Verdwaald

De wind volgt ons denk ik, vannacht weer verschillende keren flink staan wiebelen, niet van het omdraaien in bed, maar van rukwinden. Gelukkig is de tafel met de stoelen die er op lagen “speciaal voor het voorkomen” ook niet weggewaaid, maar echt vertrouwen had ik daar vannacht niet in: eigenlijk had ik er gewoon even uit moeten gaan om die tafel met stoelen binnen te zetten, dan had ik vast wat beter geslapen.

De ochtendwandeling ging om 8.30 uur gewoon door, wind of geen wind, maakt de hondjes niks uit. Enthousiast als we zijn gaan Gerian en ik weer aan de wandel, eerste stuk zoals gisteren richting de Spar, tot we zicht hadden op de zee en we een weggetje naar beneden zagen. Zou dat het weggetje naar de playa zijn? vroegen wij ons af, geen idee, maar dat zien we toch vanzelf wel, we lopen dat weggetje gewoon in en zien wel waar we uitkomen. Niet bij de playa. De zee ligt nog steeds op afstand een stuk lager als de plek waar wij op dat moment zijn, maar we zien mogelijkheden, stukje naar links, onder het spoor door, weer een stuk naar beneden, tot we bij een openstaand hek komen. Het lijkt als of we door dat hek aan de andere kant van dit stuk land bij de boulevard komen, Gerian wil het terrein al oplopen als ik zeg, lijkt me niet de bedoeling om hier door de poort te gaan. Dan komt er een jonge dame voorbij die ons de weg naar de playa wel even uitlegt. Die kant op, ze wees, begreep ik nog wel, en Gerian dacht ook nog begrepen te hebben: dan einde links. Wij gaan doen wat we denken dat we moeten doen. Het duurde nog een poosje, maar uit eindelijk waren wij helemaal beneden, hadden Walli een stuk moeten dragen, want trappen lopen is Not done voor een dwerg teckel, maar we waren beneden en wel bij de haven van Vila Joiosa en naast de haven begon het strand.

De hondjes vinden dat prachtig: aan de rand van dat water wat door de golven lopen die steeds onder hun buikje klotsen, de geur van de zee, ze kwispelen wat af. We lopen een eind over dat strand tot we denken ongeveer net zo ver naar rechts gelopen te hebben als we tijdens de afdaling naar links gegaan zijn. Daar konden we via een hele lange betonnen trap weer terug naar boven. De treden waren ook voor Bea&Trics aan de hoge kant, ze zijn al 10 jaar oud, ik dacht: kan voor hen ook nooit goed zijn, ik draag ze naar boven. Een onder de linker arm een onder de rechter en omhoog. Ik voel mijn benen nu al, maar morgen vroeg zeker. Bea weegt 7 kilo en Trics ruim 5 het waren heeeeel veeeel treden.

Ik was natuurlijk best een beetje buiten adem, maar deed net of er niets aan de hand was, toen Gerian zei dat zijbuiten adem was. Flauw he.

Eenmaal boven dacht ik hier moet dan ongeveer de Spar zijn of een stukje verder naar rechts of links. Als we nu verder vooruit lopen komen we vanzelf bij het spoor en dan herkennen we het wellicht. Ons gevoel zei dat we nog een stukje naar rechts moesten lopen, en we dachten in de verte ook de Spar te zien, dus toch maar die kant op. Al lopend door die straatjes zie je hoe gezellig die mensen hier leven, voor dag en dauw zitten die al gezellig in kleine eetcafés aan de koffie met een broodje, een ochtend ontmoeting, in alle rust gezellig keutelen. Wij zitten rond die tijd in Nederland dan te stressen in de file, kun je je haast niet in denken toch, s’ochtends naar een eetcafé of zou dat in de grote steden bij ons ook zo zijn, en ben ik gewoon te burgerlijk, dat zou natuurlijk ook kunnen.

Anyway: we liepen daar, maar kwamen nooit bij de Spar van gisteren ! Dit was een andere Spar. Gelukkig had ik mijn telefoon bij me, Google Maps was dus de oplossing. En wat denk je, we waren veel te ver naar rechts gelopen, eigenlijk twijfelden we of we de juiste camping wel hadden in getoetst, zo ver moesten we terug naar links, maar we volgden toch maar Google. We lopenlangs het stadion, zien dat de markt opgebouwd word, maar zijn al zo lang weer naar links aan het lopen dat onze twijfel wint.

Lineke een app gestuurd met de vraag: stuur eens een pin, we zijn een beetje verdwaald. Ik hoor haar dan gelijk denken “een pin, hoe dan” ik stuur er een bericht achteraan, “op het plusje drukken” en daar komt de pin, Google heeft het toch goed. Nog 13 minuten lopen dan zijn we op de plek van de pin.

We volgen de aanwijzingen van Google en verbazen ons hoe we uitkomen, recht tegenover de ingang van de camping, we hadden dit paadje helemaal nog niet gespot. Ruim 1,5 uur hebben we gewandeld, de hondjes hebben er 5,5 uur op geslapen. Wij konden rustig naar de markt zonder hondjes, ook weer leuk. Lekker veel groente en fruit: een plastic zak vol voor €5:hier is de gulden nog wel een daalder waard. Ik geloof niet dat er al een spreekwoord is over euro’s.

De middag was zo voorbij, mooi weer, wel wind,dat maakt het dan toch minder lekker om lang buiten te zijn, maar buiten eten dat ging nog prima, en het afwassen ook. De bus is weer gepoetst van buiten en van binnen. Kunnen met een schoon busje morgen op bezoek bij Hiltrud.

Verderop

De planning was Altea, het werd VilaJoiosa.

We waren mooi op tijd uit onze bedstee, daar lijkt ons bed wel een beetje op in ons camperbusje, 1.40 breed, en 1.85 lang en ingebouwd tussen de koffie corner en het kook/ aanrecht gedeelte. Gelukkig zijn wij niet van die hele grote mensen, ik zelfs een beetje klein, maar wel dapper, dat zeggen ze tenminste hier omdat we zonder te reserveren door dit deel van Spanje reizen. Tot nu toe geen probleem.

Vroeg opstaan om vroeg te kunnen vertrekken, is niet altijd zinvol blijkt, in het donker hebben Gerian en ik de hondjes uitgelaten, lekker wandelend door de duinen hebben we de zon zien opkomen, de wind is er nog wel, maar is in kracht al behoorlijk afgenomen, en zo in de duinen lopen we aardig in de luwte.
Het pad volgen naar rechts brengt ons weer in de bewoonde wereld, bij het restaurant van die heerlijk paella(!): daarnaast zit de bakker, we halen vers brood en appeltaart voor bij de koffie, gewoon omdat het kan.

Eenmaal terug op de camping en reisklaar komen we er achter dat de receptie pas om 9 uur open gaat, daar hadden we niet in het donker voor hoeven te gaan lopen met de hondjes, nu moeten we wachten, 3 kwartier voor we weg kunnen. Dat had ik dan liever in de bedstee gedaan.

De receptionist kwam wat eerder: het viel achteraf wel mee, ruim voor 9 uur konden we terecht, sleutel van de poort inleveren en betalen voor de 3 nachten dat we er waren. Wel contant betalen, verdwijnt denk ik zo in de portemonnee, maar dat is een aanname.

Google Maps staat op camping Cap-Blanch in Altea, een camping direct aan het strand, slechts de boulevard zit er tussen. Klinkt goed, toch, maar daar denken heel veel pensionado’s net zo over, man man wat een prop camping. Prop en prop vol met campers die eigenlijk niet op de plek passen maar ook caravans waar zoveel aan gebouwd is, tent, luifel dan nog een schuurtje dat het plekje er naast zo krap is geworden dat je zelfs ons busje er niet meer op kunt draaien. Volgens de juffrouw aan de receptie waren er nog wel wat plaatsen vrij, we moesten er maar op rijden en dan komen vertellen waar we uiteindelijk op uitgekomen waren. Ze gaf een plattegrond mee met wat open plekken er op aan gekruist. T44 was de eerste die we tegen kwamen, niet leeg, nou op naar de volgende L34 nog voller, stond een camper op, volgens mij net geparkeerd, die met zijn camper een halve meter minstens uitstak op de weg, en daar nog twee fietsen achterop had zitten waardoor hij nu meer dan een meter uitstak, ik kon er krap achter langs rijden, hield weinig ruimte over. Lineke liep nog buiten te kijken naar andere opties maar ik was er al klaar mee, toen Lineke in stapte zei ze: ik vind het helemaal niks hier, waarop ik zei: ik ook niet, zie alleen maar bejaarden, zit hier propvol, hier wil ik niet staan, en er ook nog voor moeten betalen, bel Gerian maar dat ze er niet op moeten rijden met hun camper, ze komen er nooit meer af.

Gelukkig dachten de Wallies er net zo over als wij, en konden zij voor de poort nog keren.

Er zijn gelukkig heel veel campings in deze regio. Maar iets verderop,wellicht iets van het strand af hebben we meer kans. Het is nog steeds vroeg: de meeste nieuwe gasten komen tussen 14 en 16 uur binnen rijden en het is nog geen 11.30 uur als wij buiten de poort van camping Cap-Prop op zoek gaan in de ACSI campinggids naar andere mogelijkheden. Het wordt La Vila Joiosa camping Imperium. Mooie plek. Maar de ACSI plekken zitten vol. Dus volle pond betalen.

In dit dorp zijn wij vorig jaar doen we terug gingen vanuit Benidorm naar Alicante om weer naar Eindhoven te vliegen even binnen gereden omdat we wat tijd over hadden. Het viel ons toen al op, mooi stadje, prachtig strand, grote boulevard en niets te doen, ik dacht zal dan op die camping ook wel zo zijn. Niets is minder waar, ook hier zit het vol met pensionadoo’s. Camping is volgens ons van een Nederlanders, de vrouw bij de receptie was een Nederlandse, en zij vond ons dapper, niet reserveren in deze tijd en in deze streek. Maar ze had wel plek, weliswaarhelemaal aan het einde van de camping op een net nieuw aangelegd deel, een beetje hoger dan de rest van de camping, dus met uitzicht, riante plek naast elkaar, de een achteruit er in en de ander vooruit er in zo hebben we weer een giga plaats pal in de zon en in de wind, das wat minder. Maar vanaf morgen is de wind echt weg.

Vooralsnog hebben we geboekt voor 2 nachten, het is wel wat duurder hier dan wat we tot nu toe hebben betaald per nacht, gewoon 1x zo duur €30 per nacht en dan stroom 4kw inbegrepen, verbruik je meer,komt er nog 0,49 cent per kw bij, dat wordt zuinig zijn met stroom, dus vanavond verwarmen met ons diesel standkacheltje, tenslotte niet voor niets ingebouwd.

We staan, we staan riant, tijd voor koffie met appeltaart, korte broek wordt zelfs door Willen aangedaan, en Gerian staat in haar hemd te koken, dat kan allemaal als de wind even weg is. Helaas blijft de wind vandaag niet weg, wordt de korte broek weer verruilt voor de lange, heeft Gerian haar trui weer aan, en is binnen zitten lekkerder dan buiten. Toch lopen we even het dorp in, om wat boodschappen te doen. Hondjes mee en daar gaan we Google Maps op lopen naar de spar is maar 1,5 km met z’n vieren sjokken we rustig naar beneden, op een gegeven moment hebben we een mooi uitzicht op de zee, en zie je al wat van de gekleurde huisjes van La Vila Joiosa. Gerian en Lineke gaan boodschappen doen Willem en ik zitten op een muurtje naast de deur van de winkel lekker in de zon met ieder een hondje op de schoot, en Bea die altijd onrustig is tijdens wachten springt op en weer van het muurtje af, dit nog eens en nog eens, piept wat en kijkt mij steeds ongeduldig aan, zo van duurt het nog lang want ik wil lopen.

Nou Bea zei ik, ga nou maar zitten want wachten duurt altijd lang, en helemaal bij een winkel.

De weg terug was een stuk verder zo leek het, berg op en volgepakt, 8 blikjes 0.0 bier, pak wijn en dan nog van alles voor het eten voor morgen. Ach ja, denk ik dan kan ook morgen met de fiets stuk makkelijker, nou weet ik niet of ik de fietsen er wel afhaal morgen, ze moeten er morgen ook weer op want vrijdag gaan we verder, misschien al wel naar Hiltrud, want die zit hier geen 100 km meer vandaan, Torrevieja.

Niks gepland

Vandaag doen we niks, nou ja niks we gaan wandelen en de bus weer reis klaar maken voor morgen, alles weer op de juiste plek leggen, de fietsen weer achter op, en dan zo rond 14 uur Paella eten hier in het dorp. Dat zag er zo lekker uit toen we daar zondag langs liepen en de mensen buiten op het terras heerlijk zaten te eten. De ene na de andere grote paella pan op tafel, dat wil ik ook dacht ik toen. Nou gister is dat mislukt, in Valencia waren wij niet op de juiste plek zullen we maar zeggen en als ik eerlijk ben vandaag ook.

Het restaurant waar we waren daar lag het niet aan, daar hadden ze van die heerlijke pannen paella, het lag aan de menukaart. Ik kom daar om paella te eten, mijn inziens geen kaart nodig, gewoon paella bestellen, maar mijn lieve Lineke gaat dan wel op de kaart kijken, eerst gewoon bij paella met kip of konijn wel of geen inktvis enz. Ik had hem al gezien de paella die wij met z’n tweeën het beste konden bestellen was de paella met kip en schaaldieren zonder inktvis, want dat vindt Lineke niet lekker, ik zag de pan al helemaal voor me, het water liep nog net niet uit de mond. Toen zag mijn schatje een menuutje op de kaart staan, 3 gangen voor hoofd en na gerecht, dat is ook lekker kun je ook paella als hoofd gerecht kiezen zit ook gelijk de wijn bij en dat voor €16,50 daar ging mijn pan paella met heerlijke gamba’s en mosselen stukken kip en dat dan lekker in zo’n grotepan, inplaats daarvan kreeg ik een bordje salade vooraf, moet zeggen niet verkeerd maar dat hebben we thuis ook elke dag, en toen een bordje rijst met een kippen pootje en een klein blokje kip, bordje net iets groter dan een gemiddeld ontbijt bordje, en dat was dan de paella, mijn paella in mijn visualisatie zag er heel anders uit, bij deze opgediende versie van paella liep bij mij het water niet uit de mond. Toetje, blokje ijs koffie smaak met wat caramelsaus. Allemaal prima prijs kwaliteit, maar ik wil zo graag die echte Spaanse overheerlijke pan paella, ben benieuwd of dat de komende weken nog gaat lukken.

De fietsen staan weer achter op, het enige wat er nog moet gebeuren is de tafel en stoelen op de juiste plek leggen, maar dat doen we morgen na het ontbijt, misschien kunnen we morgen wel weer buiten ontbijten, de wind zal toch wel een keer gaan liggen. En aan de temperatuur ligt het niet de zon doet het prima, ook vandaag hebben we meer dan voldoende zon uren gehad, en er ook van genoten.

Vanavond nog een spelletje Brandy Dog spelen bij Gerian en Willem in de camper en dan vroeg slapen zodat we morgen op tijd reis klaar zijn om naar Altea te rijden, 140 km: we willen er weer rond een uur of 11 zijn, dan hebben we zeker plek opcamping Cap-Blanch aan het strand. Altea ligt net boven Benidorm 8 km.

Valencia

Vandaag brengen we een bezoek aan Valencia, we zijn er maar 8 km vandaan, maar gaan toch met de bus. Bushalte is hier bij de poort van de camping, dat maakt het heel makkelijk voor ons. Met de fiets had ik ook wel leuk gevonden, maar waar laat je die dan weer, en de wind maakte het idee van fietsen ook erg onaantrekkelijk.

Om 10.15 uur zijn we op de bus gestapt, bij de bushalte kwamen we er achter dat je hier nog mondkapjes moet dragen in het openbaar vervoer, dus Lineke rent terug naar ons busje, zij weet waar ze liggen, dat gaat sneller dan dat ik harder loop maar moet zoeken naar die dingen. Ze was terug voor ik er erg in had. Ik had het druk met foto’s maken van les auto’s en sturen naar mijn collega’s van het CBR. De bushalte was recht tegen over het CBR van Valencia, dit zal hier vast een andere naam hebben, maar nu weten jullie wel precies wat ik bedoel. Vanochtend toen ik terug kwam van mijn ochtend wandeling met Gerian en de hondjes, stond er een enorme rij met mensen voor de deur van dat CBR zo noemen we het maar gewoon. Waarschijnlijk kandidaten voor het theorie examen, een aantal ervan stonden bij ons op de bus te wachten. Een stuk of 3 jongemannen; een Indiase of Pakistaanse, een uit Iran en een uit Afrika, ze spraken Engels met elkaar en stonden de vragen die ze gehad hadden te evalueren, en dat hoorde ik, ik ging met ze in gesprek. Eerst om zeker te weten dat we in de juiste bus stapten, en later natuurlijk over het examen theorie wat ze net gedaan hadden. Een uitslag hadden ze nog niet, die kwam morgen. En ze konden het examen doen in Engels of Spaans, meer keus was er niet. Wat worden ze in Nederland toch verwend, kun je mondeling examen doen met Tolk, dus in je eigen taal en gelijk krijg je bij ons de uitslag. De Jongemannen waren wel heel vriendelijk, zeiden wanneer we de bus uit moesten en overstappen naar lijn 35 die ons dan naar de oude stad van Valencia bracht. In die bus zat weer een hele aardige dame, die ons weer begeleidde naar het toeristen informatie bureau, en gelijk nog even vertelde dat het stadhuis naast het toeristen bureau vrij toegankelijk was voor publiek, dus dat was onze eerste bezichtiging. Op het bordes van het stadhuis heb je een mooi uitzicht over het plein met veel oude gebouwen, op zo’n bordes voel je je best een beetje koninklijk, alleen de mensen waarmee wij daar op waren hadden vrijetijdskleding aan, geen jacket of robe. Ik heb er ff een klein vlogje gemaakt voor het thuisfront. Van binnen was het stadhuis ook mooi, althans het deel wat je kon bezichtigen. Een glaskamer, je raadt het al, veel glas, en het plafond viel op door het prachtige schilderwerk en de kroonluchters. Het trappenhuis was zeer royaal met een glas-in-lood dak, geloof niet dat wij zulke stadhuizen hebben, maar misschien ook wel, ik ken alleen maar nieuwbouw stadhuizen van de plaatsen waar ik gewoond heb of woon.

Bij de toeristen informatie hebben we een stads plattegrond gehaald en gevraagd waar de hop on hop off bus startte, want dat leek ons gezien de waterkoude wind de beste optie om als toerist Valencia te doorkruisen: natuurlijk niet boven in zitten, want dat is zeker koud, je ziet er wel meer, maar wij kozen er niet voor. Onder in die bus was het trouwens ook koud. In het Engels konden we luisteren via van die prut oortjes naar waar we allemaal voorbij kwamen: het stierenvechters museum, “heb het maar gelijk vertaald” station noord, mooi oud trein station zijn we even in geweest, mooi, maar stonk wel naar uitlaatgassen, volgens mij hebben ze nog diesel treinen. De hop on hop off bracht ons ook naar de nieuwe stad, echt high-tech architectuur, prachtige musea, het grootste aquarium van Europa schijnt er te zijn, zijn we niet in gegaan. Het nieuwe deel grenst aan de grote haven van Valencia en het zaken centrum met onder andere het paleis van justitie. Je zou alleen al in de nieuwe stad makkelijk een dag rond kunnen lopen. Ik breng zeker nog eens een bezoek aan deze mooie stad.

We hadden al gezien dat daar waar we de bus terug konden nemen richting de camping een huge shopping centrum was, en hadden al bedacht: daar stappen we straks uit de hop on hop off, gaan nog wat boodschappen doen bij de Carrefour voordat we in bus lijn 25 stappen die ons weer richting de camping brengt. Om 16 uur hadden we de bus terug klokslag 16.30 uur etenstijd voor Bea&Trics kwamen wij de camping opgewandeld. Gerian en Willem die vandaag rustdag en oppasdag tegelijk hadden zaten warempel buiten in de zon, beetje in de luwte van hun camper en onze bus, met de hondjes aan de voeten. Hadden we niet gedacht dat dat vandaag met die koude waterige wind tot de opties behoorde!

Wij hadden een lekker stukje Franse kaas mee gebracht en 0.0 bier dus nadat we de hondjes hadden voorzien van hun versnapering konden we gezellig naar binnen, de zon was inmiddels weg, onze dag doorspreken met hun.

Valencia is een mooie stad: als je ooit in de gelegenheid bent moet je die zeker bezoeken! Wijgaan nog een keer terug, maar morgen nemen wij een rustdag. En woensdag rijden we nog verder naar het zuiden, ik wil hogere temperaturen en ben niet de enige geloof ik.

veel wind in El Saler

Vroeg uit bed zodat we een mooie rondemet de hondjes kunnen lopen, voordat we richting Valencia gaan rijden. Opruimen was een koud kunstje, dat hadden we eigenlijk gister al gedaan, alleen de laatste dingen, tafel en stoelen, blokken waar de bus op stond om horizontaal te staan, de stroom aansluiting en niet vergeten de was lijn.

Gerian en Willem konden gelijk rijden toen we terug waren van het wandelen, maar die staan ook al om 6.30 uur onder de douche, althans Willem. Hebben het ontbijt al op als we gaan wandelen, ik moet dan het zand nog uit mijn ogen wrijven , het enige datik al wel gedaan had was het toilet legen, zodat Lineke tijdens mijn wandeling met de hondjes in de bus alles weer rijklaar kan maken. Alles heeft zo zijn vaste plek, alleen dan kun je zo klein wonen.

Zij rijden vast vooruit, wij gaan ontbijten, Lineke had de tafel buiten al weer gedekt, eitje gekookt, heerlijk. Ongeveer een half uur na dat zij vertrokken zijn ook wij reis klaar. Google Maps ingesteld op de route over de N weg, dus niet de auto snelweg, daar denkt onze Google Maps anders over, hij brengt ons altijd via de snelste route naar de ingetoetste bestemming. Gevolg wij zijn er eerder dan Gerian en Willem. 5 min. De route over de N weg is langer en trager 35 min wel geteld.

De wegen zijn hier prima het is dus vrij eenvoudig rijden in Spanje, alles staat duidelijk aangegeven, doen ze natuurlijk voor al die gepensioneerde buitenlanders die zo nodig willen overwinteren in het zonnig zuiden, nou gelijk hebben ze, want het zijn beslist niet de beste chauffeurs die je zo hier en daar ziet rijden in zo’n huge camper Van. Tolwegen hebben ze hier niet, dus voor ons maakte het niet zo veel uit snelweg of N weg.

De camping waar we op beland zijn is aan de rand van Valencia tegen de duinen. Je loopt hier zo door de duinen naar het strand. Camping Valencia El Saler. Hebben we een mooie plaats, we staan en wel naast elkaar op een gecreëerde plek op een punt tussen twee laantjes in, dicht bij het toilet gebouw en tegenover het zwembad, onder een boom, maar de vogels missen ons net, de wind kan de shit als nog op onze of Willem zijn bus plakken, we gaan het zien. Het waait hier behoorlijk, gelukkig was er ook flink zon waardoor het toch lekker is buiten tot een uur of 5,dan koelt het rap af.

We hebben buiten kunnen eten echt Hollands eten vandaag: aardappelen met bloemkool, gister gekregen van onze Friese overburen die dat onderweg met het uitlaten van hun hond op het land hadden gevonden, keurig schoon gemaakt in roosjes, klaar voor de pan. Die Friezen gaan we nog wel zien denk ik, ga blijven 3 maanden hier in het zuiden en verplaatsen ook met regelmaat, zij vallen op door grootheid en door de tekst achter op de wagen: It is laeter daj daenk staat er achter op, en het klopt als een bus. Het is later dan je denkt. Nu genieten en niet wachten tot later, want wanneer is nou later, wie heeft daar het antwoord op, ik niet.

We hebben hier de boel al mooi verkend, bus halte voor de deur dus met de bus naar Valencia is ook een optie, genoeg restaurants in de buurt, zal er best een zijn met aardige bediening, en wandel en fiets gelegenheid genoeg. Nu moet de wind nog gaan liggen, en volgens de Weersverwachting gebeurd dat de eerste helft van de week nog niet. Nu zullen de meteorologen het wel goed hebben.

Dubbel shit

Ik schrijf dit hele verhaal nu voor de tweede keer, de telefoon liep vast, moest hem dus opnieuw op starten: alles weg, merde. Nou, daar gaan we dan voor de tweede keer.
Man man wat een shit, hebben we zo’n mooi plekje staan we onder een boom waar de mussen in zijn neer gestreken, en wat denk je, zij gebruiken de boomals openbare toilet ruimte. Wat een shit.

Heel de bus zit onder, voorruit en neus, zijruiten: tot de helft van de bus is het shit. Dat wordt poetsen, ik ga er zo niet mee rijden. Eerst draaien we hem maar om, zodat we aan de andere kant van ons plekje net niet meer onder dat toilet gebouw staan, hooguit nog in de aanvliegroute. En dan maar hopen dat de meesten het toilet halen zodat de shit naast de bus valt. Onze overburen met de vrachtwagen hebben vast een trap in de garage, even vragen, en ja hoor een huishoud trap, gelukkig,anders kan ik er niet eens bij, en nu bijna. De trap is groot maar ik niet, dus met kunst en vliegwerk, acrobatiek en rek en strek oefeningen is het me gelukt om weer toonbaar te zijn. Hele klus, shit klus kun je wel zeggen.

Lineke en Gerian hebben in die tijd de was gedaan, wassen en drogen voor €8: een machine vol, hun was en onze was kon precies in een machine. Geduld moesten ze wel hebben, want ze waren niet de enigen die bedacht hadden: zaterdag: wasdag. Alles is gelukt:was droog in de kast, bus staat weer te shinen.

Gerian en Willem zijn vandaag naar de oude stad gefietst, en zijn hier bij ons voor de deur weer lekker komen bakken en braden op de plaat, wat is dat toch lekker en kei gezellig. Als het mooi buiten weer is, kunnen we dat rustig elke dag doen, je kunt er alles op klaar maken. Het is dus alles behalve saai, zo afwisselend als je maar wil.

Langzaam ga ik de boel weer pakken, fietsen zo op de bus want morgen gaan we een stukje zuidelijker, 150 km net onder Valencia, El Saler als we zorgen dat we er voor 12 uur zijn hebben we plek volgens te telefoniste, dus morgen vroeg op en zorgen dat we om 9 uur rijden.

Nog lekker douchen hier enweer fris en fruitig naar de volgende stek.

Koude start

Geen zon, nou ja flauw zonnetje en behoorlijk wat bewolking. Hier kunnen ze het dus ook niet, het weer voorspellen, ze roepen net als in Nederland in één zin zo’n beetje alles, hebben ze altijd gelijk. Meteorologen zijn net politici: ze geven een verantwoord antwoord op de vraag. Wat voor een weer hebben we vandaag: hier en daar schijnt de zon, zo nu en dan kans op een bui, de wind waait soms van west naar oost of van zuid naar noord. Temperatuur ligt tussen de 10 en 20 graden, is geen speld tussen te krijgen: altijd goed.

Toch hebben wij buiten van ons ontbijt genoten toen de zon het net even won van de bewolking, korte broek, jas aan:wat een bikkel met kippenvel op de benen zit daar, zag je al die camperaars denken in hun dikke vrachtwaggel huis op wielen. Tegenover ons staat er een, 9 meter lang en zeker 4 meter hoog, en ja hoor Nederlander, wij vragen ons af of hij ook nog een huis heeft of dat deze truck op wielen zijn huis is. Hij heeft zelfs een garage met auto, nou ja met een Smartje. Grote waakhond, rottweiler, aan boord, grote tv net zo iets als wij thuis hebben, dat is wel handig wij kunnen het nieuws nu ook zien op zijn tv.

Om 8.15 uur waren Gerian en ik al weer met de hondjes aan het wandelen mooi rondje van 4 km Trics vond het geen probleem.

De koude benen hebben er toch voor gezorgd dat we de koffie gezellig in ons busje nuttigen: lekker het kacheltje aan, hondjes lekker in hun mandje inplaats van bibberend op het kleedje in de zon die achter de wolken zit. Trics had weer die blik “snap je het nu niet”, het is koud!

Binnen in ons busje is het goed vertoeven, het is klein, maar als je eenmaal zit, zit je net zo lekker als in een grote camper, want daar zit je ook op de omgekeerde stoelen. En lezen, spelletje doenof tv kijken kunnen wij dan ook.

Langzaam wint de zon van de bewolking en komen de camperaars uit hun hol en wij uit ons holletje. Boodschappen doen, gezellig met z’n vieren naar de Aldi om lekker wat vlees te halen voor op de bakplaat, want dat is wat we vanmiddag in de zon uit de wind gaan doen, lekker bakken en braden op de plaat.

Heerlijk was het voor €23 boodschappen hebben voor 2 dagen lekkers op de plaat voor 4 personen zonder chagrijnige serveerster, alleen maar vrolijke gezichten in de zon.

Na de afwas zijn Lineke en ik op de fiets naar de oude stad gereden, wat is het toch een plaatje en wat heb je er een prachtig uitzicht over de zee.

Uit nieuwsgierigheid zijn we binnen in die huge camper geweest, om rond te kijken, wat een ding. 16 jaar oud ziet er uit als nieuw, vorig jaar gekocht van een 85 jaar oude man die stopte met reizen. 160.000 op de teller, opnieuw laten bekleden, top. Ze wonen er niet in hebben ook nog een chalet in Friesland en een appartement wat ze verhuren aan hun zoon. Hij werkt onderweg wat online en ze zijn nu voor 3 maanden onderweg. We zullen ze nog wel vaker treffen, ze vallen op door hun grootheid, maar wij ook.

Ook zij waren nieuwsgierig: ze vonden ons zelfbouw busje fantastisch, vooral wat er allemaal inzat. En hoe smaakvol het was afgewerkt! jullie zijn zeker interieur stylisten zei ze, ik zei:bijna goed.

Nu bij Gerian en Willem lekker koffie drinken en straks 3 Dog of brandy Dog spelen,gezellig de dag afsluiten.

Dagje weinig

Vandaag rusten we uit, genieten we van de zon klungelen wat, en hebben we hier in het restaurant geluncht.

De wekker ging pas om 8.30 uur,

heerlijk op ons gemak gedaan, en voor het eerst buiten in de zon ontbijten, wat een feest. Na het ontbijt had ik de intentie om weer lekker met de hondjes het strand op te gaan, maar daar dacht Trics anders over. Of het er nu aan heeft gelegen dat
Lineke en Willem de andere kant op liepen, boodschappen doen bij de Aldi, terwijl Gerian en ik met hondjes richting het strand liepen. Ik weet het niet, ze wilde in elk geval niet mee. Protest al om ze ging er gewoon bij zitten. Eerst dacht ik:ligt aan de steentjes, voelt vast niet lekker aan de voetjes, maar even dragen. 100 meter verder Lineke al lang uit het zicht, nog steeds protest, ze keek mij echt aan zo van snap je dat nou niet, ik wil niet mee. Even hield ik het vol twee stappen lopen dan weer protest, lopen protest, maar Trics won, we zijn gekeerd terug naar de camping, nou liep ze wel, het liefst voorop. Lineke en Willem kwamen ook net terug van de Aldi, Trics weer blij.

Ik ben toen alleen de wandeling over het strand naar de oude vestiging gelopen, lijkt verder dan dat het is, eenmaal terug had ik 6,5 km gelopen, had Trics best gekund, luie hond.

Die oude stad van Peñiscola is de moeite van het bezoeken meer dan waard, ga daar een dezer dagen ook met Lineke nog zeker naar toe, op de fiets of lopend. Lopen we, dan kunnen de hondjes mee, we kunnen ze ook best en keer thuis laten voor als Trics geen zin heeft. Op de fiets willen ze niet. Walli wel: die gaat heerlijk bij Willem achter op de fiets, maar ons Koninklijke gezelschap blaft en jankt de hele rit, duidelijk dat ze dat niet op prijsstellen.

De lunch: je kunt hier in het restaurant voor €10 een 3 gangen menu eten, alleen rond lunchtijd, s’avonds is het €5 duurder. Het verschil zit hem denk ik in de bediening, de serveerster die wij vanmiddag hadden is absoluut niet geschikt, kon geen lachje vanaf, ze luistert niet, als je wat tegen haar zegt loopt ze gewoon weg. Flapt het eten op tafel en zegt niet smakelijk eten, haalt de borden al weg terwijl Lineke nog zit te eten, moet ik nog door gaan of zijn jullie het al met me eens: niet geschikt. Eten was prima prijs kwaliteit, geen culinair hoogstandje: voorgerecht scrambled eggs met groene asperges en garnaaltjes. Hoofd gerecht platgeslagen Bief lapje met frietjes, geen groenten geen mayonaise, goed, nee beter voor de lijn. Toetje crema de cataluna en dat is crême brulee. Wijntje voor Lineke en Gerian, Willem en ik een 0.0 Spaans biertje. Als je dan met z’n vieren €50 afrekentneem je die serveerster maar op de koop toe. Toch ga ik er niet meer eten, chagrijn.

De middag was om voor we het in de gaten hadden, Willem heeft de camper gepoetst, ik een eerste steen beschilderd als souvenir, Lineke gelezen en Gerian ook. En dat allemaal in de zon, behalve Gerian die had het koud, die zat in de camper. Willem en Gerian zijn nog gaan wandelen met Walli, maar jaTrics heeft het voor vandaag verprutst, morgen zal ik het weer proberen.