Royan met nog steeds een flauw zonnetje!!

We zijn om 10.15 uur vertrokken, nog even naar de kust gereden en de luxe vakantie huizen bekeken, zat niks voor ons bij, nee ons busje met al zijn vrijheid heeft toch de voorkeur, mits we de hoofdprijs winnen, dan gaan we er over na denken.

We kiezen de autoroute en proberen zo de regen voor te blijven en dat is gelukt. We hebben ruim 300 kilometer gereden zijn nog steeds aan de Atlantische kust en hebben nog een flauw zonnetje. Helaas gaat het deze avond dan toch gebeuren: rond 21. 00 uur verwachten we ingehaald te zijn en zullen de eerste druppels gaan vallen, of net niet. 50% kans dat!!!

De rit over de autoroute is natuurlijk veel minder mooi, maar wel een keer lekker, niks bochten waar ik na moeten denken over de middelpunt vliedende kracht, want ja de kopjes moeten wel in de kast blijven, en het water van de hondjes in de bak. Nee een route waar je gewoon op 110km constant lekker kunt blijven rijden, goed voor de auto, en ook een keer voor mij. Het voordeel van zo’n dagje is natuurlijk ook de mooie Franse air’s: het kost wat maar dan krijg je ook wat, ik vind het niet erg een beetje peage voor een mooie weg met mooie rustplaatsen.

Het laatste stuk, 40 kilometer voorbij Bordeaux, zijn we weer binnendoor gereden door de cognac streek, eens kijken of we een flesje kunnen scoren. We gaan nog even lekker op de fiets. Fris is het wel als we over de boulevard van Royan plage fietsen, echt anders dan gister Labenne. Het is ook een andere badplaats, meer winkels en ook wel dure winkels, toch ziet het er meer als vergane glorie uit. Het zijn paleis achtige huizen, allemaal kleine kasteeltjes met enorm achterstallig onderhoud. Duidelijk buiten het seizoen, en veel te koop. Dat was in Labenne anders, daar stond niks te koop, en zag het meeste er keurig uit.

We hebben gescoord: een fles Pineau des Charentes, een aperitief wijn 17% hier uit de streek, kijken of we nog aan koken toe komen…. We drinken het maar uit een borrel glaasje en de afspraak is één. Het is een heerlijke half zoete witte wijn die de kleur heeft van cognac. Beetje branderig maar minder dan cognac, het lijkt meer op een borreltje dan op wijn, ik vind het wel lekker.

Onze fietstocht ging over de boulevard een stukje door de wijk langs de boulevard, waar al die vergane glorie te zien is en zo weer terug richting de camperplaats, niet ver maar te ver om te lopen, Lineke haar teen is nog een beetje stijf. En de fietsen zijn tenslotte zo er af en weer er op.

De stoelen zijn ook nog buiten geweest, bij aankomst op de camperplaats om 14.30 uur was er even een zonnetje waar we gelijk in zijn gaan zitten, even rusten na de rit. Ook dit is weer een prima Camping car park, speels opgesteld niet stijf in een rijtje. Plek voor 40 campers en dicht bij zee.

Waar we morgen heen gaan is weer een verrassing, ik kijk dadelijk even naar de weer kaart om te zien of we nog ergens kunnen stoppen zonder regen, wordt waarschijnlijk lastig.