We zijn er!!

We zijn er!!

Vandaag hebben we dan eindelijk Portugal bereikt, en wat nog leuker is wehebben een prachtige plek kunnen bemachtigen op een overvolle camping.

Het rondje met het hondje was weer om 8 uur gepland, want ja een reisdag betekent vroeg uit de veren,reserveren, daar doen ze niet aan op de campings in de Algarve. Op de camping in El Rocio is het eerst betalen en dan pas word je losgekoppeld van de stroom, daar kun je zelf niet bij, de kast zit op slot. In het verleden zullen hun lesje wel geleerd hebben. Rond 9.30 uur konden we rijden, even hebben we moeten wachten op de man van de stroom.

Het laatste stukje Spanje voorlopig, ongeveer na 1 uur rijden was daar dan eindelijk de Portugese grens en reden we de Algarve binnen. De klok sprong een uur terug, gunstig want dat betekent dat we rond 12 uur Portugese tijd op de geplande camping uitkomen en dat is mooi op tijd. Zo voor het weekend zijn er veel meer mensen die het zelfde idee als wij hebben, dus hoe eerder je er bent, hoe meer kans op plek.

Goed en wel de grens over zie je al snel dat je in een ander land bent, het ziet er hier echt anders uit. Langs de route A-22 stonden mooiere huizen, minder bouwvallen, zo heel af en toe zag je er nog een staan. Ze hadden mooie muren van grote rotsblokken keurig langs het land waar achter geteeld wordt, konden niet zien wat het was, en wij denken dat die muren er staan om het gewas te beschermen tegen de zeewind: het zag er prachtig uit. Voor wat ik nu gezien heb, nog maar een heel klein stukje, is het hier groener dan Spanje de bergen zijn glooiende dalen geworden, en is de grond meer bewerkt. Bij Tamira zijn wij even van de route afgegaan om te gaan tanken en hebben gelijk wat boodschappen gedaan bij, let op, de Lidl, hij zit dus echt overal.

Willem en Gerian, die in eerste instantie achter ons zaten, zijn ons daar voor gegaan, zij hebben de route ineens gereden en waren zo’n 20 min. Voor ons ter plaatse.

Toen wij de camping op draaiden kwamen zij net terug lopen met een plattegrond van de camping, en Gerian keek niet blij. Hier is echt geen plek voor ons, zei ze, jullie kunnen misschien wel ergens tussen, maar wij echt niet. Er is misschien een plekje waar we zouden kunnen staan, maar dat is met rood wit lint afgesloten. Ik zal het even vragen, of we achter dat lint mogen staan zei Gerian. Nou, zei de gastheer van de camping, als jullie daar willen staan dan haal ik dat lint wel weg, we hebben daar een stukje nieuw gravel op de weg gedaan en daarom is dat lint. Met z’n vieren zijn we nog eens gaan kijken naar die plek, en wij (Lineke en ik) vonden hem prachtig. We kunnen er makkelijk met 2 campers op, en we hebben 1,5 camper. Het is niet zo’n plek plek recht toe recht aan, maar meer een verwilderde tussen de bomen plek met niets recht. Het loopt een beetje omhoog, er staan nog al wat boompjes op, wellicht komt er weer vogel shit op mijn bus, maar dat hebben we de vorige keer er ook vanaf gekregen, zal nu ook wel weer lukken.

Er staat een klein tentje aan de zijkant, daar zit de shit al op, er staat een heren fiets naast tegen de boom, maar ik heb er nog niemand gezien.

De stroompaal is wat ver weg, maar we hebben ook nog een verlengsnoer, probleem opgelost. We staan, we staan redelijk waterpas, best knap op deze plek, we hebben zon maar kunnen door de bomen ook in de schaduw gaan zitten. Eigenlijk een top plek, wat een mazzel. We blijven hier een week, genieten in de Algarve, daarna begint de tocht over de N2 dwars door Portugal.

De temperatuur is hier voorlopig heel goed overdag hoogzomer, en dicht aan de kust zullen we geen nachtvorst meer hebben, dus de muts kan in de kast.

Alhoewel de camping vol staat, en er eigenlijk geen echte plekken meer zijn, worden de mensen nog steeds op pad gestuurd met een plattegrond. We gingen met z’n vieren de poort uit om naar de Intermarche te gaan, maar toen ik bij de receptie en een camper met aanhanger en een camperbus de slagboom voorbij zag rijden had ik zo iets van: ik ga maar niet mee blijf mooi met de hondjes pontificaal zo op onze verworven plek zitten dat een ander niet op het idee komt om in ons kamp de minimale plek die er nog is in beslag te nemen. En maar goed ook, want sinds we hier zitten, Lineke is met me mee terug gegaan, heeft er al een stel stil gestaan, en gekeken naar dat plekje, wat meer lijkt dan het is door het pad. Maar als ze op of half op het pad gaan staan omdat dat dan lekker in de zon is, kunnen wij er niet meer uit, en nog belangrijker, zijn we onze privacy kwijt. Wij houden hier mooi de wacht, Gerian, Willem en kleine Walli of te wel de Wallies zijn naar de Intermarche. Als zij terug zijn gaan wij nog wel ff wandelen of fietsen, maar morgen is er weer een dag.

Ik ga de camping maar eens even verkennen, ben zo benieuwd waar die camper met aanhanger zich in gepropt heeft, Lineke bewaakt het fort wel. Nou, onder aan op de camping waar bijna geen zon komt ivm. de vele bomen staat de camper met aanhanger tussen de bomen, hij staat, zullen we maar zeggen, en als het voor een nacht is, is het prima: hij heeft niet eens af hoeven koppelen. Het camperbusje staat daar ook ergens, daar onder wil ik niet staan, geen zon.

Wij hebben op onze grote plek denk ik heel de dag zon, even afwachten hoe het morgen vroeg is, maar ik denk dat we dan voor de camper van Gerian en Willem al in de zon zitten. Wij zitten in elk geval nu nog in de zon, zijn wel al een paar keer gaan verzitten, maar op zo’n grote plek kan dat. Het is 16.30 uur. Nog even en dan verdwijnt de zon achter de bomen. Maar in zee zakt hij dan nog niet, daar staat hij nog te hoog voor. Ben benieuwd hoe lang het licht blijft hier, denk dat het eerder donker is omdat we de klok een uur terug gezet hebben. We gaan het zien.

We gaan zo eens kijken hoe laat we hier in het restaurant kunnen eten, ik hoop een beetje op een normale tijd, want laat eten is slecht slapen, dat zijn wij niet gewend. Het schijnt hier op de camping volgens de recensies prima eten te zijn, en er is muziek, gezellig zal het dan in elk geval zijn.

Nog een dag geniet in de zon

Nog een dag genieten in de zon.

Je gelooft het niet maar vanochtend kon ik op de buitentafel ijs in het ijs schrijven en nu zit ik in de zon, blote voeten korte broek achter een grote zonnebril mijn verhaal te schrijven. Het is 16 uur precies.

Lineke zit in de zelfde zon heerlijk te lezen, en de Wallies zijn wandelen met Walli.

Het begon dus echt fris in El Rocio, wij hadden dat gelukkig gisteravond al door, dus het kacheltje op standje 1 dan blijft de warmte die het van de zon overdag krijgt in de nacht een beetje behouden. Gelukkig niet geheel, overdag loopt de temperatuur in de bus al gauw op naar, ik zal even kijken, 20 graden is het nu binnen, en de thermometer is al een geruime tijd uit de zon. Buiten in de zon voelt het gewoon tropisch, dat was vanochtend ff anders. Door het kacheltje op standje 1 te houden koelt het niet verder af dan 13 graden en dat is prima om onder een 100% schapenwollen dekbed behaaglijk te slapen. En de hondjes samen in een mand vinden dat ook prima, we horen ze niet klagen.

De muts ging pas af tegen 11 uur, had wel eerder gekund, Lineke zat al in de korte broek, maar ik zat zo in mijn boek, komt niet vaak voor, dat ik het niet zo in de gaten had, tot dat Gerian me een beetje toe lachte..

Ik vind het heerlijk dit weer, maar het slaat me ook wel een beetje lam. Vind ik dat erg, nee, ik moet altijd wat doen, dus eens een dag niks doen als lezen, wat Googlen, rondje met het hondje en lekker eten mag best. Het is tenslotte vakantie. Fietsen hier is niks, het zand is te los, en de weg naar het strand 14 km langs de autoweg heeft geen aantrekkingskracht met dit weer. En het andere excuus is natuurlijk de hondjes. Nu veel te heet, en vanochtend voor ons te koud.

Niks is bij mij nooit niks, ik ben in mijn hoofd ons camperbusje aan het verbouwen, het is groot genoeg, maar er zijn nog wat verbeter mogelijkheden. De keuken kan aangepast zodat er meer ruimte in de kastjes komt, en daar waar nu de koelbox zit kan met een kleine aanpassing ook een koelkast van 90 liter ingebouwd worden, dus dat is het volgende project. En mijn neef Rob gaat mij vast weer helpen. De bouwtekening is al klaar.

De reis naar Portugal gaat morgen weer verder, morgen passeren we zeker de grens, en zijn we eindelijk in de Algarve, we hebben 3 opties, 2 ervan hebben we gebeld, maar reserveren doen ze niet aan, gewoon komen we hebben meestal wel plek is zo’n beetje het antwoord. Voorbij Albufeira is de bedoeling dat we morgen ergens een camping vinden. We gaan gewoon op tijd weg, rijden +-250 km en hopen bij portumao een plaats te vinden waar we 1 week blijven staan. Morgen vroeg weg betekent dadelijk als de zon zijn kracht weer verliest en de korte broek weer verruild wordt voor de lange, de muts weer op gaat en de zonnebril af, dat ik alles weer reis klaar ga maken zodat we na de ochtend wandeling met de hondjes weer kunnen vertrekken.

Het is ons natuurlijk al lang opgevallen dat hier achter de camping heel de dag een hond jankt en blaft, we zeiden al tegen elkaar hij wordt gewoon schor; nu is onze buurman camperaar, ook een Nederlander net even gaan kijken zit die hond opgesloten in een dichte container, als hij hem had kunnen openbreken had hij het gedaan zei hij, regel rechte dieren mishandeling, kom je in Nederland niet mee weg. Hij is nu eindelijk stil, van ellende of zijn baas is weer thuis, je zal zo’n baas hebben.

El Rocio

El Rocio

Vandaag zijn we weer een stuk naar het zuiden gereden, een prachtige rit door weer een ander stukje Spanje. Eenmaal van de berg af bij Cartama en op de autobaan gingen we al snel het verschil zien, het deed een beetje Oostenrijks aan, niks plat, alles rond ons heen bergen. Door een fout in de route, lag niet aan Google maar gewoon aan ons, kwamen we op een prachtige tussendoor weg die ons weer op de route die Google bedacht had bracht. In dit stukje Spanje is zelfs akkerbouw, mooie bewerkte stukken land, Lineke kan daar enorm van genieten, het herinnert haar aan de polder jaren. Buiten akkerbouw zijn we langs tal van boomgaarden gereden, de ene nog strakker aangelegd dan de ander. Tot zo ongeveer 30 kilometer voor Sevilla was het gewoon sprookjesachtig en hebben we talloze keren gezegd: wat is het hier mooi.

Op een afstand zien we boven de stad Sevilla de smog gewoon hangen, was de lucht eerst prachtig strak blauw, zagen boven in de verte een grauwe gloed als een deken boven de stad hangen. Als je bij ons 30 km voor een grote stad bent, sta je geheid in de file, het viel mij op hoe rustig het hier op de weg is, ons land is toch wel echt vol.

Zelfs de ring van Sevilla was prima te rijden, niks opstopping of andere ellende, gewoon normale verkeersdrukte. Als je Sevilla weer voor bij bent, rijd je al snel weer door een even mooi gebied met bergen, dalen met akkerbouw en boomgaarden, maar nu zagen we ook weer het plastic verschijnen, niet in van de lelijke spinnenwebben, maar plastic tunnels met plantjes er onder, ik schat aardbeien, rijen vol, kilometers lang. Dat zijn heel veel aardbeien.

Voor het eerst in Spanje hebben grote velden vol zonnepanelen gezien en tegelijkertijd op de achtergrond boven op de bergkammen tientallen windmolens, volop duurzame energie voor Sevilla. Mooi vonden we het niet, was toch een beetje horizon vervuiling, maar beter dan de smog. Er zal dus nog meer duurzaamheid moeten komen.

We zijn nu in het Westerndorp van Europa: een plaats waar de tijd heeft stilgestaan in de infrastructuur. Alle wegen zijn brede zandwegen de huizen in de stijl van toen, hier in dit dorp is menige cowboyfilm op genomen, El Rocio, zoek het maar eens op.

Wij zijn er vanmiddag doorheen gewandeld, heel apart, echt gaaf, bij een saloon hebben een biertje gedronken, en naast ons op het terras zaten de cowboy vrouwen met hoed, poncho, dikke sjaal, hoge laarzen, in de brandende zon. Wij in korte broek en t-shirt, duidelijk toeristen zullen de dames gedacht hebben.

Of je nu naar rechts of naar links kijkt, alles is hier zand, de huizen allemaal wit en hoe klein het dorp ook is, veel kerken en huizen van broederschappen. Bij ons is dat denk ik de rotaryclub of de Lions of iets dergelijks, ballen club kan ook.

We blijven hier twee nachten, dus morgen hebben we nog een dagje zandhappen of we fietsen naar het strand, maar dat is 14 km en dat moet ook weer terug, en onze hondjes willen niet mee op de fiets. Wij kunnen dus niet lang wegblijven, de temperatuur in de bus loopt al aardig op. was vandaag onder het rijden voorin al 33 graden. We gaan het zien morgen.

Speciaal voor Tjallien

Nou daar gaan we weer, de dag begon zoals alle dagen met het uitlaten van de hondjes, gisteren hadden we hier al een beetje de boel verkend, we waren de poort uit gelopen naar rechts, maar kwamen er toen achter dat het niet anders kon dan het pad volgen waar de camping aan ligt, want al de andere paden/weggetjes lopen dood. De camping ligt op een heuvel, dat geeft ons een prachtig uitzicht, maar alles in het dal lijkt wel een soort compound, het is helemaal omheind, en achter die omheining lopen heel veel waakhonden.

Vandaag lopen we naar links, kijken wat dat brengt, ook niks. Ook hier kun je niet anders als het pad volgen en dat komt uit op de auto weg en dat loopt niet lekker met hondjes aan de lijn, dan toch eens kijken waar het pad rechts naar toe gaat. Eigenlijk vonden we het niks al die blaffende honden, maar het werd nog erger, we werden zelfs een beetje bang ( scheet bijna in mijn broek) er waren honden bij die zo vals keken, en te keer gingen, tegen de hekken aan vlogen, dat het gewoon niet meer leuk was. Die hekken zagen er ook niet zo stevig uit, ik liep echt te denken wat als, en hoe los ik dat dan op, nou mijn conclusie was: we worden allemaal opgevreten. Nadat we een helling van 20% afgedaald waren en de boel weer dood liep zijn we terug gegaan, op hoop van zegen nogmaals langs die angst aanjagende honden.

Terug op de camping zag ik dat er gisteravond toch nog een camperbusje bij gekomen was, er waren er dus 8 en dan een toilet en een douche en dit ook nog samen achter een deur, ben ik even blij dat ik geen ochtend toilet ritueel heb, er stond al een vrouw bij de deur te drentelen en Lineke zei: die staat er al minstens 10 minuten. Tja je kan wel een briefje ophangen dat je zoveel mogelijk gebruik moet maken van je chemische toilet, en niet langer dan 5 min moet douchen, maar als je eerst naar het toilet gaat, en dan gaat douchen heeft de gene die na jou komt toch mooi pech, of een probleem. Nou heeft iedereen een toilet, zelfs de kleine busjes, wij hebben in ons kleine busje een troon, zit nog beter dan thuis.

Het weer is vandaag super: 31 januari en wij hebben de eerste echte zomerse dag, we zitten achter ons busje pal in de zon met een fantastisch uitzicht heerlijk aan de koffie, de Wallies zitten voor hun camper tussen de olijfbomen met net zo’n mooi uitzicht. We zitten allemaal in korte broek met t-shirt.

Lineke en Gerian hebben de was weer bij elkaar verzameld en in een machine gestopt, ik heb weer een waslijn gespannen tussen de bus en de olijfboom. In de zon met een boek op schoot zitten we gezellig te wachten tot de was klaar is 58 minuten. Ik heb de was netjes opgehangen met beschilderde wasknijpers, een vakantie bezigheid van een paar jaar geleden, nu schilder ik herinneringen op stenen die ik op het strand vind. Want ja Marijke kan niet niets doen, wat klungelen in en om de bus, wandelen, fietsen en als ik een boek heb wat me vanaf het begin pakt, dan kan ik ook wel lezen.

De wandeling die ik voor vandaag gepland had heb ik na mijn ervaring met de waakhonden geschrapt, ik heb het leven te lief wil niet door die honden opgevreten worden, en lopen langs de weg is ook geen optie, dus blijft er niets anders over, O wat vervelend, om hier heerlijk op de berg in de zon te zitten lezen, schrijven, lekker eten en drinken. Toen er toch wat ondernomen moest worden zijn Lineke en ik op de fiets wat boodschappen gaan doen bij de Lidl. Een avontuur op zich.

Google ingesteld op fiets, en Lidl. 5.5 km. We waren er langs gekomen toen we gisteren hier heen reden, het is dus ergens langs de weg. Eerste de heuvel af over het zand pad, dan komen we op de weg, gewoon een 80 km weg zonder fietspad, dat kennen ze hier niet of nauwelijks. Gelukkig is het niet druk, en de auto’s die er zijn halen je niet in als er tegenliggers zijn, en als ze wel inhalen rijden ze met een grote boog om je heen. Google loodst ons over de weg: we komen bij een grote rotonde, waar ik zie dat 2 van de 3 afritten leiden naar de snelweg en 1 gelukkig niet, het verschil is slechts het bordje verboden voor fietsers, de weg die we wel moesten hebben was net zo breed, maar gelijk moesten we weer rechts en kwamen weer op een zandweg. De mensen fietsen hier niet veel denk ik, want de weg naar de Lidl is fietsend haast niet te doen, nadat Google ons nog een rondje extra had laten rijden kwamen uit bij een behoorlijke afdaling, zo ernstig dat we afgestapt zijn, want afdalen over een stijl grindpad met best grof grind en keien is niet slim, lopen is dan een betere optie. Na die afdaling was het pad weer beter, in elk geval goed genoeg om te fietsen. Lineke zei op een gegeven moment wil ik dit wel, toen ik zei zeg het maar schat als je terug wil gaan we terug zei ze nee we gaan naar de Lidl. De terugweg leek een stuk sneller te gaan, het steile grindpad op ging wel fietsend, beetje kracht en een beetje Bosch en voor we het wisten waren we weer op de camperplaats.

Het was inmiddels al na 17 uur, de Wallies hadden op de hondjes gepast we hadden voor vanavond friet, kroketten, en kaas soufflé besteld dat zou om 18 uur komen, het werd dus tijd om de boel weer reis klaar te maken voor morgen.

Dan komt de error: bij het verzenden van het verslag valt even het internet weg, waarmee ook mijn reisverslag van vandaag. Deze tweede versie is iets anders, dat weet ik zeker, mocht de eerste versie nu toch nog terug komen, ik heb het gemeld bij support van reismee, dan zal ik die ook nog online zetten.

Teleurgesteld

Ik ben zo teleurgesteld, heb een heel verhaal geschreven en bij het opslaan ging er wat mis, alles weg, misschien verzamel ik de moed om het zo nog een keer te doen, nu ga ik even mijn teleurstelling verwerken. En schrijf ik vanaf nu eerst alles in notities en dan kopieer ik het naar reismee.

Verkast

We zijn weer door gereisd vandaag, niet ver, we zijn nu net voorbij Malaga op het terrein van een Nederlandse eigenaar. Plaats naam: Cartama, eigenlijk in de middle of nowhere . We hebben een prachtig uitzicht over de vallei, alleen die shit wind: die zou er niet moeten zijn.

Rond 9.45 uur zijn de Wallies vertrokken, we hebben Willem even geholpen met het eruit rijden, de camping is eigenlijk te klein voor een camper. Ook al zeggen ze dat het tot 7 meter gaat. Het gaat, maar er zal hier op camping Playa Granada ook de nodige schade gereden worden. Willem niet, die werd er netjes uit gecoacht door zijn harem. Beetje vooruit, dan weer achteruit wat op en neer steken en uiteindelijk stond hij zo dat de camper zonder de bomen te raken het pad kon vervolgen, past allemaal net. Wat ben ik toch blij met mijn busje, past altijd, behalve op de propcamping in Altea.
Wij zijn eigenlijk gelijk na hen vertrokken, maar wij wilden nog even gaan tanken bij de Alcampo van Motril tegenover de Lidl. Daar hadden we gezien dat de diesel een mooie prijs had, €1.55 de liter. Nog even paar boodschappen bij de Lidl en daar gingen we richting Malaga. De route was echt magnifiek, prachtige uitzichten op de dorpen en steden langs de zee, die prachtig door de zon verlicht werden, dan die azuur blauwe zee daar achter, fantastisch, kan zo in een plaatje. De plastic spinnenwebben waren een heel stuk minder, maar helemaal weg was het niet. Op dit stuk van de route was veel meer tuinbouw tegen de helling, wat het nou precies was kan ik niet zeggen, soms leek het op ingepakte wijnranken , maar ik heb die nog nooit ingepakt gezien, maar is in Spanje misschien de manier: soms leek het meer op fruitbomen en dan weer op olijfbomen, wat zeker is: het ziet er veel beter uit dan plastic spinnenwebben.

Om 12.05 uur waren we bij Mariposa Libre in Cartama. Vertaald is dat de vrije vlinder, met dank aan Alice. Het is een kleinschalig camper terrein waar officieel nu 6 campers mogen staan, staan er nu al 7, aanvraag voor maximaal bezetting is al gedaan, dan kunnen er 16 komen staan met allemaal een plek van 60 vierkante meter. Wel moet er dan extra sanitair bij gemaakt worden, nu is er een klein gebouwtje met douche en toilet in een ruimte, ziet er keurig uit, en onder het zelfde dak is een afwas gelegenheid. En er staat een twee pits electrisch kookplaatje. Bij de woning van de eigenaar staat onder de veranda een koelkast met drank er staat zelfs een kast met sterke drank, kun je zo pakken, beetje zoals bij de Grens, je schrijft op wat je gebruikt, en rekent afbij vertrek. Respect en vertrouwen staat hier hoog in het vaandel. I like it.

3 dagen in de week kun je hier Hollandse snacks krijgen, dan toveren ze de boel om naar snackbar, morgen frietje mayonaise met kroket, nu al zin in. Echte Hollander.

De omgeving is hier tamelijk woest, maar wel indrukwekkend, het dorpje is op fiets afstand: dat gaan we morgen dan is bekijken, je schijnt hier ook goed te kunnen wandelen, en dat zet ik voor morgen ook in mijn agenda, ik wil de route van 10km naar de toren die je vanaf hier ziet wel doen morgen, tenslotte heb ik me vorige week weer ingeschreven voor de Vierdaagse van Nijmegen, dan zal er ook weer getraind moeten worden. Mijn knie is nog niet helemaal hersteld van de acute artritis, ik voel de plek waar de ontsteking zat nog met elke beweging, maar het doet geen pijn, ik voel gewoon iets in mijn knie.

Extra dagje Motril

Eigenlijk hadden we vandaag willen reizen richting Malaga, maar dat plan werd anders dus hebben we een extra dagje hier. Zondag is het druk hier aan de boulevard: veel joggers, wandelaars en luxe strandpaviljoen bezoekers hier bij dat strandpaviljoen waar koningin Fabiola zo graag kwam. Het is een beetje de upper class die je hier uit de dikke Volvo’s en BMW’s ziet stappen en dan paraderend het verharde plateau van het strand, richting strandpaviljoen ziet nemen. Eigenlijk had ik daar ook wel even op het terras willen zitten, maar heb geen zin om 4x zoveel te betalen voor een drankje dan thuis op mijn eigen terras van camping Playa Granada, of dat van de Wallies. Bovendien zijn we vergeten om onze zondagskleren mee te nemen, en een joggings broek met slobbertrui zit wel heel lekker comfortabel en die sketchers “instap schoenen” ook, maar vallen geheel uit de toon als ik zie wat er naar dat strandpaviljoen toeloopt.

Tijdens onze ochtend wandeling was het ook al zo druk, maar toen met mensen in onze kleding stijl, sportvissers, maar liefs 64 stuks op een rij, namen zo’n beetje heel het strand van Motril in beslag, ze hadden een wedstrijd. Klokslag 9 uur, een harde knal: het startschot voor de wedstrijd, ineens gingen al die vissers ingooien de een nog verder dan de ander, de wedstrijd was begonnen.

Toen we vanmiddag weer de hondjes gingen uitlaten klonk het eindschot, en voor wij weer van het strand waren, waren de meeste vissers al klaar of bijna klaar met opruimen. Ze laten wel veel draad liggen van dat nylon snoer, dat snap ik nou weer niet, is toch ook gewoon weer plastic afval en erg onvriendelijk voor de dieren in en rond de zee. Sukkels. Als ik bij de organisatie hoorde, zouik bij elke plaats waar nog snoer lag de desbetreffende visser diskwalificeren, dat is goed te doen, ze hebben allemaal een nummer.

Op het menu van vandaag staat Risotto, plaats van het restaurant camping Playa Granada. plek 48, huurder van deze uitspanning de Wallies en wat denk je: weer fantastisch,wat betekent dat er weer te veel gegeten wordt door mij, dus sla ik vanavond maar weer over. Twee keer eten op een dag kan ook makkelijk in de vakantie. Niet te vroeg ontbijten en niet te vroeg lunchen dan gaat dat prima.

Alles is weer reis klaar. Ondanks dat er stiekem steeds wat bij komt in ons busje, want ja er wordt zo nu en dan toch weer wat gekocht, zo is er een hoofdkussen bij gekomen, want Lineke zag er een bij de Aldi die extra smal was, je weet wel zo’n half kussen daardoor past ze nu beter in het bed van 1.85: ze ligt nu hoger. We hebben inmiddels een waterzuiverings kan, bij Leo gezien in Frankrijk, heel handig, scheelt enorm veel water sjouwen. Er zit een filter in de kan, die filtert het kraanwater zodat het niet meer naar chloor smaakt, echt top dat ding, maar het moet wel weer een plekje. Tot nu toe past er alles in zonder proppen en zonder dat je het idee van overvol krijgt. Wij hebben in ons kleine busje wel 1 keer zoveel mee als de Wallies in hun grote camper, oorzaak is gewicht. Wij zijn geladen met alles er in 2840 kg, speciaal laten wegen door de NKC en we mogen 3300kg wegen: wij hoeven dus nergens naar te kijken, als het er inpast kan het mee. Dat is bij de Wallies anders: die mogen weleenswaar 3500kg wegen maar dat wegen ze zo, zij hebben maar weinig over om te stouwen. Als straks de nieuwe regels omtrent het B rijbewijs veranderd zijn kunnen ze de camper omzetten naar een hoger gewicht, hij is nu terug gekeurd.

Het weer vandaag is minder dan gisteren, de zon heeft meer last van bewolking en de wind komt uit de verkeerde hoek, ten opzichte van vanochtend is de zee ook een stuk onstuimiger, geen korte broek vandaag.

Alles anders vandaag

Wolken aan de lucht: hele donkere, bijna zwarte plekken zaten er tussen, o,oo dacht ik, daar komt meestal slecht weer van, toch kwam die geel rode bal weer uit de zee stijgen maar of ze het zou winnen vandaag van de dikke bewolking, het gaf mij weinig hoop. Muts op, jas aan, en wandelen, we gaan het zien, het is zoals het is. De hondjes geven er niks om, die dartelen net zo vrolijk rond als alle andere dagen.

We lopen vandaag een andere rondje, inplaats van naar rechts gaan we naar links, en beginnen op de boulevard en lopen over het strand terug, het zal elkaar niet veel maken, ook deze keer zijn we een klein uurtje weg en hebben we +-3 km gewandeld. Ik moet zeggen: het viel alles mee met de kou, het zag er slechter uit dan het was. De wind kwam duidelijk uit een andere hoek dan gisteren, maar de zon neemt per dag in kracht toe, ze won.

Op de fiets en deze keer met helm, gisteren las Lineke in een bericht op Facebook, daar volgen we een pagina de heet winter camperaars Spanje Portugal, dat je in Spanje buiten de bebouwde kom verplicht een fiets helm moet dragen, nu doen wij dat eigenlijk altijd zelfs in Nederland, maar hier waren we het al twee keer achter elkaar vergeten, ze lagen nog achter in de bus op een plekje waar je ze niet zo ziet liggen en dan denk je er niet aan. Wordje zonder helm aangehouden kost dat €120! gelukkig hebben we dat niet gehad. Soms zit het mee.

Onderweg naar de Lidl kon je de zon goed voelen, maar de wind was kouder dan gisteren, en de zwarte wolken die vanochtend boven zee hingen, zagen we nu voor ons proberen om de besneeuwde bergtoppen van de siërra Nevada over te klimmen. Ik zei: die zijn onderweg naar Nederland. Geintje natuurlijk.

De terugweg zag er belovend uit, de donkere wolken van vanochtend waren verruild voor een mooie blauwe lucht met van de witte waaiers er in, en de zon stond goed aan. Terug op de camping konden we met de Wallies buiten koffie drinken, alleen de wind kwam duidelijk van de andere kant waardoor we op ons plekje meer in de wind zaten.

Andere plek: eigenlijk hadden we morgen hier weer willen vertrekken richting Malaga omdat onze plek hier dan weer bezet wordt door gasten die dit al geboekt hadden voor wij hier kwamen. Wij konden hier tot zondag staan. De volgende plek die we uitgezocht hebben kunnen we pas maandag terecht, geen probleem, er was nog een vrij plekje naast het toilet gebouw schuin tegenover de receptie. Prima plek zo lijkt, uit de wind, en in de zon, dat is een groot voordeel. Maar nu het nadeel: naast ons staat een glasbak, en er wordt goed gebruik van gemaakt door die oudjes, elke leeg flesje verdwijnt onmiddellijk in die bak. Hopelijk doen ze dat s’avonds niet en morgen vroeg niet voor 8.30 uur.

We hebben vanmiddag weer lekker buiten gegeten van de plaat, deze keer vis: zalm en garnalen met heel veel groenten. Nu gaan we snaaien en borrelen, slaan we het avond eten over.