Korte broek

Het is zover, de korte broek is aan, en die gaat de komende 5 weken zeker niet meer uit. Niet te letterlijk nemen, ik heb er 3 bij, kan dus zo af en toe wisselen, en s’nachts gaat de gebreide broek aan, de nachten zijn nog fris.

We zijn daar waar de zon schijnt, dat is nu aan de Spaanse kust bij Peñiscola 20 graden, zelfs 21 hebben we ff gezien. De reis hier heen ging als een zonnetje zo soepel en vlot. Gerian had zich een beetje verslapen, wat inhield dat ze vanochtend met natte haren van het douchen met mij de hondjes ging uitlaten, richting de boulangerie. Lekker vers stokbrood en verse croissantjes mmmm. Rond 9.30 uur zijn we vertrokken de rit was rond de 392 km we waren hier om 13.45 uur Gerian en Willem kwartiertje later, die stoppen wat vaker, logisch Willem rijdt heel de route zelf. Wij zijn een keer gestopt gelijk de tank weer gevuld, hondjes uitgelaten van chauffeur gewisseld en door.

Het was gewoon al heet in de auto, de kachel is al uit, airco hebben we niet, wel kunnen alle ramen open, zelfsautomatisch, beetje luxe hebben we wel, toch.

De route die we gereden hebben van Céret naar Peñiscola heet de Autovia del Mediterrani we gingen de Spaanse grens over ter hoogte van Le Perthus daar heet de route nog Autopista de la Mediterránia tot Barcelona. Wat opviel, er was veel luchtvervuiling, geloof nooit dat ze hier net zo hun best doen om de co2 quote, Europese afspraken, te halen dan dat wij brave Hollanders doen. En zelfs wij halen het geloof ik niet. Smog vanaf de Frans Spaanse grens tot ver voorbij Barcelona. Veel stokers, langs de route die gewoon afval verbranden zoals wij dat vroeger deden toen we nog niet door hadden dat we dat niet ongestraft konden blijven doen.

Eenmaal Barcelona voorbij werd de lucht steeds blauwer, de zee azuur blauw, steeds als we op afstand de zee zagen werden we er blij van zo blauw. En de schuif in de auto die zorgt voor de ventilatie van buiten of circulatie binnen in de auto kon open blijven staan. Dan weten jullie gelijk hoe ernstig de vervuiling van brandend afval,maar ook van fabrieks uitstoot was, geloof niet dat wij die in Nederland anders gebruiken dan in een lange tunnel.

De camping: er was gelukkig nog plek, we hadden niet gereserveerd, we staan in de eerste rij direct achter de afrasteringsmuur, tegen over de receptie en het restaurant: prima plek.

Ik was nog nooit eerder in Spanje op een camping, heb dus geen vergelijking, maar hier staan we in een hele grote grindbak, mooi schoon grind, beter dan in de klei, want dat hadden we ook al onderweg. Voldoende ruimte naast de camper:kunnen dus heerlijk buiten in de zon zitten. Sanitair is keurig netjes en ruim voldoende. Strand op loop afstand, in ons vlog zeg ik driekwart uur lopen en Lineke zegt 500 meter, het goede antwoord is driekwart uur lopen. Heerlijke wandeling met de hondjes het strand op in de korte broek, wat wil een mens nog meer.

Verjaardag

De wekker gaat 7.30 uur het is 10 januari,mijn geboorte datum, blij? Eerlijk antwoord, niet echt.

Natuurlijk wil ik heel oud worden, maar zeg nou eerlijk, niemand wil toch oud zijn. Eigenlijk heb ik dit probleempje al vanaf ik 30 ben geworden toen vond ik het al echt een ding van een twintiger naar dertiger. Dan ben je er net aan gewend word je veertiger, ff met de ogen knipperen vijftiger en dat gaat maar door. Eerst heb je er nog geen erg in, maar ook dat gaat inmiddels niet meer op. Maar ja, ik wil wel oud worden, en daar hoort dit wel bij, dus hup mijn bed uit, met Gerian de hondjes uitlaten en dan bij Leo douchen.

Heerlijke douche, Lineke maakt er ook nog gebruik van dus wij kunnen weer even vooruit. Rond 9.30 uur hadden we afgesproken om met z’n vijven koffie te drinken met taart, Gerian en Willem hadden een heerlijke Citroën meringe taart, nog nooit gehad, maar, nooit te oud om te proeven, hij was heerlijk.

We willen vandaag echt naar de zon, en dat wordt kilometers vreten, 421 km om zo’n beetje aan de Spaanse grens te komen. Rond 10.45 uur zijn we bij Leo weggereden, en ongeveer na een uur reden we in de zon, en die deed steeds beter zijn best. Het eerste deel van de route was geen tolweg, maar wel weer een prachtige route, in de zon in Frankrijk nog mooier, berg op berg af tal van S bochten en nog erger, ik vind het prachtig.

Uiteindelijk zijn we bij Castel Sarrasin, 60km voor Toulouse de peageop gereden, want 421 km slingeren duurde twee uur langer. Mijn cadeautje aan mijn zelf was de tolweg vandaag.

We zijn samen met Gerian en Willem op een air nog even gestopt om een koffietje te doen, nog ff van chauffeur wisselen, voor Lineke de laatste etappe van 180km langs de middellandse zee met prachtig weer, de zon zo fel dat we af en toe bijna geen zicht hadden. Snelweg tot 12 km voor de camping in Céret : camping De Nogaredo. Prima plek op loop afstand van het centrum, net naar toe gelopen met Bea en Trics, Wally en Gerian Wallinga, leuk hè Wally, zodat we morgen weten waar de boulangerie is. De camping zelf is niet veel, maar prijs kwaliteit is goed, sanitair schoon en voldoet aan de standaard, plaats groot genoeg en we staan recht zonder blokken. We zullen weer heerlijk slapen. Morgen kijken we het weer aan, is er zon, dan blijven we een dagje,geen zon dan rijden we naar de zon.

Naar Leo

Het is gelukt, na een rit van 270 km zo ongeveer en zonder tolwegen zijn we in 5 uur tijd bij Leo uitgekomen. De campers staan voor de deur: niet helemaal op een officiële camperplaats, maar met een extra kussentje onder de voetjes liggen we vast recht vannacht.  De rit hier naartoe heeft ons zelfs een stuk door winter wonderland doen rijden, sneeuwschuivers reden ons tegemoet en voor ons uit op een rotonde.  Murat ligt blijkbaar hoog. Eerst reden we in de regen en 25 km verderop in de sneeuw. De binnen wegen van Frankrijk zijn over het algemeen goed, ik weet door de Google Maps luiheid alleen af en toe niet waar ik zit. Met een kaart op schoot heb je daar geen last van. Google brengt ons tot nu toe wel steeds op de plaats die we met elkaar afspreken.

Het huis van Joost, de zoon van Leo en Marjolein en familie van Lineke is prachtig, een echt  Frans huis in de Perigord, met een groot stuk grond erbij, je zou er een heel park van kunnen maken.  In Les Eyzies schijnt in de zomer van alles te doen te zijn, maar nu niet, het weer is nog te Nederlands op dit moment, en dat heeft ons doen besluiten om morgen toch naar Zuid Frankrijk te rijden: nog maar 350km richting Béziers en daar schijnt de zon.

Onderweg naar Les Eyzies

Gister hebben we een rit gereden van om en nabij 500km:mooie rit door oude Franse dorpjes, in sommige hadden we zelfs het idee dat het zo goed als leeg stond. Een er van viel op aan schoonheid: Auxerre. De huizen de brug het water met de haven allemaal oude schoonheid. We hadden geluk dat we achter een tractor zaten, zo konden we op ons gemak ff rond kijken.

Rond 15.15 uur waren wij weer op onze afgesproken plek. Auzon camping car-park. Weinigvoorzieningen, stroom en water, meer is voor een nacht ook niet nodig. Gerian en Willem waren er om 17.30 uur het was nog net licht.

Natuurlijk hebben we samen onze dag weer doorgesproken onder het genot van, maar nadat we gegeten hadden koffie en de hondjes nog een rondje ging bij ons allemaal het licht uit. 9 uur geslapen Zzzz. Heerlijk, de ochtend wandeling zit er weer op,rondje door Auzon. Ook mooi. Mooi door oudheid. Nu de boel weer reis klaarmaken voor de trip naar Leo.

Eerste reisdag 7 januari 2023

Eerste reis dag 7 januari 2023

Vanochtend om 7 uur ging de wekker, en ik lag nog zo lekker, meestal hebben we zo’n schoolreisjes gevoel als we met vakantie gaan, en dan slaap je bijna niet of heel licht. Je vliegt dan ook je bed uit als de wekker gaat. Maar dat hadden we allebei deze keer niet, dus was het ineens 7.15 uur en gewoon hè Google laatste nieuws, je krijgt dan van elke zender het laatste nieuws te horen, we waren helemaal bij met alle informatie van de dag toen we uit ons bedje stapten.

De taak verdeling was als volgt: ik zou de hondjes doen, de laatste dingen in het busje en samen de fietsen er nog op doen. Lineke zou zorgen voor verse koffie en broodjes voor onderweg. Ons plan was om uiterlijk 8.30 uur te vertrekken we reden om klok slag 8.30 uur weg.

Er was geen stress tot we de verlichting gingen controleren: Lineke kijkt en ik doe.

Ze staat achter de bus, richting rechts richting links, dan roept ze de richting doet het van de fietsendrager maar het licht niet.

Poem ! stress level vliegt omhoog. Ik de bus uit om te kijken, stekker er uit stekker er in, in een flits denk ik, oh oh, we hebben toch niet met het inbouwen van de stand kachel de stroom van de kabelboom van de trekhaak aansluiting door geknipt om de stroom voor de kachel aan te sluiten, dan hebben we een probleem.

Zou Rob al wakker zijn, of misschien ligt hij net in bed, als hij nacht dienst heeft gehad zou dat zomaar kunnen. Ik denk, nou dan maar geen fietsen mee, wel shit. En dan zie ik dat de bus ook geen licht aan heeft, dus ik de bus weer in en?gelukkig het licht stond gewoon niet aan! probleem opgelost stress level weer normaal, we kunnen vertrekken.

Onze route gaat via Antwerpen Brussel Philippeville de N5 zo naar Frankrijk. Wat een shit weg. En wat hebben wij in Nederland mooie wegen, de slechtste is nog beter dan de beste weg in België. Wij hebben deze route een nieuwe naam gegeven: de lapjesdeken gatenkaas route, Flitsmeister deed niets anders dan ringeling, geluidsingnaal met de melding: pas op slecht wegdek. Ook de weg bewijzing laat te wensen over: het staat zo onduidelijk aangegeven dat zelfs Googlemaps de weg kwijt raakt. De borden zijn met regelmaat zo groen van de alg dat je er geen woord op kunt lezen. Het resultaat 2 keer herberekening van de route. Maar des al niettemin, met een korte stop voor toilet bezoek waren we om 14 uur bij de Intermarche van Troyes, om de hoek van de gratis camperplaats van deze stad midden in het outlet centrum.

Tanken en nog ff bij de Intermarche kijken of ze daar een koffiefilter houder hebben, want die staat nog in de gootsteen, vergeten.

Geen koffie filterhouder, dus maar een trechtertje gekocht zal vast ook lukken morgen vroeg, en we komen de komende weken vast ergens zo’n ding tegen.

Wij waren ruim twee uur voor Gerian en Willem hier, konden dus ff lekker met de hondjes wandelen en kijken wat hier zoal te doen is. Gerian geappt dat we er waren en ff verteld hoe ze hier binnen de poort kan komen. En verteld dat we nog naar de decathlon liepen, nog een keer kijken of ze op de camping afdeling geen koffiefilter houder hebben. Niet dus.

Het was wel een flinke wandeling, niet zo goed voor mijn herstellende knie, uit eindelijk zei ons slimme horloge dat we 8 kilometer gelopen hadden. Na wat omzwervingen, want ook te voet gaan wij wel eens verkeerd, waren we rond 16.15 uur misschien wel 16.30 uur terug bij ons busje, en naast ons stond inmiddels de camper van Gerian en Willem. Borreltijd.

Lineke en Gerian aan de champagne, Willem en ik 0.0 Bavaria, verschil moet er zijn. Maar goed ook, want met 0.0 gaat er al een leeg glas om en een vol wijnglas. Toch ff wennen in zo’n beperkte ruimte, ook al is de camper van hun best groot. De linzen schotel van Gerian was heerlijk, of dat vannacht in de beperkte ruimte van ons busje ook nog heerlijk is gaan we mee maken, hopelijk waait de wind in de broek niet zo hard van die linzen.

De kop is er af, morgen staat de wekker om 8 uur want ja: Bea en Trics willen ook wat.

Reis naar Portugal januari 2023 Lima on Tour

Reis naar Portugal januari 2023. Lima on Tour

Vandaag vrijdag 6 januari is mijn vakantie officieel begonnen. Het was hard werken, ondanks dat de bus al vanaf dinsdag voor de deur staat moet er op zo’n laatste dag voor de grote reis van 7 weken nog veel gedaan worden. Lineke heeft heel de dag gewassen, gepoetst en tientallen keren naar de bus gelopen met spullen. En ik de bus gepoetst van binnen en van buiten, slim ingepakt, zo slim dat we ruimte over hebben en dat in een H2L2 bus. En nog wat kleine klusjes zoals het steun wieltje onder de koelbox opnieuw bevestigen: hopelijk blijft het nu wel zitten.

Ons huis ziet er weer fantastisch uit, en de bus ook. Voor morgen staat de wekker om 7 uur, koffiezetten, broodjes smeren, hondjes uitlaten, fietsen achter op de bus en gaan.

Bestemming voor morgen outlet center in Troyes. Daar zien we onze mede reizigers Gerian en Willem. Vind je het leuk om ons reisblog en vlog te volgen stuur ff een berichtje terug.

Seacow!

We hebben ook voor deze dag nog iets leuks op het programma gezet, zodat ook de laatste dag er een is om niet te vergeten.

De wekker moest gezet, want ja als je om 8.15 uur ergens moet zijn en anders de boot mist, dan kan het niet gebeuren dat je uitgerekend op die dag wel een keer wat later wakker wordt. Onze wekker ging om 7 uur, maar we waren er al uit. lekker op ons gemak ontbijten en vast wat rommelen want ja deze dag is niet alleen leuk, we gaan vanavond om 21.00 uur ook weer vliegen dus moet er het een en ander gepakt worden.

We waren mooi op tijd bij de Sae Cow een omgebouwde catamaran tot een leuke tour boot voor trips hier rond om Bonaire. Lekker stabiel want ook vandaag staat er weer veel wind dus hogere golven. Met de Sea Cow zijn we richting klein Bonaire gevaren om voor dat eiland te gaan snorkelen, met gids. Onderweg werd ons het een en ander verteld, en een van de verhalen ging natuurlijk over dat kleine eiland in de zon waar Harry Bellafonte dat mooie lied over schreef. Harry blijkt ook een van de eigenaren te zijn geweest van dit eiland. De eerste eigenaar heeft het ooit gekocht voor $5000 en uit eindelijk heeft de regering van Bonaire het voor $50.000000 gekocht om er voor te zorgen dat er geen resorts op gebouwd gaan worden en ze het hele gebied als beschermd natuurgebied in eigen beheer konden houden.

Eenmaal voor dat eiland werd de boot aan een anker gelegd wat daar altijd al ligt, want een eigen anker uitgooien is not done, het beschermde rif zou daar natuurlijk veel schade door oplopen als elke boot dat daar zomaar doet. De oplossing is simpel, er liggen bakens in het water waaraan je de boot kunt bevestigen. Aan boord waren natuurlijk onze gidsen, een schipper en een fotograaf, en deze ging met ons mee de zee in om tijdens de tour en het snorkelen allemaal mooie en vast ook minder mooie plaatjes te schieten, voor $30 hebben we nu een stick met 160 foto's ben benieuwd, heb ze nog niet bekeken.

Het snorkelen was fantastisch, 2x ongeveer driekwartier, dat is best lang wetende dat we dat normaal ongeveer 10 min. doen en dan weer lekker in de zon gaan liggen. Maar ook daar had de bemanning over nagedacht, of uit ervaring wijs geworden, dat laatste zal het wel zijn, er was voor een ieder van ons een soort zwemvest dat we niet als zodanig gebruikten, maar onder de buik legden waardoor je eigenlijk op dat water dreef, heerlijk en zo was het ook niet moeilijk om 3 kwartier lekker rond te dobberen met je hoofd voorover in het water kijken naar al dat natuurschoon van de zee. Van alles hebben we gezien, te veel om op te noemen, maar het leukste was de schildpad die een beetje rond ons heen zwom. Al de verschillende koralen vond ik trouwens ook prachtig. En natuurlijk had ik het ook druk met Lineke, niet dat dat nu nodig was, maar zo zit ik nu eenmaal in elkaar, steeds als ik haar maar even niet zag, dacht ik aan de film Jaws en hoorde ik in mijn oor dadadada..., je weet wel dat deuntje van de film net voor dat die haai weer aanviel. Dus buiten lekker snorkelen was ik ook de shark watcher voor Lineke, en zorgde ik ervoor dat ze niet te ver buiten de groep aan het snorkelen was, dit alles tot ergernis van Lineke. Gelukkig niets vreemds gezien en zijn we weer veilig aan land gekomen.

Eenmaal uit het water en weer richting de kust van Bonaire varend werden we verwend met lekkere hapjes die door de stevige wind, dus golfslag, spontaan een extra zoutwaterbad kregen, en wij ook. Hapjes en drank in overvoed. Het was wel een beetje fris, we waren nat, en de wind maakte het natuurlijk toch een beetje fris ondanks de zon. Rond 12.30 waren we weer in de haven, op ons gemak ons glas leeg gedronken, netjes afgerekend en terug naar onze B&B de natte spullen op de waslijn want anders zit het straks nat in de koffer, gelijk maar lekker douchen en op naar Elske. Elske was met een stel vrienden bij Buddy dive aan het lunchen omdat Manouk (een van de andere stagiaires) jarig is vandaag. Daar zijn wij lekker bij aangeschoven en hebben ons daar nog even heerlijk vermaakt met ons Elske, daarna nog even naar haar huisje om afscheid te nemen en deze keer voor 4 maanden.

De auto af tanken,10 dagen rond gereden en $44,90 afrekenen dat is anders als bij ons, nog wat geld pinnen zodat we straks de taxi kunnen afrekenen die ons naar het vliegveld brengt, en nog een keer zo'n lekker ijsje van Gio. De koffer inpakken en off we go!!!!

laatste dag.

We hebben ook voor deze dag nog iets leuks op het programma gezet, zodat ook de laatste dag er een is om niet te vergeten.

De wekker moest gezet, want ja als je om 8.15 uur ergens moet zijn en anders de boot mist, dan kan het niet gebeuren dat je uitgerekend op die dag wel een keer wat later wakker wordt. Onze wekker ging om 7 uur, maar we waren er al uit. lekker op ons gemak ontbijten en vast wat rommelen want je deze dag is niet alleen leuk, we gaan vanavond om 21.00 uur ook weer vliegen dus moet er het een en ander gepakt worden.

We waren mooi op tijd bij de Sae Cow een omgebouwde catamaran tot een leuke tour boot voor trips hier rond om Bonaire. Lekker stabiel want ook vandaag staat er weer veel wind dus hogere golven. Met de Sea Cow zijn we richting klein Bonaire gevaren om voor dat eiland te gaan snorkelen, met gids. Onderweg werd ons het een en ander verteld, en een van de verhalen ging natuurlijk over dat kleine eiland in de zon waar Harry Bellafonte dat mooie lied over schreef. Harry blijkt ook een van de eigenaren te zijn geweest van dit eiland. De eerste eigenaar heeft het ooit gekocht voor $5000 en uit eindelijk heeft de regering van Bonaire het voor $50.000000 gekocht om er voor te zorgen dat er geen resorts op gebouwd gaan worden en ze het hele gebied als beschermd natuurgebied in eigen beheer konden houden.

Eenmaal voor dat eiland werd de boot aan een anker gelegd wat daar altijd al ligt, want een eigen anker uitgooien is not done, het beschermde rif zou daar natuurlijk veel schade door oplopen als elke boot dat daar zomaar doet. De oplossing is simpel, er liggen bakens in het water waaraan je de boot kunt bevestigen. Aan boord waren natuurlijk onze gidsen, een schipper en een fotograaf, en deze ging met ons mee de zee in om tijdens de tour en het snorkelen allemaal mooie en vast ook minder mooie plaatjes te schieten, voor $30 hebben we nu een stick met 160 foto's ben benieuwd, heb ze nog niet bekeken.

Het snorkelen was fantastisch, 2x ongeveer driekwartier, dat is best lang wetende dat we dat normaal ongeveer 10 min. doen en dan weer lekker in de zon gaan liggen. Maar ook daar had de bemanning over nagedacht, of uit ervaring wijs geworden, dat laatste zal het wel zijn, er was voor een ieder van ons een soort zwemvest dat we niet als zodanig gebruikten, maar onder de buik legden waardoor je eigenlijk op dat water dreef, heerlijk en zo was het ook niet moeilijk om 3 kwartier lekker rond te dobberen met je hoofd voorover in het water kijken naar al dat natuurschoon van de zee. Van alles hebben we gezien, te veel om op te noemen, maar het leukste was de schildpad die een beetje rond ons heen zwom. Al de verschillende koralen vond ik trouwens ook prachtig. En natuurlijk had ik het ook druk met Lineke, niet dat dat nu nodig was, maar zo zit ik nu eenmaal in elkaar, steeds als ik haar maar even niet zag, dacht ik aan de film Jaws en hoorde ik in mijn oor dadadada..., je weet wel dat deuntje van de film net voor dat die haai weer aanviel. Dus buiten lekker snorkelen was ik ook de shark watcher voor Lineke, en zorgde ik ervoor dat ze niet te ver buiten de groep aan het snorkelen was, dit alles tot ergernis van Lineke. Gelukkig niets vreemds gezien en zijn we weer veilig aan land gekomen.

Eenmaal uit het water en weer richting de kust van Bonaire varend werden we verwend met lekkere hapjes die door de stevige wind, dus golfslag, spontaan een extra zoutwaterbad kregen, en wij ook. Hapjes en drank in overvoed. Het was wel een beetje fris, we waren nat, en de wind maakte het natuurlijk toch een beetje fris ondanks de zon. Rond 12.30 waren we weer in de haven, op ons gemak ons glas leeg gedronken, netjes afgerekend en terug naar onze B&B de natte spullen op de waslijn want anders zit het straks nat in de koffer, gelijk maar lekker douchen en op naar Elske. Elske was met een stel vrienden bij Buddy dive aan het lunchen omdat Manouk (een van de andere stagiaires) jarig is vandaag. Daar zijn wij lekker bij aangeschoven en hebben ons daar nog even heerlijk vermaakt met ons Elske, daarna nog even naar haar huisje om afscheid te nemen en deze keer voor 4 maanden.

De auto af tanken,10 dagen rond gereden en $44,90 afrekenen dat is anders als bij ons, nog wat geld pinnen zodat we straks de taxi kunnen afrekenen die ons naar het vliegveld brengt, en nog een keer zo'n lekker ijsje van Gio. De koffer inpakken en off we go!!!!