Thuis!

Thuis!

Na het ontbijt zijn we vertrokken, niet vroeg want uitslapen is gelukt. Iets voor 10 uur zaten we aan het ontbijt, op het balkon van Hiltrud in de zon. De hondjes hadden al een rondje van drie kwartier met mij door de bossen bij Hiltrud gedaan, dus die kunnen er ook weer tegen.

Om 10.45 zijn we vertrokken en om 12.30 uur thuis. Nog steeds mooi weer, en regen voorspeld, dat is gunstig dacht ik, gelijk de bus leeg halen en poetsen van binnen dan hebben we dat gehad.

Lineke begint met de was en in huis de boel gelijk op zijn plek zetten, en tussen de bedrijven door volgen we de kroning van Koning Charles. Het loopt op rolletjes en 1,5 uur nadat we thuis waren, staat de bus klaar om maandag ochtend naar de garage te brengen. Voor onderhoud, keuring, en schade herstel, dus voorlopig zullen we wel ff thuis zijn. Hopelijk is de bus voor 18 mei klaar, want dat weekend hebben we afgesproken met Gerian en Willem op Blij Venneke, camperplaats in Duizel, gewoon omdat het kan.

Als alles zo’n beetje weer aankant is, lekker douchen in onze eigen douche: heerlijk. Het is in middels 15.30 uur, nog wat wasjes, er ligt nog wat op ons bed wat de kast in moet, over een uur kun je niet meer zien dat wij 10 dagen weg geweest zijn. Zelfs het onkruid is al weer uit de tuin.

Einde reis Hongarije 2023. Tot de volgende road trip.

Onder de rook van vliegveld Frankfurt

Onder de rook van vliegveld Frankfurt

Redelijk geslapen, vaak wakker, om 7 uur klaarwakker. Nou dan maar er uit, de wekker staat op 7.15 uur, dat maakt dan ook niks meer uit.

Toch nog wel wat bezig geweest met het pech gevalletje wat heel anders had af kunnen lopen, maar nu heeft het een plekje, vannacht bij Hiltrud slapen we vast weer goed.

Het vliegveld is natuurlijk ook een dingetje, gelukkig vliegen ze van 21.45 uur tot s’ochtends 5 uur niet en kon het dakraam open blijven en dat was maar goed ook, het was tot laat warm in de bus. Na 5 uur vroeg Lineke of ik het dakraam dicht wou doen, te veel geluid, ik hoor er niks van, moest toevallig naar het toilet.

Om 8 uur werd het hier gelijk druk, allemaal winterbanden wisselen, de zon schijnt weer, wij gaan rustig achter de bus in de zon op het gras ontbijten, tijd zat, nu is het toch te druk op de weg. Voor de zekerheid loop ik toch even naar de balie om te vragen wanneer ze onze band doen, Oh, gelijk na het ontbijt, zeg maar als je klaar bent, klinkt goed, maar voorlopig staan we hier gewoon nog te wachten. Als derde werden we geholpen, en echt goed, wat een service en wat een aardige mensen. Ze hebben een reserve band onder de bus gemonteerd zodat we bij eventuele nieuwe pech nog een reserve wiel hebben. Ze hebben met tie-ribs de ruiterwisser vloeistoftank zo vast gezet dat we veilig naar huis kunnen rijden. Ziet er wel niet uit, maar het kan. De banden allemaal op de juiste spanning gezet, als het goed is moeten we gewoon naar huis kunnen rijden, maar dat dacht ik gister ook.

Na 25 km ben ik toch nog een keer even gestopt om het te controleren, en het zit vast. Bij de pauze nogmaals gecontroleerd nog steeds goed. Om 13.50 uur waren we bij Hiltrud en alles zit nog steeds goed.

Nog een keer in de watten gelegd worden door Hiltrud, morgen weer naar huis, en dan begint gelijk het gewone leven weer.

Ik ben toch wel moe: nu ik niks meer moet, merk ik dat ik opgebrand ben, de oogjes branden. Heb de hondjes hier net nog uitgelaten en dacht: als ik een bed heb slaap ik. Gelukkig heeft Hiltrud een heerlijke bank. Als ik me eraan toegeef en bijna slaap gaat de telefoon van Lineke: Desiree, onze tussenpersoon van de verzekering, en hup! de oortjes staan weer op steeltjes. Het moment is voorbij, maar komt zeker nog eens voor we echt naar bed gaan.

Onze bus is gelukkig allrisk casco verzekerd dus hoeven we ons geen zorgen te maken over de schade, Desiree zoekt even uit of Jee Bee’s, onze eigen garage de reparatie mag uitvoeren, en dat mag. Fijn: daar hadden we voor maandag al een afspraak voor het onderhoud en de apk keuring, kan hij daar gelijk blijven voor de rest.

Hiltrud staat in de keuken, wienerschnitzel op Hiltrud’s aard! We nemen nog wat te drinken, het eten wordt zo geserveerd. Lekker op tijd. Ook Lineke is echt moe, er is gelukkig niks ernstig gebeurd maar het vreet energie. Vanavond vroeg naar bed zou het beste zijn, maar of dat lukt…..?

De schnitzel is heerlijk, natuurlijk weer te veel, de komende weken maar op rantsoen, veel lopen en fietsen.

Fantastisch weer!! maar dan dan?

Fantastisch weer!! Maar dan?

Dat is lekker wakker worden, een lichtstraal langs de achteruitkijkspiegel af, daar zit precies wat ruimte tussen de spiegel en de verduistering, hup mijn bed uit de zon schijnt, en hoe. Er staan nog wel veel strepen in de blauwe lucht, de wind is nog een beetje fris, maar de jas is niet nodig. Korte broek, mouwen van mijn blouse op gerold en gaan met die twee ongeduldige dames. Rondje om de camperplaats en het sportcomplex, door een soort park aan de rand van de stad.

Bij terugkomst is Lineke al bezig met het ontbijt, de eitjes zijn gekookt met het water in de waterkoker, dat werkt prima, van Gerian geleerd. Als dat klaar is, is de stroom van de paal op. Geen probleem tot nu toe was dit gratis, de rest stroom van de vorige camperaar op deze plek. We gaan over op onze eigen stroom kijken wat er allemaal kan. Nespreso apparaat werkt dat wisten we al, maar kunnen we ook broodjes afbakken in de airfryer, werkt ook. Nou allemaal top dus, de accu wordt nu bijgeladen door de zon, en als we rijden gaat het helemaal snel dan laadt hij sowieso.

We vertrekken om 10 uur voor een rit van 450 km, dat was de bedoeling, maar helaas, het liep anders.

Nadat het eerste stuk fantastisch verliep, weer over een mooi stuk binnendoor voordat we de A3 richting Neurenberg op gingen. Verliep het stuk na de pauze iets anders, nog geen half uur na de pauze brak er links voor een beugel af die een stuk bumper weg sloeg en ook nog een stuk loop vlak van de linker voorband, de ruitenwissers tank ligt er half onder uit, kortom einde rit.

Daar staan we dan langs de A3 vlak voor Frankfurt, gelukkig hebben we mooi weer, en alles bij ons. Iets minder comfortabel dan we gewend zijn, maar we staan. De Duitse politie vindt dat we veilig staan, dus die zijn nadat ze de weg opgeruimd hebben weer vertrokken.

De ANWB gebeld, want we hebben Europa dekking, maar die zeggen, nee je hebt schade dus moet je de verzekering bellen. De verzekering zegt nee bij Pech de ANWB jullie zijn bij ons niet voor pech verzekerd. Nou na veel 5 en 6 gaat de verzekering het regelen. Er wordt een whatsapp gestuurd naar mijn telefoon zodat ik de juiste locatie kan doorgeven, daarna zou ze terug bellen, dat gebeurt niet. Na een half uur gaan we zelf bellen komen in de wacht voor 50 min. En dan gaat mijn telefoon: Lorrin van de alarmcentrale waar we precies staan, op de A3 richting cologne, wat een doos, nul aardrijkskundigen kennis, ze bedoelt natuurlijk Keulen, en als je maar lang genoeg door rijdt kom je daar van zelf, maar we staan voor Frankfurt duidelijk te zien op de locatie die ik door gestuurd heb, we zijn nu ruim 2 uur verder en de hulp is door onze verzekering net ingeroepen, langleve de pech hulp. Een woord: waardeloos!!

Inmiddels is het half vijf we nemen een biertje zitten hier toch, en rijden doen we niet meer. 0.0 dat doen we wel. Want opletten op al die sukkels op de weg is hard nodig.

We staan aan het einde van een niet drukke invoegstrook, maar je wil niet weten hoeveel sukkels denken dat ze op die strook moeten gaan rijden, die gaan dus met volle snelheid rechts rijden op de invoegstrook, zien dan O Shit ik moet hier niet rijden, moeten er dan weer op zien te komen. Wij zitten op de uitkijk en hebben de vluchtduik in gedachte al gemaakt.

De telefoon gaat weer, de ADAC belt: wo steht Ihr dann? Nogmaals uitgelegd en toen was hij er zo. We worden naar een bandenspecialist gebracht in Offenbach, dan kijken of we toch nog verder kunnen reizen. Wel met schade maar dat lossen we dan in Nederland wel op.

Morgen vroeg om 8 uur gaan ze ons reserve wiel er onder plaatsen, want banden hebben ze niet op voorraad, dan kunnen we met wat kleine aanpassingen naar huis rijden. We zitten hier heerlijk op het gras achter de bus, op loopafstand van alles wat we nodig hebben, we mogen hier overnachten, dus morgen rijden we toch nog gewoon, nou ja iets minder gewoon naar Hiltrud en zaterdag naar huis. Maandag staat er al een afspraak bij de garage dan wordt het vast weer opgelost.

Eigenlijk hebben we best geluk gehad, ik was net een vrachtwagen aan het inhalen toen waarschijnlijk toch het loop vlak van de band af liep, dat gaf een hoop herrie want met dat loop vlak ging van alles mee, een stuk bumper de beschermstrip/ zij bumper die op de deur zit, er brak wat af waardoor de ruitensproeier tank zakte, daar in zit nu ook een deuk en een lek, de bus ging natuurlijk trillen tot dat het loopvlak er af was, toen reed hij weer recht. Gelukkig konden wij snel naar rechts en is er door al die rondvliegende onderdelen geen ongeval gebeurd. De schade word wel opgelost: wij mankeren niets en gelukkig anderen om ons heen ook niet.

We genieten gewoon verder, nothing on the hand.

Romantische strasse Oostenrijk

Romantische strasse Oostenrijk

Melk is een mooi klein stadje aan de Donau waar heel wat rivier cruiseschepen aan meren voor een bezoek aan deze stad, met zijn enorme abdij. We hebben hier op de parkeerplaats prima overnacht, en zijn niet zonder stroom komen zitten. Zelfs een heerlijke nespresso koffie konden we vanochtend gewoon nog zetten. We zijn wel bewust zuinig geweest met stroom verbruik.

Wandelen met de hondjes hier ging ook goed, we stonden aan een zijarm van de Donau waar in het zicht 2 mogelijkheden waren om de zijarm over te gaan via een loopbrug en een brug voor alle verkeer, dus rond lopen, dat kon. Over de loopbrug door een boslaan naar de Donau, waar ik precies tegenover de loopplank van een cruiseschip op een wandelpad langs de Donau uitkwam. Ik werd begroet door vele Britten die net het schip verlieten om een bezoek te brengen aan de stad, of de abdij. En natuurlijk heb ik dan gelijk aanspraak, niet omdat ze mij zo leuk vinden, maar de Jack Russels.

De weg vervolgd langs de Donau tot ik voorbij een grote camperplaats/ camping via een weg weer richting de zijarm kon lopen naar de andere brug, een rondje van een half uur, te weinig voor mij maar prima voor de bejaarde dames, ze zijn inmiddels bijna 11 jaar dat is dan 77 mensen jaren.

Ik ben nog ff doorgelopen naar de bakker: lekkere verse broodjes voor het ontbijt en de lunch.

Na het ontbijt zijn we aan de romantische route begonnen die langs de Donau loopt. Twee keer hadden we een omleiding vanwege hoogstaand water. De omleidingsweg was ook prachtig, wat is Oostenrijk toch mooi, en helemaal in het voorjaar als de natuur hier ontwaakt. De route brengt ons naar Linz, maar daar werden we niet blij van, misschien is de oude stad wat, maar waar de route langsliep gaf ons geen reden om te stoppen. Linz is een industrie stad, het stonk er zelfs .

We rijden door via de prachtig route die kronkelt door het dal waar op de heuvel toppen prachtige burchten, kastelen en abdijen staan die uitkijken op de schöne blaue Donau, de heuvels zijn bedekt met vers groene bossen of mooie weides, het is echt wonderschoon. Hoe vaak je niet door de bocht van de rivier de diepte van het dal in kijkt, met in de bocht op de heuvel een burcht en steeds opnieuw zegt: oooh….dat is mooi, echt prachtig wat een uitzicht. Tientallen keren hebben we dat vandaag gezegd. Ook de omleiding die ons inplaats van langs de rivier vanwege het te hoge water bij Linz en bij Passau om wegwerkzaamheden, over de berg leidde met aardige haarspeldbochten was mooi, met weer totaal andere uitzicht.

Wat we wel ff gedaan hebben is gestopt bij de Hofer, de Oostenrijkse Aldi voor een paar kleine boodschappen, maar vooral om weer eens in de bakken met de winkel van Sinkel rommel te kijken, zo leuk, blijft altijd iets aan mijn vingers zitten en ook bij Lineke. Mijn vangst een verdeelstuk voor op de buitenkraan waar 4 tuin slangen op aangesloten kunnen worden en magneten. Lineke een snijmachine waarmee je zonder stroom heel snel bijvoorbeeld uien kunt snijden, voor het eerst gezien bij Alice, het werkt met een trektouwtje.

De lunchpauze was natuurlijk op een uitkijkplek langs de Donau, en we hadden geluk : de zon scheen. Mooie plek aan de jachthaven met camping nog voor Passau.

Vanaf Passau hebben we de snelweg A3 richting Regensburg nog ongeveer 120 kilometer gereden naar de camperplaats die Lineke via camper contact gevonden heeft, als dat maar goed gaat. Kelheim aan de Donau, volgens camper contact moet het goed zijn en €8,50 zonder stroom

: daar moet je extra betalen voor wat je gebruikt en water ook. En er zijn toiletten. Nou, ik ben benieuwd.

De file staat aan de andere kant richting Wenen: een huge one, gelukkig is het richting Regensburg lekker rustig tot de laatste 8 km op de snelweg, daar hebben we lichte vertraging door wegwerkzaamheden, niet noemenswaardig. Kelheim staat dan al snel op de borden, so far so good, nu nog zien of we op de camperplaats uitkomen, en warempel: ik zie campers, heel veel campers, verbaasd dat het in een keer lukt, campercontact heeft het een keer goed, zelfs de prijs klopt.

We vinden een mooi plekje tussen de andere campers in precies bij een picknick tafel, dat is handig, de stoeltjes kunnen achter in blijven en de tafel ook.

Al snel zitten we niet meer alleen, aardige Duitsers, ze zijn er echt wel, kwamen ons vergezellen ook met een drankje en hapje, leuk om even te kletsen en verhalen over camperreizen te vertellen en te horen, zij hebben net zo’n klein busje als wij, alleen geen zelfbouw bus maar een Chausson, en ze zijn er net zo blij mee.

Toen we hier eenmaal zaten zag ik ineens dat we hier vorig jaar ook geweest zijn, alleen nu staan we op de grote camperplaats en toen langs de rivier op de kleine. En toen zag Lineke het ook, zij wist weer van alles te herinneren van het stadje. Hoe is het mogelijk dat je in zo’n groot land per toeval op de zelfde camperplaats beland. Kelheim gaan we nu niet meer vergeten.

Afscheid

Afscheid 

Vanochtend vroeg op, flinke wandeling met Bea en Trics, het wordt weer een reisdag. De wekker op 7.15, uur gelijk in actie want 8.30 uur ontbijt en dan moet alles klaar zijn voor vertrek.  Ik loop, Lineke ruimt op, zorgt dat in de bus alles klaar is en dat zij gedoucht is als ik terug kom zodat ik voor het ontbijt ook nog kan douchen.

Ik loop het dorp uit en besluit om te proberen rond te lopen over de heuvel langs de wijnhuisjes: met het inzicht van gisteren opgelopen tijdens de Jeep Safari moet dat mijns inziens kunnen. 

Steeds rechts aanhouden, en als dat boven op de heuvel niet kan, had ik al tegen me zelf gezegd dan loop je gewoon dezelfde weg terug. Met de Jeep was leuk, maar wandelend zie je nog meer. Wat een prachtig uitzicht, ik loop op de heuvel langs de huisjes die je vanaf het terras van Marc en Alice kunt zien, vanaf hier zie je hun landgoed gedeeltelijk liggen. Die wijnhuisjes zijn echt schattig, niet overal zit er een wijngaard bij, sommige hebben er een groente Tuin van gemaakt, en ik liep zelfs langs een huisje waar het land grotendeels vol stond met bijenkorven, de imker van Felsöerszeg.  Het rondje over de heuvel ging zoals ik dat bedacht had, en na een goed half uur wandelen was ik weer terug, Lineke net uit de douche, dus alles verliep volgens plan. 

Kleren uit, schoon goed mee en hup naar de douche, Lineke had alles daar gelaten en Alice had wel een handdoek zodat wij geen natte handdoek mee in de bus hoeven nemen, hoezo makkelijk, en verwend. Goeie camping hebben ze, maar alleen voor vrienden.

Het ontbijt staat klaar dus uit de douche aanschuiven en alles gaat volgens plan. De luifel moet nog ingedraaid, de bus moet nog van de blokken en de lijken moeten nog van de voorruit.

Alice en Marc rijden een stukje met ons mee richting Dombovar naar de Penny, wijn halen en wat groenten, en de ketel is in de aanbieding, en dat vinden we leuk, we kopen alles inclusief brander, zodat we het ook op gas kunnen doen, je kunt nu eenmaal niet altijd hout stoken. Wij gaan thuis ketel koken en wellicht gaat hij ook eens mee op reis. 

Na het winkelen nemen we afscheid, tot juli, dan komen ze voor een feestje : Pa Mulder wordt 80, naar Nederland en logeren ook altijd wel een nachtje of meer in gasthof Lima, ook alleen voor vrienden. 

Van Dombovar rijden we de route van Marc, richting Boedapest langs Siofok dan snelweg M71 tot we richting Wenen kunnen via de M1. Maar het wordt toch weer een beetje anders, ongeval op de M1 met behoorlijke file, gelukkig weet Google Maps dat ook en worden we omgeleid, weer binnen door. Uiteindelijk gaan we de grens over bij Sopron, kleine overgang dus geen grote controle, dat doen ze Oostenrijk in vaak wel. Het gaat allemaal best goed het weer blijft goed tot ruim na de lunch, die hebben we nog gewoon lekker buiten zonder jas of trui en in de korte broek kunnen nuttigen. Maar dichter bij de grens kwam de miezer, en het miezert nog. 

We staan in Melk aan de Donau recht onder de abdij, immens groot, op een parking/camperplaats. Camperplaats staat vol, maar het is ook een parking voor gewoon auto’s, dus plek zat, maar wij staan niet aan de stroom. Gelukkig zijn we zelfvoorzienend, alleen zuinig zijn met stroom.  

Betalen, wel of niet? Ook niet duidelijk. De camperplaats wordt aangegeven met een groene zone, daar staat een parkeermeter, op die meter kunnen we de informatie niet vinden, wel dat je een app kunt downloaden van Easy pay, doen we dat maar, op de paal staat een zone nummer, zou dus easy moeten zijn. Nee dus. Alles ingevuld op de app inclusief het zone nummer staat de punt van ( hier sta je) net buiten de zone, even later er in, dan er weer uit, nou we hebben betaald want voor €10,39 willen we geen bekeuring krijgen, maar het zou ook zomaar kunnen dat we die al hebben, het heeft wel 2 uur geduurd voor wij dit allemaal hadden uit gevonden.

Campercontact is nog steeds niet mijn beste vriend, er klopt altijd iets niet, nu klopte het adres weer niet, kan ik slecht tegen, denken dat je er bent, en dan nog moeten gaan zoeken in de reviews of iemand er iets overschrijft zodat je aan de hand daarvan de juiste parking vind. Waardeloze App. Daar moeten ze nog een hoop leren.

Maar enfin, we zijn er, staan aan de Donau, op loop afstand van het centrum van Melk, morgen voor vertrek gaan we daar eerst nog eens de boel bekijken, en daarna rijden we zoveel mogelijk langs de Donau richting Regensburg.

Even opgezocht:

De route van de keizers en koningen langs de majestueuze Donau – de tweede langste rivier in Europa - was favoriet bij de Europese royalty. Ook vandaag de dag leidt deze 400 kilometer lange route de reizigers door twee landen, langs drie bestemmingen op de lijst van het UNESCO Werelderfgoed, talloze steden, kerken en kloosters met Regensburg (Beieren) als eindbestemming.

Heel deze route zullen we niet rijden, maar wel een heel stuk. Wenen zijn we al voorbij, we beginnen in Melk.  

Jeep Safari

Jeep Safari

Net terug van een leuke jeep Safari hier in de omgeving van Felsöerszeg. Felsöerszeg is wat ze hier noemen een eind dorp, je kunt er niet doorheen rijden naar het volgende dorp, het eindigt in wildernis. De berg op naar tal van wijnhuisje waar je vanaf het huis van Marc en Alice naar kijkt.

Hier boven door de heuvels lopen zandpaden die met een normale auto niet toegankelijk zijn, een Jeep 4x4 hoge en lage gearing is een must have om zo’n Tour te maken, en laten ze die nu aangeschaft hebben. Suzuki Samurai met de bijnaam Sucrotty Samu jammer jo

Hij is 35 jaar oud, motorisch in orde gemaakt, maar de carrosserie heeft nog de nodige liefde nodig, maar leuk, kei leuk om daar zo’n Tour mee te maken. Picknickmand mee gevuld met een heerlijke zalm wrap en natuurlijk wijn, deze keer een rosé wijn van Hongaarse bodem, en ik moet zeggen, ze hebben hier lekkere wijn voor weinig geld. En voor ons als vrekken en consuminderen aanbidders is dat natuurlijk belangrijk.

De rit was echt leuk, prachtige uitzichten, maar ook de ongerepte natuur zoals het hier boven in de heuvels is, spreekt ons wel aan. De wijnhuisjes zijn echt leuk, ze zijn van bewoners van het dorp, er zit een kleine wijngaard bij, voor eigen gebruik, en ze zien er allemaal goed verzorgd uit. Vandaag op de dag van de arbeid was er veel te doen, iedereen vrij, dus een dagje vakantie in de wijngaard, zo leven ze hier.

Nu gaat het volgende spektakel beginnen: koken op de ketel, ketel koken zoals ze dat hier noemen, typisch Hongaars. Het duurt even, dus moeten we buiten regelmatig in de ketel roeren en ook de tijd doorkomen. Gekozen wordt lekker loungen op het zonneterras, Franse kaas op de plank, lekkere rosé wijn in het glas, wat hebben we het toch goed, duurt wel minimaal 3 uur, 3 uur in de zon rosé drinken, dubbel rozig worden we er van, rozig van de zon en de meeste ook van de rosé, ik houd het voorlopig op 0.0 bier en water, ik ga na het eten voor een maag brandertje, zum verdauern zoals de Duitsers dat zeggen. Gezellig is het in elk geval wel, maar de komende dagen maar op rantsoen, ff ontslakken, alleen water en eieren of zo iets.

De pörkölt goulash was fantastisch, zelden zo’n lekker stoof gegeten, natuurlijk weer te veel dus, dat maag brandertje (smokey whisky) was een goede keus voor na het gerecht. Iedereen voldaan, moe van alles dus nu naar bed, morgen weer vroeg dag, dan beginnen we aan de terugreis.

Balatonlelle

Balatonlelle

Zon, om 6 in de ochtend stonden we al pal in de zon, voor het eerst dit jaar het dekbed van me af gedaan, te warm in de bus, maar nog veel te vroeg om op te staan.

Het is toch gelukt om tot de wekker afliep te blijven liggen met een been boven de dekens (dekbed). Alice en Marc hadden een heerlijk ontbijt op tafel staan, toen wij uit ons busje stapten konden we zo aanschuiven.

Het weer was echt heerlijk uit de wind in de zon: bij hen op het terras is het echt goed toeven, dus de koffie hebben we buiten gedronken. Op ons gemak hebben we de spullen bij elkaar gezocht om richting Balatonlelle te gaan, een badplaats aan het Balaton meer. Marc en Alice hebben nog een grote bench waar ze de katten in vervoerd hebben bij de verhuizing, die kan achter in hun auto, en daar kunnen dan mooi Bea en Trics in, want los in de auto is niks.

Het is ongeveer 1 uur rijden, eerst over binnendoor weggetjes totdat we de autosnelweg op draaien en wel een hele nieuwe, ze zijn er dus wel, mooie wegen, maar ja ze betalen hier nog geen €100 per jaar wegenbelasting, dus klagen over lappendekens doen ze hier vast niet.

Koude wind in Balatonlelle: licht zonnetje maar koude wind, blij met mijn trui, we lopen over de pier, het water van het meer klotst over de rand, uitkijken voor natte voeten. De zeilboten liggen nog in de haven op een enkele na die op het meer zeilen. Het is hier net als Scheveningen een beetje vergane glorie, het seizoen is net begonnen of net nog niet, de terrassen die open zijn, zijn goed bezet. Wij gaan ook even koffie drinken en bestellen, daar een typisch Hongaarse lekkernij bij, weet niet meer hoe het heet, kan het wel beschrijven. Een grote ronde van brood deeg gefrituurde bodem met zure room en geraspte kaas, hier vinden ze het blijkbaar fantastisch, wij hebben hem met z’n vieren gedeeld, maar bij andere tafels hadden ze per persoon zo’n ding, brood pannenkoeken pizza is denk ik de beste beschrijving. Ik vind een pannenkoek en een pizza lekkerder, Hongaren hebben duidelijk een andere smaak.

Op naar het restaurant met uitzicht: we rijden vanuit het Balaton meer omhoog ongeveer 3 km, daar komen we op een wijngoed waar ze ook een restaurant bij hebben, alleen buiten aan picknick tafels, wel overdekt terras en een ook met windschermen, gelukkig zaten wij achter het glas, maar de wind kwam er toch zo nu en dan in blazen, dus het dekentje wat ze brachten was voor sommige de oplossing om behaaglijk te zitten. Varkens wangetjes goulash met een soort gnocci( aardappelen pasta) ook een typisch Hongaars gerecht.

Het uitzicht was prachtig, over de wijngaard kijk je op Balaton meer, geloof best dat het hier in de zomer prachtig is en druk. Een “hidden gem”.

De wijn van het wijngoed, de beste van het huis 14,5% rode kabernet word gekozen bij het gerecht, ik Bob dus voor mij een 100% water, met lichte bubbels. Als de wijn komt is deze veel te koud, ligt aan het weer zegt de ober en aan het begin van het seizoen, vandaag eerste dag weer open, wijn komt net uit de wijnkelder. De handen zijn ook koud dus duurt het even voor de wijn in het glas door de handen op temperatuur komt, tot dat Alice een opvlieger krijgt, dan is heel de fles zo op temperatuur. De wijn kun je daar ook kopen om mee te nemen, hebben nog 1 flesje mee om deze thuis als de wijn goed op temperatuur is bij een lekker stukje vlees te schenken.

Ik rij terug, dan rijden we over een stuk autosnelweg waar ze muziek uit de weg laten komen, nog nooit gezien of gehoord. Het wordt 5 km van te voren al aangegeven.

Aan de rechterkant naast de kantlijn hebben ze lijnen gezet in blokken die als je er met de juiste snelheid overheen rijdt een melodie ten gehoren brengen. Hoe krijg je het bedacht.

Eenmaal terug hadden we weer lekker weer, hebben we to 22.00 uur buiten gezeten, we wel met de open haard aan.

Felsöerszeg Hongarije

Felsöerszeg Hongarije

We moeten nog ruim 500 km dus vroeg weg vanochtend, om 9 uur reden we de poort uit van camping Au aan de Donau, prima camping, wel aan de prijs, maar zoals Els zegt: tel geen centen maar mooie momenten, en dat is helemaal waar.

Noodweer rondom Wenen: het was nu totaal niet druk op de weg, en bij vertrek uit Au was het weer nog prima, maar anderhalf uur later in de omgeving van Wenen was het bar en boos. Het water kwam met bakken uit de hemel, de weg leek wel een beek. Het water golfde over de weg. Ruitenwissers in standje paniek en iedereen op de rem, snelheid werd weer 50 km per uur. Af en toe werd het wat minder, maar de hevige buien bleven komen en gaan tot over de grens van Hongarije.

We zijn eigenlijk in een ruk doorgereden, plas stop voor ons en de hondjes, en nog een keer omdat het fruitmand het begaf, we hadden zo’n hangmandje aan een ketting, maar door het fantastische wegdek in Hongarije knapte het kettinkje en rolden de appels en sinaasappels over de bus vloer, daar moet ik dus weer iets anders voor bedenken.

Het is natuurlijk gewoon een pokken eind, maar we zijn er, en bij aankomst was het weer hier prima en het is altijd gelijk weer kei gezellig. Champagne op tafel, allemaal lekkere hapjes, weer genoeg te vertellen, want ja we zien elkaar nu niet meer iedere week, maar een paar keer per jaar. Voor het eerst dit jaar tot 21.30 uur buiten gezeten onder de veranda door Marc zelf gebouwd.

Na zo’n rit, champagne en lekker eten slaat de vermoeidheid toe, dus vroeg naar bed, morgen weer een dag. Even niet rijden maar gereden worden, want we gaan natuurlijk leuke dingen doen. Op het programma voor morgen Balatonmeer, en restaurant met uitzicht, we zijn benieuwd.