Zon&wind

Vandaag valt het weer een beetje tegen. Tot 12 uur was het perfect, lekker zonnig, en toen kwam Jan de wind er weer bij, nog steeds zonnig maar die shit Jan blaast ons toch naar binnen. Natuurlijk zijn we voorzichtig voor Lineke: die mag sowieso niet in de wind zitten van mij.

Voor de middag ben ik even hier het dorp in gelopen om te kijken wat er allemaal is, nou eigenlijk niks, een hotel, een bar, en een piep klein buurtwinkeltje. Er wonen misschien 100 mensen in dit dorp, zo klein is het, wel ziet het er over het algemeen netjes uit. Met Lineke heb ik dit ook nog eens gedaan, even naar het winkeltje en koffie drinken op het terras van de bar, ff er uit is goed voor haar.

De wind begint al snel in kracht toe te nemen en als wij goed en wel weer terug zijn van ons uitstapje waait het al te hard voor Lineke om buiten te blijven.

Eigenlijk was mijn plan om vandaag naar SanJosé te fietsen, maar door de wind heb ik dit maar verzet naar morgen. Wel ben ik op de fiets hier in de omgeving op verkenning gegaan. Er staan nog wat huizen buiten het dorp daar ben ik gaan kijken.

Hier achter onze camperplaats staan ook wat huizen en er is een plastic plantage, ik dacht daar kan ik ook eens langs fietsen, maar dat was niet zo’n best idee. Het is een gewone weg richting de plantage langs de huizen, staat nergens privé of iets dergelijks, alleen denken de mensen die daar wonen er anders over. Het begint goed, maar ineens beginnen er honden te blaffen en zie ik van die kalf honden ( zo groot als een kalf) uit hún hokken komen 3 stuks, ze zitten aan een lange ketting en komen alle drie op me af. Eerst denk ik oké ze zitten vast, en dan zie ik hoe ze vast zitten en ik denk: shit ze kunnen zo naar mij toe. Ze zitten weliswaar aan een ketting, maar die ketting zit weer aan een lang gespannen draad die over heel de weg gaat, ik fiets net over de eerste draad heen en de eerste hond zit al aan mijn enkel. Ik draai de fiets voordat hond nummer twee bij mijn enkel kan, maar zit nog steeds met die eerste. Ergens denk ik in mijzelf, zal wel meevallen anders hadden er vast borden gestaan, maar echt prettig vond ik het niet. De hond gromde wat, kietelde met zijn tanden mijn rechter enkel botje maar hij beet gelukkig niet. Pff dacht ik toen de ketting te kort werd om zo dicht bij mij te komen, als hij nu alsnog bijt, kom ik goed weg.

Op Google had ik gezien dat hier verder de wildernis in nog wat wandelroutes liggen en ik dacht: ik fiets daar eens heen om te kijken hoe lang die routes zijn, nou op de fiets onbereikbaar, het pad is denk ik pas opnieuw grind op gegooid, zoveel grof bijna keien grind dat zowel mijn voorwiel als mijn achterwiel steeds weg slipte en ik alle zeilen bij moest zetten om in balans te blijven. Dit is vragen om problemen dacht ik, dit gaan we niet doen, we gaan terug.

Morgen loop ik er naar toe is het plan, ik weet inmiddels dat het 3,9 km is om er te komen en de route 3 km dus rond de 11 km heen en terug moet kunnen.

De andere kant van de rivier, daar waar ik gisteren gewandeld heb en links ben afgegaan omdat de route anders allemaal verder het park in leidt, daar wil ik ook nog wel gaan kijken. En dat pad brengt mij op een hele bijzondere plaats. Alles is hier dor en ineens zie ik groen, heel veel groen, ik fiets door en kom bij een ruïne van een oude abdij, ook hier staan borden bij dat er in de jaren 60 spaghetti westerns zijn opgenomen, maar ook een bord wat verklaard waarom het hier achter de abdij zo groen is. UNESCO gebied: na vroeger een mijnbouw gebied te zijn geweest zijn er vlakke percelen gemaakt die geïrrigeerd worden, zodat er een heel groen gebied is ontstaan, wat heel opvallend is in deze dorre omgeving.

Na mijn verwondering ben ik terug gefietst richting Lineke, om 16 uur begint de race van Max en Lineke wil dit graag zien, maar ik heb het internet bij me. Lineke heeft gisteren nog een abonnement op Viaplay genomen, want mee liften met Margot gaat niet meer, daar heeft Viaplay een stokje voor gestoken. Dankjewel Margot dat je ons twee jaar hebt mee laten liften.

Terwijl Lineke de race bekijkt begin ik aan het eten. Het wordt niet bakken op de plaat, ik maak een heerlijke Nasi, zo lekker dat Lineke zelfs om nog wat vraagt, en dat is de laatste weken niet gebeurd, ging amper een portie in. Is dit de omzwaai, wordt ze nu beter?

Vandaagook nog ff contact gehad met Kim Rob Noud en Sanne en zelfs mijn broer André kwam nog in beeld, allemaal familie, die ons op de voet volgen.