Op naar Wenen

Op naar Wenen

Heerlijk geslapen, de eerste keer dat ik de kerkklok hoorde luiden was vanochtend om 8 uur. De wekker stond op 8.30 uur dus wakker worden om 8 uur is dan prima. Een nadeel: Bea & Trics zijn dan ook wakker en het gedrentel begint, zij willen er uit. Oké oké denk ik dan we gaan,dus om 8.10uur loop ik met die twee een rondje om het centrum, achter de vestiging muur, langs grachten en vijvers met aan de overkant van de weg de wijngaarden, niet verkeerd zo s’ochtend’s vroeg. De temperatuur is prima, het miezert een beetje, prima om te lopen.

8.45 uur ben ik terug, Lineke inmiddels ook uit de veren, die is al begonnen met ons kleine huisje weer hotel chique te maken. Het miezeren is overgegaan in lichte regen maar onder de boom, hier achter op het talud kan ik heerlijke zitten, kijk ik op de achterkant van het centrum en zie ik de kerktoren staan.

Ondanks de regen heb ik de luifel een stukje open gedraaid zodat de ingang droog blijft: met de deur open werkt het net een beetje lekkerder in de bus.

Ontbijt wordt klaargemaakt, thee gezet en voor onderweg een kan koffie, haast hebben we niet, maar we willen wel ruim 500 km verderop eindigen vandaag.

Rond 10 uur waren we weer on route, het is pokken weer, grijs en nat. We rijden binnendoor naar Geiselwind waar we gaan Tanken, prijs hier €1.63,9 kan nog, maar bijna 10 cent duurder dan thuis.

Geiselwind is voor ons heel bekend, in hotel Stern hebben we vaak overnacht op weg naar Fugen en als de caravan achter de auto hing sliepen we op het Autohof hier in Geiselwind tussen de vrachtwagens in. Reden we toch in een rit naar huis dan gingen we hier op het Autohof een truckers ontbijt eten, vertrokken we om 5 uur in de ochtend, sliepen Joost en Elske nog ff door in de auto, en reed Lineke in een ruk naar Geiselwind. Joost vond het altijd fantastisch hij nam het grote truckers ontbijt: spiegeleieren, braadworst, broodjes en daar zat hij dan achter zijn reuzen bord, leuke herinneringen.

Onze rit van vandaag begon best goed, zonder file, wel veel Bau-stellen, bijna heel de A3 tot Neurenberg, daar ging het even goed richting Regensburg maar al snel kwamen de Baustellen weer te voorschijn en nu met File, ba ba daar zijn we snel klaar mee. Ik houd het rijden vol tot ruim na de middag, rond een uur of 3 zijn we heel even gestopt om te wisselen en eerder hadden we een stop om het vignet voor Oostenrijk te kopen.

Lineke aan het stuur in de file, ook moe want als bijrijder met onze achtergrond rijd je gewoon mee, en let je ook constant heel goed op. Dus na nog eens 1,5 uur file waren we er echt klaar mee, en nog 160km voor Wenen. Even campercontact raad plegen of hier iets in de buurt zit. We rijden dan ter hoogte van Linz.

Gevonden : kamperen bij de boer in een gehucht, Dirnwagram , aangeboden voor €10 . Staan we daar echt op een boeren erf in de middle of nowhere, komt niemand moet je via een QR code inloggen, werkt natuurlijk weer niet, blijkt het ook nog €18 te kosten in plaats van €10 dus we zijn weer vertrokken.

Volgende poging hier niet ver vandaan, 3 km camping aan de Donau, aangeboden voor €15 dan doen we dat. Wat een foute voorlichting op campercontact: de prijs van €15 is enkel voor de plek, alsof er ooit iemand alleen de plek wil hebben en dan zelf buiten de poort blijft staan. Wat komt er uiteindelijk bij: €8,50 p.p. en dan nog €2 toeristen belasting p.p. we hebben de hondjes maar niet genoemd €36 voor een nachtje pfff …. Oostenrijk is duur dat blijkt wel, vorig jaar hadden we in Oostenrijk ook al zo iets. Maar het ziet er allemaal wel netjes uit. En echte Hollanders als wij zijn, halen we er uit wat er inzit. Gekookt op Stroom, airfryer gebruikt, heeeel lang gedoucht. Nu alle apparatuur opladen dan is de prijs kwaliteit weer op orde.

Nog ff TV kijken en dan toch maar op tijd het mandje in, morgen nog 500km te gaan naar Felsöerszeg Hongarije. Hopelijk op zaterdag geen files

Onderweg naar Würzburg

Onderweg naar Würtzburg

Het was weer eens ouderwets gezellig gisteravond, er werden wat oude foto’s te voorschijn gehaald en de dames (Lineke en Hiltrud) kwamen met allerlei anekdotes, het ene verhaal na het andere, over de kinderen, de brechtstraat, al de plaatsen waar Hiltrud woonde, er waren zelfs foto’s van ons partnerschap bijna 19 jaar geleden, niets veranderd, pfff…. Gelukkig is het nog net zo leuk, gezellig, fris en fruitig als toen.

Na het ontbijt bij Hiltrud, ook weer top verzorgd zijn we om 10.30 vanochtend vertrokken. De eerste uurtjes waren vandaag voor Lineke die was fitter dan ik, hoe zo dat nou komen… slechts 3 biertjes met alcohol, ik ben er al weer klaar mee het blijft toch 0.0 het smaakt me prima en ik voel me fitter dus: win win.

Vanuit Hiltrud zijn we eens via een voor ons nieuwe route richting Würzburg gereden eerst over de K4 en toen de A 45. Nou vind ik Duitsland bijna langs elke route wel wat hebben, maar deze mag er ook zijn. Het was er niet overdreven druk, ondanks de nodige baustelle hebben we niet echt in de file gestaan. Het gebied was mooi glooiend met aan alle kanten de ontluikende natuur met al zijn prachtige groene kleuren van verse blad en gras, maar ook de koolzaad velden, fruitbomen, krentebomen enz. Die een reeks van pastel tinten door dat groen en geel mixen: het is prachtig, wat is dit toch een mooie tijd om deze rit te maken.

Rond 12.30 uur hebben we een kleine pauze ingelast op een parkeerplaats, want ja de oranje tompoezen moeten natuurlijk gegeten worden op Koningsdag, Willem gefeliciteerd. Hondjes even de beentjes strekken en weer door, ik nam het stuur over, kunnen altijd nog een keer wisselen als ik te moe word. In de pauze hebben we bepaald dat we naar Prichsenstadt zouden rijden net voorbij Würzburg op een gemeente camperplaats aan de rand van het dorp, centrum 100 meter. We hebben stroom 16 ampère, water en kunnen het toilet leggen en dat allemaal voor €10 dat is wat we bedoelen, leuke plek weinig geld. Het stadje is een wijn stadje echt authentiek Duits met prachtige vakwerk huizen, we waren blij verrast toen we een rondje deden. Bij het restaurant hier net achter de vesting muur hebben we gelijk gereserveerd om straks te gaan eten, zin in Wienerschnitzel. Volgens Hiltrud moet het van kalfsvlees zijn, anders is het schweineschnitzel Wiener art. Kalfsvlees: laat dat beestje eerst groot worden, zo schattig in de wei.

Buiten de vesting zie je overal de wijngaard hellingen liggen, het is echt een leuk stadje.

We doen toch die Wiener art maar, wij weten niet beter en we vinden die al lekker. Dat kunnen die Duitsers wel: goed bord eten , lekker stuk vlees, meer dan genoeg frietjes, mayonaise en een frisse salade, groot glas wijn en 0.5 bier dat noemen ze alcohol vrij inclusief fooi €45: moet je in Nederland is proberen. Het kacheltje gaat weer aan, we hadden prachtig weer vandaag met zon maar nu koelt het langzaam af.

Min puntje: De kerkklok luidt ieder kwartier, hoop dat dat straks minder wordt en zelfs stopt! We gaan het mee maken.

De eerste etappe

De eerste etappe

Na een dag werk, toch op de fiets, was ik om 16.20 uur thuis, amper met de fiets in de garage was daar Lineke al, ik moest nog een klusje doen. Lichte error, want ja ik had gepland om even rustig mijn werktas uit te pakken: me op mijn gemak de laatste dingen de bus in, kopje thee en gaan.

Wat was het probleem: het raam van de schuifdeur hebben we met raamfolie geblindeerd zodat je niet van buiten naar binnen kunt kijken, en dat folie is gewoon prut, valse zuinigheid, ik heb dat zaterdag voor de zoveelste keer vervangen en nu hing het aan de bovenkant, zo’n beetje tot de helft te flapperen in de wind. Merde. Plantenspuit is al een vast attribuut in de auto om dit probleem zolang het werkt weer op te lossen, het zit weer, hopelijk de komende 3000 km.

Nou dacht ik: ff opnieuw thuis komen, anders voelt het begin van de Hongarije reis niet goed, doen we ff opnieuw Lineke, zei ik, ik kom nog een keer thuis, hoi schat ik ben er, hoor ik van boven, fijn schat kom nog even zitten drinken we wat en pakken dan de laatste spullen dan zijn we voor 17 uur onderweg, de error trekt langzaam weg en maakt plaats voor het heerlijk vakantie gevoel, ook al is het maar 11 dagen, eenmaal achter het stuur van de oude bus glunder ik van oor tot oor, liggen de hondjes aan de voeten van Lineke en kan de reis beginnen.

Naar Hiltrud is de eerste etappe, druk op de weg, redelijk, de bekende opstoppingen, Moergestel, Oirschot, Best, gekozen voor de bypass 80 km weg langs de A2, want ook daar stond een file en de bypass reed. Bij Leenderheide, onder aan bij de rotonde stonden we een aantal keer voor het verkeerslicht ( slecht afgesteld) soms maar 4 auto’s, de slapers, en dan duurt het een paar rondjes voor dat je aan de beurt bent, maar ook dat gaat voorbij. De A67 ging voorspoedig dus Duitsland, de grens overgang hadden we zo. Altijd een memories route de A67, langs Geldrop en Venlo voor ons allebei een route die ons terug brengt in de tijd. Dan gaan we ook nog langs Tegelen, als je goed kijkt kijk je op de Plataanstraat waar Lineke heeft gewoond, dus memories genoeg. We waren klokslag 19 uur bij Hiltrud, niks Brabants kwartiertje gewoon ondanks de drukte op de afgesproken tijd bij Hiltrud, eten stond klaar, we konden zo aanschuiven, culinair: zeker, asperges zoals ik ze nog nooit gegeten had, en nou vraag je je af: hoe dan. Gebakken in een mengsel van paneermeel met parmezaan in roomboter gebakken, onze volgende route begint weer hier, ongeacht waar de reis heen gaat, dat hebben we in elk geval besloten.

Reisje Hongarije 2023

De voorbereiding!!

De voorbereiding zijn weer volop in gang, afgelopen vrijdag hebben we de bus weer opgehaald in Oud Beijerland waar ons Elske 6 weken van de bus gebruik heeft gemaakt als slaap en woonverblijf door de week vanwege een stage. Zij vond het een top oplossing. Wij hebben de bus weer reisklaar gemaakt afgelopen weekend, ik heb een nieuwe tafel gemaakt en Lineke nieuwe gordijnen. De bus is gewassen en gepoetst, en alles zit er weer in voor een mini vakantie van 10 dagen, ff op bezoek bij Marc en Alice in Hongarije. Morgen moet ik nog even werken, ben rond 16 uur thuis en dan vertrekken we richting Kaarst bij Düsseldorf waar Hiltrud woont. Bea en Trics zitten al vanaf vrijdag klaar, elke keer als we in de bus bezig zijn willen ze al mee, want oh oh, we zouden maar eens zonder ze vertrekken.

Ik ga onze belevenissen weer vastleggen voor later als we oud en versleten zijn, ons busje en wij door de hoeven zijn gezakt, en we zulke mooie herinneringen niet meer kunnen maken. Dan hebben altijd nog de verslagen van alles wat wij samen beleefd hebben. En natuurlijk voor degenen die nu met ons mee reizen op deze mini tour naar Hongarije en terug.

We plannen weer niks alleen dat we zaterdag avond in Hongarije zijn in Felsöegerszeg, en morgen naar Hiltrud rijden, zij gaat lekker voor ons koken. Bij haar voor de deur kunnen we gratis overnachten, en na het ontbijt en de oranje tompoezen reizen we donderdag op Koningsdag weer door.

Elke dag een avontuur, zaterdag 6 mei weer thuis.

Thuis

Thuis

Vandaag is de wereld maar klein, gaan we naar een groot huis, en moeten we 400 km rijden.

Mist, dikke mist op het Franse platte land, wat nergens echt plat is, het glooit overal. Google brengt ons weer naar de smalste straatjes, soms denk je echt, zou er nou geen andere weg richting de A29 gaan, maar het zal wel niet. Het duurt best lang, maar uiteindelijk gaan we de auto route op en er niet meer af tot de afslag Gilze-Rijen.

De zon wint het op een gegeven moment van de mist, niet zo dat de lucht ook blauw wordt maar wel dat we zicht krijgen en dat geeft een veilig gevoel. Van de A29 gaan we naar de A1 dan weer naar de A2 richting Brussel via de rondweg van Brussel, ook zo’n lapjesdeken, richting Antwerpen. Alleen op de A1 is het echt druk, verder is dit een prima aanrij route naar huis.

Bij de grensovergang van Frankrijk naar België hebben we een korte pauze gehouden, even wat eten, naar de toilet en een rondje met de hondjes en door, want we ruiken de stal.

We hebben echt genoten, het was meer dan top, maar nu we dan toch naar huis gaan, en steeds dichterbij komen vinden we dat allebei ook weer heel fijn.

Afslag Gilze-Rijen, onze hondjes kunnen ons gewoon verstaan, ze gaan zitten, en niet meer liggen, als wij tegen elkaar zeggen: thuis. En het leuke is, dat ze ook gelijk thuis zijn als we de voordeur open doen, rennen ze naar binnen, even kijkt Bea vreemd op, maar dan vliegen ze de trap op naar de woonkeuken.

We waren om 14.40 uur thuis, en wat hebben we een mooi huis, groot, heel groot, de slaapkamer is net zo groot als heel de bus. Wij gaan er weer van genieten, we gaan het weer waarderen, oost west thuis best.

Als we aan het uitpakken zijn, alleen het hoognodige, komen de buren van beide kanten al dag zeggen, blij dat we er weer zijn, en wij blij dat we er zijn.

6300 km hebben we gereden, België, Frankrijk, Spanje, Portugal, een groot deel van Portugal doorkruist om vervolgens weer Spanje binnen te rijden aan de noord kant, en dan via Frankrijk en België weer naar huis. Een aardig rondje zullen we zeggen, en dat doen we vast nog een keer.

Ons busje heeft het top gedaan, verbruikt geen olie, hij slurpt ook geen diesel, eigenlijk voor zijn leeftijd rijdt hij best zuinig, het bed is top, heel belangrijk, want de camper kan nog zo mooi zijn, maar als het bed niet goed is is het niks. Camperen is buiten leven, maar soms kan dat gewoon niet, in de regen en kou, wil je gewoon naar binnen, en ook dan is de ruimte prima voor 2 personen. Zijn er verbeterpunt, ja die zijn er, dus ik heb weer wat te knutselen.

Eenmaal thuis was al snel Elske hier, gelijk vanuit de Hogeschool Rotterdam naar ons gereden om even lekker te knuffelen met haar moeders, Jeff kwam later onze auto brengen die 7 weken tot Elske haar beschikking stond, en hij bracht heerlijk zelf gemaakte pasta saus mee, dus even pasta koken en we hadden lekker eten. Na het eten moesten de jongelui weer weg, Elske had nog een voetbal wedstrijd en Jeff moest trainen.

Wij zitten heerlijk voor het eerst sinds 7 weken TV te kijken onder het genot van een heerlijk vers gemalen bakje koffie.”

Annemieke heeft al gebeld, die moet nog een week wachten op de knuffel, want die zijn onderweg naar Oostenrijk op ski vakantie.

De eerst was is gedraaid, ook al zeiden we vanmorgen nog, we gaan niks doen, alleen de fietsen er af.

Nu moeten jullie wachten op onze volgende reis, ik vond het leuk om te schrijven, vond het leuk dat er zoveel gelezen werd, en de enthousiaste berichten die jullie achter lieten heb ik zeer op prijs gesteld.

Grijze dag

We hebben het echt geprobeerd, en we dachten dat het was gelukt, want waar wij heen gingen scheen de zon, tot vanmorgen. 700 km voor de finish zijn we de zon kwijt geraakt en hebben we regen. Voor het eerst sinds een hele tijd hebben we de hondjes weer in de regen uitgelaten, en Trics vond het niks, ze keek me weer aan met van die ogen, meen je dit nou? En eigenlijk toen ze klaar was met haar boodschap, wou ze niet meer mee lopen naar de boulangerie. Jammer voor Trics: ze moest nog even door, want ja, taartje voor Willem. Ze weten hier wel van prijzen, een gebakje €4,50 jammer voor Willem er zit nog €9 in de pot, dus stokbrood en 2 croissantjes, gebak zat er niet in, het werd een soesje.

De Wallies zijn altijd vlot weg, maar vanochtend konden ze maar niet weg komen. En dat letterlijk. Normaal zijn zij echt sneller dan dat wij zijn, maar het afscheid viel denk ik zwaar, wij zijn uiteindelijk hun dag gaan zeggen, want wij waren klaar voor vertrek! Dikke knuffels, want ja, zeven weken samen is niet niks, dat zal wennen zijn. En letterlijk niet weg komen: via de tam tam “whatsapp ” kregen we bericht dat de slagboom om van de camperplaats af te komen niet open ging, terwijl Gerian gisteren de toegangskaart met €50 meende te hebben opgewaardeerd, dat is vreemd. Wat blijkt: dat opwaarderen gaat alleen maar met een creditcard volgens Willem. Wij doen dat altijd thuis online, hebben we onderweg geen problemen.

Onze rit was in afstand dik 300km: we waren rond 10.15 uur weg maar pas om 16.20 uur op onze bestemming. Dat is best lang.

Eerst langs de Lidl, airfryer in de aanbieding die qua wattage (1000)beter past bij kamperen. In de meeste gevallen heb je namelijk maar 6 ampère tot je beschikking 1000/220 volt= 4,5 ampère, beter dus als een grote airfryer, die we met z’n tweeën ook helemaal niet nodig hebben.

Omdat we dit eerst wilden doen zijn we begonnen met tolweg vermijden, door de dorpjes opzoek naar de Lidl. Rustig de tijd genomen, de hondjes passen wel op de bus, die zitten met z’n tweeën op de voorstoel non stop naar de ingang van de Lidl te kijken waar wij blijven, gelukkig hebben ze geen besef van tijd, en is het niet warm, want anders kan dit niet, allebei de winkel in, dan gaat Lineke altijd alleen, en ga ik met ze wandelen.

Tolweg vermijden weer uitgeschakeld, ik weet niet waar we waren, maar het duurde best lang voor dat we op de snelweg reden.

Lineke heeft tot de pauze, 13 uur geweest, gereden. We hebben uitgebreid de tijd genomen ondanks het mindere weer, want in de bus kunnen we ook prima lunchen. Lineke had soep gemaakt, Franse uiensoep, stokbrood met pindakaas, dat was volgens Lineke een goeie combinatie “haute cuisine”.

Tanken: weer tolweg vermijden, scheelt 28 cent de liter dus van de snelweg af, maar voor je er dan weer opzit….. Precies bij de oprit die wij moesten hebben stond een grote vrachtwagen de boel te blokkeren, dus wij reden maar recht door, sneller was waarschijnlijk even aansluiten geweest, maar als je alles van te voren weet, is er ook geen lol aan. En het was bovendien prima weer om te rijden, door al die dorpjes, en landelijke wegen.

Uiteindelijk zijn we dwars door Rouen gereden, net voor de spits, maar het was al wel wat drukker, en wij zijn de laatste tijd helemaal geen drukte meer gewend. Na Rouen weer een stuk snelweg, en toen nog 41 km binnendoor om op de camperplaats die we uitgezocht hadden te komen. Formerie net onder Amiens.Het zal allemaal niet de kortste weg zijn, maar wat maakt het uit, wij hebben nog steeds vakantie, morgen nog 300 km dacht ik, maar bij nader inzien is het morgen nog 405 km van hier naar huis, niet langs de Lidl, niet meer tanken, gewoon over de tolweg richting huis. Morgen het laatste verhaal van deze reis.

Op naar Tours

Op naar Tours

Nog 3 etappes dan zijn we weer thuis, bij de Tour de France zouden ze blij zijn, maar wij krijgen nu al weemoed. Aan elk feestje komt een eind , zo ook aan dit feestje. Vandaag rijden we naar Tours, weer naar een camping car park.

Vroeg op, reisdag, rondje met het hondje, even langs de bakker om vooral taart te halen voor Willem, die is echt van de taartjes en toetjes zegt Gerian, straks in de koffie pauze onderweg vindt hij dat heerlijk. Zal ik voor jullie ook een taartje kopen voor onderweg? vraagt Gerian, nee dank je, zeg ik dan, en denk, wij zijn meer van de hartige hapjes. Voor ons 2 croissantjes is genoeg.

Terug bij de camperbus is Lineke al weer een heel eind met opruimen, het ontbijt staat klaar, de stoelen staan weer buiten, en droog deze keer. Het is helemaal niet koud, niet vochtig maar wel bewolkt. Geen zon van betekenis vandaag in Lussac, maar dat wisten we al. Buiten ontbijten kan makkelijk, ik doe zelfs mijn muts af en jas uit. Als ik goed en wel zit, nadat ik Lineke nog een beetje heb geholpen, zijn de Wallies al startklaar, en rijden weg. Wij vertrekken een half uurtje later zoals gewoonlijk.

Ik rij het eerste stuk, we komen nog langs chateau Lussac, waar Lineke nog even een foto van gaat maken. Dit chateau ziet er zo mooi uit, deze wordt nog goed onderhouden, dat is absoluut niet van elk chateau te zeggen. Het is waarschijnlijk ook een zeer kostbare zaak, moet heel wat wijn voor verkocht worden. Mijn humeur is niet helemaal top, iets minder goed geslapen, wat meer gedroomd, en dan kun je dat wel eens hebben, gelukkig gaat het over en nadat we getankt hadden en de boel gerelativeerd kon ik ook weer genieten. Lineke is niet in de trein gestapt dus ik had geluk.

Ik heb gereden tot dat we de tolweg A10 op zijn gegaan, na de peage was een aire, aire de quatre-vents en daar hebben we zelfs nog even in de zon gezeten. De hondjes zijn heel blij met ons, dat we vandaag toch een stukje tolweg nemen scheelt een aanzienlijk aantal rotondes, en slingerwegen door de dorpjes. Ze liggen dan ook heerlijk bij de voeten van de bijrijder heel de weg te slapen, als een Siamese tweeling liggen ze tegen elkaar aan en soms over elkaar heen.

Na de A10 komt de A85, helemaal niets op de doen, alsof de weg van ons alleen is, dat kennen wij in Nederland niet. We rijden 19 km op deze weg en hebben misschien 10 auto’s gezien. De camping car plek is weer prima, je staat hier wel wat dichter bij de weg, op loopafstand van het dorp dat gaan we even verkennen, Vilandry, 17 km van Tours.

Vilandry is in het seizoen denk ik een echt toeristen dorp, alles wijst daarop. Er is een heel groot chateau met een enorme tuin eromheen, waar ook nu wel wat bezoekers zijn, maar er zijn hier zoveel parkeerplaatsen, en een groot toeristen Office het moet hier wel druk zijn in het seizoen, blij dat wij in het voor seizoen zijn, lekker rustig.

Hier op de camperplaats staan 6 campers tot nu toe waaronder wij, en op de parkeerplaats bij het toeristen Office stonden er ook wel 6, die mogen daar eigenlijk niet staan, maar ja dat gebeurt toch, daar sta je gratis, heb je geen stroom en water, het zal gedoogt worden, ben benieuwd of ze er ook overnachten, gaan we morgen vroeg zien, als we naar de boulangerie lopen.

Het is onze laatste avond/ nacht dat we op de zelfde plek overnachten, wij rijden morgen links langs Parijs richting Rouen, en de Wallies rechts, langs Troyes. Zij willen via Hasselt langs het kanaal richting Helmond, en wij Antwerpen, Breda en zo richting Rijen.

Vanavond dus de laatste keer Brandy Dog.

Morgen nog een stop: we rijden ongeveer 300 km en dat doen we donderdag dan nog en keer. Bijna zit het er op.

Het valt ons op dat in Frankrijk ontzettend veel dennenbomen aangetast zijn de door dennen processierups, ernstig probleem hier, wat opmars maakt richting Nederland. Ik weet niet of de bomen daar dood van gaan, maar als dat wel zo is dan wordt dat een kaalslag hier en waarschijnlijk ook bij ons.

De campers die op de parkeerplaats stonden bij het toeristen Office zijn volgens mij nu toch allemaal hier, het is wat drukker geworden in de loop van de avond. Maar het staat nog lang niet vol.

Nog een keer hebben we met z’n allen gegeten buiten op de bakplaat, als dat ding stuk gaat kopen we gelijk een nieuwe, onmisbaar in ons camperbusje. Het neemt namelijk nauwelijks ruimte in, en het vervangt alles, pannen gebruiken we bijna niet. Alles kan op de plaat. Wat hebben we nodig: een scherp mes, een plank om te snijden, wat kruiden, olijfolie, verse groenten en een lekker stukje vis of vlees, en klaar!!

Lussac en omgeving

Lussac en omgeving

Heerlijk geslapen, wat een rust hier midden in de wijngaarden van Lussac. Om 8.15 uur gaat iedere dag de wekker, zodat ik rond half negen kan gaan wandelen, het is kouder in de bus dan dat we de laatste dagen gewend waren, ondanks dat we een klein elektrische kacheltje op standje 1 aangelaten hadden voor de hondjes.

Buiten is het extreem vochtig, de luifel die ik uitgedraaid gelaten had was nat als of het geregend had vannacht, maar dat is niet zo,

en de stoelen onder de luifel idem dito. Muts op, joggingpak aan, gewatteerd jasje er over en gaan met die twee, die staan al te kwispelen.

De zon is al op, maar er zit een dikke laag bewolking voor, mist boven de wijngaarden, en hij moet heel goed zijn best doen om de laag weg te poetsen. Wij wandelen ongeveer een halfuur hebben allebei, Gerian en ik, weer geen telefoon bij ons, dus kunnen we niet te ver. Alles lijkt hier op elkaar, wijngaard aan wijngaard. De hondjes zijn kletsnat van de dauw, en nadat ze buiten gegeten hadden wilden ze naar binnen, dus afdrogen en in de mand weer warm worden. Wij hebben ook nog dapper buiten zitten ontbijten in de hoop dat de zon het snel won, maar ook wij zijn toch nog maar even binnen gaan zitten, wachten op de zon.

Rond 11 uur zijn we het dorp ingelopen, even brood halen en wat boodschappen, bijna is de zon er weer zodat je hem ook voelt. De hondjes hadden nog geen zin, die lagen nog strak tegen elkaar onder een handdoek droog te worden.

1333 inwoners heeft Lussac, allemaal wijnboer denk ik, op de huisarts, burgemeester, bakker en bankier na. Op het informatie bord vooraan bij de camperplaats staat een fietsroute afgebeeld van 32 km. Die gaan we vanmiddag fietsen. Dus vroeg lunchen, even uitbuiken en op de trappers zodat we ruim voor het donker weer terug zijn.

Gisteren aan het eind van de dag kwamen er twee dames van de weg die hier beneden loopt omhoog gelopen richting de camperplaats, het pad loopt precies langs ons busje, wij de hondjes vlug aan de lijn zodat ze niet de dames enthousiast gaan begroeten, maar de lijn was iets te lang, de dames werden wel begroet, gelukkig vonden ze het geen probleem. Lineke eerst in het Frans excuus, maar al snel bleken het Britse dames en een daarvan was erg geïnteresseerd in ons busje. Is this a jumper? Yes this is a jumper! Do you want to sell it, my daughter is looking voor a Jumper because it is such a nice little compact camper. Zegt Lineke: no, it’s not for sale, because I like it too much my self. Ze had natuurlijk moeten zeggen alles is te koop, ligt aan wat je er voor wil betalen.

Gemiste kans zullen we maar zeggen, geen handelaars instinct.(haha)

De lunch was weer heerlijk, frietjes uit de airfryer, lekker stukje kip uit de knoflook marinade van Gerian en dan nog de niet te overtreffen salade van Lineke met allemaal verse sla, paprika, ui, olie en azijn. En het was me weer lekker, mmmm. Als toetje Gerian haar special, lijkt op tiramisu, maar dan anders.

De fietstocht: zoals altijd waren we niet zo vlot, na het eten en afwassen moest er weer van alles gebeuren, de hondjes uitlaten, want die van ons gaan niet mee, Willem had bedacht om zijn luifel met zijwanden en voorwand eens even uit te proberen, dat had hij nog niet gedaan, dus moest alles op gebouwd net voor het eten, en dat moest weer afgebroken na het eten, de fietsen moesten nog uit de camper, dan nog naar het toilet en de klok tikt gewoon door, kwart over drie zijn we dan eindelijk aan het fietsen, maar wel in de zon, geen van allen hebben we een jas aan, die zit in de fietstas.

De fietstocht die hier voor aangeplakt staat, staat nergens aangegeven, en de QR code wijst naar een error dus fietsen we op de bonnefooi. Lineke voorop, gewoon de paden op, en de lanen uit, tot we in de verte een soort kasteel zien, torens die duidelijk opvallen: we hebben een richtpunt. We rijden op zicht en soms op gevoel: de Wallies volgen, Gerian meent dat we al voorbij zijn, dat we een zandpad hadden moeten nemen, maar nog geen 100 meter verderop zijn we aan de poort van wat blijkt een chateau te zijn. Lineke rijdt gewoon de lange oprijlaan in, de Wallies zijn wat bescheidener, die lezen eerst of het wel mag. Lineke roept nog, als het niet mag sturen ze me wel terug, we waren van harte welkom, je kon er wijn proeven, een rondleiding krijgen, er zat een restaurant bij, wij gaan hier zeker nog eens terug als we nog niet gegeten hebben, ik weet nu waar het is, Montage. In het dorp zelf zijn ook veel wijn shops, morgen even langs met de bus: voordat we deze streek verlaten even wat wijn inslaan voor thuis.

Vanaf Montagne zijn we gewoon weer op gevoel verder gefietst, Lineke nog steeds voorop. We slaan linksaf naar een rustige weg, de D weg waar we op rijden vindt ze te druk. Het weggetje is verhard als we er aan beginnen, wordt steeds wat smaller en uiteindelijk is het onverhard, maar met onze fietsen, brede banden, alles geveerd valt het eigenlijk wel mee, beetje kijken waar je fietst, de grote gaten vermijden, af en toe een keer van het zadel om de boel op te vangen, en zo heuvel af en op. Gerian en Willem vond het maar niks, gelukkig was het niet zo ver en kwamen we weer op de verharde weg uit. Wij vonden het fantastisch, wij houden wel van dit soort avonturen, niet weten waar je uitkomt, je kan altijd weer terug.

Uiteindelijk hebben we 15 km gefietst, zijn we een uurtje weg geweest, en waren de hondjes weer blij dat we thuis waren. En Walli blij dat ze uit het hobbel de bobbel mandje achter op de fiets mocht. Gerian blij dat ze het overleefd had, en Willem blij dat zijn fiets nog heel was. Iedereen blij.

De fietsen staan weer achterop, de luifel weer in gedraaid, wordt hij niet nat vannacht, en de stoelen hebben we maar even binnen gezet, ook voor het vocht. Morgen rijden we naar Tours, maar langs Montagne!!