Chapel of bones

Chapel of bones

Vandaag zijn we de oude stad Evora nog eens goed gaan bekijken, lekker met z’n tweeën zonder Bea & Trics.

Eerst natuurlijk een rondje met het hondje voor het ontbijt, toen hebben we voor de koffie ons bed afgehaald en verschoond, en dat is best een hele klus als je niet om het bed kunt lopen. Wij kunnen nog de deuren achter opendoen, en zo kan er dan een rechts en een links van het bed staan, dan is nog wel te doen. Dekbed ff gelucht, molton even er af uitkloppen, luchten en weer er om, alles weer lekker fris, voor de laatste, wat zal ik zeggen, twaalf dagen. Precies kan ik het ook niet aangeven m: ligt aan het weer.

Na de koffie zijn we richting de stad gefietst,

op de fiets zijn we bijna een bezienswaardigheid, ik geloof niet dat er veel Portugezen in het bezit zijn van een gewone fiets, ik zie ze nauwelijks. Als ik al een fietser zie, dan is het er een op een racefiets. Het fietspad dat er is, is smal, en ligt dan links en dan weer rechts van de weg. Je moet dus nog al eens oversteken. Gisteren hebben we dat braaf gedaan, maar veiliger is toch om gewoon een stukje over de weg te fietsen en over de rotonde. Want zoals de verkeerstechnieker hier in Portugal het bedacht heeft is het alles behalve veilig.

Op het fietspad lopen meestal ook de voetgangers, en ook daaraan merk je dat ze geen fietsers gewend zijn. Je kunt bellen wat je wil, maar ze gaan niet opzij, ze horen iets, weten niet wat het is, gevolg: ze schrikken als je er dan langzaam aan voorbij gaat. Toch waren wij zo in de stad, hebben onze fiets gelijk vooraan gestald, op een plek waar we ze goed op slot en vast aan een metalen rek konden zetten. Lopen door de stad, winkeltje in winkeltje uit is veel praktischer zonder fiets. Gisteren met de hondjes was dat natuurlijk lastig, kon er maar één de winkel in, was wel goedkoper.

Wat hebben we zoal gekocht, een prachtig katoenen sprei 100% katoen helemaal in kleur en stijl van ons busje, echt Portugees, nu is het bed overdag helemaal een mooie loungebank. €42.85 wij vonden het een koopje. Tijdens de rest van onze voettocht door Evora kwam ik er wel achter dat het een zware sprei was, dat wordt dromen als we het op bed laten liggen, maar het zal ook lekker warm zijn, als we straks dichter bij huis weer in de nachtvorst terecht komen.

Verder hebben we wat cadeautjes voor de kids en hebben we ons rot gezocht naar een winkeltje waar ik gisteren in de etalage een hele mooie gebreide muts had zien liggen waarvan ik dacht: dat is een Marijke muts die wil ik wel. Niet meer gevonden.

Cultuur snuiven hebben we ook gedaan, we hebben een paar prachtige kerken bezocht, en we zijn in de chapel of bones geweest, de grootste van Portugal. Heel indrukwekkend, ook wel een beetje luguber. Een hele kapel versierd met schedels en botten. Tegen de muren, verwerkt in de pilaren, in het plafond, het maakt niet uit waar je kijkt, je ziet menselijke botten en schedels. Het verhaal is: er was te weinig plaats dus de graven moesten geruimd worden, tijdens het ruimen zijn ze al die beenderen tegen gekomen en hebben ze aan de kerk deze kapel gebouwd en de botten er heel respectvol, want dat is het, verwerkt. Arm en rijk door elkaar: hier in de kapel zijn ze allemaal gelijk.

Rond 13 uur waren we terug op de camping waar we samen met de Wallies hebben geluncht, en s’middags rond drie uur, zijn Lineke en ik nog eens naar de stad gefietst, maar: nog steeds geen muts. Nog wat boodschappen gedaan hier in de Continente, is op loopafstand van de camping maar met de fiets is een stuk minder sjouwen, fietstas weegt niets.

Eenmaal terug op de camping hebben we het kamp weer opgebroken voor het grootste deel. Alles wat achterin moet zit weer achterin, de fietsen staan er weer op, morgen na het ontbijt de tafel op het bed, de stoelen hebben een vaste plek achter de bestuurders stoel, dan de luifel indraaien en op naar de volgende plek. Castelo Branco kleine 200 km weer dichter naar huis.

Naar de oude stad Evora

Vandaag zijn we op verkenning geweest, gewandeld naar de oude stad, met de hondjes, slecht idee.

De oude stad is prachtig, vol oude kerken en andere bezienswaardigheden, leuke winkels, terrasje en eet tentjes genoeg. Maar met de hondjes zo’n stad bezoeken is niks voor mij, en ook niet voor onze hondjes. Bea ruikt van alles en eet zelfs de kauwgom van de straat, ik mopper dan op Bea, en Trics wordt dan zenuwachtig. Echt fantastisch: dan springt Trics nog op de schoot net als ik de koffie naar de mond probeer te brengen dan is de maat vol, pff. Alles onder de koffie, mijn broek mijn jas, de stoel de tafel en Trics. Terug: genoeg gezien, straks rustig op de fiets zonder hondjes nog eens gaan kijken.

Mindfull:

Op ons plekje woont een roodborstje, het vogeltje is zo brutaal, het gaat op de leuning van de stoel zitten, niet de stoel waar ik op zit maar de stoel van Lineke als zij er niet op zit, op de tafel vindt ze ook geen probleem, en onder de stoel door huppelen als wij er op zitten doet ze ook parmantig. Met het kopje een beetje scheef mij aankijkend zo van: zie je wat ik doe?

Het is een roodborstje maar ik vind het een huis mus.

Het weer is een beetje la la, als de zon de kans krijgt is het gelijk lekker, de wind is een beetje koud, dus elk wolkje dat voorbij komt maakt een aardig temperatuurverschil. Toch zitten we buiten, maar of we buiten zijn tot de zon echt gezakt is gaat vandaag niet lukken, rond een uurtje of vijf is het echt klaar denk ik.

Vandaag ben ik een beetje sociaal moe, een term van Joost, hij belde vanmiddag om te vertellen dat hij terug was uit Praag voor zijn werk, “hij was net geland op gatwick ” om te vragen hoe het met ons ging. Ik vertel het verhaal van de rond vliegende koffie, en dat ik dan het liefst gewoon even alleen wil zijn, niks kletsen of sociaal doen maar gewoon even niks. O zei hij: sociaal moe! Ja, dat is een goede omschrijving zei ik toen. O zei Joost heb ik ook wel eens….kind van zijn moeder.

Lineke en ik zijn samen nog wat boodschappen gaan doen, zij kent mij of ze me zelf gemaakt heeft, en heeft voor de rest van de dag mij zoveel mogelijk lekker mijn eigen ding laten doen, heerlijk.

Op de fiets naar de stad hebben we niet meer gedaan, morgen is er weer een dag en dan gaan we het nog eens proberen maar zonder hondjes.

Het is inmiddels tien voor vijf en de zon doet nog eens een keer flink zijn best, even is er geen wolkje aan de lucht, mijn voorspelling dat het om vijf uur wel eens klaar kon zijn met buiten zitten is niet juist, kan zo maar eens half zes worden, ik ga er nog even goed voor zitten.

De Wallies komen nog eens langs gewandeld met een AH tas vol boodschappen: wijn en koffie, Delta koffie vinden zij de lekkerste en laat die nu net in de aanbieding zijn hier. Wijn, geen voorkeur dus die vinden ze altijd wel in de aanbieding.

Lineke haalt de was af, want tijdens de bedrijven door hebben we ook nog ff een hand wasje gedaan, en zij haakt nu af, ik zit nog onder de luifel met de zon in mijn toet, heerlijk!!

Evora

Evora

Op tijd op, reisdag, bij de Intermarche even de bus wassen, kunnen we schoon op pad.

Om vijf voor tien reden we weg bij de Intermarche, terwijl Lineke wat kleine boodschappen deed heb ik naast Willem de bus gewassen, afgespoten , wel alle 4 de programma’s gedaan. Voor slechts €3 hij ziet er uit als nieuw de oldtimer. Via Portimão zijn we richting Evora gereden over de IP2 m: een prachtige route.

Bij Silves zagen we een heleboel ooievaars net over de rivier, aan de rand van de stad, zo veel, het leek wel een kolonie. Langs heel de route hebben we tientallen ooievaarsnesten gezien, zoveel nesten heb ik in Nederland nog nooit bij elkaar gezien.

Het eerste stuk van de route was nog niet van dat hele mooie weer, ik had de korte broek wel aan, vanochtend tijdens het klaarmaken voor vertrek was de temperatuur goed, het was alleen bewolkt, maar onderweg hebben we wat motregen gehad, ruitenwissers op standje interval.

Ik heb er weer van genoten, wat is Portugal een mooi land, de ip2 leidt ons door een prachtige streek van Portimão naar Evora vol met wijnvelden, olijfboomgaarden en amandel boomgaarden, en heel veel nieuwe aanplant van beide. Het grappige is, ze zetten die nieuwe boompjes in witte pijpjes zo’n 30 tot 40 cm hoog, eerst hadden we niet door wat dat nou was, tot dat we een boomgaard voorbij reden waar je duidelijk kon zien dat het allemaal kleine olijfbomen waren. Even later zagen we dat ook bij amandelboom. Als je zo’n heel veld met van die witte buisjes keurig in rijen ziet staan, deed het ons denken aan een begraafplaats van oorlog slachtoffers, wel hééééél vééééél

Lineke heeft tal van foto’s gemaakt om vast te leggen welke schoonheid aan landschap wij op weg naar Evora allemaal tegenkwam, die boomgaarden maar ook de glooiende weides vol met kleine witte en gele bloempjes, of het madeliefjes waren durf ik niet te zeggen, maar wel iets soortgelijks. Op een afstand leek het net kalk, vers gestrooid op het land, maar dichterbij zag je duidelijk dat het kleine bloempjes waren.

Rechts en links in de verte maar vaak ook recht voor ons, zie je dan weer van dieschattige witte dorpen, alle huizen wit en met een rood dak, ons Limburgs Thorn is niet zo bijzonder als je het vergelijkt met hier. We rijden ongeveer 3 uur en vijftien minuten voor we bij de slagboom staan van camping Orbitur Evora een prima gemeente camping op loopafstand van de stad. We zijn weer mooi op tijd: 13.15 uur. Een van de eersten van de dag, keus genoeg. Terwijl Lineke ons aanmeldt bij de receptie heb ik al contact met een Nederlands stel dat hier ook staat. Ze vragen iets over onze fietsen hoes, en vertellen gelijk dat we in de buurt van het toilet gebouw de beste WiFi hebben, en dat het een prima camping is. De Wallies zijn nog onderweg maar zitten vlak achter ons, als wij goed en wel staan nadat we even goed gekeken hadden naar de best beschikbare plek kwamen zij ook binnen. Lineke had ze al aangekondigd bij de receptie dus dat ging snel. Ook zij hebben nog een mooie plek gevonden aan het eind van ons pad. De setting hier is totaal anders als in Alvor, hier zijn afgebakende plaatsen keurig in een rij met een haag er tussen, en daar was het wildwest, is er plek, kun je er staan. De buurman zal ons missen.

Wij hebben hier een mooie grote plek, als de zon er is hebben wij plek om er in te gaan zitten. Voor de bus in de ochtend en naast de bus tot hij onder gaat. Een hoge camper naast ons kan niet, de bomen zijn te laag, ik denk dat er hooguit een hefdak camper kan, maar als die een beetje slim is gaat die niet onder een mussen toilet staan. Hier spreekt de ervaren camperaar?.

We zijn nog een klein stukje gaan wandelen met de hondjes, wij zijn net wat luier op zo’n reisdag als Gerian en Willem, die hebben wandel drang, dus die zijn al naar de stad gelopen met Walli, op haar kleine pootjes, die sjouwt wat af, en een bekijks dat ze heeft, blijkbaar zien ze hier niet zo vaak een Teckel, en dit is ook nog een kaninchen Teckel, dus extra klein. In Nederland is het een hype, naast de Labradoedel komt een Teckel al snel in de top tien voor van Corona hondjes. Als we met de hondjes lopen, wordt er alleen maar O en a een saucijsje!!!! geroepen. En iedereen wil haar aaien, maar daar denkt Walli anders over, die gromt behalve als er een koekje gepresenteerd wordt, dan kan je wat dichter bij komen zodat Walli het brokje uit de handpalm kan eten, niet denken dat je daarna nog kunt aaien want dat gaat niet meer. Bea & Trics zijn allemansvrienden, die gaan bij je op schoot zitten als je ze alleen al aan kijkt.

Het is ons weer gelukt, de zon achterna! Vanaf het moment dat we er waren hebben we buiten geleefd en genoten van het mooie weer tot de zon verdween achter de horizon. Nu zitten we heerlijk in onze luie stoel binnen, het busje voorlopig nog warm omdat de zon het opgewarmd heeft. Als ik naar buiten kijk, zie ik weer die mooie oranje goud gele gloed die de zon nog even achterlaat als hij in het niets verdwijnt.

Regen

De bewolking die gisteren al Alvor binnen kwam heeft vannacht de eerste regen sinds drie weken doen vallen, niet veel, maar lichte druppels op het dak van ons busje heb ik wel gehoord, rond een uur of 5 is de stroom uitgevallen, dat merk ik omdat mijn cepap apparaat dan uitvalt en ik het dan benauwd krijg. Je kunt je wel voorstellen: als je twee pinnetjes in je neus hebt , die constant lucht naar binnen blazen waardoor ik automatisch door mijn neus blijf ademhalen en het stopt met blazen, het door de neus ademhalen benauwd wordt. Gelukkig word ik dan wakker, en was de conclusie: geen stroom. Oorzaak zou kunnen zijn het verlengsnoer buiten waar water in de stekker is gekomen door de regen, dat was mijn eerste gedachte, dan springt de hoofdschakelaar om, lossen we morgen wel op. Ongeveer een uur later ging echter de stroom weer aan, geen hoofdschakelaar in mijn bus dan dacht ik, dan zullen er meer geen stroom gehad hebben. Tot nu toe geen probleem meer gehad.

Het weer is anders vandaag, even hebben we buiten gezeten, maar al snel is binnen toch beter, en koud willen we het niet hebben. Vanmiddag komt de zon door, dan breken we het kamp af morgen rijden weer een stukje verder.

In ons busje ie het best gezellig, Lineke heeft van de twee stoelen een loungebank gemaakt, en ik van ons bed, zo zitten we heerlijk languit te lezen en hebben alles binnen handbereik. Koffie, thee, limonade lekker koekjes en chocolade. En de hondjes liggen onder Lineke’s loungebank in hun mandje zij aan zij lekker te slapen: hoe huiselijk wil je het hebben…….. Ik houd dit wel even vol.

Vanochtend tijdens de koffie zei Gerian of we de buurman hadden horen snurken gisteravond? Nee, niets gehoord, nou, zei ze, toen ik Walli uit ging laten gisteravond voor het slapen gaan was hij een heel bos aan het omzagen. Wij staan er echt dichtbij maar hebben niets gehoord, goed geïsoleerd busje.

Bericht van Joep en Margot: die zijn al aardig op huis aan, rijden vandaag Spanje uit naar Meze in de buurt van Montpellier en hebben afgelopen nacht veel regen en wind gehad, en nu is het rond de 7 graden maar geen lekker weer, vast wennen aan thuis zegt Margot. Thuis schijnt de zon zag ik op de weer app, lekker voor de thuisblijvers: het is jullie gegund. Wij zoeken hem wel weer op, en hopen dat we daar steeds verder voor richting huis moeten rijden, dat zou mooi zijn als wij het mooie weer meebrengen.

Morgen rijden +-250 km ongeveer van de zuidkust vandaan, hier is de komende dagen het weer gewoon echt minder, bewolking en wind. Ter hoogte van Evora is het morgen al weer vol zon volgens de app, we gaan het zien, want wij gaan kijken daar. De app geeft daar sowieso nog tot zondag mooi weer af, dan gaan we zondag nog verder richting noord, zo komen we langzaam op huis aan.

Het duurde lang vandaag voordat het weer zo lekker was om buiten te gaan zitten. Ik geloof dat Gerian ons rond drie uur uit ons busje haalde, de lunch samen hebben we overgeslagen, inplaats daarvan gaan we vanavond uit eten hier aan de haven in een vis restaurant. Maar samen even in de middag wat drinken in de zon is natuurlijk wel lekker. Nu is het mooi weer dacht ik, dus ik ga opruimen, de mat onder luifel moet schoon, door de regen is die toch een beetje vuil geworden, maar het valt mee, alles moet van de mat: stoelen, tafel, bijzet tafel, opstapje en alle stenen om het hoogte verschil op te vangen: de tochtstrook schoon en ga maar door. Maar om 15.30 uur was ik klaar zat alles weer op de goede plek in de bus, staan de fietsen weer op de trekhaak en heb ik zelfs mijn korte broek nog even aan gedaan omdat het warm is in de late middag zon.

Lineke en Gerian hebben de hondjes uitgelaten, want als ik eenmaal aan het opruimen ben dan moet dat eerst af, en daar hebben de hondjes maling aan, die willen gewoon uit op hun tijd. Lineke is nu even douchen, ik ga dat doen als zij terug is, kunnen we mooi op tijd richting haven, want laat eten, daar doen we niet aan

Heerlijke douche jammer dat na 10 minuten, misschien zelfs nog eerder het warmwater uit springt, maar het is wel gratis, nou ja zit in de prijs inbegrepen €17 per nacht met de ACSI korting inclusief stroom, water en +-10 minuten warme douche, zo vaak je wil. Alleen de wasmachine kost extra. Mijn haren zijn weer droog geföhnd, ik ben er klaar voor wandelen zo lekker naar de haven. Bea en Trics passen op het huis.

Het uitzicht in dat vis restaurant waar wij zaten was fantastisch: een prachtige wolken lucht waarachter langzaam de zon weg zakte, je krijgt dan zo’n mooie gouden rand om de wolken en de lucht er omheen wordt prachtig oranje-goud. Nadat de zon helemaal gezakt was leek het wel of de scherpe kanten van de wolken er in geknipt waren, net zoals je dat soms van een papier knip kunstenaar ziet. De vis was zo vers dat we die zelf uit konden kiezen, lag vers gevangen op ons te wachten. Red snapper hadden Lineke en ik gekozen, Gerian en Willem hadden zee tong. De bijgerechten zijn niet wat wij gewend zijn, ik vond het niets bijzonders. Eigenlijk heb ik tot nu toe het lekkerste gegeten thuis op de bakplaat.

Vanavond geen brandy Dog! Ga zo nog ff Elske bellen en dan vroeg naar bed.

De tent bewoner

Het douchen gisteravond was heerlijk, het water liep weer, en ook in het andere toilet gebouw. Toen ik in mijn badjas uit ons busje stapte was daar onze buurman weer, ook hij verzamelde de spullen bij elkaar om te gaan douchen, spraakzaam is hij niet, zelfs een beetje schichtig, na onze eerste ontmoeting afgelopen zaterdag waarin hij toch echt even naar me lachte toen ik vroeg of hij Engels sprak en hij nee zei jij Portugees. Maar sindsdien zie ik hem eens per dag s’avonds, of als hij terug komt lopen en we zijn nog buiten of als we richting de Wallies gaan. Verder lijkt het tentje echt onbewoond.

De fiets die er naast staat is denk ik nog niet gebruikt nadat hij tegen de boom is neer gezet, hij zit vol spinnenwebben die zelfs van de fiets naar de tent gaan. Het tentje zit onder de shit, het staat namelijk onder een van de boompjes in onze tijdelijk verworven boomgaard. Ook weer zo’n openbaar mussen toilet. Na inspectie van onze bus, wij staan namelijk in de aanvlieg route heb ik geconstateerd dat de meeste mussen het toilet halen.

Tijdens mijn wandeling ruimt Lineke altijd de bus op, maakt het bed weer hotelchique en zorgt voor een heerlijk ontbijt als ik terug kom. Deze keer had ze zelfs ons chemische toilet geleegd, iets wat eigenlijk op mijn to-do list staat. Daarvoor moet je hier best een eindje lopen, toilet gebouw 1 voorbij richting de uitgang van de camping. Je komt dan langs een soort opslagruimte van de camping onderhoudsmedewerkers, daar kan ik trouwens ook een A4 over vol schrijven, wat een drukkers zijn dat. Maar wat Lineke ontdekt heeft, is dat onze tent bewoner daar ook werkt, tenminste dacht ze dat ze hem daar vanochtend bezig zag. Zelf heb ik het nog niet gezien, maar ik ga op onderzoek.

Eerst fietsen we even naar de Lidl in Portimâo en langs de Intermarche want daar hebben ze lekker donker bruin alcohol vrij bier. Ik hoor jullie denken, weer boodschappen, ja weer, bijna elke dag moet er wel wat gehaald worden, elke dag vers zullen we maar zeggen. Geen kelder, geen diepvries zelfs geen voorraad kast, slecht een koelbox weliswaar op stroom of 12 volt stroom en een kratje met wat voorraad, en een fruitmandje logisch dat we dus bijna elke dag boodschappen doen. Onze dagelijks uitje, lekker ff op de fiets de ene keer links om dan eens rechts om: zo doe ik dat ook wandelend met de honden. Als wij hier een week zijn kennen we heel Alvor en alle routes naar Portimâo.

De zon steekt nog steeds, een beschermingsfactor is al nodig. Er zijn al wel wat meer wolken aan de lucht, hier op de camping zien we er nog niets van, strak blauw is het hier, maar net op de fiets zagen we hier en daar toch wat sluierbewolking aankomen, een zacht briesje met iets koudere wind voel ik zo nu en dan ook. Zolang de zon schijnt zoals hij nu doet, is dat briesje eigenlijk wel lekker.

We hebben laat geluncht, dus zijn we ook later klaar met alles, terug lopende van de afwas leek er een onweersbui aan te komen, dus alles onder de luifel, we hadden nog steeds zon aan de voorkant, de donkere wolken aan de achterkant, ik wist dat ze er waren maar vanuit mijn positie niks aan de hand. De Wallies liggen voor ons in hun luie stoelen te slapen: dat doen de hondjes ook op hun matje en Lineke en ik zitten heerlijk relaxt te lezen in een spannend, dat is Lineke haar boek, en mijn boek is een boek van Esther Verhoeven “rendez-vous” moet een literaire thriller zijn, ik vind het tot nu toe nog niet echt spannend, het boeit me wel kan dus redelijk blijven zitten. Het is mijn vierde boek van deze reis, en ik ben op de helft, kan bijna in de krant.

Rond 16.15 gingen Lineke en ik met de hondjes richting de poort om nog een rondje te lopen, even langs het toilet, ik wacht en raak in gesprek met een Engelsman, komt altijd door de hondjes, deze man had ook een Jack Russel en vond die twee van ons natuurlijk leuk, hij ging op de rand van het muurtje zitten en Bea en Trics vonden hem reuze interessant, oorzaak hij had honden koekjes in zijn broek zak en natuurlijk roken ze dat meteen. Zijn Jack Russel heet Jack met de voornaam en little shit in the middle en Russel met de achternaam. Hij zei: als ik hem roep dan komt hij niet dus roep ik Jack little shit kom. Was een leuke vent. Hij had nog een mooie route voor ons naar de rivier leuk stukje natuur komt uit bij de haven. Wij zijn vanaf de boulevard terug naar de camping gelopen waren om 17.10 uur terug mooi rondje. Wij waren warm van de wandeling, we liepen namelijk heel de weg in de zon en hadden al een trui aangedaan omdat op de camping de zon al achter de bomen gezakt was, dus terug op de camping zijn we lekker onder de luifel gaan zitten, maar wel met ons gas-straal kacheltje aan, en ik moet zeggen dat maakt net het verschil. Gerian is nog lekker bij ons komen zitten, en Willem doet zijn eigen ding.

Onze buurman heb ik heel de dag niet gezien, de ontdekking van Lineke deze morgen betrof een andere man, ik vond hem er nog niet op lijken, maar Lineke zegt och ik heb hem eigenlijk ook helemaal nog niet goed bekeken. Warempel: daar komt hij aan, moe en versleten sjokt hij met een tasje in de hand richting zijn tentje, hij zet twee plastic tassen achter zijn tent, zoekt wat spullen bij elkaar waaronder zijn handdoek en gaat weer richting toilet gebouw. Even had ik wat zicht in het tentje, het zit vol rommel, Gerian zag ook nog een zwarte koffer, volgens ons zit heel zijn hebben en houden er in. Wij vullen het natuurlijk allemaal een beetje in: uit huis gezet en nu is dit zijn plekje zo lang hij het volhoudt. Eigenlijk best zielig, jammer dat we er niet mee kunnen praten, dat zou in de tijd dat wij hier staan zijn avond een stuk gezelliger maken. Want nu is hij douchen over een uur is het hier stik donker en koud, waar hij eet is me nog niet duidelijk, ga er een beetje vanuit dat hij dat doet voor hij naar de camping komt. Eten koken hebben we hem niet zien doen, dus eenmaal terug hier en de handdoek weer aan de lijn, zal hij snel dat tentje in duiken. Ik blijf nog ff zitten hier bij mijn kachel om het allemaal te bekijken.

Hij blijft lang weg, of hij drukt 2x op de knop buiten de douch voor warm water en denk hier is het ten minste warm, of hij is nu ergens eten. Het is nog licht, wordt nu wel snel donker, ik heb de licht snoer al aan, en we zitten inmiddels met z’n vieren Willem is ook nog een biertje komen drinken.

Gerian haakt het eerst af, krijgt het koud, zat ook het verst van de kachel. Willem is het laatst gekomen heeft de beste plek voor de kachel, maar die gaat naar oma kijken zegt hij, hij bedoelt Gerian. En Lineke wil ook naar binnen, zit ik hier in mijn eentje omdat ik nieuwsgierig ben naar de tent bewoner.

Ik geef het op, doe de kachel uit en ga ook naar binnen, nu iedereen om me heen weg is krijg ik het met mijn korte broek ineens ook koud.

Alvor

Gisteravond toen ik terug kwam lopen van het toilet zat daar in eens onze buurman in het donker voor zijn tentje, ik schrok er gewoon een beetje van, het is hier om 19 uur al echt flink donker en verlichting is er niet in onze boomgaard, enkel het licht van de lichtsnoer bollen onder onze luifel, dus op het laatst zag ik in mijn ooghoek iets zitten, en ga ik er vanuit dat het de buurman moet zijn geweest, in de schrik zei ik Bonjour in plaats van bomdia, hij reageerde niet. Binnen in de bus zei ik tegen Lineke: hij is er weer, zit voor de tent. Maar even later toen we naar de Wallies gingen was hij weg, waarschijnlijk naar binnen in zijn huisje, de tent. Aan de waslijn hing weer de handdoek.

Nu lijkt de tent weer onbewoond, de handdoek is weg, het slotje weer op de rits. Hij vertrekt dus vroeg zelfs op zondag.

Het weer is fantastisch, de week begint voortreffelijk, of het heel de week zo blijft is afwachten, mijn weer app geeft voor het midden van de week kans op regen af en wind. Maar kans op is niet zeker dus houden we ons nog even vast aan mooi weer. En anders zoeken we dat gewoon op. Zo leuk, dat rond reizen zonder vaste kaders. We hoeven niets, en kunnen bijna alles. Wat wel moet, is de 26 februari weer thuis zijn want de 27ste gaat het werkende leven weer beginnen.

Toen we 7 januari aan deze reis begonnen hadden we tijd zat, nu moeten we al een beetje plannen om op tijd zonder stress weer thuis te komen. Langzaam komt het moeten dus toch weer terug. De laatste 3 weken zijn aangebroken, dat lijkt nog een hele tijd, en eigenlijk is dat ook zo, maar we zijn ook ver van huis 2.356 km, we willen hooguit 400 km per dag rijden, maar de komende week rijden we nog niet of nauwelijks, genieten van de Algarve met zijn mooie zon, zee en strand, we moeten zorgen dat we 6 reisdagen overhebben om rustig richting thuis te komen, we kunnen hier in de omgeving in principe dus nog 2 weken blijven. Nou vind ik het ook lekker om zo nu en dan een rust dag te nemen, maar als het weer richting het noord oosten minder mooi en regenachtig is, hoeft een rust dag niet. Een ding is zeker, we proberen tot de laatst mogelijke dag voor het echt moet, te genieten van mooi weer.

Gisteren zijn de boodschappen gedaan, we hoeven vandaag dus niks, iedereen zit te genieten in de zon met een boek op de schoot, en ik schrijf mijn verhaal, klungel wat, schilder nog een steen, en ga vast ook nog wel weer even lezen.

Nadat de afwas is opgeruimd en weer in de kast zit, heb ik ook mijn boek gepakt en voor ik het in de gaten had, was de middag voorbij, zaten we weer in het laatste zonnetje, wilden de hondjes eten en weer uit gelaten worden. Een rondje om de camping duurt een half uur, Lineke gaat mee, leuk.

De Wallies waren nog even na de middagrust gaan wandelen met Wallie, en gelijk nog wat biertjes 0.0 gehaald hier achter in de supermarkt, in de aanbieding. En nu zitten we heerlijk binnen in de camper van de Wallies te snaaien. Stokbrood, kaasjes, guacamole mmm. De tent bewoner nog niet gespot, ben benieuwd of hij straks weer voor zijn tentje zit.

Ik ga zo nog even douchen, als er tenminste druk op het water staat in het tweede toilet gebouw, het eerste had dat net niet, gelukkig had ik alleen een plasje gedaan, voelt een stuk minder ongemakkelijk als je niet kunt doorspoelen. Dadelijk eerst even de kraan aan en het warm water proberen, dan pas de kleren uit. En anders wordt het wassen aan de wasbak, dat kan ook. Ik heb trouwens ook een buiten douche als ik zorg voor 5 liter warm water kan ik ook nog achter de bus douchen. De voorkeur gaat uit naar lekker warm water in het toilet gebouw.

Zon zee en strand

De wandel tocht van vanochtend was weer een echte, 1,5 uur door het dorp naar het strand en door de duinen langs de jachthaven weer terug. We kregen een appje van Lineke, die maakte zich al zorgen, mijn telefoon lag thuis en ze hoopte dat Gerian hem dan wel bij had, ivm. Eventueel verdwalen. En Gerian stuurt een appje terug maar niet naar Lineke ze stuurt hem per ongeluk naar de familie groeps app.. van de Wallies, Lineke bleef bezorgd tot we terug waren.

Na het ontbijt zijn we op de fiets naar de week markt aan de haven gegaan, een markt met lokale producten. We ondekken steeds meer van dit leuke haven stadje, het heeft zelfs een kleine boulevard bij de haven. Er is genoeg te doen. De terrasjes zitten vol, en de marktkooplui hebben volop klandizie, wij hebben eindelijk cranberry thee of iets wat er op lijkt voor mijn blaas. Ik heb weer te weinig gedronken, moet ik echt op letten m, kan zo maar heel de dag geen water drinken en dat wordt onmiddellijk afgestraft met blaasontsteking, van de kou kan het niet zijn.

Er zijn vele routes die vanaf de camping richting strand gaan, het kan dwars door de oude stad, maar je kunt er ook gewoon omheen fietsen, en dan lijkt het net of je ergens anders bent, de buitenkant van Alvor staat vol met nieuwe appartementen complexen m, is dus totaal anders als binnendoor de oude stad.

De thee staat te trekken, moet gedurende de dag gedronken worden, ziet er niet lekker uit, als het maar helpt dan. De was van gisteren is van de lijn, Lineke had met de hand wat witte t-shirts gewassen en ondanks het mooie weer waren ze gister avond nog niet kastdroog, maar nu wel, ik ga de groenten snijden zodat we zo direct weer lekker van de bakplaat kunnen eten hier heerlijk in de zon, dan kunnen we vanmiddag nog lekker gaan fietsen.

De varkens haas, gebakken champignons uien, courgette, wortel, prei en een echte Portugese alfarrobar, nog nooit van gehoord, was weer heerlijk, zelfs die alfarrobar. De alfarrobar groeit aan een boom, moet bereid worden als een aardappel, maar is rauw ook goed te eten, het lijkt op koolrabi, gebakken op de plaat wordt hij een beetje zoetig. Het schijnt dat je er ook taart van kunt maken. Hier in de Algarve komt deze groente het meest voor.

Lineke heeft de thee voor mij in een flesje gedaan, halve liter, moet op vandaag, en morgen maakt ze weer een nieuw flesje, wat lief he, de thee valt mee, het ruikt en ziet er viezer uit dan dat het smaakt, en het is voor een goed doel.

Ik val wellicht een beetje in herhaling, maar wat hebben we hier in de Algarve nu prachtig weer, in de zon is het echt heerlijk, maar in de zomer is het hier denk ik te heet, althans voor mij, ik moet nu al oppassen dat ik geen hoofdpijn krijg, mijn hoofd zit al onder de pet, en ik heb heel de dag mijn zonnebril op, bruine kop met witte ogen, kan er ook niks aan doen. In de schaduw is het echt een stuk frisser, dan is een truitje met lange mouwen geen overbodige luxe.

Ben net even naar beneden gelopen naar het stuk camping waar ik niet zou willen staan, daar zijn vanochtend wat plaatsjes vrij gekomen. En rijden nu de eerste nieuwe gasten al weer naar toe, wij gaan nog even fietsen, de pilon doet zijn werk goed, ons kampement wordt steeds voorbij gereden, we gaan met z’n vieren en Bea&Trics houden de wacht. Google wordt weer op fietsen ingesteld en op naar Portimão daar zijn de winkels open. We bezoeken de Lidl, Aldi, en onderweg terug komen we nog langs een grote Intermarche tussen Portimão en Alvor in en eindelijk hebben we 0.0 bier, blijkbaar in Portugal nog niet zo ingeburgerd, sin alcohol bier zie je wel, maar daar zit minder dan 0,5% in dat is niet 0.0 en Willem en ik willen echt 0 alcohol. Het is hier ook een stuk duurder, in Spanje hadden we een gemiddelde prijs 0,52 cent en hier 0,99 dat is bijna eens zo duur, ik heb ook nog cranberrysap gevonden heb ik ook 2 pakken van gekocht, drinken zal ik, doe dat sap in een wijnglas, net echt.

De fietstocht vooral heen was verrassend, Google had weer wat leuks gevonden, dwars door een stuk onbebouwd land lag in de wildernis een hobbel de bobbel zand pad, kei leuk voor mountainbikers, minder voor E-bikers, maar goed: al weet Google veel, hij weet niet op wat voor fiets wij zitten, we hebben het overleefd, zijn alle 4 op de fiets gebleven, maar niet constant er op gezeten, ik ten minste niet, ik ging zo nu en dan uit het zadel om het gehobbel beter op te kunnen vangen. Het had eigenlijk wel wat, zo nu en dan hadden we een prachtig uitzicht. De terugweg hebben we Google maar genegeerd, en zijn we de borden naar Alvor blijven volgen, we waren sneller thuis dan uit.

Onze kamp is nog steeds van ons, geen nieuwe bewoners ondanks dat we allemaal weg waren, en onze tent bewoner heb ik sinds gister avond ook niet meer gezien. Zijn handdoek van het douchen is weer van de lijn, het slotje zit weer op de rits, het ziet er weer verlaten uit.

De avond treedt weer binnen, ik zit nog buiten in mijn korte broek, heb wel een trui aan gedaan, het koelt hier snel af, duidelijk nog gewoon februari, ook hier in Portugal. De nacht/ tegen de ochtend temperatuur is maar 3 a 4 graden. En nu nog 17 graden: het is tien voor zes.

Prachtig weer

Prachtig weer

Het uur tijd verschil heeft ons geen kwaad gedaan, we gingen om 21.45 uur naar bed, dat was dus voor ons gevoel al 22.45 uur, en we waren echt moe. Moe van de reis, de gezonde spanning of er wel plek is op de uitgezochte camping en van het opbouwen van ons kampement. We dachten, zullen morgenvroeg wel een uur eerder wakker zijn en anders de hondjes wel, maar niets is minder waar; de wekker ging om 8.15 uur, en net iets er voor werd ik wakker, Lineke was al wel een poosje wakker, maar kon nog goed blijven liggen en de hondjes lagen nog stil in de mand. Als ik dan eenmaal wakker ben, en hoe zachtjes ook iets in Lineke’s oor fluister, ze staan gelijk met de pootjes tegen het bed te kwispelen met hun staartje van blijdschap dat er beweging komt in de bedstee. Ik sta dan altijd maar snel op, schiet wat aan en ga met ze naar buiten, want meestal hebben ze hoge nood. Met Gerian spreek ik in de regel half negen af, zij zit dan bijna altijd start klaar te wachten, dus klop op de deur en daar komt Gerian.

De tocht naar het strand is goed te doen, dwars door het stadje is het ongeveer 2 km lopen naar het strand, het stadje hoe stil het ook nog was vanochtend, zag er gezellig uit, met voldoende restaurant’s en terrasjes, en aan het strand staan wat strandpaviljoens, of die open zijn heb ik nog niet gezien, het was nog vroeg.

Het restaurant hier op de camping is momenteel alleen open om wat te drinken, de chef is on holliday, dat was een tegenvaller gisteren: in plaats van uit eten werd dat wat snaaien, stukjes brood en Franse kaasjes, aioli enz. ook lekker.

Het tentje wat links naast ons staat aan de rand van ons kampement is duidelijk niet bewoond, de fiets zit onder de spinnenwebben, de rits van het tentje is met een hangslot afgesloten, wie het ook was hij of zij is momenteel niet aanwezig of met de noorderzon vertrokken. Het kaartje wat ook wij gister bij de receptie gekregen hebben om zichtbaar in of aan de bus te bevestigen zit er aan met de datum 5-11 jaartal niet leesbaar maar ga er vanuit 2022.

Buiten dat tentje waar we nul last van hebben is dit stukje boomgaard helemaal voor ons, ruim 200 vierkante meter om te kiezen waar ik mijn stoel neer zal zetten. In de zon, of onder een van de bomen in de schaduw. Wie had dat gedacht! Gerian niet toen ze gisteren met de plattegrond over deze camping liep. En nu hebben we een klein paradijsje voor ons zelf.

Er is hier wel wat bedrijvigheid, op de camping zijn ze echt bezig om voor de zomer alles weer netjes te hebben, er wordt dus gewerkt, nou dat kan ik goed zien. En omdat we echt aan de rand van de camping zitten, achter ons busje staat een muur en daar tegen aan een huis en achter het tentje staat ook een muur en daar achter staat een appartementencomplex, je hoort dus van alles, maar niet storend, net zo als thuis als het mooie weer is en de buren ook genieten van hun tuinen. Ik vind het wel wat hebben een beetje roering. Net kennis gemaakt met ons camper buurman de Ier. Hij overwintert hier in zijn camperbusje en werkt er ook in. De andere buur is een Duits vrouwtje met hond, ook aardig en dan staat er nog een vw busje met een kenteken uit de UK, allemaal alleenstaanden, de Ier de Engelse man en de Duitse vrouw. Geloof niet dat ik dat zou doen, helemaal alleen zo’n reis maken.

Wat gaat de tijd toch snel als je het naar de zin hebt, het is al weer 4 uur geweest, we zitten al weer aan het begin van de 50 meter diepe plek van ons kampement om zo lang mogelijk van de zon te kunnen genieten , de Wallies zijn wandelen en wij net terug van een kleine fiets tocht hier naar het dorp om nog wat boodschappen te doen. Zo rustig als de kleine straatjes vanochtend waren, zo levendig waren ze nu, we zijn er met de fiets aan de hand en de helm op gewoon nog even door heen gelopen. Hebben allebei een paar badslippers gekocht €4 per stuk, want die kunnen we niet vinden in het busje waar alles in zit behalve badslippers. Of vergeten of te goed weggelegd, een van de twee.

Even nog genieten in de zon nog een half uur denk ik dan is het voorbij met de zon. De thee staat al voor me, Lineke zit al weer lekker in haar boek, en ik ben gisteren in mijn derde boek begonnen, de rust om te lezen is er weer. Om half vijf gaat Lineke de trui aan doen lange broek en dichte schoenen.

Ik zit nog pontificaal midden in het pad de laatste zon te pakken, word ik ineens voorbij gelopen door een wat oudere man met een tasje in de hand en die loopt regelrecht naar dat tentje naast ons, daar is hij dan de Portugese buurman, ik vroeg of hij Engels kon, maar hij zei nee, kun jij Portugees, maar ik moest ook nee zeggen, een brede glimlach op ons beider gezicht was de enige taal die we beide begrepen. Hij rommelde wat in het tentje, haalde er wat uit, en liep met een tas, soort sport tas weer van ons kampement af, ik denk douchen: we gaan het zien. Ja hij is terug ziet er beter uit, althans zijn kleding, de versleten jogging broek is verruilt voor een spijkerbroek, maar volgens mij heeft hij nog wel de zelfde jas aan hij heeft zich niet geschoren. Hoe oud hij precies is vind ik moeilijk schatten, een wat oudere man klinkt oud, maar Lineke denk ergens tussen de 40 en de 50. En dat valt dan weer mee, de mannen van die leeftijd die ik ken geef ik nog niet de titel een wat oudere man. Ben benieuwd of hij nou ook gaat slapen in dat tentje, het is echt een frut ding, nog minder als de bijzet tentjes waar Joost en Elske vroeger op de camping in de zomer in sliepen.

De Wallies zijn inmiddels terug van wandelen, die hebben een mooi tochtje gedaan, nu een borrel bij de Wallies, straks nog Brandy Dog: maar eerst moet ik nog een rondje met het hondje, doe ik lekker op de camping want voor ik de poort uit ben hebben ze toch al alles gedaan.