Arleux

Na een rit van een kleine 300 km zijn we in Arleux beland, op een camping car park, aangelegd op een municipal camping.

We hebben het vandaag een keer zonder Google Maps gedaan, ik heb van Gerian en Willem vlak voordat zij vertrokken richting Spanje een navigatie gekregen, en dat zat nog keurig in de doos, wel meegenomen maar nog niet gebruikt. En gisteren zei ik: nu ga ik eens kijken hoe het werkt en gebruiken we het een keer, anders weten we nog niet wat het is, en of het fijn is. Enig uitzoekwerk ging er aan vooraf, maar uiteindelijk hadden we dat ding geprogrammeerd en wel op het camping car park van Arleux. Ik moet zeggen het viel niks tegen, hartstikke duidelijke aanwijzingen, hij denkt keurig met je mee deze navigatie, geeft aan als ik te hard rijd, waarschuwt voor bochten, gevaarlijke situaties zoals kruisingen, voetgangers oversteekplaatsen en noem het allemaal maar op. Het enige wat ik nog niet voor elkaar heb is dat het ook nog tegen me praat. Nu heb ik dat praten totaal niet gemist, Google lult me de oren van het hoofd, en daar word ik af en toe ook gek van, van al die herhaling, nee niet praten en alleen kijken beviel eigenlijk wel goed.

Ik had de route geprogrammeerd op groene route, nou hij was groen, ook vandaag weer een leuk stukje Frankrijk gezien. Het deel van Normandië waar we vandaag door kwamen zag er in elk geval al een stuk fleuriger uit, mooiere dorpen met meer kleur en betere huizen.

Onderweg hebben we regelmatig Google geraadpleegd over oorlogsgeschiedenis: we kwamen langs tientallen oorlogsmonumenten: eerst dacht ik is van wereldoorlog 2, maar het waren er heel veel van wereldoorlog 1.

Herdenkingsmonumenten voor de Australiërs die hier gevochten hebben, vlaggen van Frankrijk, Engeland en Australië, borden met Anzac Day, de herdenkingsdag van de gevallen Australische soldaten in de eerste wereldoorlog. Het gebied waar we vandaag door reden telt heel veel, duizenden, dode soldaten in 1914 - 1918….

Lineke heeft vandaag met de kaart op de schoot gekeken waar we toch al niet allemaal door heen reden. Inplaats van de telefoon in de hand om Google Maps in de gaten te houden, kon zij vandaag de kaart eens op de schoot nemen en andere informatie uit Google halen, zoals die van de eerste wereldoorlog.

Heel de weg hebben we prachtig weer gehad, buiten een paar verloren druppels en wel flinke windstoten zo nu en dan, was het prachtig reis weer. Bij aankomst op de camper plaats scheen zelfs de zon, de zon scheen zelfs zo lekker dat we de wind trotseerden om lekker buiten ons verdiende biertje te kunnen drinken. Leve de Vanswing, want door die uitgave kunnen we nu heel eenvoudig de stoelen uit de garage ( achter deuren van de bus) halen, we swingen de fietsen gewoon opzij. Zelfs als we maar even buiten zitten.

Met een beetje kippenvel op de blote benen hebben we toch een uur buiten in de zon gezeten, heel soms ging er een wolkje voor, maar niet lang genoeg om ons naar binnen te duwen. Nee het was nog ff lekker genieten van het vrijbuiters leven, dat draait in mijn beleving om vrij zijn en buiten leven, Hiltrud zo zeggen: nicht muss ich, gar nichts, nothing, nix, niente, nada. Nog even genieten, het feest is bijna voorbij, morgen rijden we tot aan de grens van Nederland, we weten nog niet exact waar, dat gaan we zien.

Als om 16.45 uur er een hele grote wolk voor de zon kruipt vinden we het genoeg en gaan we binnen verder loungen, schrijven, en: kijken naar de plek voor morgen. Net op tijd liggen de stoelen weer achter in, zijn wij binnen als de eerste vette druppels vallen, regen en zon, dus dikke regenboog.

We eten choucroût met saucisse, in Bistro It Fits. De chef de cuisine: c’est moi!!