Besloten hadden we om met de trein te gaan, lekker makkelijk gratis parkeren van de auto op het station van Geldrop, Louis onze buurman gaf ons nog wel de tip om de auto aan de voorzijde van het
station te plaatsen inplaats van aan de achterkant, wat ik bedacht had. Aan de achterkant was toch wel een hangplek geworden van niet altijd even frisse jongelui, daar zou hij zijn auto niet
achterlaten.
Rond half 8 gingen we richting het station in Geldrop om met de trein naar Eindhoven te gaan de trein van 8 over 8 we waren dus ruim op tijd. De dag daarvoor hadden we online ons treinkaartje
Geldrop-Schiphol al gekocht om de stress op het station te vermijden. Je weet wel: in willen checken, te weinig saldo dan naar z’n oplaatpaal: klungel klungel, want ja dat doen we nooit, stress
alom, niks voor Marijke.
In Eindhoven hadden we 4 min om over te stappen van perron 4 naar 6 even onder het spoor door. Nou niks even: om kwart over 8 is het kei druk op het station en in de trein, met ieder 2 koffers
loopt dat niet zo snel, 4 min was dus 10sec. te weinig. De deuren sloten toen wij er waren, de eerste overstap mislukt. Tijd zat, zei Lineke, pakken de volgende wel, het was koud en winderig dus
wij het glazen huis in.
Eenmaal in dat glazen huis weer gekeken op de NS app zei Lineke we kunnen ook die trein pakken, de trein die recht voor het glazen huis stond richting Utrecht centraal via den Bosch, dan zijn we 5
min. later op Schiphol, moeten we in Utrecht overstappen maar dat is geen probleem: het perronoversteken en daar hebben we 10 min. voor.
Hup, wij die trein in, gelijk 2 zitplaatsen in zo’n tussenstuk recht tegen over de WC deur. Niet de meest aan te bevelen plek, maar met 4 koffers, 2 middel maat en 2 hand bagage koffers een prima
plek.
Naar Utrecht ging als een trein. Eenmaal op het station van Utrecht kwamen de mededelingen, en een daarvan was de trein naar Schiphol heeft 25 min vertraging. Nou, tijd zat, dus koffie. 25 min werd
ruim een half uur, uiteindelijk is die ene trein geschrapt en konden we om 10.05 de trein in naar Schiphol, maar we waren niet de enigen, het was aardig opgelopen, begrijpelijk want er was een
trein niet geweest. Als haringen in een ton en velen met bagage, de een nog meer dan de ander, lopen in de trein was niet mogelijk, omvallen ook niet, maar hij ging wel naar Schiphol. Uiteindelijk
waren we om 10.30 uur op Schiphol.
Gelijk de bagage ingeleverd: door de douane en rust, koffie. We waren 10 min lopen van de gate dus na de koffie stond er al op de informatie borden “ voor vlucht KL0765 Bonaire ga naar de gate”...
Vliegtuig was super: we hadden extra beenruimte gekocht, zat niemand voor ons alleen 2 moeders met baby naast ons, ik had eigenlijk gelijk spijt van die extra uitgave, maar het viel mee, super
baby’s,geen last van gehad.
Bemanning was ook niets mis mee, tenslottekunnen zij er niets aandoen dat dat eten, ja wat zal ik er van zeggen? Niks was. Ja iets maar toch niks.
Geen alcohol vrij bier, snap ik helemaal niks van, is toch hip tegenwoordig??? Heineken 0.0 , maar bij KLM nog niet. 10 uur in z’n vliegtuig is toch lang, ondanks de beenruimte, puzzeltje
maken,filmpje kijken, op een gegeven moment ben ik dat toch zat, en dan moet ik nog 5 uur. Lineke kan dat beter, die leest gewoon een boek uit. Ik had op een gegeven moment hoofdpijn, van de airco
denk ik, gelukkig hadden ze paracetamol: 4 stuks verdeeld in 2x2 , daarmee heb ik Bonaire gehaald. Tussenstop van 1 uur 15 min. In Aruba, opstijgen en weer landen en je bent op Bonaire.
In Aruba gaan er mensen uit die daar vakantie houden, en stappen mensen in die de vakantie gehad hebben: net duopenotti !! In de vertrek/aankomst hal je kon precies zien wie kwam of ging. In
Bonaire hetzelfde: wit er uit en bruin er in. We waren zo binnen, in Aruba word je helemaal gecheckt en Bonaire loop je zo binnen. Wat vreemd was is dat je daar op het vliegveld in elk geval daar
waar we op de bagage stonden te wachten mocht roken. Nou daar stonden ze de egoisten, gelijk bij een rookpal voor paal, eerst twee, en toen drie en vier want ja, als die het doet kan ik het ook
doen zullen ze gedacht hebben. Het stonk gelijk natuurlijk, maar gelukkig duurde het niet lang, onze koffers vielen zo’n beetjeals eerste van de band.
Eenmaal buiten stonden Elske en Jeffrey als verrassing op ons te wachten, echt leuk. Ook stond de taxi klaar met een bordje: Lineke van Kooten. Ikvoel me altijd heel belangrijk dan. We werden
keurig bij onze B&B afgezet zijn met Elske en Jeffrey nog ergens wat gaan drinken en toen plat.
Op de vooravond van onze trip naar Bonaire zijn we nadat we de boel in de koffer hebben en het huis overgedragen aan de buurtjes nog even een afzakkertje aan het drinken voor het slapen gaan.
Morgen om 6.45 uur gaat de wekker, om 8,08 uur vertrekt de trein naar Schiphol en om 12.35 uur vliegen we weg. Op weg naar Elske die daar stage loopt. Elke dag komt er weer een klein verhaaltje van
de dag met bijpassend plaatje, ik hoop dat jullie daar net zo van genieten als de vorige keer.
Alhoewel we nog een week hebben zijn we terug op 't honk, de laatste rit was van De Heen naar De Moer. Met open armen zijn we ontvangen: ze zijn allemaal blij dat we er weer zijn, of ze doen blij,
het voelde in elk geval goed.
Gelijk midden in de feestvreugde kwamen we binnen, want Femke haar verjaardag werd gevierd tijdens de koffie. Wat heerlijk om te zien dat iemand zo blij kan zijn met een aardigheidje.
Femke is de dochter van een van de vaste staanplaatshouders hier, en heeft het syndroom van Down, ze komt hier regelmatig dus wij kennen haar allemaal goed, en zij ons, het is een prachtig mens,
bij mij komt ze over als een vrolijke meid zonder stress en zorgen, maar tijdens de koffie vanochtend sprak ik met haar vader, die vertelde dat ze vaak zo gespannen was, en best wel stress had. Zo
zie je maar dat de dingen niet altijd zo zijn als het lijkt.
Bea & Trics moeten weer even wennen, ze blaffen nog een beetje als oude bekenden voorbij lopen, maar dat zal aan het einde van de week wel weer voorbij zijn.
Het kamp staat zonder voortent, zolang het weer is zoals het is, is dat geen probleem, maar als het omslaat moeten we de buitenkeuken maar vast afbreken en mee naar huis nemen, en de luifel enkel
gebruiken om geen natte zooi voor de deur te hebben.
Ik slaap deze week de meeste nachten thuis bij Elske, en af en toe Elske hier, kan ik mooi de was vast doen, als ik tenminste technisch gezien de machine aan de praat krijg op het juiste programma,
want dat is niet zo mijn ding, geloof dat Lineke een handleiding geschreven heeft voor de kinderen, dan moet het mij ook lukken.
De verhaaltjes van de dag zet ik nu niet meer op reismee, dit is de laatste!
De rit verliep super, al hoewel we in het begin een klein knoopje in de maag hadden van wege de pont. Allereerst gaat hij wel, gister was hij defect, en ten tweede, toch een hele knik die pont op.
Nou hebben we gelukkig een hoge auto, dus de kans dat we de grond raken in de knik is nihil, en toch vinden we het spannend.
De pont bediende regelde het allemaal super, loodste ons mooi in het tweede pad van rechts en vooraan, bij het afrijden zorgde hij er voor dat de baan rechts en links van ons leeg was tot voorbij
de caravan en toen konden wij zonder probleem wat naar links sturen naar de afrit van de pont. Wat gas zei Lineke, we moeten ook nog omhoog, ja dacht ik maar ook rechts af en zoveel ruimte is er
ook niet en die bus staat ver naar links, dus met gepaste snelheid omhoog en naar rechts. Daar begon Tom Tom te kwekken, links af, super smal straatje, idioot dacht ik dat ga ik niet doen, hij weet
zeker weer een short cut, wij rijden gewoon over deze weg langs de Seine naar Rouen, en daar de snelweg op. Elke zijstraat naar links begon hij weer, maar de aanhouder wint, uiteindelijk stemde hij
in met onze route. Eenmaal op de auto route gaat het als een trein, kun je bijna overal 90 rijden, af en toe de snelheid wat aanpassen ivm. 7% afdalingen, en bij de poortjes van de peage, man man
wat krap, stapvoets moet je er doorheen met deze combinatie wil je zeker zijn dat je geen schade rijdt, 15 cm denk ik dat ik rechts en links overhad, geen wonder dat er bij al die poortjes schamp
sporen zijn.
Een keer na 2,5 uur hebben we op een aire geposeerd, daarna roken we de stal.
Die Franse parkeerplaatsen zijn net doolhoven hoe krijgen ze het verzonnen, rechts om links om achter door en voorlangs en dan als je geluk hebt is er een plaatsje tussen de vrachtauto's, ergens
anders kan ik niet staan.
We zijn dus ook wel eens um sonst een aire op gereden, geen plek.
Bij Antwerpen misten we nog even een afslag, ook zo iets aparts, daar moet je voor Rotterdam op de snelweg links af, je denkt als je links rijdt gaan we richting Rotterdam,maar nee, daarvoor moet
je ineens nog verder naar links, dus voor je het weet ga je richting Breda. Het kwam allemaal goed, wat links of rechts om Antwerpen maakt niet zo veel uit, volgens mij hadden we bij links(
richting Rotterdam) door de Liefkenshoektunnel gemoeten, maar dat weet ik niet zeker. Al met alom 15.45 uurwaren wij in De Heen.
Elske opgehaald hier lekker met z,n drietjes ge bbq toen Elske weer naar het dorp gebracht, want ja zo'n tiener wil natuurlijk van alles, en ik ga direct weer richting huis om thuis bij Elske te
slapen. Beetje heen en weer zo zal de komende week er voor mij uitzien, maar ik doe het met liefde en plezier voor mijn meisje.
Nu zitten we nog lekker onder ons luifeltje te genieten van Hollandse smartlappen, want bij pannenkoeken restaurant de Uitwijk is een feestje, bij ons aan de Amstel zingen ze.....maar we zitten aan
de Vliet.
Morgen vroeg op tijd richting de Moer zodat we rond de koffie daar arriveren, ook weer leuk.
Morgen gaan we en route richting De Heen ons grote kleine meisje telt de de dagen en nu de uren, we hopen voor haar dat we niet veel oponthoud enzo hebben morgen zodat we rond18.00 uurin De Heen
zijn. Daar blijven we dan tot Maandag en dan door naar De Moer: nog zo'n gat, met een schattige camping, terrein "Parelmoer" een parel in De Moer.
Voor Elske begint de school weer met een normaal rooster vanaf maandag, en wij zijn dan weer om de hoek of thuis, om daar waar nodig er voor haar te zijn. In Nederland is het nog prachtig weer,
geen straf dus.
Drie weken waren we en route, via Genk naar Troyes, "Champ du Soleil" van Troyes naar Pingrieux bij Uzerche naar camping "Aimee Porcher" van daar naar ........ Camping La Colombiere voor ons de
minste, ivm. de herrie van de hondenkennel, toen de kleren camping in Durtal en nu nog even bloot in Anneville-Ambourville op camping La Chenaie. De eerste en de laatste zijn allebei vereniging
campings, alles word daar gedaan door vrijwilligers. Chapeau voor deze vrijwilligers want het ziet er keurig uit. Beide campings hebben een mooi groot zwembad met ruimte om te zonnen, het sanitair
wel wat verouderd maar schoon. Camping Aimee Porcher is de bijzonderste van deze campings, een uitzonderlijk mooie plek. Voor iemand die voor de rust gaat is dit zeker in het voor en na seizoen een
aanrader, je moet niet vies zijn van natuur water, want een zwembad is er niet maar wel een zwemvijver, en de rivier ook lekker. De gastheer en vrouw met hun personeel zijn heel gezellig, aardig en
behulpzaam, je hebt er een thuis gevoel, je voelt je er thuis, je moet er gewoon een keer geweest zijn en dan ga je zeker nog eens terug.
Ons verblijf was op al die campings subliem, goede bedden prima keuken, het was Topas!!
Zo heet onze Fendt. Zolang we voor een sleurhut kiezen blijven we deze Fendt trouw.
Anneville-Ambourville is een plaats aan de Seine, net zoals Troyes, een verschil, hier is het een brede rivier met vervuild water, in Troyes is het een snelstromende beek met zuiver water, wij
hebben er heerlijk in gezwommen. Met de pont ga je hier naar de stad Duclair, behalve vandaag, vandaag lag de pont met stukken aan de kade en moesten we 8 km verderop een kleiner pontje nemen om
boodschappen te doen. Hopelijk is hij morgen gemaakt, anders hebben we al gelijk de eerste omleiding te pakken. De pont die wij vanochtend genomen hebben, mogen we met de caravan niet op.
De dagen vliegen en helemaal als het einde inzicht komt, toen we terug waren van het boodschappen doen was het al14.15 uurtijd voor de lunch. Daarna heerlijk bij het zwembad geweest 30 banen
gezwommen, wat in de zon gelegen en in gedachten de vakantie de revue laten passeren. Hij was top, het weer was ronduit super, daar hadden we niet ver voor hoeven gaan, het oog wil ook wat en een
beetje cultuur snuiven kan ook geen kwaad. Kortom de route
die we gemaakt hebben was prima.
Straks nog even lekker bbq als afsluiter van ons Frankrijk verhaal.
Voor 9 uur waren wij en route, zodat we ook vandaag nog konden genieten op camping La Chenaie. De groene route richting Rouen bracht ons weer langs mooie dorpjes en zo nu en dan door een stad.
In Le Mans was Tom Tom even de weg kwijt, of hij wist een short cut dwars door het centrum, wij vonden het niet zo'n goed idee van Tom, en eigenwijs als we zijn negerden we zijn opdracht toen we
weer Alencon op de borden zagen staan, zijn we die gewoon weer gaan volgen. Tom heeft ons nog een aantal maal verzocht te keren, maar ook dat was voor ons geen optie. Nadat we hem eerst een poosje
genegeerd hebben, heeft Lineke hem opnieuw ingesteld, en toen was hij het gelukkig met ons eens. In de rit zaten een aantal behoorlijke colletjes zelfs van 8%, gelukkig voor ons was dat een
afdaling.
Onder weg in een dorp even geparkeerd bij de Boulanger voor een vers stokbroodje, we pasten net tussen 2 auto's in, wel in een banaan stand, beetje in de weg, maar zelfs de vrachtauto's konden er
langs. Voor het wegrijden eerst een stukje achteruit om achter de auto voor me uit te kunnen komen, en weer en route.
Net als alle andere ritten ook nu na 2 uur gestopt om je weet wel allemaal weer even te doen, nog even onder de motorkap gekeken, omdat ik vond dat de auto weer zo slecht trok, vooral vanuit
stilstand vals plat wegrijden, lijkt een beetje op in de verkeerde versnelling weg rijden, en volgens mij is het dat ook. Soms schakelt die automaat dus gewoon niet goed terug. Niet dat ik er nou
zoveel verstand van heb, of er überhaupt iets aan zou kunnen doen, ik controleerde alleen maar op eventuele versnellingsbak olie lekkage, dat zou dan een logische verklaring kunnen zijn.
Hoe dan ook, na de pauze was het probleem weer verholpen, hij reset waarschijnlijk het systeem als je opnieuw opstart, lijkt wel Windows 10.
Om 13.15waren we voor de gesloten poort van de camping in Anneville-Ambourville te westen van Rouen. Nou komt dat bij FKK terreinen wel vaker voor, zodat niet Jan en alleman zomaar komt gluren bij
de buren. Soms moet je dan een nummer bellen en soms is er gewoon een deurbel. Hier was een deurbel, en een brief ook vertaald in het Nederlands, je lacht je rot. Zal er morgen een foto van maken.
Maar hoe dan ook, het werkte niet de poort bleef dicht. Nou dan even bellen, in het FKK boekje het nummer opgezocht, klopte dat nummer niet, nou dacht ik staan we dan midden in het bos minstens 500
meter een bospad in gereden van 3,50 meter breed, wij zijn 2,50 dat word een klus hier weer achter uit. En toen na 20 min. we zaten net op onze love seat, zo van dan gaan we eerst nog maar lunchen,
dat zijn ze hier waarschijnlijk ook aan het doen, ging de poort ineens open. Een man op de fiets, vrolijke echte Hollander, die ging boodschappen doen, ja zei hij jullie hebben geluk dat ik nu
toevallig boodschappen ga doen, want er komt nooit iemand de bel doet het niet. En die vrijwilligers hier zijn oude mensen die horen niet zo goed denk ik, want ook op jullie toeter word niet
gereageerd, maar kom maar binnen, misschien dat ze dan komen en zeg maar dat ik jullie heb binnen gelaten.
Binnen werden we verder geholpen door een Nederlands stel wat aan het zwembad lag, die wezen ons de caravan van de vrijwilliger die de gasten inschrijft. Al met al waren we ruim een uur verder, nog
niet geluncht, maar wel een plaats op een zonnige plek overal dicht bij.
Dicht bij het zwembad, dicht bij het sanitair, hier houden we het wel vol totzaterdag ochtend.
Morgen de pont over naar de stad "Duclair" over de Seine heen, kunnen we meteen kijken hoe dat allemaal gaat, want zaterdag moeten we daar ook over om de snelste route naar huis te rijden, met het
span de pont op, weer wat nieuws.
in de buurt van Boulogne-s-Mer heeft Lineke nog een camping gevonden aan de kust, kleren camping, ruim 400 km rijden, Ik wil liever naar een FKK nu het nog steeds zulk mooi weer is, gepland staat
La Chenaie(club des Naturistes Rouennais)
Na kortstondig overleg besloten om ons aan ons plan te houden. Scheelt een stuk rijden.
En vanaf Rouen kunnen we zaterdag best thuis komen.
Hier aan de Le Loir, een zij tak van de La Loire, hebben we twee volle dagen genoten van prachtig weer en een mooie omgeving. Durtal is een mooi middel eeuws stadje, waar je alleen maar oude en
hele oude panden ziet. Het valt me sowieso op dat de Fransen meer hechten aan oudheden dan wij, je ziet hier eigenlijk geen nieuwbouw, daar moet je echt naar op zoek.
De Camping is niks mis mee, ook al is het een kleren camping (kleren aan) en zijn de douches dus hokjes, het is hier schoon en wordt goed onderhouden. Voor de tijd van het jaar is er nog reuring
genoeg. Veel Campers met Hollanders, Britten, en Fransen en zo nu en dan een caravan. Er staan hier grote huurtenten en chaletjes voor de verhuur, en zelfs daar zit nog het een en ander in.
Gisteren kwam er een invasie aan jonge mannen: auto's vol koffers op het dak, wel een stuk of 5,6 vermoedelijk druivenplukkers die hier op de camping verblijven. Weet het niet zeker maar geloof
dat ze uit het Oostblok komen, seizoen arbeiders. Vanochtend rond 8 uur zijn ze vertrokken en ik verwacht ze elk moment terug. Het is nu 17 uur nog stik heet 31 graden. A daar komen ze aan, een E
op de nummerplaat dus Espagnol, Spanjaarden.
Vandaag met de auto de omgeving verkend, en naar de markt geweest in Tiercé zo'n 20 km hier vandaan. Lineke heeft voor het eerst op zo'n markt een bak paella gekocht, eigenlijk durft ze dat
nooit, bang dat het niet goed is, maar we waren vroeg, er werd goed gekocht bij die kraam dus zei ik doe maar, eten we dat van middag op dan is het zeker goed. Het was heerlijk bijna net zo
lekker als die van Hank.
Als ik er een keer tegen aanloop koop ik me ook zo'n grote pan waarin ik voor de hele familie paella kan koken. Ziet er zo lekker en gezellig uit, ga ik bij Hank op kookles....????
Na de lunch hebben we de route voor morgen bekeken, vast de Tom Tom ingesteld eerst naar de kust, later toch naar Anneville- Ambourville ten westen van Rouen.
Lekker lui in de zon gelegen althans geprobeerd, veel te heet dus in de schaduw. 17 uur is de tijd waarop we het geoorloofd vinden om een biertje te drinken dus dat doen we nou, eten hebben we al
gedaan, "paella" dus met een kleinigheidje kom ik er straks vanaf. Vanavond het kamp weer opbreken zodat we morgen op tijd kunnen rijden, want ook morgen is het weer redelijk kwa temperatuur en
overwegend zonnig.
Heerlijk geslapen na een gezellig onder onsje aan de Loire, wat zitten we
hier weer even lekker. Het is wel wennen zeg, we hebben natuurlijk weinig om het lijf, want het is prachtig weer, maar niks om het lijf is de ultieme vrijheid.
Neem nou de vanochtend douche: op een FKK loop je dan met je handdoekje en shampoo naar de douche, een grote ruimte met wat douche koppen op een rij, alle ruimte, hier word je in zo'n hokje
gestopt, je kan er amper je kont in keren, maar toch moet je je kleren uit zien te krijgen, de eerste uitdaging. De tweede uitdaging is hoe houd ik ze nu droog, ze hangen dan wel om het hoekje
van zo'n spat wandje, maar meer als een wandje is het ook niet. Het douchen gaat dan nog wel, maar ik maak me dan al zorgen over het afdrogen en het aankleden nadien.
Het hokje is inmiddels zeik nat, ook het vloertje van dat gedeelte wat bedoeld is om je weer aan te kleden. Nou weet ik niet hoe dat bij jullie is, maar in zo'n stoom cabine, wat dat wordt het
vanzelf, krijg ik wel de druppels van mijn lijf, maar om nou te zeggen dat ik droog ben is te veel gezegd.
Dus over zo'n klam lijf in een te klein hokje met natte wanden en een kletsnatte vloer moet je dan proberen om aan te kleden. Ik gaf het op na het t-shirt. Over het hoofd ging nog, maar ja die
klamme rug was nou niet de ideale plek om dat shirt overheen te laten glijden, en dat deed het dus ook niet. Op een rolletje in de nek bleef het zitten. Rechter arm onderlangs bij dat shirt zien te
krijgen, dan de linker, bijna kramp en ja ik had het, moest behoorlijk trekken, beetje gekraak maar ik had wat om het lijf. En daar stond ik dan zwetend van de inspanning, net gedoucht, nu die
broek nog. De vloer nog steeds nat, kan mijn handdoek wel op die vloer leggen, maar dat vind ik niet zo lekker, kan hem nu morgen nog gebruiken maar dan niet meer.....
Het was stil om me heen en ik dacht, ik ga er uit en kleed me buiten het hok verder aan, en net zo snel als ik het dacht stond ik in mijn blote billen met t-shirt in het gangpad tussen de deuren
van de te kleine hokjes in alle ruimte mijzelf opnieuw af te drogen en aan te kleden. Wat een prutsers zeg, die niet naturisten......
