Conesa Castle! Of toch niet?

Vandaag gaan we lunchen op een kasteel in San Miguel de Salinas, het Conesa Castle. We gaan er op de fiets heen: 45 min fietsen, boven langs de zout meren door de plaatsen Los Montesinos en La Marquesa en terug zouden we eventueel een andere route kunnen nemen. We gaan niet te vroeg, nemen een late lunch zodat we vanavond niet hoeven te koken. 18 de Maart zijn we 20 jaar samen, waar blijft de tijd, en dat vieren wij samen vandaag op het kasteel.

De ochtend brengen we door, door lekker lui te zijn, maar ik maak dadelijk wel een lekkere wandeling met de hondjes zodat we rustig ff weg kunnen blijven. Houden de bus zoveel mogelijk dicht: blijft de warmte lekker buiten.

Om 12.30 fietsen we weg, 45 minuten fietsen eerst wat drinken dan lunchen we rond 14.30 dat is een mooie tijd.

We zijn nog niet de poort uit of Google heeft al de eerste fout, ze stuurt ons recht door, maar deze weg eindigt bij een poort, we keren om en gaan naar rechts, dat is het meest logische gezien de route. Herberekening, Google heeft een route gevonden door het natuurpark, we komen zelfs weer langs de uitkijktoren van gisteren. We rijden onverhard over een prima gravel pad. Langzaam wordt het pad steeds een beetje slechter. , de gravel wordt leem, maar de boven laag is hard, zo hard dat het hobbelt. Weer een kilometer verderop komen er sporen in de leem laag, fiets ongemakkelijk maar het is nog steeds te doen. Lineke zegt: duurt het nog langs dit pad? Ik kijk op mijn telefoon en zeg: ja, nog een stukje hier langs het meer en dan loopt het pad weer van het meer af. En ik denk: dan zal het wel weer gravel worden. De leem begint nat te worden, dus klei achtig en het fietsen begint aardig op mountenbiken te lijken. We lopen een stukje, stappen weer op, en ik denk weer: Google Google, hoe krijg je het bedacht. Ik fiets weer, zet nog een keer goed aan want er komt weer een wat natter spoor maar de klei zuigt mijn fiets vast in de drek. Ik stap af, “vul het maar in” mijn linker voet glijdt van de fiets vandaan, kom in een soort spagaat terecht en uiteindelijk lig ik languit op mijn rug onder de fiets in de natte klei, kan bijna niet meer overeind door het zuigende effect van deze smurrie. Het eerste wat ik zei: nou dat restaurant in het kasteel gaan we maar niet doen. Lineke was gelukkig eerder afgestapt, maar ook die had de nodige problemen. De klei onder haar schoenen maakte haar 10 cm langer en ook zij stond wijdbeens over de fiets, gelukkig gleden haar voeten niet weg, en kon zij met veel kunst en vliegwerk de boel keren zonder ernstige klei gevolgen, het blijf bij die 10cm extra zoolhoogte van klei.

Ik zag er anders uit, de klei zat overal: mijn fiets zag er niet uit, maar heel mijn achter kant zat minstens 5 cm klei op. En mijn slippers kon ik niet meer aan, blootsvoets ben ik door de blubber klei naar Lineke gelopen.

Ik had gelukkig een hemd onder mijn t-shirt dus dat t-shirt kon uit en als poets doek fungeren, tenminste de binnenkant er van. Niet te doen, maar ik doe het toch, ik poets wat van die rotzooi van me af, maar het helpt niks. Uit eindelijk ben ik terug bij Lineke, lachen we ons rot, en zit er maar één ding op, terug naar de bus. We zijn meer dan een uur bezig geweest voor we de fietsen en ons zelf afgespoten hadden en we weer toonbaar zijn. Je moet een feestje ook niet te vroeg willen vieren……. Derde poging om bij dat kasteel te komen wordt maandag, dan is het ook pas 18 maart.

Bij terugkomst op de camperplaats fiets ik direct door naar ons busje, ik zie er ook echt niet uit in dat hemd wat ook nog eens vol klei zit, nou niet alleen het hemd, gewoon alles, het hemd flatteert totaal niet maar het t-shirt zat zo vol blubber klei, dat kon helemaal niet meer, en ik moest toch ergens mijn handen een beetje mee van de klei ontdoen. Op de vlonder doe ik eerst mijn broek maar uit, en stop ik in de grote emmer waar het water al in zat, vanochtend gevuld voor Trixc als badje. Hop hop hop ff soppen maar er gebeurde weinig, zo vet is de klei, ik moet het er gewoon af schrapen. Lineke gaat ondertussen opzoek naar Rik om te vragen waar ze de fietsen kan af spuiten, en ook Rik lacht zich rot. Logisch, komt hij ook nog ff naar mij gelopen, sta ik daar in mijn onderbroek met dat klei hemd, gelukkig had ik de helm al af, maar desondanks kon ik zo in de funniest home video.

Nadat alles weer redelijk schoon was en ik gedoucht hebben we op ons eigen terrasje een lekker biertje gedronken. Later zijn we nog op de fiets naar de Mercadona gefietst, dat is een stukje richting Torrevieja om boodschappen te doen, want tja, nu moeten we zelf voor het eten zorgen.

Het weer maakt weer alles goed: 33 graden vandaag hier in de zon bij de witte muur.

Dan is thuis eten geen straf toch?

Er komt nog een camper binnen rijden maar het staat vol, en omdat je buiten de poort niet kunt keren, laat Lien ze dan vaak binnen de poort keren. Ze mogen natuurlijk even kijken wat ze mislopen. Rik loopt dan net weer even naar mij om te vragen of alle klei verwijderd is met een lach op zijn gezicht. Ik zeg: zet die camper daar neer joh. weer €20 … nee, zegt Rik, waar is dan het eind, en ik zeg als er geen plek meer is. Even later komt Lien, ik heb een uitzondering gemaakt, eerst zei ik nee, maar ze zijn zo aardig en rustig, en wij zeiden in koor; groot gelijk Lien!

Het is nog lang echt warm, 17 uur en de zon staat nog hoog, we hebben net wat gesnaaid bij een biertje, dus we wachten nog maar met het eten. Ik ga al wel vast de groenten snijden, Lineke doet vandaag de rest. Pasta met rode tomatensaus en veel groenten.