Richting Bordeaux

Richting Bordeaux

Zarautz was mooi, maar we gaan vandaag al weer door. Gisteren was het hier prachtig weer, vandaag bewolkt, niet koud, we zitten buiten te ontbijten in de korte broek, ik, maar wel met een truitje. Op deze camping met 250 plaatsen hebben ze wel het sanitair goed voor elkaar. Grote douche cabine, fijne douche kop waar een heerlijk volle water straal uit komt, nette wc, kan ik niks van zeggen.

Gerian en Willem zijn al weg, die rijden tussen Leon en Mimizan naar een vriend van Willem. Als je zo dicht bij bent, we komen er in feite langs, moet je dat ook gewoon even doen. Misschien zien we ze vanavond, en anders hebben we afgesproken dat we blijven op onze overnachtingsplek bij Bordeaux in de buurt en zien we ze morgen.

Wij nemen de tijd, Lineke gaat weer een heerlijke kan koffie zetten voor onderweg, wij vinden dat heerlijk een bakkie koffie onder het rijden, dan gaan we op ons gemak nog koffie drinken en dan alles weer vast zetten in de bus zodat er niets kan gaan schuiven of rond vliegen. Als we maar voor 12 uur weg zijn is alles goed, nou dat gaan we zeker halen, het is tenslotte zondag.

We reden om 10.30 uur de camping af, nog steeds bewolkt, het zicht op de mooie baai van Zarautz ziet er nu heel anders uit dan gister in de zon. Gisteravond heb ik nog een prachtig foto gemaakt van het avondrood

Boven de baai, nu is het uitzicht niet fotogeniek.

We rijden naar Lussac zonder tolweg, achteraf kunnen we zeggen: dat is wel een klus. Maar eerlijk is eerlijk: je ziet wel meer, vooral heel veel rotondes, grote, klein 2,3,4,5 en zelfs 6 Poots in alle maten en vormen hebben we ze gezien tot ze de neus gaten uit kwamen.

Het deel van de route die we vandaag gereden hebben ging door het Spaanse en Franse Baskenland, vooral in Spanje ziet het er rijk uit. Eenmaal in Frankrijk is het weer gelijk Frans ook al heb je daar nog Baskische invloeden. Wat opvalt is de kleuren die ze hier gebruiken, die doen een beetje Scandinavië’s aan, roodbruin groenblauw, flets geel, terwijl ik Frankrijk altijd associeer met lavendel blauw en hel groen, maar ik was ook nog nooit in Baskische Frankrijk. Wij gingen meer richting de Cote d’ Azur en richting Limoges.

Rond 13 uur hebben we op een plein in een dorp pauze gehouden, heerlijk in de zon even met de stoelen naar buiten een boterham eten, onze lieve hondjes even uitlaten, die moeten het ook allemaal maar ondergaan zo’n rit berg op berg af rotonde en nog eens rotonde, dat ze de boel niet vol spugen is een wonder. Maar je wil niet weten hoe snel ze weer in het mandje liggen als ze maar het idee hebben dat we weer vertrekken, ze willen dus echt graag mee.

Na de lunch is Lineke gaan rijden en buiten de rotondes, want die had zij ook, had zij lekker veel stukken autoweg en autosnelweg, want het zijn niet allemaal tolwegen hier in Frankrijk. Het laatste stuk van Bordeaux richting Bergerac en dan over gele en rode weggetje zeg maar de D en N wegen ging helemaal door de wijn velden, nu nog slapende staken, maar over een maand gaat het zeker uitlopen, in september nog maar eens terug naar dit gebied. Het ene chateau na het andere chateau heb ik gefotografeerd, chateau La Dominique, Jean Faure, Grand Corbin, Montagne Saint Emilion en nog vele andere. Overal om ons heen wijnvelden.

Wij zijn nu in een gehucht La Granges hoort bij Lussac op een camping car park, toiletten zijn open, en we hebben stroom. En het is weer een pareltje, we staan eigenlijk gewoon in een wijnveld. Camping car park concept vinden wij geweldig, het terrein is afgesloten met een slagboom, je kunt er op als je of lid bent en een pas hebt waar geld opstaat, of je betaald met je pin pas. Als je lid bent kun je ook reserveren, maar dat hebben we niet gedaan. Ze zitten vooral in Frankrijk en is speciaal voor campers, soms in het hoogseizoen ook voor caravans.

Gerian en Willem zijn net binnen komen rijden, ze staan weer recht, stroom staat er op, we zullen eens gaan kijken hoe het met de koffie is.

Zarautz

Zarautz

Vanochtend hebben we onze mooi stek op camper Área de Autocaravanas Las Hazas in Còbreces verlaten. In de mist hebben Gerian en ik nog een flinke wandeling gemaakt, waarna we vrij snel konden vertrekken. Een goede voorbereiding is het halve werk zullen we maar zeggen. Gerian en Willem waren weer net wat eerder weg, maar die ontbijten voor het wandelen en wij na. Lineke rijdt het eerste stuk, en al snel rijden we achter de Wallies, dat blijven we netjes doen, er zijn regelmatig snelheidsbeperkingen ivm. weg werkzaamheden, inhalen heeft totaal geen zin. We komen langs een benzinestation waar de diesel €1,50 is en daar gaan we niet aan voorbij. Willem denkt er net zo over, dus stonden daar achter elkaar. Even verderop komen we langs de Lidl: even van de weg af en via het viaduct naar de linkerkant kunnen we mooi even bevoorraden dachten wij, zo gezegd zo gedaan. De Wallies na het tanken niet meer gezien, maar toen wij goed en wel geparkeerd stonden kwam Willem bij de Lidl omhoog rijden. Zij hadden hetzelfde idee.

Om bij de Lidl te komen was nog niet zo heel eenvoudig, dat we aan het einde van de afrit naar links moesten wel, maar de rotonde daarna moest je helemaal rond en dan rechts naar beneden en de achterkant van de Lidl heen, dat zie je dan nergens aan, en dan rechts omhoog naar de parkeerplaats, wij zagen dat per toeval gelijk, of we dachten het zal zo wel moeten, dat is beter verwoord, en Willem zag het anders, vandaar dat wij daar dan weer eerder waren.

De rit daarna verliep voor ons totaal anders dan die van de Wallies, omdat hun camper hoger, breder en langer is, en dat op het navigatiesysteem is in gevoerd: dus worden zij over wegen geleid waar de camper zonder problemen ook op past, en wij hoeven niks in te voeren omdat we niet veel groter zijn dan een ruime personen auto. Zeg maar een kleine DHL bus, die zijn meestal langer en hoger dan dat wij zijn.

Het heeft allemaal zijn voor en na delen: wij kunnen overal parkeren, behalve in een parkeergarage, van binnen hebben we net zo veel beweeg ruimte, als in: onze bus is gewoon kleiner, maar groot genoeg.

De tocht was mooi, de kustweg langs de golf van Biskaje is de moeite waard, motorrijders kunnen hier hun hart ophalen, die kwamen we dan ook met regelmaat tegen. Ook wielrenners waren er meer dan voldoende, ik blijf dat toch wel erg link vinden, de wegen zijn er niet op gemaakt dat je met de fiets hier veilig de weg kunt volgen, ook al is het hier met auto’s niet druk.

Onze route heeft ons dwars door bergen geleid, over bergen met haarspeldbochten met de rijstroken niet veel breder dan ons busje is. Maar goed dat Willem een andere route had. Wij kwamen onder andere door Azpeitia dat was een mooie stad, veel kerken waar onder een grote abdijkerk, en aan de hoeveelheid parkeerplaatsen te zien ook weer een beetje een bedevaartsoord. De stad zag er rijk uit, mooie appartementen en huizen, een heel contrast met een eerder dorp in de route, waar de armoede van af droop. Oude lege fabrieken, in staat van ontbinding zullen we maar zeggen, veel leeg staande vervallen huizen, kortom armzalig. Dat gaat een beetje op en af: de ene bocht door is het prachtig en een eind verder op is het weer niks.

De uitzichten op de golf van Biskaje die we zo nu en dan na een bocht konden zien waren magnifiek. Noord Spanje is echt de moeite waard, wij vinden het veel weg hebben, qua landschap van Oostenrijk, maar met de zee om de hoek, en Oostenrijk is minder vervallen, daar zie je niet die leegloop in sommige dorpen, althans niet aan de voor ons zo bekende kant van Oostenrijk, Tirol.

We zijn nu nog steeds aan de kust van de golf van Biskaje, zo’n 25 km voor de Franse grens op camping Gran Camping Zarautz.

Deze camping ligt hoog: je kijkt uit op het strand en de rotsen van de baai, dat is hartstikke gaaf, maar de camping is voor mij te veel camping, te groot, 250 plekken, kleine plekken, te veel vaste plekken die er dan weer een zooitje van maken. Het is natuurlijk carnavals vakantie, ook hier, dus schreeuwende kinderen, die tijd hebben we eigenlijk gehad, zo’n plek waar we vandaan komen, kamperen bij de boer heeft meer de voorkeur.

Vanaf hier gaan we in Frankrijk alleen nog naar camping-car-parks. Stroom water en een slagboom. Morgen richting Bordeaux.

Annemie

Annemie

Deze dag staat in het teken van ons Annemie: zij gaat vandaag een extra gevecht aan in een oneerlijke strijd. Ze is sterk, bere sterk en met wat extra kracht van ons, haar familie, gaat ze letterlijk vechten voor het leven. Een zware operatie die alle slechte cellen weg haalt en de restjes wegspoelt staat vandaag gepland. Ik denk heel de dag aan haar en probeer op afstand zo dicht mogelijk bij haar, haar kinderen en mijn broer te zijn. Maar mijn schoonzus en mijn andere broer met hun kinderen moet ik meenemen in mijn gedachten, mijn familie is zo klein. Mijn twee broers zijn met twee zussen getrouwd, en wonen naast elkaar als een grote familie.

Hier tegenover die grote abdijkerk zit ik vandaag op de juiste plek, steeds als de kerkklokken luiden ga ik weer even in gedachten naar hun. En in de tussentijd geniet ik net als alle andere dagen van het uitzicht en het prachtige weer.

Vanochtend zijn Gerian en ik eens de andere kant op gelopen, richting het strand.

Het strand is ongeveer 1,5 km lopen merendeel berg af. Je loopt door een rustige straat met voetpad, maar er wordt nauwelijks op gereden, 2 auto’s gezien in de afdaling, en omhoog terug naar de camperplaats geen een. Het strand is niet groot, 1661 m2, staan wat hotels daar beneden aan het strand, maar ziet er nu niet bewoond uit, al hoewel er wel wat auto’s op de parkeerplaats staan. Het strand ligt tussen twee Rots partijen in als een baai, en het is dieper dan dat het breed is. In de zomer zal hier best wat te doen zijn, er is parkeerplaats genoeg, en er zijn ook nog weilanden gereserveerd voor parkeerplaats maar die zijn nu afgesloten.

Nadat we terug van de wandeling zijn en weer heerlijk buiten onder de luifel ons ontbijt genuttigd hadden, zijn Lineke en ik na de koffie gaan fietsen. Alle hotspots die ik al gezien had tijdens mijn wandeling zijn we samen nog eens gaan bezoeken op de fiets. Ook Lineke heeft nu kunnen genieten van het hele mooie uitzicht op de klif waar de film seventeen is opgenomen, ze is bij het strand geweest en heeft hier achter tussen de camperplaats en de zee zo’n beetje alle wandelpad met de fiets gedaan. Berg op berg af, je gaat soms met 40 km per uur naar beneden, best hard op de fiets. Gelukkig dragen we allebei een fiets helm, safety first.

Ook Gerian en Willem zijn nog een fietstochtje gaan maken om alles nog eens goed in zich op te nemen van al het natuurschoon dat dit stukje noord Spanje te bieden heeft, morgen rijden we weer een stukje door.

Wij hebben hier om de hoek van de camperplaats in een heel klein supermarktje een buurt super , zoals we die allemaal van vroeger nog wel kennen. Je kunt er net door heen lopen zo smal zijn de paadjes, en je kunt niet bedenken wat er allemaal te koop is. Buiten levensmiddelen heb ik tijdschriften, kinderspeelgoed, een paraplu en wandelstok gezienen eennorm veel snoep. Bij binnenkomst is de rechter wand zo vol met van die snoep bakken waar je zelf uit kunt scheppen dat je het idee krijgt een snoepfabriek in te stappen inplaats van een buurt super.

Bij de abdij zit ook nog een kaas fabriek, en bij de super hebben we er een kilo van gekocht, Gerian en Willem hebben de zelfde kaas bij de abdij zelf gekocht. Trappistenkaas, een keer wat anders dan abdij bier, abdij kaas. Gerian kwam niet meer weg bij de monnik, twintig minuten hield hij haar aan de praat, hij maakte zich vooral zorgen over het feit dat de koningin nog steeds op onze euro munt staat, hij had de koning nog niet gezien, ik zou het niet weten of die munten al in omloop zijn, nooit op gelet….

Het is inmiddels middag, mijn dag gaat iets langzamer dan anders, dat komt natuurlijk omdat ik zo snel mogelijk bericht wil krijgen van ons André dat de operatie goed is gelukt, en dat hij in zijn geheel is uitgevoerd, dan begint het herstel.

Wij gaan zo lunchen, lekker buiten het kan nog steeds, vanmiddag weer de boel inpakken.

De lunch was weer heerlijk, lekker op de plaat bakken, alles kan er op zelfs brood met zelf gemaakte knoflookboter. We eten veel verse groenten die gesneden zo gaar is op de plaat. We bakken wat rozemarijn aardappeltjes in de wokpan met olijfolie, ik blijf het zeggen een restaurant kan het niet overtreffen. Doordat we dit s’middag doen, eten we s’avonds eigenlijk niets meer als een stukje chocola bij de koffie.

De afwas gedaan, rondje met het hondje en dan komt het bericht, Annelies van ons André spreekt altijd een bericht in op Whatsapp over de stand van zaken. Ik weid er niet te veel over uit, maar de oneerlijke strijd is nog lang niet gestreden. Ze hebben de operatie niet in z’n geheel uitgevoerd….

Naast plezier, zon en rust in een vakantie is er vast bij bijna iedereen altijd wel een andere kant, nu is even niets leuk, raap ik me zelf weer bij elkaar en gaan we de hoop vestigen dat chemotherapie de rest weg veegt.

Ik ga de boel weer afbreken, de camperplaats staat vol, meer dan de helft met Nederlanders die soms vermomd zijn omdat ze in buitenlandse campers rijden, we zeiden al een keer bonjour en kregen hallo terug, nu net zeiden we guten Tag, en was het antwoord: O spreek maar Nederlands wij komen ook uit Nederland.

Er staan wat Britten, zelfs een met kleine kinderen. Hier begint morgen ook de carnaval dus zorgen wij dat we op tijd weg zijn. Morgen naar Zarautz nog steeds noord Spanje, maar wel weer dichter bij huis.

Defietsen staan er weer op, de luifel is weer ingedraaid, morgen nog de tafel en de stoelen op de juiste plek en go.

Gezamenlijk toilet gebouw

Nadat we eerst rustig aan de dag zijn begonnen zijn Lineke en ik om de beurt even gaan douchen, na het ontbijt, om de beurt zodat we de hondjes rustig buiten kunnen laten en niet alles hoeven af te sluiten.

Met de wetenschap van 7 min. warmwater en de geld automaat waar de euro in moet buiten de douche ruimte, besluit ik om me in de camper uit te kleden en in mijn badjas naar het toilet gebouw te gaan. Tasje mee met shampoo, handdoek, badslippers en föhn.

Ik moet even wachten want de twee douches zijn bezet, aan de was tafel staat een Spanjaard die hier in een kleine Renault traffic naast Gerian en Willem staat zijn tanden te poetsen en heen en weer te lopen naar het invalide toilet, wat en waarom geen idee. Ik let er eigenlijk niet zo op, ben al weer ingedachten omdat ik eigenlijk tegen hem wil zeggen: kun je niet maken man, heel de avond je motor laten draaien omdat je het anders koud krijgt, of om je accu op te laden, dat kan echt niet: je bent niet alleen. Gelukkig spreek ik geen Spaans, is mijn Engels net iets beter als dat van Louis van Gaal, dus kost het me weinig moeite om me in te houden, het blijft bij een gedachte.

Er komt al snel een douche vrij, mijn Engelse overbuur vrouw komt uit de douche, en ik vraag of ik de euro in de automaat voor de douche moet doen, ik zie maar een kasje, Yes was het antwoord. Ik stop de euro er in en hoor gelijk het water lopen, shit denk ik, ik moet alles nog klaar zetten en mijn tijd loopt al. Gelukkig heb ik me thuis al uitgekleed en hoef ik nu alleen de shampoo en de handdoek te pakken en mijn badslippers, je wil niet weten hoe onhandig zo iets dan gaat, alleen omdat je denkt in tijdnood te komen. Ik had tijd zat, haren wassen, mezelf goed insoppen, uitspoelen, afspoelen alles klaar en nog steeds lekker warm water, uiteindelijk heb ik de kraan maar gewoon dicht gedraaid, klaar is klaar dacht ik.

Uit de douche haren föhnen, sta ik daar naast de volgende mannelijke camping gast die zijn tanden staat te poetsen, in mijn badjas met decolleté tot de navel want daar zit ongeveer de ceintuur van de badjas. Ik denk: hoe ga ik dat nu doen, elke beweging met mijn rechter of linker arm, en meestal gebruikt ik die allebei, geeft een inkijk, ik kijk even in de licht beslagen spiegel om mijn vermoeden ook daadwerkelijk te zien, wat een gedoe denk ik dan, het is toch echt beter om mannen en vrouwen niet in een ruimte te zetten.

Lineke gaat na mij richting toilet gebouw als ik haar vertel dat er nu niemand is, maar voor zij er was, was dat al weer anders. Een Spanjaard die met zijn vrouw hier ook staat en s’ochtend gaat sporten samen met zijn vrouw vervolgens yoga oefeningen op de mat in de tuin en dan ook zich opfrist was er ook. Het leek een aardige kerel, zag er keurig uit in zijn kleren, maar onder de douche is het een vies mannetje. Het begint al met de euro in die automaat stoppen, hij had zich op zijn onderbroek na al wel uitgekleed in zijn douche en komt met zijn naakte vol tatoeages versierde bovenlijf over Lineke heen hangen om de euro in dat kasje te stoppen, Lineke dacht gelijk, kun je nou niet even wachten tot ik voorbij gelopen ben, en verbaasd stapt zij haar douche in. Eenmaal onder de douche hoort ze de man alleen maar rochelen en spugen, zo erg dat ze er onpasselijk van wordt, en er uiteindelijk iets van zegt, maar ja of hij het ook begreep.

Ik snap zo iets niet, ik vind het nog vervelend dat iemand naast me op het toilet me hoort plassen, mannen hebben daar blijkbaar in veel gevallen, ik zal niet zeggen allemaal, maar in elk geval deze geen last van, alleen op de wereld zullen we maar zeggen. De mannen van vandaag zijn vertrokken, eens kijken hoe het morgen verloopt.

De dag was verder vooral gevuld met lezen, heerlijk genieten van het weer, we zijn nog wel even naar dat grote klooster gelopen, maar dat is hermetisch afgesloten, kom je zomaar niet in. Morgen weer een dag vandaag was te lekker om te ondernemen

Cóbreces

Cóbreces

Het dorp waar we zijn beland, is een echt klein plattelands dorp in Spanje, veel van de huizen zijn verlaten en staan er armoedig bij, en andere zien er weer goed onderhouden uit. De camperplaats waar wij zijn beland is goed. Zelden zien we camperplaatsen die zo goed en schoon zijn als deze. Er kunnen 17 campers staan, en vannacht stonden er 15. Duitsers, Franse, Belgen, Nederlanders, en Spanjaarden dus van alles wat. Wij staan met de achterkant van de bus aan de tuin, en daar zitten we vanaf het middaguur ook heerlijk op het gazon met onze stoelen en tafel heerlijk in het zonnetje. De wind is een beetje gedraaid ten op zichtte van gisteren, dat maakt het iets frisser, maar de zon staat heel de dag aan. Uit de wind in de zon is het ook vlot 23 graden.

Het dorp heeft volgens mij 3 kerken en een klooster. Het klooster is nog in gebruik en vanochtend toen ik naar de bakker ging hoorde ik de priesters zingen. Even Googlen gaf ons nog wat extra informatie: Abadia Cisterciense Santa Maria Viaceli

www.monasterioviaceli.com volgens mij zijn er ook nonnen, wel zo gezellig. Het klooster is ook te bezoeken, wellicht dat ik daar morgen eens een kijkje ga nemen.

Vandaag heb ik gewandeld met Gerian in dit prachtig gebied, en ben ik op de fiets naar het uiterste puntje op de klif hier geweest: een prachtig uitzicht punt waar de film Seventeen is opgenomen. Verder geniet ik enorm van de zon en het uitzicht vanaf mijn luie stoel. Lineke heeft de was gedaan, voor het eten gezorgd en evenveel genoten als ik van het mooie weer. Gerian en Willem zijn op de fiets 7 km verderop in het dorp Comillas naar de supermarkt geweest, om boodschappen voor het eten te halen, zo doet iedereen wat. In Comillas staat het huis van Gaudí en eigenlijk moeten we dat ook nog even gaan bekijken, we zijn er nu toch.

De boer die met zijn erf aan de tuin grenst waar wij in zitten te genieten van de zon, heeft een erf vol rotzooi, je handen jeuken als je er naar kijkt, zowel Willem als ik zeggen: ik zou eerst eens een week gaan ruimen. Maar deze boer denk daar anders over. Honden in overvloed, maar ook katten, geiten met jongen, kippen en een actieve haan, een struisvogel, schapen met lammetjes en koeien. En dat op ongeveer 350 m2!! Ganzen lopen er ook nog….

Gisteren was hij de gierkelder aan het leeg rijden over de akkers hier net ver genoeg vandaan zodat we er hier op de camperplaats geen last van hadden. Tijdens onze wandeling hebben we ervan genoten. Er is voldoende te zien aan bedrijvigheid alleen al op dat ene erf.

In de loop van de ochtend zijn er wat campers vertrokken, zijn de blijvers die nog niet aan de tuin stonden verplaatst naar de tuin, en nu loopt het langzaam weer vol. Wij drinken nog wat lekker buiten in de tuin, pikken de laatste zon mee die nog best hoog staat, het is inmiddels half zes geweest, Gerian denkt nog drie kwartier…nou, dan doe er nog maar een.

Golf van Biskaje

Rond uit fantastisch is het hier, wat een mooie plek in Europa, aan de ene kant kijk ik op de zee met zijn rotsen in plaats van stranden, en het land in kijk ik tegen besneeuwde berg toppen. Eerste indruk is dus erg goed.

We hebben 270km gereden vandaag om hier te komen, eigenlijk wilden we naar Santander, is hier iets verderop ook aan de golf van Biskaje, maar daar mochten volgens de website geen hondjes op de camping. Achteraf gezien helemaal niet erg we hebben nu zo’n mooie plek, met prachtig uitzicht, de beste plek tot nu toe.

Het eerste stuk van de reis was maar saai, wel mooi maar allemaal hetzelfde plaatje: glooiende weides, met op de achtergrond besneeuwde bergtoppen. Toen wisten we nog niet dat we daar dwars door heen zouden rijden. Het werd steeds interessanter, hoe hoger we kwamen, hoe mooier het werd. Uiteindelijk zijn we op een afslag na door een ski gebied gereden. Het is net Oostenrijk.

We waren hier om 13 uur en dat is mooi op tijd om nog kans te maken op een plek, en eventueel nog een beetje een leuke plek. Nou wij hebben een fantastische plek, eigenlijk de mooiste. We staan als laatste van de rij, dus hebben wij vrij uitzicht, als je uit de raam kijkt vanaf de stoel in de camper kijk je over een prachtige glooiende wei, kei groen, het geeft ons het Oostenrijk gevoel. Aan de achterkant van de bus is een groot gezamenlijk grasveld waar elke camper die aan deze kant staat gebruik van maakt. Je zit dan heerlijk in de zon, morgen vroeg komt de zon op aan de kant waar wij de luifel hebben, hoe mooi wil je het hebben. We kunnen hier wandelen, fietsen en eventueel met de bus naar Santander als we dat zouden willen, maar voor mij hoeft dat niet.

Ik ben al een eind wezen wandelen met Gerian en de honden, en heb het uitzicht op de golf van Biskaje al gezien. Een mooie strak blauwe zee, en dat geeft hoop op heel mooi weer. Langs deze kust, dus hier de golf van Biskaje, maar straks ook de atlantische kust schijnt een hogedrukgebied te zijn de komende 14 dagen, en laten dat nu net de dagen zijn dat wij hier rond zwerven. Soms moet een mens een beetje geluk hebben.

De fietsen zijn er ook al af, Lineke en ik zijn al omhoog gefietst naar het dorp, de hoogste kerk hebben we al van dichtbij gezien, en het uitzicht van daar is natuurlijk helemaal fantastisch.

De camperplaats waar we staan is nog vrij nieuw, ik vind het slim van boeren dat ze een stukje land om toveren naar camperplaats. Waar kunnen je nu mooier zijn dan op het boerenland, platteland is niet het goede woord hier, niets is plat.

Het sanitair is ook nieuw, 1 heren / dames en 1 invalide en volgens mij zijn er ook 2 douche’s maar zo goed heb ik nog niet gekeken. Er staat een grote wasmachine 8 kilo en droger. Douche kost 1€ voor 7 min. warm water en wassen 4€ en drogen ook. Verder staan wij hier aan de stroom voor €16 per nacht. We mogen hier 72 uur staan, maar een van de gasten waar ik vandaag mee gesproken heb zei dat ze hier al 14 dagen was. Wij staan, zijn nog niet ingeschreven, dus onze 72 uur is nog niet ingegaan. Het zal alles aan het weer liggen hoe lang wij hier blijven, maar uiteindelijk moeten we weer verkassen, want 27 februari komt steeds dichterbij en dan moet ik toch echt weer beginnen met werken.

We genieten nog maar ff.

Dag Portugal

We zijn weer in Spanje, hebben een rit gereden langer dan voorspeld, Google wist het weer beter. We zijn in tijd wel sneller dan de rit die wij in getoetst hadden, “geen tol”. Eigenwijze Google stuurde ons naar de Tol weg. Waarschijnlijk doen wij iets niet helemaal goed waardoor Google steeds de snelste route kiest, zal me er eens een keer echt in gaan verdiepen.  

We waren redelijk op tijd weg, de Wallies wel minstens een half uur eerder, maar dat zijn vroege vogels. Ondanks dat zijn wij een uur eerder hier, en zitten al heerlijk in de zon, en die staat aan, hij pikt zelf een beetje, korte broek T-shirt wel sokken, echt charmant. Gerian en Willem hebben een prachtig Garmin navigatiesysteem speciaal voor campers, als die tolweg vermijden in toetsen dan gebeurt dat ook, scheelt dus 1,5 uur. Waarschijnlijk hebben zij langere pauze gehouden, want Willem rijdt alleen, dan scheelt het nog steeds 1 uur.

Wij zijn onderweg 1x gestopt, plas pauze, gelijk een broodje gesmeerd en van chauffeur gewisseld, koffie had Lineke vanochtend al gezet in de thermoskan, heerlijke koffie, super kan, koffie blijft warm en op smaak.

Ondanks dat onze route vandaag over auto snelwegen ging, was er meer dan genoeg te zien. Ooievaars kolonies wel een stuk of 3, dan zie je niet een nest op een paal, maar een stuk of 20 bij elkaar op palen in bomen rechts van de weg links van de weg ze vliegen af en aan, dus zie je ze ook van de onderkant, grote witte buiken, pracht vogel. Ik snap niet dat de kindjes in Nederland geen Spaans of Portugees spreken, de ooievaar komt hier vandaan.

Het landschap was behoorlijk gevarieerd, in de verte waren de bergen, wij denken siërra’s van Spanje, welke, geen idee, maar er lag wel sneeuw op de kam. Weer een heel stuk glooiend landschap vol van die rotsbolders, die we gister ook veel gezien hebben, en eenmaal in Spanje reden we denk ik door de hooischuur van Spanje. Dus heel veel gras in aanwas, maar buiten dat evenveel hooibalen opgestapeld in open schuren, maar ook gewoon op het land. Prachtig geploegde weiden, met vette rood oranje klei keurig in rechte wallen. En dan in eens staan daar een paar huizen in de wei, twee kerken er bij, veel te groot voor het aantal huizen.  Net in Spanje hebben we ook velden vol zwarte scharrel varkens gezien, lineke denkt ibericovarkens. Schapen en veel magere koeien, hier komt de biefstuk niet vandaan.

Vlak voor de grens moesten we van de snelweg af, richting een tankstation/parkeerplaats; door pylonen werden we er vanaf geloodst, op de punt tanken/parkeren stond een politie, ME zullen we zeggen met een mitrailleur op de borst, welkom dacht ik, het was een grote verkeerscontrole, maar wij met ons hippie busje, blauwe ogen en onschuldige blik mochten met al onze shit zo doorrijden. Gelukkig: moet je voorstellen als ze de boel gaan controleren en alles moet er af en uit, moet je toch niet aan denken. Nu hadden we een hoop lol, maar dan was het lachen ons wel vergaan. 

De camping in Tordesillas waar we nu zijn is een stuk duurder dan die van gisteren:€26,60 per nacht, en de zijn de hondjes ook nog illegaal, ze vroegen er niet naar zei Lineke, anders was er nog €2,50 per hond bijgekomen. We hebben een prima plek, hadden wel keuze stress bij het uitzoeken, zoveel plaatsen en hoe staat de zon, waar zijn de stroom punten en ga maar door, maar het is gelukt we staan en we hebben zon.

Gerian en Willem staan naast ons, kunnen bij ons in de zon zitten en morgen reizen we weer door. 

Vanmiddag zijn we met z’n vieren nog naar de oude stad van Tordesillas gelopen, mooie wandeling, je gaat hier iets verderop de brug over en loopt er eigenlijk zo in. 3 kerktorens heb ik zeker gezien, maar misschien wel 4 en allemaal hadden ze een ooievaarsnest op de toren. Het is een mooi klein stadje met een leuk plein waar de mensen van hier naar toe trekken om even samen te zijn, wij hebben er even in de zon een terrasje gepikt. Ons uurtje extra hebben we weer ingeleverd, we zitten weer in de tijdzone Amsterdam, het is nu 18.30 uur en ik zit in de laatste zon mijn laatste zinnen te tikken op mijn telefoon. Wij gaan naar binnen: morgen reizen we naar Santander.

Laatste nacht Portugal

Vanochtend om 9.30 uur zijn we vertrokken naar Castelo Blanco, Gerian en Willem waren een kwartier eerder “en route”.

Google Maps ingesteld op tolweg vermijden afstand 187 km. Reistijd 3 uur. Eerst leidt Google ons richting centrum van Evora, maar bij de rotonde voor de oude stad gingen we driekwart rond langs de vestingmuur van Evora, een prachtige vestingmuur van kalksteen en de nodige toegangspoorten, met van die grote bogen. Ook reden we langs een enorm lang aquaduct bedoeld voor transport van water, geen vaar route zoals wij in Nederland dat kennen. Even Googlen gaf me de volgende informatie:

Stenen aquaduct, ontworpen door Francisco de Arruda en gebouwd in de jaren 1530, met een pad ernaast.

Eenmaal de stad uit was het weer genieten van de valleien waar we door reden, zoveel kleuren groen heb ik niet vaak gezien in een plaatje. Prachtige weiden met hier en daar van de broccoli bomen, maar dat zijn het niet, het zijn pijnbomen, de kroon van de boom doet ons denken aan broccoli zo mooi gevormd. We zeggen weer in koor: wat is het hier toch mooi.

Wat opvalt is dat hier nauwelijks verkeer is, als we tijdens deze rit 10 auto’s gezien hebben is het veel, dat geldt ook voor fietsen, race fietsen wel te verstaan, en we hebben een club motorrijders gezien, op een afstand van 187km is dat niets.

Op een heel stuk van de route lagen er allemaal grote ronde rots blokken in de wei, er groeiden zelfs bomen op, soms waren de blokken klein en dan weer enorm groot…: wat zal hier ooit gebeurd zijn waardoor het zo ontstaan is, als of er ooit een berg ontploft is, maar er ik denk, omdat het zo afgerond is, dat er wellicht ook ooit water heeft gestroomd….Google heeft me tot nu toe nog niet de informatie gegeven die ik zoek. Het was wel mooi om te zien.

Kurkeiken in overvloed, ook waaraan je kon zien dat er kurk van afgehaald is, dat schijnt eens in de zoveel jaar te kunnen tot op zekere hoogte en dan gaat de boom niet dood. Ze zetten er een nummer op, en wij denken dat dat iets met het jaar van pellen te maken heeft. Hoe dichter we weer richting Spanje rijden, hoe woester de natuur weer wordt: we rijden zelfs weer een beetje door de bergen. Onderweg zien we veel schapen, geiten en runderen in de wei, van die mooie oranje bruine koeien, we rijden zelfs een geiten herder voorbij, heel langzaam.

Na een lange afdaling komen we bij een soort stuwmeer uit, hier is het even adembenemend mooi, we parkeren de auto net over de brug om vanaf de brug wat foto’s te schieten, we waren niet de enige, hier was de club motorrijders ook gestopt, alleen zij stonden met z’n allen midden op de weg, op de brug, ik moest er gewoon omheen slalommen, maar ja, wie verwacht er nou een auto, zij komen er net zo weinig tegen als wij.

Wonder boven wonder, we zijn er weer eerder dan de Wallies, en we zijn ze nergens voorbij gereden, toch hadden we dezelfde route gepland. Wat blijkt, Willem wist een betere weg, althans dat dacht hij. Hij wilde graag langs dat aquaduct dus reed hij er twee keer langs… het gevolg: hij heeftde vestingsmuur rondom gezien bij Evora. Het kwartier voorsprong werd ruim een kwartier later op de afgesproken plek. Slim van Willem, het eten was zo goed als klaar, camper parkeren en aanschuiven zal hij gedacht hebben, grapje.

We zijn op een mooie gemeente camping,

Hij is net open na een korte winterstop, er is nog niet veel te doen, maar er staan wel 4 Nederlanders, allemaal pensionada’s behalve ik. Kei goedkoop €2,25 voor de stroom en €4,25 voor overnachten, inclusief hondjes en douchen.

Het weer is prima, vandaag is hier nog wat zon tussen de wolken door, morgen vooral bewolking, hebben wij geen last van: wij gaan morgen naar Salamanca, Spanje. En daar schijnt de zon. Het wordt weer een rit zonder tolweg, van om en nabij de 277km en verwachten reistijd 3 uur en 7 min. Nu rusten we lekker uit in ons busje, buiten al een beetje fris, komt door de wind.

Gisteravond heb ik nog even het bedieningspaneel van onze standkachel verzet, het zat aan de zijkant van de bijrijdersstoel op het draaiplateau. Het mandje van Bea&Trics staat tussen de bijrijdersstoel en bestuurdersstoel in, blijkbaar hebben ze tijdens ons bezoek aan de stad gistermiddag een van twee tegen het aan en uit knopje van de kachel gelegen, als het zou moeten zou het natuurlijk nooit lukken, maar de kachel was aan, en de temperatuur in de bus 24 graden. Gelukkig zijn we niet lang weggeweest. Nu kan het niet meer gebeuren, hoop ik.