Lineke gezegd, dus dat doe ik. Even later loop ik langs de finca waar ik 20 min geleden niet door de boomgaard durfde te lopen. Geen boer geen hond, gelukkig. De verharde weg wordt uiteindelijk weer een zandpad, een soort laantje tussen huizen door, links en rechts hekken, stalen poorten en blaffende honden, en dan in eens zie ik de camping voor me, 5km avontuur in ongerepte natuur. 5 km loop ik normaal in een klein uurtje over nu bijna 1,5 uur; klunen en zoeken kosten tijd zullen we maar zeggen. In de middag heb ik met Bea en Trics de korte ronde, toch 2,5 km nog een gelopen, en verder zat ik heerlijk in mijn boek.

Mia en Peter zijn onderweg naar Ernst, plaats aan de Moezel in Nord Rhein Westfalen, en dat vind ik veel belovend, ze knopen er dus toch een dag aan vast. Het weer is daar zonniger dan hier alleen 10 graden kouder. Maar zon maakt veel goed.

Om iets voor vier belt Mia op te vertellen dat ze er zijn. Ze zijn op een gemeente camperplaats, soort parkeerplaats waar je met je camper op mag, waar je stroom kunt krijgen als je een euro in de automaat stopt en waar je de toilet kunt legen. Ernst, ik had er nog nooit van gehoord, maar langs de Moezel is alles mooi volgens mij. Het seizoen is nog niet begonnen daar, veel zit nog dicht, maar ze gaan toch ff een rondje doen kijken of er wat te doen is. Morgen door naar Wijchen, dan zit het eerste camper experiment er op, dan maar eens kijken of het voor herhaling vatbaar is….zou leuk zijn, dan kunnen we ook weekendjes samen op pad in eigen land.