Het kwam er niet van!!

Het was mooi weer toen we uit bed kwamen, de zon scheen al volop en de wind is ergens in de nacht gaan liggen, muisstil was het, heerlijk, tot dat de wekker afliep en vrij snel daarna de telefoon, o shit dacht ik gelijk de watermeter, ik had de wekker om 8 uur moeten zetten en dan het alarm er afhalen, in alle onrust die ontstaat zo vroeg in de ochtend druk ik de buurvrouw weg in plaats dat ik opneem geloof ik, of belde ik haar per ongeluk en drukte haar weer weg zou ook kunnen: in elk geval snapte ik wel dat de monteur er was en dat nu het alarm eraf moet. Bril zoeken en regelen, binnen een minuut, wakker worden, schakelen in je hoofd en de juiste code van het alarm in toetsen, en het belangrijkste het resulteerde niet in een ochtend humeur. Binnen 5 min was de watermeter vervangen, goed geregeld buuf!

De hondjes staan altijd te springen: ze weten het hele ritueel precies. Eerst enthousiast springen, dan de mand weer ingestuurd worden: heel zielig kijken van: ik moet zo nodig, maar het vrouwtje ook en die gaat eerst, ff wachten in de mand zodat het vrouwtje uit de voeten kan om aan te kleden en gaan. Eerst nog ff in de deuropening blijven staan zodat het vrouwtje vanaf buiten makkelijk de riemen om kan doen en dan hopen dat ze poort halen. Och ja, indien niet: we hebben zakjes en ruimen de shit altijd netjes op.

Lineke is nog steeds niet helemaal fit ze hoest nog veel en is snel buiten adem, ze doet wel alsof, maar ik lees het op haar gezicht, ze wil wel maar kan niet actief zijn. Toch heeft ze vandaag het een en ander gedaan. Ze heeft de was verzameld, muntje gehaald voor de machine de was in de waszak naar de machine gesjouwd en de wasmachine aangezet. En bij terugkomst zie ik dan dat dat eigenlijk al te veel is. Ik had de fietsen al van het fietsenrek , maar zei: ik ga wel alleen fietsen joh, wacht nog maar een dagje. Ze heeft gedoucht, zelfde verhaal moe bij terugkomst.

Ik heb in de tussentijd een waslijn gemaakt zodat de was lekker buiten kan drogen en ben weer verder gaan lezen in mijn boek. Nou ben ik helemaal niet zo’n lezer, maar dit boek, ik raad het een ieder die het nog niet gelezen heeft aan ( Daar waar de rivier-kreeften zingen van Delia Owens) is echt fantastisch: ik zat er vandaag zo lekker in, ik kwam er nooit meer uit. Zo wordt een actief geplande dag, op de fiets naar San José één passief dagje lui zitten in de zon met een geweldig boek. Dankjewel Elske voor dit cadeau.

En dan is het ineens 5 uur, heeft Lineke de hondjes al uitgelaten, ze eten gegeven en ik zat daar maar het ging allemaal langs me heen. Het mooie is dat Lineke zo de rust had die ze nodig heeft om van dit long virus af te komen en geen schuldgevoel omdat ze mij alleen op pad stuurt, of nog erger, mee gaat terwijl ze dat eigenlijk niet kan.

Eten: mooi weer achter de bus in de zon op de plaat, veel hadden we nog niet gegeten, een goed ontbijt en een koekje bij de koffie en ergens in de middag een banaan. Dus lekker grillen en bakken op de plaat, daar hadden we allebei zin in. We hadden gisteren een heerlijk stuk entrecote gescoord, hadden nog allerlei groente voor op de plaat, roomboter omdat heerlijke stukje vlees in te bakken, en het was verrukkelijk , bijna culinair. Na het eten ben ik nog een flink stuk met de hondjes gaan lopen zodat ik toch mijn beweging had voor vandaag.

Morgen weer een dag met nog mooier weer, ik fiets naar zee en Lineke mag zonder schuldgevoel thuis blijven.