Wat is de wereld klein!

Heerlijk rustig was het op het plekje diep in het binnenland van Spanje. Je kunt je echt afvragen: hoe kom je er terecht. Antwoord: door camper contact. Zonder die app zouden we er nooit never nimmer gekomen zijn.

De wekker stond om 8 uur, we willen op tijd door reizen omdat we vandaag ook de woestijn rit willen maken. Daarvoor moeten we eerst nog 220km rijden, veel door het binnenland en stukjes Autovia richting Zaragoza.

Ik laat de hondjes uit, en als ik terug kom vertrekt de eerste, de Nederlanders die gisteren als laatste zich bij ons aansloten op de overnachtingsplek. Hij ziet mij lopen en stopt nog even voor een praatje. Hoe we hier toch terecht komen in zo’n afgelegen dorpje, dat is het eerste wat hij zei, we praten wat en al snel waren we tot de conclusie dat we uit Brabant kwamen, zij en wij natuurlijk import Brabander, maar ik woon er al meer dan 35 jaar dat is al wel te horen. Even later wisten we dat zij in Steenbergen wonen en wij daar gewoond hebben. En al snel hadden we gemeenschappelijke kennissen en vrienden. Naast ons in het diepe binnenland van Spanje stond het echtpaar Meesters van landgoed Arcadia. Hoe klein is de wereld.

Wij hebben op hun landgoed onze bruiloft gevierd.

Klein oponthoud door het gezellige geklets voor de bus, maar toch waren we om Iets over 9 uur vertrokken. En weer een route vol ooo en aaa en jeetje wat mooi hier. We reden door wijnstreken, door fruit boomgaarden over bergpassen en vlaktes op 1600 meter hoogte, we hebben voor het eerst in de verte sneeuw op de pico’s zien liggen en zo zijn wij onder Zaragoza door richting de Bardenas Reales gereden, naar het informatiecentrum. Daar hebben we de auto geparkeerd, zijn we gaan informeren, en besloten om niet met de bus maar op de fiets het park in te gaan. Bus zoveel mogelijk in de schaduw ramen afgesloten met de speciale aluminium deken, maxxfan aan voor de hondjes en wij op de fiets; 30 graden hier door de canyon’s, geweldig! Als je hier ooit in de buurt bent moet je dit zeker doen. Je kunt de route zo groot maken als je wil, maar het is veelal hetzelfde maar wel adembenemend mooi. Eén uur hebben we ons vergaapt op de fiets, hebben we geprobeerd het op de foto vast te leggen, maar dat is heel moeilijk, het ligt op ons netvlies, en we hebben foto’s, maar die geven niet het beeld wat op ons netvlies staat.

We rijden door naar de camping net buiten Pamplona, we willen douchen, zitten vol woestijn stof, en het was best warm vandaag, dus woestijnstof gemixt met zweet, niet lekker, douchen is een must.

De rit is eigenlijk net te lang, totaal dik 300 kilometer in de auto, maar die woestijn rit op de fiets van 1 uur in de hete zon hakt er ook in. De afgelopen twee dagen hebben we 542 kilometer gereden en zeker 400 km door een heel mooi stuk Spanje. La Mancha en Navarre.

We zijn ook nog langs de Aldi gegaan, ff weer inslaan, we hadden tenslotte al 2 dagen geen winkel gezien.

We waren echt een beetje moe toen we op de camping in Pamplona aan kwamen, camping Ezcaba, we blijven tot zondag. Morgen gaan we de stad bezoeken.

Het is hier vandaag volgens de weerstations 25 graden en morgen maar 14, de temperatuur gaat dus flink onderuit. Het is morgen wel zonnig, en met minder temperatuur kunnen we dan mooi de stad bezoeken en Bea en Trics met een gerust hart thuis laten voor een paar uur.

We zitten heerlijk buiten naast ons busje, genieten nog lekker van het mooie weer, eten Franse kaas en stokbrood, drinken wijn en bier, o, wat hebben we het slecht. De wind begint iets aan te trekken, dus wij ook.

Het douchen ging weer met kunst en vliegwerk, zo’n douche waar alles nat wordt, en licht wat op een sensor werkt, alleen niet als je onder de douche staat of op het toilet zit. Dan kun je zwaaien wat je wilt, maar je staat of zit in het donker. Het woestijn stof is eraf, de douche was lekker warm dus…. Vergeten we dat licht maar.

We zien wel wat de dag van morgen ons brengt.