200 km verder op en dichter bij
05 sep. 2016
🇫🇷
vanuit Frankrijk
200 km verder op en dichter bij
Nou, we hadden het ineens gehad met de herrie.
Komen we uit het paradijs der rust, en belanden we op een camping dicht bij een honden pension waar slechts als de wind verkeerd staat "volgens het meisje van de receptie" je de honden hoort janken
en blaffen. Nou de wind stond verkeerd.
Tot overmaat van ramp begon in dat zelfde dorp iemand te zagen, het leek wel een zagerij want het hield niet op. Daar waar we eigenlijk net tegen elkaar gezegd hadden we blijven in elk geval nog 1
nacht zodat we deze camping kunnen beleven, keken we elkaar aan, en de blik was al genoeg. We gaan, zeiden we in koor.
Een uur later was de boel aangekoppeld en klaar voor vertrek. Richting Rouen en we zien wel hoe ver we komen.
In eerste instantie wilde Tom Tom ons behoorlijk om laten rijden met een boog, via La Roche-sur-Yon en Nantes naar Rennes en dan richting Rouen. Toen we dat door hadden hebben we Tom Tom een nieuwe
route laten berekenen, en die leek in elk geval een stuk gerichter. Korter was hij in elk geval. Achter af weet ik wel waarom Tom Tom ons 150km om wilde laten rijden, nu hadden we de rotonde route,
gemiddelde snelheid was denk ik hooguit 55 km per uur. Het schoot voor geen meter op. Zo nu en dan weer door een mooi stadje en dorpje, soms wilde Tom Tom me een straatje in sturen waar de caravan
niet in past maar afijn we hebben het weer gered en schade vrij.
Na de lunch had ik er niet zo veel zin meer in, wat zand in de ogen, moest nog al vaak geeuwen, en eigenlijk had ik wel genoeg rotondes gezien. Toen stond daar een bordje langs de weg, camping!!!
Ik zei tegen Lineke ziet er hier leuk uit dit stadje " Durtal" aan de Loire" groot slot, de Loire loopt dwars door het stadje, redelijk toeristisch hier genoeg te zien en te doen. O, zei Lineke,
kunnen hier ook stoppen, ik vind het wel genoeg, nou ik ook.
De camping hadden we zo gevonden, ook die ligt aan de Loire, mooie camping,net sanitair redelijke plaatsen, ook aan de rivier, en daar staan we dan netjes tussen de haagjes, uitzicht op het water,
en weer die rust, heerlijk. Het heeft maar 1 nadeel: het is een kleren camping, als ik me morgen vroeg nou maar niet vergis, en zo in mijn Eva kostuum naar buiten stap.....
We hebben al een mooie wandeling gemaakt, je kunt hier kanoën, in de omgeving is genoeg te zien en te beleven: hier blijven we even hangen. Het weer wordt vanaf morgen weer hot, 31 graden, en dat
is geen weer om en route te zijn, maar wel om te kanoën, dus wie weet.
We zijn nog zo'n 600 km van huis, willen dit weekend toch wel thuis komen voor Elske. Ik denk dat we woensdag vroeg weg rijden en weer een paar honderd km opschuiven of we gaan pas aan het eind van
de week en dan in een keer, maar dat doen we dan over de auto route.
Tot morgen."
Le Colombier
05 sep. 2016
🇫🇷
vanuit Frankrijk
We zijn op camping Le Colombier
We zijn rond10.00 uurweggereden vanuit Pingrieux naar St. Martin en nog een heleboel er achter aan, zeg maar ergens onder Nantes.
Nadat we de laatste spullen, de stoelen en de tafel "we moesten tenslotte nog kunnen ontbijten buiten" ook in de caravan hadden zitten hebben we de afstandsbediening van de mover en de pootjes voor
de dag gehaald. Leuk speelgoed, super handig.
We stonden op een plateau gemaakt op de helling, maar natuurlijk nooit waterpas. Nu stelt de caravan zich zelf redelijk, maar dan moet je met het neus wiel zorgen dat de lengte zo goed als waterpas
staat, en natuurlijk de breedte ook. Om te zorgen dat de breedte redelijk waterpas staat hadden we een wiel op een verhoging gereden, en met een pneumatische krik waterpas gezet. Toen op de knop
van de afstandsbediening op pootjes omlaag gedrukt en hup daar staat het spul strak waterpas. Dit kunstje hebben we vanochtend achterstevoren herhaald. Op de mover van de verhoging gereden nadat we
de krik er onderuit hadden en netjes gedraaid zodat Hans met zijn Jeep makkelijk kon aankoppelen.
De Jeep trok het spul in de lage gearing zo omhoog, fluitje van een cent, en boven hebben we er onze eigen auto voor gezet.
Ook buiten de camping moest onze auto nog even hard werken 100% gearing stond in het display toen ik de helling op reed richting het dorp, maar het kwam goed, de auto heeft het weer prima gedaan.
Ook nu zijn we weer via de groene route gereden en ook deze keer verliep het prima. Mooie route door dorpjes en stadjes, al hoewel we vaak om de stadjes heen geloodst werden, waarschijnlijk maar
beter ook. Het laatste stuk schoot niet zo op, allemaal smalle frut weggetjes door de middel of no where. Natuurlijk weer om de 2 uur even pauze gehouden, beentjes strekken, wat eten en drinken en
weer door.
Om 15.45 uurstonden we met ons spul voor de receptie van de camping, achter een kip caravan van Nederlanders die net voor ons arriveerden. Lineke naar binnen, die spreekt Frans, en ik de hondjes
verzorgen. De jonge dame achter de balie sprak vloeiend Nederlands, Lineke zei dan ook, o Nederlander, waarop de dame zei, nee France, nu had ze wel een Nederlandse moeder, en was ze twee talig
opgevoed, toch handig.
Al hoewel deze camping nog goed vol staat, konden we nog uit verschillende plaatsen kiezen.
Voor aan het begin van de camping is de honden uitlaat plek, en het leek ons wel makkelijk als we daar dicht bij staan, dus daar staan we. Het eerste veld naast de honden uitlaat.
Om er te komen was wat minder handig, eerst keren bij de receptie, de kip eerst, en daarna wij, dat ging nog, en toen terug over het pad naar het laatste padje rechts. Hier in zei Lineke, waar op
ik zei dat kan nooit, die draai kan ik niet maken, achteruit wel maar vooruit niet.
Het pad waarop ik reed was ook niet overdreven breed, maar ik schatte in dat ik achterwaarts de draai wel zou kunnen maken, onderleiding en begeleiding van mijn top bijrijder moet dat lukken. En
het lukte, paar keer steken want rechts moest ik kort langs een dikke boom, om links niet te veel takken tegen de caravan te krijgen van de andere boom, maar Lineke overzag dat allemaal prima en
gaf op tijd aanwijzingen.
Het verliep allemaal super wantom 17.30 uurwaren we klaar, stond het kamp, lag de kip te braden in de Cobb, en hadden wij een biertje.
Van de camping hebben we nog niet veel gezien, doen we morgen. Het is een hele andere camping als waar we vandaan komen, dit is meer een camping camping, veldjes en caravans op een rij. Waar wij
staan valt het mee, de meeste kiezen de plaats dichter bij het centrum van de camping, bij het zwembad, de sauna en de fitness in de buurt, wij bij het honden uitlaat veldje.
Over honden gesproken: hier niet ver vandaan is vast een kennel, want honden geblaf en gejank hebben we al volop gehad, ze zijn nu net stil maar om de haverklap begint er een en de rest in koor er
achter aan. Dus voor de rust hoef je hier niet te zitten. Als dat zo blijft zijn we zo weer en route.
Geen internet nu dus morgen vroeg even naar de receptie lopen om het verhaal online te zetten.
We hebben nu al besloten door te rijden veel te veel herrie hier vertel het straks.
We gaan weer door
04 sep. 2016
🇫🇷
vanuit Frankrijk
We gaan weer door!!
Na een week gebivakkeerd te hebben op een van de mooiste naturisten terreinen van Frankrijk vinden we het tijd om naar een nieuwe plek te gaan. Deze keer kiezen we voor het onbekende, een voor ons
nieuwe camping in de Vendee,
Camping Le Colombier, een 4 Sterrencamping.
Het is 290 km rijden dus weer een flinke trip.
Volgens Tom Tom doen we er 4,5 uur over: niet over de auto route.
Vandaag de boel weer bevoorraad, het kamp afgebroken zodat wemorgenochtendniet hoeven te wachten tot alles droog is van de dauw, kortom: we zijn er klaar voor.
De laatste dagen geen verhalen meer geplaatst, omdat we lui waren, we hebben hier niet veel gedaan, alleen maar genoten van het prachtige weer, de uitzichten en de rust.
De dagen zijn voorbij gevlogen. De laatste week gaat al weer in, al hoewel we nog eigenlijk 2 weken hebben, zorgen we er voor dat we zaterdag weer op de Moer zijn, zodat ik weer thuis kan zijn voor
Elske want maandag de 12de begint de school weer echt, en nog een week rund um Hause is natuurlijk ook niet verkeerd.
We zijn zeggen en schrijven 2x van de camping af geweest, en 2x om boodschappen te doen.
Vandaag hebben we dat gecombineerd met een bezoek aan Pompadour.
Pompadour is een paarden dorp, met een groot slot met daar om heen een prachtig park, en het dorp heeft een draf en ren baan, en een groot springparcours met natuurlijke hindernissen. Alles draait
er om de paarden sport.
De weg er naar toe is de Richard Leeuwenhart route, vernoemd naar........ leuke route om te rijden.
De wasknijpers zijn inmiddels aan twee kanten beschilderd, maar verder hebben we niets nodig gehad uit ons vakantie steunpakket, bij ernstige verveling zou ik nog kunnen gaan bellenblazen, maar ik
geloof niet dat het zover komt.
De rosé smaakt goed, we nemen nog een slaap mutsje of 2 en dan lekker slapen, zorgen dat we fit zijn voor morgen. Hopelijk gaat alles goed, met de auto, de versnellingsbak moet nog, maar zolang de
melding service vereist is met een oranje uitroepteken hebben we geen paniek, dat wordt anders als het een rood uitroepteken word. Voor de zekerheid trekken we de caravan morgen niet zelf uit het
dal waar we instaan, maar doet Hans, de eigenaar van de camping, dat met zijn Jeep, die mag 3200 kg trekken: speciaal aangeschaft om zijn gasten weer naar boven te halen, want dat valt voor de
meesten niet mee, er zijn er te veel die de heuvel niet opkomen. Voor ons zou dat geen probleem moeten zijn, maar ja, voorkomen is beter dan genezen, die melding staat er vast niet voor niets.
Morgen vroeg zet ik dit verhaal pas online, geen zin om nu nog naar boven te lopen, voor de WiFi.
Jullie horen het wel of we aankomen in de buurt van Niort......
Lamme takken weer
31 aug. 2016
🇫🇷
vanuit Frankrijk
Het is lamme takken weer, wel lekker maar je onderneemt niets.
Nou vind ik dat op zich helemaal niet verkeerd, tot nu toe vermaak ik me goed ik verveel me nog niets, en als de verveling toe slaat kan ik altijd nog al die wasknijpers aan de andere kant
versieren. Of zoals meer gasten hier in de Vezere
gaan staan vissen naar forel, lekker op de Cobb.
Tot nu toe vermaak ik me met het gewoon hier zijn, even rustig genieten van deze mooie plek, lui zijn, en niets hoeven, helemaal zen, pokopoko zo rustig van binnen ben ik bijna nooit, er is altijd
wel iets waar aan ik me erger, maar hier in deze vrije natuur word ik helemaal een met de omgeving, en dat geldt ook voor Lineke.
Daar waar zij thuis altijd maar heen en weer rent van de was naar de afwas en dan weer boodschappen doen koken en al die andere beslommeringen, zelfs als we even rustig aan de keukentafel thee
drinken, staat ze op om weer wat te klungelen, kan ook zij hier helemaal zen zijn: ik geniet alleen daar al van.
Het terrein is hier behoorlijk heuvelachtig, een ronde lopen is een klus, maar dat doe ik toch zo af en toe omdat ik dat heerlijk vind, even een praatje hier en een praatje daar, even zwemmen in
het meertje, kan ook in de Vezere maar daar ben ik nog niet aan toe gekomen, Bea & Trics wel. Tijdens mijn wandeling kwam ik bekenden tegen, van onze vereniging in de Moer, hoe ze heten ben ik
vergeten, maar ze komen uit Lith en staan naast Ton en Ria in de Moer.
Ook zij hebben hier een prachtig plekje gevonden: staan bij het meertje ook wat hoger met ook een subliem uitzicht op de vallei. Volgens mij zijn ze in trainingskamp voor de clubkampioenschappen
boulen, want dat hebben gisteravond tot laat staan doen op de boule baan naast de kantine.
Als ze er straks weer zijn vraag ik of ze me dat spelletje ook leren, tot nu toe heb ik ze dat op alle campings nog met veel plezier zien doen, en volgens mij zou het ook wel wat voor mij kunnen
zijn.
By the way, we hebben een klein probleempje met de auto, we merken er nog niets van maar hij geeft steeds bij het starten de melding versnellingsbak service vereist, en omdat de garantie bijna
afloopt vinden we dat vervelend.
Bij de aanschaf van deze Volvo hebben we juist de versnellingsbak een extra beurt laten geven omdat daar na 180.000 km soms de eerste problemen ontstaan. Het schijnt dat je dat kunt voorkomen door
de versnellingsbak (automatische versnellingsbak) te spoelen. Alle olie er uit en al spoelend nieuwe olie er in flushen noemen ze dat. De melding versnellingsbak service vereist zou dus eigenlijk
niet moeten kunnen. We hebben dit probleem voor gelegd bij de garage in Cuijk, Oostendorp Toyota, per mail, en onmiddellijk een zeer bevredigend antwoord, we moeten even met de auto naar een Volvo
dealer hier in Frankrijk om hem uit te laten lezen of het geen kwaad kan en zij betalen de kosten. Top garage Oostendorp Cuijk.
Morgen maar eens even op zoek gaan hier in de buurt, zal Brive of Tulle worden, wordt vervolgd.
S'avonds koelt het goed af, minimum in de nacht 14,15 graden, dat betekent heerlijke nachten, en s'avonds een trui aan als we buiten naar de sterren hemel kijken, want tjonge jonge wat een sterren
staan hier, bij ons natuurlijk net zo veel, maar hier heb je geen strooi licht in de wijde omgeving,dus zie je alle sterren goed, magnifiek.
Nu lekker biertje drinken, straks lekker wijntje bij het eten, en wie weet nog een potje boulen.
Doei..
Het ochtend gloren
30 aug. 2016
🇫🇷
vanuit Frankrijk
Het ochtend gloren
Ik probeer te omschrijven wat ik nu ik hier heerlijk in de ochtend zon op mijn love Seat zit te ontbijten, zie. Het is na seizoen, en dat is in dit gebied, wat bij de mooiste van Frankrijk hoort
maar nog niet zo toeristisch is, al goed te merken op dit terrein, een aantal hectares groot, zijn op dit moment 17 kampeerplaatsen bezet, wat een rust, ik vind het heerlijk.
Kijken en luisteren naar de natuur.
Het uitzicht is ver, over een glooiende weide die door de schaduw van de bomen zo nu en dan van kleur verandert, kijk je tegen een rij bomen aan. Vermoedelijk loopt daar een pad of een weg. Omdat
de zon achter die bomen schijnt zie je die rij ook helemaal in silhouet getekend door de schaduw. De ochtend dauw stijgt langzaam op, en dat zie je gebeuren: als je net boven de grassprieten uit
kijkt zie je daar beweging in de lucht. De spinnenwebben in de dauw zijn een prachtig gezicht in het hoge gras, maar ook die zie je verdampen tot dat ze niet meer zichtbaar zijn.
De geluiden die ik opvang, zijn variërend, ik hoor koeien loeien, maar zie ze niet, tot dat er in de verte tussen die bomen rij in eens een aantal staan te grazen. Ik hoor vogels tjilpen en ik hoor
het tikken van ons solar eendje, die staat ook hier weer heerlijk in de zon.
Mijn rust word verstoort door het ratelen van een boormachine, wat verder op is iemand de pootjes van zijn caravan aan het indraaien, ik probeer om me niet te laten verleiden om daar naar te kijken
in plaats van de prachtige natuur om me heen.
Lineke maakt van de onrust gebruik om even tegen mij te zeggen dat ze de afwas gaat doen....
De andere camping gasten ontwaken langzaam ook, er komt beweging en meer geluid, ik moet mijn uiterste best doen om de geluiden van de natuur te blijven volgen en niet de omgeving geluiden, dit
vergt een uiterste concentratie.
Met mijn ogen dicht bijna mediterend hoor ik kraaien kraaien,hoor ik volgens mij ook krekels in het gras, hoor ik zo nu en dan een vlieg brommen, en dan in eens sloffen door het gras.
Ik open mijn ogen en daar komt Lineke aan gesjouwd met alle afwas en ook nog eens 2 flessen water, ik schiet haar te hulp, pak snel de spullen over en stop mijn ochtend meditatie op deze super
plek, van mij mag elke dag zo beginnen.
En route a Aimee Porcher
29 aug. 2016
🇫🇷
vanuit Frankrijk
En route a Aimee Porcher
Op de sloffen hebben we het gehaald, al hoewel het eerste stuk behoorlijk lang duurde. Bij de eerste stop "we stoppen om de 2 uur" waren we slechts 100 km verder op. We reden weer over de D wegen
waar je in de regel 90 km per uur mag, deze keer hadden we de pech dat we achter een uitermate voorzichtig rijdende Poolse vrachtauto zaten "eigenlijk uitzonderlijk" die ongeveer van dorp tot dorp
er overdeed om op snelheid te komen, en dan weer terug naar 50 km per uur moest. Dus dat schoot niet op. Bij Vierzon konden we de occitane route gaan volgen en dat was een autosnelweg, maar niet de
auto route dus redelijk rustig. Nou dit schoot op in no time waren we in Limoges en dan is het nog maar zo'n 60 km. Uiteindelijk waren om 16.45 uur hier met wat omleidingen,niet slecht toch.
De route was verder weer magnifiek! Mooie vergezichten, prachtige dorpjes en zo nu en dan een chateau echt een genot om door heen te rijden. Ik heb er weer van genoten: als een echte trucker heb ik
deze route beleeft met een big smile op mijn gezicht.
We staan weer op een van de mooiste plekjes op deze toch wel uitzonderlijk mooie camping met een uitzicht, daar word je jaloers van. Ons kamp staat weer, alles heeft zijn plek weer, zelfs de
frutsels staan weer op z'n plek in de caravan.
We hebben weer gezellig bij gekletst met Hans en Mieke, de eigenaren van deze droom plek, kunnen nu dus met een vermoeid maar voldaan gevoel nog even een afzakkertje nemen en dan het mandje in.
Tot morgen.
De laatste dag Troyes
28 aug. 2016
🇫🇷
vanuit Frankrijk
Het weer was prima om eens naar de stad te gaan, Troyes is echt een oude stad, er staat geen pand recht. Je loopt door een smalle steeg van zeg maar 2 meter, en als je dan omhoog kijkt zijn de
panden zo scheef gaan staan dat de goten op zo'n 12 meter hoogte tegen elkaar aan staan en soms zelf over elkaar heen. De meeste panden zijn vakwerk panden, je weet wel allemaal houten balken en
daar tussen metselwerk.
Het is zondag en dat is goed voor de portemonnee, geen winkel open. Wel een lange smalle straat waar links en rechts terrassen waren, zo dicht op elkaar dat je aan de overkant van de straat kan
zien wat er op het bord lag. Zag er gezellig uit, maar wij hadden Bea & Trics mee genomen en dan zit je op zo'n terras niet lekker, liepen meer hondjes rond, en vooral Trics wil zich dan graag
laten horen, ordinair hondje, of angsthaas, zeg het maar, maar het is wel een scheetje.
Rond de lunch waren we weer terug op de camping. Het weer was zo lal la, temperatuur was niets mis mee, maar het was flink bewolkt en ook nu weer gerommel in de lucht. Uiteindelijk kwam er een
fikse bui en heb ik heerlijk in de regen staan afkoelen, een keer iets anders dan het zwembad of de Seine.
In de loop van de middag knapte het weer helemaal op, en heb ik ook vandaag mijn baantjes "60 stuks" weer heerlijk in het zonnetje kunnen zwemmen. Lineke heeft het water niet aangeraakt vandaag,
die heeft haar energie bewaard voor het opbreken van het kamp, want morgen reizen we verder.
Zoals elke dag heb ik weer voor het eten gezorgd, deze keer vrij simpel macaroni, voor twee dagen, lekker makkelijk, morgen immers een reisdag.
Na het eten en de afwas vast alle overtollige spulletjes opgeruimd, zodat we morgen vroeg na het ontbijt ook snel kunnen vertrekken.
En Lineke is van de afdeling opbergen, dus zij heeft alles in de caravan weer een plek gegeven, en er voor gezorgd dat er niets door de hut stuitert tijdens het rijden. Om 20.15 uur waren we klaar
en zaten we aan de koffie, zo zie je maar, het is een karweitje van niks, het kamp afbreken.
We hebben geluk dat het niet zo warm is geweest vandaag, kunnen nu met een gerust hart een wijntje drinken en zo... en toch lekker slapen. Morgen weer vroeg op en route naar de Limousin, om precies
te zijn Eyburie en wel naar camping Aimee Porcher. En we zien wel of we het halen, niets hoeft, als we geen zin meer hebben om te rijden zoeken we een camping Municipal.
Je hoort het morgen.
De Kip
27 aug. 2016
🇫🇷
vanuit Frankrijk
De kip is het haasje, poe poe wat was dat lekker.
Zo als elke ochtend tot nu toe zijn we vanmorgen ook weer opgestaan met een strak blauwe lucht en een stralende zon, die achter onze caravan langzaam boven de bomen uit komt.
We hadden vandaag een luie takken dag, zo zou Gerian dat noemen. Wat klungelen, van tijd tot tijd even lui in de zon liggen en bij oververhitting de verkoeling van het zwembad weer op zoeken.
Ik wat sporten en wat extra baantjes zwemmen, maar ook ik merk dat ik een jaartje ouder word, ben al geblesseerd. Heb in het vakantie steunpakket gekeken, maar heb niets kunnen vinden wat mij weer
laat lopen als een kievit. Loop nu als een waggelende eend. Last van mijn rechter heup. We lossen elkaar daar mee aardig af, gelukkig hebben we een stok bij ons.
Gisteren hebben we bij het boodschappen doen ons laten verleiden door een kip, misschien was het wel een haan.
Ik had in het kookboek van de Cobb een heerlijk gerecht zien staan gerookte kip in bier, en dat wilde ik uit proberen.
Daar de hele kip 2 uur moest garen hebben we wel wat later gegeten dan normaal, met het gevolg dat we nu tijdens het schrijven van dit verhaal nog aan het uit buiken zijn, en de koffie maar
langzaam naar beneden zakt langs de net verorberde kip. Hij was zo lekker!!!!
De Cobb heeft naast zijn vuurkorf een kookring, daar moest het bier in. Gekozen voor een wat voller biertje, Grimbergen blond. De kip goed gekruid met peper en zout, en met veel kerrie.
De kip in een aluminium bakje gezet met de aardappeltjes er naast, en het bakje op de basis plaat van de Cobb en toen het ei gesloten.
Tijdens het kook/ rook proces hebben we ons moeten inhouden om niet telkens te kijken, op een enkele keer na is dat aardig gelukt.
De mooie strak blauwe lucht heeft plaats gemaakt voor wat sluier bewolking, er zijn zelfs wat druppels gevallen, kermis in de hel.
Op afstand hoorde we wat gerommel, maar de echte buien en het onweer hebben ons op gepaste afstand gepasseerd. Hier bleef de temperatuur ruim boven de 30 graden.
De 2 uur zijn voorbij gevlogen, zoals elk uur als het vakantie is. En daar zaten we dan onder ons luifeltje eindelijk een keer niet in de brandende zon, "hing een prachtige wolk voor die door de
zon zo'n mooie gloeiende rand krijgt" lekkere verse sla, glaasje rosé, en die kip..mmmmm..
En ja we hebben te veel gegeten hij is namelijk helemaal op, vannacht maar lijnen, dat is makkelijker dan overdag.
De afwas is aan kant, het is nu21.15 uuren al donker, ik loop (waggel) nog een keer naar voren, alleen in het clubgebouw is WiFi en drinkwater en dat neem ik dan ook maar gelijk mee, kunnen we
water bij de wijn doen, zonde!!! We drinken het maar bij de wijn.
Vive la France